Dark Angel, Xentrix, 11/07/23 @Gagarin 205

Εννοείται ότι το όνομα των Dark Angel δεν ήταν ικανό να με βγάλει εκτός προγράμματος. Πάλι, ο Νώντας αυτήν τη φορά, είχε πάει νωρίτερα, είχε στηθεί και με περίμενε να έρθω. Έξω από το Gagarin 205 υπήρχε κόσμος, όχι κοσμοσυρροή, αλλά αρκετοί. Ήξερα ότι η προπώληση είχε πάει καλά (αυτό έλειπε θα πω εγώ), οπότε περίμενα πολύ περισσότερο κόσμο στη συνέχεια. Όπερ και εγένετο, αφού οι Dark Angel εμφανίστηκαν σε ένα κατάμεστο χώρο.

Xentrix

Λίγο πριν τις εννιά, αρχίζει να ακούγεται το θέμα του Terminator και οι Xentrix ξεπροβάλλουν στη σκηνή. Οι Άγγλοι ξεκινούν με το “Behind The Walls Of Treachery” από το περσινό τους άλμπουμ “Seven Words”. Ο ήχος στην αρχή είχε κάποια θέματα, τα οποία ξεπεράστηκαν από το πρώτο κιόλας κομμάτι.

Ο frontman Jay Walsh ήταν αυτός που έκλεψε αρχικά την παράσταση με την ιδιαίτερη φωνή του, ωστόσο, μέχρι να αρχίσει το show του o Kristian Havard. Εξαιρετικά ορεξάτος ήταν και ο Dennis Gasser, όπως και το έτερο μέλος του rhythm section, Chris Shires. Συνολικά είχαν εξαιρετική απόδοση, παίζοντας ακάθεκτοι ορμητικό thrash metal.

Εκτός του τελευταίου τους album που φυσιολογικά είχε την τιμητική του, μας γύρισαν και πίσω στον χρόνο. Κομμάτια όπως τα “Balance of Power“, “Questions“, “For Whose Advantage?” κλπ. επευφημήθηκαν θερμά από το κοινό. Μάλιστα, οι Xentrix δεν μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους όταν η ιαχή “Xentrix! Xentrix!” ήχησε στο venue. Αν και δε με λες σκληρό fan τους (καλά, καλά δε με λες fan τους) μπορώ να πω ότι τους κατευχαρηστήθηκα.

Info ⓘ

Artist: Morrissey

Album: I Am Not a Dog on a Chain

Label: BMG

Release Date: 20/03/2020

Genre: Indie Rock

Info ⓘ

Artist: Xentrix

Genre: Thrash Metal

Personnel 🎵

Xentrix: Dennis Gasser (Τύμπανα), Kristian Havard (Κιθάρα), Chris Shires (Μπάσο), Jay Walsh (Φωνή, κιθάρα)

Setlist 🎼

Behind the Walls of Treachery
Balance of Power
Questions
Reckless With a Smile
Bury the Pain
The Alter of Nothing
The Red Mist Descends
For Whose Advantage?
Crimes
Black Embrace
Dark Enemy
Everybody Loves You When You’re Dead
Seven Words
No Compromise

Links 🔗

Dark Angel

Κανονικά η εισαγωγή θα έπρεπε να είναι: “Έχετε λίγο χρόνο να μιλήσουμε για ένα από τα πιο αστραφτερά διαμάντια του thrash metal, Leave Scars;”. Ευτυχώς δεν ήταν αυτή γιατί μόνο θα το εκτιμούσα. Να πω την αλήθεια μου, στο Never to Rise Again πίστεψα ότι για κάποιον το κομμάτι θα γινόταν βίωμα. Ευτυχώς πάλι, διαψεύστηκα. Και εδώ έρχεται η πρώτη συγκινητική στιγμή της βραδιάς, όταν ο Ron Rinehart μας θύμισε για ποιον γίνεται αυτό το live, τον Jim Durkin.

Νομίζω καλύτερο φόρο τιμής από το No one Answers δε θα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Υπομονή, θα φτάσω στον star της βραδιάς, πρώτα μία στάση να μιλήσουμε για τον Eric Meyer. Ο Eric που λετε αν και 56 χρόνων, δεν είχε κανένα πρόβλημα να πάρει κεφάλια. Ίσως κάποιος γκουρού της κιθάρας να τον ακούσε να κάνει λάθος. Αυτό που σίγουρα όλοι είδαμε ήταν κιθαρίστα που μόλις έπεφτε το μάτι σου πάνω του, σταματούσε ο χρόνος. Μία ενέργεια, ένα attitude που δε γινόταν να μη σε συνεπάρει.

Το live των Dark Angel στο Gagarin 205 αποτέλεσε ύψιστο φόρο τιμής για τον Jim Durkin

Πιο πάνω αναφέρθηκα για λίγο στον Ron Rinehart, όμως, επ ουδενί στην ποσότητα που του αρμόζει. Έχω δει πολλούς frontmen στη ζωή μου και τους χωρίζω σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Την πρώτη όπου βρίσκονται εκείνοι που έχουν τρομερά αποθέματα ενέργειας και σε ξεσηκώνουν. Και σε μία δεύτερη, όπου συναντούμε εκείνους που πετυχαίνουν τα πάντα με τη φωνητική τους απόδοση. Ο Ron ανήκει σε μία τρίτη, ξεχωριστή, αυτών που συνδυάζουν και τα δύο. Μάλιστα, έχω και κομμάτι παράδειγμα, το The Promise of Agony. Ναι αποτελεί το αγαπημένο μου των Dark Angel, όμως, αυτό δε λειτουργεί “υπέρ” του. Τουναντίον θα πω, με κάνει πιο αυστηρό. Ο άτιμος το είπε και άψογα και δε σταμάτησε να κοπανιέται.

LA, New York και τώρα Αθήνα. Ναι, ακούσαμε ολόκληρο το Darkness Descends. Θα αναρωτηθείτε γιατί με εντυπωσιάζει αφού το είχαν προανηγγειλει. Όπως και να το κάνεις, άλλο να το ακούς και άλλο να το διαβάζεις. Μπορεί εγώ να είμαι υπερβολικός, όμως, ήμουν ο ίσως λιγότερο εκδικητικός άνθρωπος στο Gagarin. Ένα Gagarin που ήταν ασφυκτικά γεμάτο και παρόλα αυτά το κοπάνημα ήταν ασταμάτητο. Αν δε σας πείθει ούτε αυτό να σας πω ότι σχεδόν σε κομμάτι υπήρχε μία παύση για να ακουστεί ρυθμικά ένα “Dark Angel, Dark Angel“. Έχω ένα ακόμα επιχείρημα. Έχετε δει ποτέ την έκταση των στίχων των κομματιών τους; Υπήρχαν τύποι, μπόλικοι μάλιστα, που τους ήξεραν όλους απ’ έξω.

Ο Ron Rinehart των Dark Angel ανήκει σε μια ιδιαίτερη κατηγορία frontmen, συνδυάζοντας φωνητικές δεξιότητες με τρομερά αποθέματα ενέργειας

Η ενέργεια της μπάντας πέρναγε στον κόσμο και αυτός τους την επέστρεφε πολλαπλάσια. Μία ένωση κοινού-μπάντας που όταν συμβαίνει δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα αξιομνημόνευτο live. Και αυτό των Dark Angel ήταν ακριβώς αυτό. Δεν θεωρώ τυχαία άλλωστε και την αναφορά του Ron Rinehart σε αυτό. Ναι, δεν το είπε ακριβώς έτσι αλλά είπε “Έχω ακούσει κάποιους να λένε άσχημα πράγματα για αυτό το κοινό αλλά για εμένα, δεν υπάρχει άλλο μέρος στο οποίο θα ήθελα να βρίσκομαι“.

Νομίζω ότι ήρθε να αναφερθώ και στον star της βραδιάς, τον έναν εκ των δέκα καλύτερων drummers του ήχου, Gene Hoglan. Δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω ζωντανά αλλά με εντυπωσιάζει ακόμα το ίδιο. Το θέμα δεν είναι αυτά που παίζει, τα παίζουν και άλλοι, είναι η άνεση με την οποία το κάνει. Για παράδειγμα τον έβλεπες στο Black Prophecies και δε συμβαδίζε η εικόνα με αυτό που άκουγες.

Ο Ron Rinehart αποθέωσε το ελληνικό metal κοινό στο Gagarin 205

Συναυλιακό απωθημένο πολλών μεταλλάδων οι Dark Angel και αυτό φάνηκε από τον σχεδόν τετραψήφιο αριθμό ανθρώπων που βρέθηκαν σε ένα κλειστό venue Ιούλιο μήνα με τη θερμοκρασία να κυμαίνεται στους 30 με 35 βαθμούς (έπαθα πάλι Αρνιακό). Κλείνοντας θα πω κάτι αρκετά γραφικό αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Ήταν ένα πολύ metal live συνοδευόμενο από όλα τα χαριτωμένα κλισέ που μπορείτε να φανταστείτε. Και ναι, μου είχε λείψει πολύ ένα τέτοιο live.

Info ⓘ