Το ξέρω άργησα να γράψω για το “Astral Fortress“. Η χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπισα το review, θα μπορούσε να είναι αντάξια αυτής που αντιμετωπίζει τη ζωή ο ένας εκ των δύο ηγετών των Darkthrone, Fenriz.
Αισίως φτάσαμε στο 2022 και οι Νορβηγοί θρύλοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν δίσκους. Kαι τι δίσκους! Το “Eternal Hails…” του 2021 γνώρισε αποθεωτική υποδοχή από τους fans των Darkthrone. Προσωπικά δε με συγκίνησε ιδιαιτέρως, μου έμοιαζε σαν ένα καλογυαλισμένο album, που όμως, υστερούσε σε περιεχόμενο και αναμασούσε χιλιοπαιγμένες ιδέες.
Tο “Astral Fortress”, είναι η 20η αισίως κυκλοφορία των Darkthrone και έρχεται για να μας δείξει πως παρά τα χρόνια τους, την old-school νοοτροπία, το δίδυμο Fenriz & Nocturno Culto καταφέρνει να διατηρείται επίκαιρο.
Το παραπάνω έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν αναλογιστούμε ότι κορυφαίες μπάντες του ιδιώματος (βλέπε Behemoth, Rotting Christ) αρχίζουν να «παρεκκλίνουν» των βασικών χαρακτηριστικών του ήχου του genre. Ομολογώ ότι τη συγκεκριμένη κίνησή τους την έβρισκα απολύτως λογική, αφού είχα την αίσθηση ότι η εν λόγω καλλιτεχνική τοποθέτηση είχε κορεστεί προ πολλού.
Oι Darkthrone δεν είναι τυχαίοι στο black metal, μαζί με Bathory, Emperor και τη σύνθεση του πρώτου δίσκου των Mayhem, έχουν κατά 80% ορίσει τον ήχο
Εδώ και κάποια χρόνια το black metal είναι το πιο ζωντανό κομμάτι του ευρύτερου heavy metal. Παρεξηγήσιμο αυτό που είπα, οπότε ας το εξηγήσω λίγο παραπάνω. Το black metal είναι το νεότερο από όλα και ως εκ τούτου δεν έχει εξελιχθεί πλήρως, οπότε έχει παραπάνω πρόσφορο έδαφος για πειραματισμό. Επίσης, «ιδεολογικά» το bm είναι ένα ιδίωμα «καταδικασμένο» να κινείται πάντα με ροπή αντίθετη της νόρμας. Ακόμα και (ότ)αν και το ίδιο γίνεται mainstream ή και «mainstream», είναι υποχρεωμένο να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του.
Οι Darkthrone δεν είναι τυχαίοι στο black metal. Αν με ρωτάτε, θεωρώ πως αυτοί, μαζί με Bathory, Emperor και τη σύνθεση του πρώτου δίσκου των Mayhem, έχουν κατά 80% ορίσει τον ήχο. Oπότε κάθε απόπειρα των Darkthrone να παίξουν black metal με διαφορετική τοποθέτηση αποκτά μεγαλύτερο συντελεστή δυσκολίας. Φυσικά, οι Νορβηγοί τα τελευταία χρόνια έχουν αποδείξει ότι είναι ικανοί να πειραματίζονται. Μάλιστα, έχουν καταστήσει τόσο μεγάλο το μέγεθος τους που είναι πάνω από τους όποιους κανόνες υπαγορεύονται.
Ανήκω στην κατηγορία ανθρώπων που γνώρισαν και αγάπησαν τους Darkthrone μέσα από κομμάτια όπως το “Transylvanian Hunger”. Επομένως, όποτε φέρνω στο μυαλό μου τη μουσική των Fenriz και Nocturno Culto, σκέφτομαι ένα ανηλεές ξύσιμο γεμάτο απελπισία. Οπότε καταλαβαίνετε ότι αυτό το ακουστικό εισαγωγικό θέμα του “Caravan of Broken Ghosts” μου ξίνισε αρκετά. Bέβαια, ευτυχώς για όλους μας – μαζί και εμένα – οι Darkthrone ξέρουν καλύτερα.
H εναλλαγή μεταξύ των κομματιών του Fenriz και του Nocturno Culto δίνει ένα μοναδικό χρώμα στο Astral Fortress
Το εναρκτήριο «λάκτισμα» του δίσκου είναι ένα τραγούδι που μοιάζει σαν να χωρίζεται σε δύο μέρη. Ένα το αρχικό που φτάνει μέχρι το τρίτο λεπτό όπου έχουμε μία σύνθεση σταθερή, ψυχρή και άκρως ατμοσφαιρική. Tο δεύτερο μέρος κινείται σε black/thrash μονοπάτια και το τρίτο – και το καλύτερο – είναι σύμπτυξη των δύο θεμάτων με συνεχείς εναλλαγές.
Όμως, μιλάμε για Darkthrone και όπως λένε στο χωριό μου, there is always more than meets the eye. Αν ακούσεις το κομμάτι χωρίς να κοιτάζεις την μπάρα διάρκειας του, κάπου στο πέμπτο, προς τα τέλη του, ο Bathory-ικός του επικός χαρακτήρας σε κάνει να πιστεύεις ότι οδεύει προς το κλείσιμο του. Φευ, αφού τότε μοιάζει σαν να ξεκινάει ένα μπόνους track, το οποίο οδηγεί στο grand finale.
Μοιραία σκέφτεσαι, αν ο δίσκος ξεκινάει έτσι, η συνέχεια τι θα περιλαμβάνει; Πολλές μπάντες συνήθιζαν να τοποθετούν τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου στην αρχή, εμπορικά έχει αποδειχθεί ότι κάτι τέτοιο αποτελεί αποτελεσματικό trick. Εδώ, όμως, μιλάμε για τους Darkthrone και νομίζω ότι κανείς μας δεν μπορεί να φανταστεί τον Fenriz να κάθεται σε ένα γραφείο και να αναλογίζεται πώς θα κάνει το album του να πουλήσει περισσότερο. Λέτε να κάνω λάθος, δεν αποκλείεται. Aκούγοντας όλο το “Astral Fortress”, αποδεικνύεται ότι τελικά έχω δίκιο.
Στα δύο πρώτα κομμάτια του "Astral Fortress" αποκρυσταλλώνεται όλη η ιστορία των Darkthrone και ο λόγος που έγιναν μία μπάντα μνημείο
Το “Impeccable Caverns of Satan” είναι ένα signature Norwegian black metal κομμάτι. Και όχι μόνο αυτό, είναι ακριβώς όπως το θέλω εγώ. Aνήκει στην κατηγορία των κομματιών που έχουν ένα κύριο θέμα που μόνο ως «ψυχρό και ανίερο» μπορείς να το περιγράψεις.
Αντιλαμβάνομαι το πόσο γραφικό μπορεί να ακούγεται αυτό που λέω, αλλά σας προκαλώ να το ακούσετε και να βρείτε μία πιο ταιριαστή περιγραφή. Επίσης, επειδή μιλάμε για ένα κομμάτι που όχι μόνο είναι αμιγώς Darkthrone, είναι και Darkthrone στα καλύτερα τους. Eπομένως, δε θα έπρεπε εξ ορισμού να είναι ψυχρό, ανίερο και γραφικό;
Τα δύο πρώτα κομμάτια θα μπορούσαν να αποτελέσουν τεράστιο θέμα συζήτησης. Tο πρώτο είναι γραμμένο από τον Nocturno Culto και το δεύτερο από τον Fenriz. Εδώ λοιπόν, σε δύο κομμάτια, αποκρυσταλλώνεται όλη η ιστορία των Darkthrone και ο λόγος που έγιναν μία μπάντα μνημείο.
Οι δύο συνθετικοί νόες που αποτελούν το δημιουργικό λίκνο της μουσικής των Darkthrone, κινούνται στο ίδιο – ιδιαιτέρως – ευρύ μουσικό φάσμα, συγχρόνως, η οπτική τους είναι όσο διαφορετική θα μπορούσε να ‘ναι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάτι μοναδικό, ο ήχος των Darkthrone παρότι έχει τη δική του ταυτότητα, διατηρεί στο ακέραιο και τις υπογραφές των συνθετών του.
Tο καλύτερο τραγούδι του 20ου δίσκου των Darkthrone, "Astral Fortress", έρχεται διά χειρός Fenriz
Ξέρετε, ο καλύτερος για να το περιγράψω είναι λίγο ανορθόδοξος. Η συνύπαρξη Fenriz, Nocturno Culto και Darkthrone μοιάζει σαν την εικόνα που έχει ένας Έλληνας για το rugby και το αμερικάνικο football. Ξέρει ότι έχουν διαφορές μεταξύ τους, όμως, κατά βάθος τα θεωρεί το ίδιο άθλημα.
Tο “Stalagmite Necklace“, είναι το τρίτο κομμάτι του “Astral Fortress” και νομίζω το αγαπημένο μου. Δεν έχουμε κάποιο κομμάτι το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται ότι επαναπροσδιόρισε το μουσικό στερέωμα. Ωστόσο είναι ακριβώς ο τύπος black metal που αγαπώ.
Mid-tempo κατά κύριο λόγο, με χαρακτηριστικό θέμα που βγαίνει μέσα από μία κιθάρα που ξύνει αδιάκοπα και με απότομα breaks. Εδώ να πούμε ότι η ερμηνεία του Nocturno Culto, που έχει γράψει και το κομμάτι, είναι πραγματικά καθηλωτική σε όλη τη διάρκειά του και ιδιαιτέρως θεατρική, κάτι στο οποίο δε μας έχει συνηθίσει.
Δεν ξέρω αν είχατε αμφιβολίες, αλλά το καλύτερο τραγούδι του 20ου δίσκου των Darkthrone, “Astral Fortress”, έρχεται διά χειρός Fenriz. Ένα κομμάτι συνολικής διάρκειας 10 λεπτών και με το υπέροχο όνομα, “The Sea Beneath the Seas of the Sea”.
H παρουσία του Nocturno Culto στο "Astral Fortress", εξασφαλίζει στους Darkthrone την ομώτητα που χρειάζονται
Αν έχετε παρακολουθήσει τη μουσική πορεία του Fenriz στο σύνολο της, και εκτός Darkthrone δηλαδή, τότε στο τέταρτο κομμάτι του Astral Fortress θα αναγνωρίσετε πολλά στοιχεία της πολυσχιδούς μουσικής του έμπνευσης. Για παράδειγμα, εγώ ακούω πολύ Storm. Για όσους δεν ξέρετε τι εστί Storm, θα στο περιγράψω σε μία πρόταση σαν παραμυθάκι. «Ήταν μια φορά και έναν καιρό, ο Satyr και ο Fenriz και αποφάσισαν να βγάλουν έναν δίσκο Viking Metal.» και πήγε εξαιρετικά αυτό.
Γενικά το κομμάτι, λόγω Fenriz, πατάει πάνω στα τύμπανα με έναν φανταστικό τρόπο. Ναι οκ, δε βγάζει πολύ νόημα αυτό που έγραψα, αφού αν δεν πατούσε στα τύμπανα, θα ήταν πρόβλημα. Αναδιατυπώνω, μου βγάζει την αίσθηση ότι γράφτηκε στα τύμπανα, πως αυτά ήταν το «χώμα» και πάνω τους «καλλιεργήθηκαν» τα υπόλοιπα όργανα.
Συνεχίζουμε και πάμε στο “Kevorkian Times”, Nocturno Culto πάλι. Δεν παρουσιάζει κάποια σοβαρή διαφορά συγκριτικά με ό,τι άλλο έχει γράψει στο “Astral Fortress”. Δεν εννοώ πως έχουμε μία από τα ίδια, απλά η καλλιτεχνική σκοπιά δε διαφέρει ιδιαίτερα. Που μεταξύ μας, δεν ξέρω πόσο μπορεί να διαφέρει, αφού αυτή η εναλλαγή Fenriz με Nocturno Culto δίνει χρώμα στο “Astral Fortress“.
Tο "Astral Fortress" είναι ένα album που θα μείνει στις μνήμες και θα προσφέρει πράγματα τόσο στο legacy των Νορβηγών, όσο και του ιδιώματος
Το κλείσιμο του Astral Fortress αναλαμβάνει ο Fenriz οπότε, μοιραία, σε πιο ατμοσφαιρικά Darkthrone τοπία. Tο “Kolbotn, West of the Seas of the Vast Forests” είναι ένα ambient instrumental θέμα, με κάποιο ενδιαφέρον, αν και θα μπορούσε να είναι ενωμένο με το επόμενο κομμάτι.
Είναι απορίας άξιο πώς μία μπάντα τόσο παλιά όσο οι Darkthrone, τόσο old school όσο το δίδυμο Fenriz & Nocturno Culto, καταφέρνει να κυκλοφορεί album μέσα στο 2022 και παρόλα τα παραπάνω, να ακούγεται φρέσκο. Tο “Astral Fortress” πέραν όλων αυτών, έχει και κάτι ακόμα, είναι album που θα μείνει στις μνήμες. Ακόμα και αν δεν φτάσει – που εκτιμώ ότι δε θα φτάσει – το επίπεδο άλλων albums των Darkthrone, έχει να προσφέρει πολλά πράγματα τόσο στο legacy των Νορβηγών, όσο και του ιδιώματος.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Darkthrone
Album: Astral Fortress
Label: Peaceville Records
Release Date: 28/10/2022
Genre: Black metal
1. Caravan of Broken Ghosts
2. Impeccable Caverns of Satan
3. Stalagmite Necklace
4. The Sea Beneath the Seas of the Sea
5. Kevorkian Times
6. Kolbotn, West of the Vast Forests
7. Eon 2
Producers: Ole Øvstedal, Silje Høgevold, Fenriz, Nocturno Culto
Darkthrone: Nocturno Culto (Φωνή, κιθάρα, μπάσο), Fenriz (Τύμπανα, πλήκτρα, κιθάρα, μπάσο)
Darkthrone: Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | SoundCloud | Spotify
Darkthrone
Είναι απορίας άξιο πώς ένα τόσο old-scool δίδυμο, σαν το Fenriz και Nocturno Culto, να κυκλοφορεί ένα τόσο φ΄ρασκο ηχητικά album όσο το "Astral Fortress".