Επιμέλεια : Γιώργος Γαζής,Βασίλης Τσιάπης
Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας
Πολλά μπορεί να πει κανείς για τις μέρες που ζούμε και για να είμαστε και ειλικρινείς, τα περισσότερα είναι αρνητικά. Όμως μέσα σε αυτό το χάος ταχύτητας, άγχους και δυσκολιών, ο καθένας και η καθεμία προσπαθούν να βοηθήσουν τον διπλανό τους με τον δικό τους τρόπο.
Το Slap & Panic λοιπόν, είναι μία ομάδα φίλων, όλοι με πολύχρονη «θητεία» και πολλές εμπειρίες στην σκηνή του σκληρού ήχου, που στήνει κάθε χρόνο ένα mini festival με φίλους που παίζουν σε μπάντες, μαζεύοντας τα έσοδα για έναν διαφορετικό σκοπό. Το φετινό ήταν το έβδομο και φέτος ο σκοπός ήταν να δοθεί βοήθεια στην Στέγη Θηλέων Παλαιού Φαλήρου “Ο ‘Αγιος Αλέξανδρος”, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που φιλοξενεί κακοποιημένα ανήλικα κορίτσια. Η βοήθεια αυτή, εκτός από την οικονομική ενίσχυση, περιλαμβάνει και την αγορά παιχνιδιών, ρουχισμού και ειδών βασικών αγαθών για τα παιδιά από την ίδια την ομάδα του Slap & Panic.
Αυτό που συμβαίνει κάθε χρόνο λοιπόν, είναι μία βραδιά ακραίου ήχου και γρήγορου tempo, σε μία πολύ όμορφη, φιλική και ζεστή ατμόσφαιρα, ακόμα και στα άπειρα mosh pits που σταματούν μόνο στα changeover. Αποφασίσαμε να πάμε παρέα και εμείς, με τον Βασίλη να κάνει το ντεμπούτο του σε live report, με εμένα στην δεύτερη πένα και τον Σπύρο στο battle photography να τον συνοδεύουμε. Τα ονόματα φέτος ήταν 6, ξεκινώντας πολύ δυνατά με τους Killgrave, μία προσθήκη τελευταίας στιγμής στην θέση των DreamLongDead.
Killgrave
Η ουρά ήταν μεγάλη, οπότε μπήκαμε στο χώρο λίγο μετά τις πρώτες νότες των Αθηναίων, που παίζουν μία μίξη hardcore, thrash με ξεκάθαρες punk επιρροές. Ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός και όσο δυνατά χρειαζόταν, ακόμα και σε ένα Temple που ακόμα γέμιζε. Μας έδωσαν με δύναμη την ενέργειά τους από την πόρτα κιόλας, με groove, γρήγορα ξεσπάσματα και αργόσυρτα, βαριά breakdowns.
Η οργή του frontman τους, πλαισιωμένη από το πολύ ωραία δεμένο rhythm section, τράβηξε τον κόσμο μπροστά αμέσως και τα riffs της κιθάρας, που αν και μόνη της δεν «άδειασε» ποτέ τίποτα, παίζοντας κομμάτια από το πρώτο τους album που είναι στα σκαριά. Πολύ ωραία αρχή και πολύ ενδιαφέρουσα μίξη επιρροών, noted! (Γιώργος)
Blame Kandinsky
Οι Blame Kandinsky ήταν η δεύτερη από τίς 6 μπάντες πού ανέβηκαν στο stage και ξέραμε ότι θα ακούγαμε κάτι πολύ καλό. Τα τρομερά φωνητικά σε συνδυασμό με τον απίστευτο όγκο που είχε ο ήχος τους μάς ταρακούνησε όλους όσους βρεθήκαμε εκεί για τα καλά.
Ο κόσμος είχε ήδη γεμίσει σχεδόν τον «ναό» όταν ξεκίνησαν με το Ruined και δεν σταμάτησαν να τραγουδάνε και να «χτυπιούνται» μέχρι και το Chasten όπου και έκλεισαν. Οι Blame Kandinsky ξέρουν καλά τι σημαίνει mathcore και δεν σταματάνε να το αποδεικνύουν σε κάθε τους εμφάνιση. Δεμένοι και με πολύ καλό ήχο μας αποχαιρέτησαν αφήνοντάς μας για άλλη μία φορά με το στόμα ανοιχτό.(Βασίλης)
Spit The Blood
Οι εντάσεις ανέβηκαν επικίνδυνα με τους Blame Kandinsky και σειρά είχαν οι Spit The Blood που έφτασαν το peak, τουλάχιστον μέχρι εκείνη την ώρα. Παραδοσιακό thrash trio, αναμειγνύοντας Sepultura, Sodom και Slayer, όλα με ωραίο groove. Λιτοί και απέριττοι πάνω στη σκηνή, αλλά με πολύ ενέργεια, ξεκίνησαν επίσημα τα circle pits με το 2ο τους κομμάτι, Swarm.
Η commanding φιγούρα του τραγουδιστή/κιθαρίστα έδινε το σύνθημα, σχεδόν με πολεμική ιαχή, στους γενναίους που έμειναν στο κέντρο και έτρεχαν κυκλικά σχεδόν σε όλη τους τη διάρκεια. Ευχαρίστησαν το Slap & Panic κλείνοντας με το πιο γρήγορο mosh pit της βραδιάς. (Γιώργος)
Στο τέλος των Spit The Blood, στην σκηνή κλήθηκε η πρόεδρος της Στέγης Θηλέων Παλαιού Φαλήρου “Ο ‘Αγιος Αλέξανδρος” και μας είπε 2 λόγια για τις δράσεις της Στέγης και της ασταμάτητης δουλειάς που γίνεται από τους εργαζόμενους της, ευχαριστώντας την ομάδα του Slap & Panic και όσους βρεθήκαμε εκεί να το στηρίξουμε.
Vile Species
Σαν μετρ του grindcore οι Vile Species ανέβηκαν στην σκηνή και μας απέδειξαν περίτρανα τι σημαίνει ενέργεια και ταχύτητα πέρα από κάθε φαντασία. Κερασάκι στην τούρτα ήταν ο lead singer που από το πρώτο κομμάτι μέχρι και το τελευταίο ήταν κυριολεκτικά μέσα στον κόσμο να τραγουδάει και να χορεύει με όλους χωρίς να πάρει ανάσα για σχεδόν 40 λεπτά. Ο κόσμος έδειξε την αγάπη του για τους Vile Species ιδρώνοντας και τραγουδώντας σε όλα τους τα κομμάτια και αυτό οφείλεται κυρίως στην τρομερή σύνδεση που έχουν με το κοινό τους.
Εντύπωση μας έκαναν επίσης τα απίστευτα drumskills που είδαμε από τον drummer τους ο οποίος δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να παίζει σε εξωπραγματικά μεγάλες ταχύτητες σταθερά και ακούραστα και με μεγάλη άνεση από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο κομμάτι τους. (Βασίλης)
Shadowmass
Σειρά είχε ακόμα μία τριάδα, αυτή τη φορά σε πιο blackened thrash μονοπάτια, με έντονη δόση της δεκαετίας του ‘80. Είχε τύχει να τους ξαναδώ σχετικά πρόσφατα, αλλά αυτή τη φορά ξεκίνησαν με ακόμα μεγαλύτερη ορμή. Ο drummer τους κέρδισε δικαιωματικά τον τίτλο του hardest hitter της βραδιάς, αφού ακούγαμε περισσότερο τον φυσικό ήχο των τυμπάνων από τα μικρόφωνα του, μεταφέροντας αυτή την ενέργεια σε όποιον βρισκόταν εκεί μέσα.
Πολύ ωραίος και ξεκάθαρος ήχος κιθάρας, με τα solos να κλέβουν την παράσταση, συνοδευόμενα από το busy μπάσο, αν και λίγο χαμηλότερα από ότι θα το ήθελα εγώ, αλλά ως μπασίστας, πάντα αυτό θα λέω, συγχωράτε με. Η ταυτότητα των Shadowmass είναι πολύ ιδιαίτερη, ειδικά το 2023, κάνοντας τους να ξεχωρίζουν πολύ ευχάριστα σε ελληνικές κυκλοφορίες. (Γιώργος)
Incineration
Aυτοί που έκλεισαν και την βραδιά, μπαίνοντας αλλαγή στο 90’ στους χτυπημένους από Covid Necrochakal, ήταν άλλο ένα συγκρότημα τής grindcore σκηνής, οι βετεράνοι Incineration, με τους πιο πιστούς fans στο κοινό να σημειώσω. Αν και τους έχουμε συνηθίσει ως duo, αυτή τη φορά είχαν κ μπάσο, πράγμα που γέμισε το χώρο εντελώς.
Πολύ ωραίος γεμάτος ήχος με πολύ όγκο, ειδικά λόγω των πολύ χαμηλών growls και δυνατά, περίπλοκα και πολύ γρήγορα τύμπανα. Ο κόσμος ήταν πολύ ενεργός μαζί τους τραγουδώντας τα κομμάτια ένα προς ένα μιας και μιλάμε για ένα συγκρότημα που μετράει αισίως δεκατρία χρόνια στα stage. (Βασίλης)
Το Slap & Panic είναι μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις από διοργανώσεις που επέζησαν από το χάος του Covid. Κάθε χρόνο με πολύ ωραία και ταιριαστά μεταξύ τους ονόματα της ακραίας εγχώριας, και όχι μόνο, σκηνής που να σημειωθεί έντονα ότι όλοι πάντα παίζουν αφιλοκερδώς , σε μία πολύ όμορφη ατμόσφαιρα που όλοι τους γνωρίζουν όλους, με παραδοσιακά άψογο ήχο. Μία δημιουργία μίας παρέας που θέλει κάθε χρόνο να βοηθήσει έναν διαφορετικό καλό σκοπό και στηρίζεται όπως τους αξίζει. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους, ευχόμαστε κάθε χρόνο και καλύτερα και ευχαριστούμε.