Φωτογράφος
Embrace Of Thorns, Agnes Vein, 14/01/2022 @Temple Athens | Live Report
Φήμες λένε ότι το 2023 πρόκειται να μετακομίσω στο Temple μιας που βρισκόμουν και προχθές εδώ για την συναυλία των Crows και The Noise Figures. Φήμες λένε ότι θα έρθω και αύριο. Σε μια εντελώς διαφορετική μουσική νότα από την προχθεσινή, το επικό Doom Black των Agnes Vein συναντιέται με το Black Death των Embrace Of Thorns σε ένα σταυροδρόμι όπου σίγουρα και τα οκτώ σε σύνολο μέλη των συγκροτημάτων έχουν πουλήσει την ψυχή τους σε κάποιον Βελζεβούλ για να καταφέρνουν, καθένας ξεχωριστά, να αποδίδουν έτσι ζωντανά. Πιο αναλυτικά όμως περί της μουσικής απόδοσης, στη συνέχεια.
Ο κόσμος έχει προσέλθει από νωρίς στο στενό της Ιακχού για να τιμήσει δύο από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα του ελληνικού ακραίου ήχου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το στενό να έχει γεμίσει ζωή αρκετά πριν ανοίξει ο χώρος. Σίγουρα όχι άδικα, μιας που και τα δύο συγκροτήματα φέρουν στις πλάτες τους εντυπωσιακό δισκογραφικό υλικό αλλά και τη φήμη των εκπληκτικών μουσικών εμφανίσεων.
Agnes Vein
Η μεγάλη μου αδυναμία στο doom φυσικά με έκανε να αγαπήσω πάρα πολύ γρήγορα τους Agnes Vein με αποτέλεσμα να προσπαθώ να μη χάνω ευκαιρία να τους παρακολουθήσω ζωντανά κάθε φορά που μας έρχονται από τη Θεσσαλονίκη. Μπορεί να μην τα κατάφερα το καλοκαίρι να τους συναντήσω στο New Long Fest, ωστόσο η εμφάνισή τους τον περασμένο Απρίλη στην ίδια σκηνή μαζί με τους Krause ήταν μεγαλειώδης.
Αυτό μέχρι προχθές το βράδυ που οι Agnes Vein ξεπέρασαν για μια ακόμη φορά τους εαυτούς τους. Οι Agnes Vein ξέρουν να πλάθουν σκοτάδι με τρία βασικά υλικά. Σκοτάδι που απλώνεται στο χώρο που βρίσκονται κάθε φορά σαν πίσσα, από την οποία παλεύεις να ξεγλιστρήσεις και τα καταφέρνεις εύκολα. Κι αυτό γιατί μέσα στη μαυρίλα τα εστά τους χαμόγελα, βιτρίνα του πάθους με το οποίο γράφουν μουσική. Σε κάνουν να διαχωρίζεις με μιας τα ακραία μέρη που σε ταξιδεύει η μουσική από τις μεγάλες ψυχές των ανθρώπων που τη δημιουργούν.
Ο εξαιρετικός ήχος που έχτισαν οι Agnes Vein σε συνδυασμό με την πλούσια δουλεια τους, με κορωνίδα αυτής τον πιο πρόσφατο δίσκο τους, Deathcall, με ταξίδεψε σε αυτή την όμορφη μιζέρια. Αυτή που αντιμετωπίζεις νοητά τους δαίμονές σου ενώ ακούς μουσική ως ιδανικη ηχητική υπόκρουση αυτής της φαντασιακής μάχης. Ειδικά προς το τέλος του set, τα Eerendil και Deathcall έμοιαζαν με οχήματα που μας ταξίδευαν αλλού.
Παρά το γεγονός ότι εμφανίστηκαν πρώτοι στη σκηνή, οι Agnes Vein σχεδόν γέμισαν μια ώρα μουσικής. Πράγμα κάπως λογικό αν σκεφτούμε ότι κατά βάση οι συνθέσεις τους είναι μακροσκελείς και θέλουν το χρόνο τους να ξεδιπλωθούν στα αυτιά μας. Ένας ακόμη θρίαμβος για τους Agnes Vein το Σάββατο το βράδυ, ο οποίος έστρωσε ένα κόκκινο, αιματοβαμμένο χαλί για κάτι ακόμη πιο σκοτεινό.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Agnes Vein
Genre: Epic Doom Metal, Black Metal
In Orbit With The Cosmos
Rara Null
Soulship
The Sailor On The Seas Of Faith
Sovereign Star
Vultures Hymn (Praise Bounteous)
Earendil
Deathcall
Agnes Vein: Λευτέρης Κ. (Μπάσο), Γοίβος (Τύμπανα), Σάκης Κιοσές (Κιθάρα, Φωνή)
Embrace Of Thorns
Προτού γράψω οτιδήποτε λοιπόν για τους Embrace Of Thorns πρέπει να κάνω ένα disclaimer που ενδεχομένως θα ενισχύσει περισσότερο τα συμπεράσματά μου από την εμφάνισή τους. Η αφορμή να παρευρεθώ στη συναυλία του Σαββάτου μπορεί να ήταν οι Agnes Vein λόγω ξεκάθαρα μουσικού γούστου, ωστόσο η φήμη των Embrace Of Thorns σχετικά τόσο με την εκπληκτική studio δουλειά τους αλλά κυρίως τις μανιασμένες συναυλίες τους, τους ακολουθεί για όποιον παρακολουθεί τη σκηνή. Μπορεί λοιπόν να μην είμαι η μέγιστη οπαδός του black death, ωστόσο ήταν τέλεια ευκαιρία να διαπιστώσω τι ισχύει και τι όχι για τους Embrace Of Thorns.
Και ήταν όλα αλήθεια. Το πενταμελές σχήμα πλήρως πιστό στην black metal αισθητική του. Βγαίνει με μπογιές στο πρόσωπο, καρφιά στα χέρια και καπνούς στην ατμόσφαιρα για να προσφέρει την απόλυτη ισοπέδωση. Και είναι ωραίο να βλέπεις αυτή την πίστη όταν άλλοι τη φοβούνται ή την έχουν απαρνηθεί λόγω μιας φαντασιακής γραφικότητας. Το set τους έδωσε μια κάποια έμφαση στον νέο δίσκο τους, Entropy Dynamics του 2022. Ωστόσο ταξίδεψε νομίζω σχεδόν σε όλη τους τη μακροχρόνια δισκογραφική πορεία που μετρά πλέον πάνω από είκοσι χρόνια.
Οι Embrace of Thorns θέλουν η μουσική τους να κάνει τον ακροατή να νιώθει άβολα
Θα κάνω τώρα μία παρατήρηση που ίσως χρειαστεί να επιβεβαιωθεί μελλοντικά και αν συμβεί κάτι τέτοιο θα χαρώ πολύ. Ο ήχος των Embrace Of Thorns σε ποιότητα ήταν παρόμοια εξαιρετικός με αυτό των Agnes Vein. Σε επίπεδο ποιότητας ήχου, βιώσαμε δηλαδή ένα φοβερό live, θα τολμήσω να πω ενδεχομένως κι ένα από τα καλύτερα εντός του Temple. Ένιωσα όμως ότι ο ήχος συνεχώς δυνάμωνε, ειδικά προς το τέλος του set όπου παρατήρησα πως και αρκετός κόσμος είχε βγει έξω. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν αυτό συνέβη επειδή πήγε να καπνίσει, λόγω ώρας (που μου φαίνεται απίθανο επειδή ήταν νωρίς), ή επειδή πράγματι τον δυσκόλεψε η ένταση.
Αυτό, σε συνδυασμό με το σχόλιο του Archfiend ότι “σε λίγο το μαρτύριό σας τελειώνει”, με φτάνουν να οδηγηθώ στο συμπέρασμα ότι οι Embrace Of Thorns θέλουν η μουσική τους να είναι δύσκολη. Και όχι δύσκολη με έναν εκνευριστικό θεωρητικό ελιτισμό, αλλά δύσκολη στην πράξη. Δυνατή σε άβολο σημείο, περίπλοκη σε τεχνικό επίπεδο ακόμη και για τους ίδιους, βαθύτατη σε στιχουργικό/ φιλοσοφικό πλαίσιο. Η μουσική των Embrace Of Thorns ζωντανά σε κουράζει, από την έντασή της και από το ψυχικό άδειασμα, με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί να εννοηθεί η κούραση.
Έτσι λοιπόν λίγο σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, Agnes Vein και Embrace Of Thorns απέδειξαν για ακόμη μια φορά πως η φήμη τους δεν είναι σε καμία της προέκταση άδικη. ΕΙΝΑΙ από τις δύο καλύτερες μπάντες του εγχώριου metal ακραίου ήχου ζωντανά και δε φαίνεται να έχουν σκοπό να απομυθοποιήσουν τους εαυτούς τους σύντομα.