Φέτα, ελαιόλαδο και black metal. Καθ’ υπερβολή θα μπρούσαμε να πούμε ότι η χώρα φημίζεται για αυτά τα τρία. Εμάς θα μας απσχολήσει εν προκειμένω το τελευταίο, το οποίο γιγαντώθηκε με την ταυτόχρονη παρουσία τριών μεγάλων συγκροτημάτων. Αυτή η ανιέρη Αγία Τριάδα, αποτελούμενη από τους Rotting Christ, Varathron και Necromantia, έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία μίας μουσικής σχολής. Σήμερα θα μας απασχολήσουν οι τελευταίοι και ο ίσως καλύτερος τους δίσκος, το “Scarlet Evil Witching Black”.
Οι Necromantia γνωστοί είχαν ήδη αποκτήσει ένα cult status στους black metal κύκλους. Πρωταρχικός λόγος ήταν η χρήση δύο μπάσων, ένα με οκτώ χορδές και ένα με τις τυπικές τέσσερις. Οι συνοδοιπόροι τους, ήταν γνωστοί για την ωμότητά τους, ενώ οι πρωταγνωνιστές μας ξεχώριζαν για την πιο θεατρική και μυστικιστική τους τοποθέτηση.
Ένα ακόμα στοιχείο που τους ξεχώριζε από τις υπόλοιπες μπάντες – όχι μόνο τις Ελληνικές, αλλά συνολικά – ήταν η διάθεση τους να πειραματιστούν. Να βαδίσουν μουσικά σε πιο avant-garde μονοπάτια και να ενσωματώσουν ήχους & όργανα εντελώς εκτός της λογικής του είδους. Στο “Scarlet Evil Witching Black” υπάρχει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο “The Arcane Light of Hecate” που ακούμε σαξόφωνο!
Στο “Scarlet Evil Witching Black” αυτά τα πιο avant-garde στοιχεία ενσωματώνονται στην ήδη ιδιόμορφη προσέγγιση των Necromentia στο extreme metal. Η ενώση αυτή όμως, ατνί για να περιπλέξει τα πράγματα, κάνει τον δίσκο να ακούγεται πιο εξορθολογισμένος και τελικά, την ακρόαση του, μία πιο ελκυστική εμπειρία. Περιέχει τα τα πάντα, από την εγχώρια μελωδική προσέγγιση του black metal μέχρι το πιο πρωτόγονο occult metal τύπου Beherit.
Βέβαια, ποτέ τους οι Necromantia δεν ακουλούθησαν νόρμες. Ίσως ο λόγος για αυτό μπορέι να δωθεί από τον Magus Wampyr Daoloth. «Νομίζω ότι το black metal δεν είναι ένα είδος μουσικής που πρέπει να βιώνεται συλλογικά. Θα πρέπει να βιώνεται από τον καθένα ξεχωριστά– ως κάτι που κάνεις μόνος σου και για τον εαυτό σου. Αυτή είναι η γνώμη μου, φυσικά. Το black metal πρέπει να έχει πολλά συναισθήματα και πολλές εικόνες που δημιουργείς στο μυαλό σου. Είναι μουσική που αγγίζει την ψυχή σου. Γι’ αυτό δεν μου αρέσει να παρακολουθώ black metal συναυλίες και ούτε μου αρέσει να παίζω σε black metal συναυλίες».
Το “Scarlet Evil Witching Black” είναι μια ηχητική επίκληση που μας μεταφέρει σε έναν κόσμο τυλιγμένο σε σκιές και μυστικισμό. Από τις πρώτες κιόλας νότες, το άλμπουμ δημιουργεί ένα ψηφιδωτό από δυσοίωνες μελωδίες, στοιχειωτικές συνθέσεις και μια αδυσώπητη, βροντερή ενέργεια που προσφέρει μια απόκοσμη εμπειρία. Κάθε κομμάτι είναι ένα τελετουργικό ταξίδι, που μας ξεναγούν σε αποκρυφιστικά τοπία που μόνο οι Necromantia μπορούν να φιλοτεχνήσουν.
Ένα άλλο πράγμα που κάνει το “Scarlet Evil Witching Black” τόσο μοναδικό είναι η ενορχήστρωση. Υπάρχουν μέρη σε κάθε κομμάτι, με μελωδίες παιγμένες από πλήκτρα, οι οποίες σε στοιχειώνουν. Συνθέτουν μια μυστηριώδη και ανίερη ατμόσφαιρα, η οποία είναι ικανή να δημιουργήσει μοναδικά συναισθήματα στον ακροατή.
Είναι επίσης εύκολο να καταλάβει κανείς ότι οι Necromantia έχουν αντλήσει έμπνευση τόσο από την κλασική και όσο και την τζαζ μουσική. Οι ιδίοτυπες επιρροές δε σταματούν εκεί, αφού σε κάποιο σημείο κάνει την εμφάνιση της και μία κιθάρα που παίζει κάτι σαν φλαμένγκο. Ναι, έτσι όπως το περιγράφουμε δημιουργεί απορία σχετικά με το πώς μπορεί αυτό το πράγμα να δουλεύει. Και όμως, δουλεύει και με το παραπάνω.
Ο εκλιπών Baron Blood με το 8χορδο μπάσο του είναι υπεύθυνος για την κατεδαφιστική διάθεση του δίσκου. Ωστόσο, στο “Scarlet Evil Witching Black” ακούμε μερικά από τα πιο άγρια riffs που έχουν γράψει οι Necromantia! To εναρκτήριo riff του “Pretender To The Throne (Opus I)” και του “The Serpent And The Pentagram” είναι μόνο μερικά από τα πολλά παραδείγματα που μας προσφέρει ο δίσκος. Riffs με ποικιλία, από εξαιρετικά γρήγορα μέχρι πιο αργά και doomy.
Θα μπροούσαμε να πούμε ότι στιχουργικά οι Necromantia βρίσκονταν πάντα λίγο πο μπροστά. Οι στίχοι που γράφουν αποκαλύπτουν το ταλέντο τους και τη ζοφερή ποιητική τους πλευρά. Σκοτεινοί, αποκρυφιστικοί και βλάσφημοι, γραμμένοι όμως με τέτοια μεστρία που μόνο να εντυπωσιάσουν μπορούν. Σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Magus είναι ικανοί να προκαλέσουν ρίγη συγκίνησης.
Το artwork του άλμπουμ, «φορτωμένο» με συμβολισμούς και σκοτεινές εικόνες, χρησιμεύει ως μία οπτική πύλη στην άβυσσο που εξερευνάται μέσα στη μουσική. Η δέσμευση της μπάντας στον αποκρυφισμό δεν είναι απλά ένα theme, αλλά μια γνήσια εξερεύνηση μυστικιστικών θεμάτων, προσθέτοντας βάθος και αυθεντικότητα στη συνολική εμπειρία.
Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το “Scarlet Evil Witching Black” είναι ένας δίσκος μηνμείο για τη σκηνή μας. Σίγουρα είναι το καλύτερο των Necromantia και ένα μοναδικό τεχνούργημα του occult black metal. Είναι μια απόδειξη του καλλιτεχνικού οράματος και της ακλόνητης δέσμευσης των Necromantia στον αποκρυφισμό, καθιστώντας το ένα διαχρονικό αριστούργημα που συνεχίζει να συναρπάζει και να μαγεύει.