Λέγεται ότι το πρώτο αίμα έχει πάντα την ορμή, το δεύτερο ρέει πάνω στην ορμή του πρώτου και το τρίτο έρχεται να ισορροπήσει και να ξεκαθαρίσει την εικόνα. Ο τρίτος δίσκος των Allochiria με τίτλο “Commotion” λοιπόν κυκλοφόρησε πριν από κάποιους μήνες και ίσως να καθυστέρησε λίγο η παρούσα κριτική. Ωστόσο, απ’ ότι φαίνεται, αυτός ο δίσκος και η “αναταραχή” που έφερε είναι υπεράνω χρόνου.
Με την Ειρήνη δε γνωριζόμαστε αλλά όταν αναφέρεσαι στην underground ελληνική σκηνή στη frontwoman των Allochiria, όλοι οφείλουν να ξέρουν ποια εννοείς. Αυτό βέβαια είναι μια ξεχωριστή αναφορά και δεν αφαιρεί, αλλά μόνο προσθέτει πράγματα στην μπάντα. Μια μπάντα που προχωράει και εξελίσσεται συνολικά κυκλοφορία με την κυκλοφορία, και live με το live. Το κυριότερο είναι όμως, ότι κάθε φόρα αφήνει τα διαπιστευτήρια της και κυρίως την ψυχή της σε μουσικό και κοινωνικό επίπεδο.
Τεχνικά πια είναι περιττό να πούμε ότι πλέον μπορούν πανεύκολα να στηρίξουν και να εμπλουτίσουν όλο αυτό που συζητάμε για το είδος που εκπροσωπούν. Με άλλα λόγια, το post metal/doom/sludge με τις progressive διαθέσεις αλλά και τις διάφορες άλλες πινελιές που τονίζονται στις συνθέσεις τους. Το ίδιο ισχύει και για τις εμφανίσεις τους καθώς τα χιλιόμετρα τους είναι πολλά ήδη. Πάμε όμως να δούμε το “Commotion” βήμα-βήμα.
H αναταραχή που έφερε το Commotion των Allochiria ξεπερνάει το χρόνο
Ξεκίνημα με “We Have Nothing”. Post metal με βαρύ και ασήκωτο riff, την Ειρήνη με τα signature φωνητικά της. Βγαίνει από μέσα της ένας παλιός καλός Dani Filth (αυτός μου ήρθε πρώτος, ‘σχωράτε με). Με σκισμένα black metal φωνητικά μας λέει “καλησπέρα, καλώς ήρθατε σε αυτό που θα σας συμβεί σε αυτή την ακρόαση δίσκου”.
“9 we are all 9” έλεγε ο King Diamond (συνεχίζω τις ‘90s αναφορές ακάθεκτος) και εδώ μας το λένε οι Allochiria με ένα ατμοσφαιρικό και πιο μελωδικό στο σύνολο του κομμάτι. “Still Life” και γουρλώνουν τα μάτια μου με τις κόρες τους να διαστέλλονται γιατί μπαίνουν όλοι μαζί γκρουβάτα και μαλιοκούβαρα. Μετά καταφτάνει ένας black metal οχετός που καταλήγει σε μια post metal κάθαρση. Αδιανόητο κομμάτι, αδιανόητη σύνθεση και εκτέλεση από όλους. Για μένα ένα από τα καλύτερα όλης της πορείας τους.
Λίγο χαλαρή και ταξιδιάρικη εισαγωγή, τύπου Deafheaven, στο “Shedding Character” με πανέμορφο ρυθμό που εναλλάσσεται στη στιγμή σε ένα βαθύ έρεβος. Όπως η ζωή μας δηλαδή. Απέραντος ωκεανός και λες ότι θα γαληνέψω. Όχι, γιατί δεν είναι μόνο αυτό ο ωκεανός. H Ειρήνη σε ένα δευτερόλεπτο μας το θυμίζει αυτό με την εισαγωγή του “Ocean”, ένα κομμάτι που live σίγουρα θα δημιουργήσει κύματα από κεφάλια που θα κουνιούνται μαζικά.
Το Still Life των Allochiria είναι από τα καλύτερα κομμάτια της πορείας τους
Γενικά, πλέον η τεχνική της Ειρήνης είναι σε τρομερά υψηλό επίπεδο και μπορεί να φτάσει σε κυριολεκτικά ακραία σημεία. Η progressive διάθεση είναι έκδηλη στο δεύτερο μισό του κομματιού από τους πραγματικούς παιχταράδες που προσθέτουν στο performance των φωνητικών. Το “Interlude” είναι αυτό που λέει και ερχόμενο από το “Ocean” μας δίνει λίγο χρόνο να πάρουμε μια ανάσα με ένα κάπως ύπουλο ήχο θάλασσας ή ραδιοκυμάτων. Η ακόμα πιο υποχθόνια μελωδία να παίζει από πίσω, σε βάζει να σκέφτεσαι “ωχ τι θα μου ρθει τώρα”.
Αυτό που έρχεται (“Casualties”) είναι μια straigh-up μπουνιά στη μούρη με τονισμό σε κάθε λέξη ακολουθούμενη από ένα doom μέρος και στη συνέχεια ένα ήρεμο post σημείο. Με πρωταγωνιστή ένα υπέροχο μπάσο το κομμάτι κλείνει με μια αναφορά σε όλα τα θύματα όλων των μορφών που έχουμε καθημερινά. Ανατριχιαστικό, απόλυτα συγκινητικό κομμάτι, από τα αγαπημένα στον δίσκο.
Οι παιχταράδες μουσικοί των Allochiria προσθέτουν στην άρτια τεχνική των φωνητικών
Οι κιθάρες τα λένε όλα και τα γκρεμίζουν όλα στην είσοδο του τραγουδιού “Turning Point”. Διαδέχεται το spoken word με την κραυγή αγωνίας, η οποία δυναμώνει ακόμα περισσότερο όταν μπαίνει η μπάντα όλη μαζί μετά τη μέση του τραγουδιού. Έτσι φτάνουμε στο “Darklight”. Ένα κομμάτι που προχώρησαν σε βίντεο κλιπ, αντιπροσωπευτικότατο του δίσκου με πολλές εναλλαγές στα φωνητικά και λίγο πιο ανεβασμένες ταχύτητες (όσο μπορούμε να το πούμε αυτό για τους Allochiria). Ένα ακόμα διαμαντάκι που κλείνει τον δίσκο αυτό ακριβώς όπως του αξίζει.
Το πιο μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι ήταν το “Casualties” (μη φανταστείτε, 6 λεπτά είναι). Οι Allochiria έμειναν σε όχι τόσο απλωμένες συνθέσεις αλλά σε πιο άμεσες, και προσωπικά θεωρώ ότι έπραξαν πολύ σωστά. Το απόλυτα επιτυχημένο αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Δε χρειάζεται να φαφλατιάζουμε παιδιά και ναι, δε σημαίνει ότι αν παίζεις κάτι συνεχόμενα 100 φορές για “χτίσιμο”, θα βγάλει απαραίτητα παραπάνω συναίσθημα.
Το Darklight των κλείνει το Commotion όπως του αξίζει
Λίγα λόγια και ουσία λοιπόν. Οι Allochiria έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο τους μέχρι τώρα και, για μένα, by far τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς από ελληνική μπάντα. Νομίζω ότι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κιόλας. Οι ίδιοι ακολουθούν χρόνια αυτό τον ήχο, ο οποίος τελευταία ακμάζει ιδιαίτερα στη χώρα μας είτε σε δημοφιλία είτε σε αύξηση εγχώριων μπαντών, instrumental και μη.
Δε θα αναφέρω ονόματα για να μην ξεχωρίσω/ξεχάσω κανέναν, αλλά πλέον οι Allochiria μπορούν να θεωρηθούν “ηγέτες” του είδους όσο και να μη θέλουν ή να μην τους αρέσει η λέξη αυτή. Είναι, όμως, όμορφο να εμπνέεις και να επηρεάζεις ανθρώπους στο να καταθέτουν ψυχή κάτι που είμαι σίγουρος ότι κάνουν σε αρκετούς οι Allochiria. Χαρίσματα του ηγέτη είναι αυτά.
Οι Allochiria, με το χάρισμα του ηγέτη, εμπνέουν και επηρεάζουν την εγχώρια σκηνή
Πλέον τους αντιλαμβάνομαι να βρίσκονται κοντά στην κορυφή της ανάβασης στο top tier των ελληνικών μπαντών στο χώρο του rock/metal. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, μπορούν να σταθούν δίπλα σε ονόματα όπως Rotting Christ, SepticFlesh, Suicidal Angels, Nightstalker/Planet of Zeus/1000mods. Προφανώς, λαμβάνοντας υπόψιν το είδος τους, πάντα τηρουμένων των αναλογιών της δημοφιλίας του κάθε είδους και της χρονικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε. Είναι όμως μια χρονική περίοδος στην οποία γράφουν τη δική τους ιστορία που είμαι σίγουρος ότι θα τη θυμόμαστε πολλοί από εμάς.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Allochiria
Album: Commotion
Label: Venerate Industries
Release Date: 23/04/2023
Genre: Post-Black/Sludge Metal
1. We Have Nothing
2. 9
3. Still Life
4. Shedding Character
5. Ocean
6. Interlude
7. Casualties
8. Turning Point
9. Darklight
Producer: Jacopo Fokas
Allochiria: Ειρήνη (Φωνή), Σταύρος (Κιθάρα), Θοδωρής (Μπάσο), Στέφανος Wayne (Τύμπανα), Γιάννης (Κιθάρα)
Additional Personnel: Ultragrim (Artwork), Joe Rickard (Μίξη), Jacopo Fokas (Ηχογράφηση, Μίξη), Jens Bogren (Mastering)
Allochiria
Χωρίς καμία δόση υπερβολής, μπορούν να σταθούν δίπλα σε ονόματα όπως Rotting Christ, SepticFlesh, Suicidal Angels, Nightstalker/Planet of Zeus/1000mods. Προφανώς, λαμβάνοντας υπόψιν το είδος τους, πάντα τηρουμένων των αναλογιών της δημοφιλίας του κάθε είδους και της χρονικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε. Είναι όμως μια χρονική περίοδος στην οποία γράφουν τη δική τους ιστορία και θα τη θυμόμαστε πολλοί από εμάς.
