James Arthur
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που κρατάω είναι ότι ο James Arthur παραμένει “current”. Μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων που πονάνε με το Bitter Sweet Love. Στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι μόνοι τους.
Πέμπτη δουλειά για τον James Arthur, αυτή τη φορά με τίτλο Bitter Sweet Love. Το γεγονός και μόνο ότι συνεχίζει να παράγει albums, τον τοποθετεί σε μια ιδιαίτερη κατηγορία. Μια κατηγορία στην οποία βρίσκεται μόνος του. Αισίως 11 χρόνια μετά τη νίκη του στο The X Factor της Μεγάλης Βρετανίας, ο Arthur είναι ο μοναδικός νικητής που παραμένει στην επιφάνεια.
Αντίθετα με τους προκατόχους του τίτλου αλλά και αυτούς που νίκησαν μετέπειτα, συνεχίζει να είναι μεγάλο όνομα. Και όχι άδικα. Η φωνή του -και η χροιά της συγκεκριμένα- διαθέτει ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Αυτό είναι που αναδεικνύεται -για νιοστή φορά- στο Bitter Sweet Love. Έναν δίσκο περισυλλογής, ποτισμένο με ισχυρές δόσεις αγάπης, ερωτικής απογοήτευσης και κατάθλιψης. Ο ίδιος μιλώντας για τον δίσκο επιβεβαίωσε το τελευταίο.
Η 5η δουλειά του James Arthur δεν αποκλίνει της γνωστής συνταγής. Φωνητικά που ταράζουν το “είναι” σου με τον λυγμό τους. Στίχοι με βαθύ πόνο. Σε αυτά, προσθέστε όμως και την παραδοχή πως οι περισσότεροι British pop δίσκοι που κυκλοφορούν, είναι προϊόν ανακύκλωσης.
Δεν περίμενα να ακούσω όλο το Bitter Sweet Love για να επιβεβαιώσω ότι το παραπάνω ισχύει και εδώ. Σε 13 κομμάτια και 43 λεπτά δίσκου, ο James Arthur προσφέρει ακριβώς ό,τι περιμένει κανείς από αυτόν. Ηλεκτρισμένες ερμηνείες για τον έρωτα και τις δυσκολίες της ψυχικής νόσου όπως εκφράζεται εντός μιας φορτισμένης συναισθηματικά ψυχοσύνθεσης.
Ο δίσκος μας καλωσορίζει με το ομώνυμο “Bitter Sweet Love“. Το beat χορευτικό και το γενικότερο vibe, ιδιαίτερα uplifting. Ο Arthur καλεί την αγάπη του να του πει ψέματα. Αρκεί να “πνίγεται” στον ηλεκτρισμό που του προσφέρει αυτή. Παράλληλα, αναρωτιέται γιατί χρειάζεται να βασανίζεται περαιτέρω, όταν ήδη έχει δώσει όλη του την ύπαρξη σε αυτόν τον έρωτα.
Ακολουθεί μια μεγάλη συλλογή από τραγούδια με κοινό ύφος. Στο “Free Falling“, ο James Arthur ζητά επιβεβαίωση. Αναδεικνύει το δυσβάσταχο βάρος του να νιώθεις πως είσαι ανίκανος. Πως δεν αξίζεις τίποτα, εκτός αν κάποιος σου πει το αντίθετο. Παραμένει άγνωστο αν οι στίχοι εδώ αποτελούν “βολή” στην κουλτούρα του σωτήρα που αναζητούμε καθημερινά. Ή αν απλά είναι ωμή παράδοση στη συντετριμμένη αυτοπεποίθηση.
Εμείς επιλέγουμε πως θα μεταφράσουμε αυτά που δεχόμαστε από την Τέχνη. Στην προκειμένη, επιλέγω να θεωρήσω ότι το εν λόγω τραγούδι αναδεικνύει μια σκληρή πραγματικότητα. Μονάχα εμείς είμαστε ικανοί να κάνουμε τη δουλειά που χρειάζεται. Στόχος; Να αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας την αξία του. Και να μοιραστούμε όσα έχουμε να προσφέρουμε με τους άλλους. Δίχως να τους μετατρέπουμε σε μηχανές επιβεβαίωσης της αξίας μας.
Το μοτίβο παραμένει ίδιο και στο “Sleepwalking” που ακολουθεί. Εσύ έφερες φως του ήλιου και κρασί, εγώ το σκότος και λουλούδια. Προσπαθώ να “μετρήσω” στα μάτια κάποιου άλλου, για να πάρω αξία. Κοινό το μοτίβο και στα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Ο James Arthur φαίνεται να προσπαθεί να αναδείξει τα προβλήματα που προκαλεί η αδυναμία ενός ατόμου να αναγνωρίσει την ίδια του την αξία.
Το Bitter Sweet Love είναι 43 λεπτά ποτισμένα με έρωτα και δύσκολες διαπροσωπικές δυναμικές. Μουσικά, δεν έχουμε εκ νέου την ανακάλυψη του τροχού. Έχουμε όμως εξαιρετική παραγωγή και αρκετά catchy beats. Η φωνή του ωριμάζει εξαιρετικά και η χροιά της δεν χάνει ποτέ την “ταυτότητά” της.
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που κρατάω είναι ότι ο James Arthur παραμένει “current”. Μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων που πονάνε. Στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι μόνοι τους. Και αναδεικνύει τα σοβαρά προβλήματα εξάρτησης της αυτοπεποίθησής μας από τη γνώμη των άλλων για εμάς.
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που κρατάω είναι ότι ο James Arthur παραμένει “current”. Μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων που πονάνε με το Bitter Sweet Love. Στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι μόνοι τους.