Είναι αυτή η ρημάδα η γαλλική ακραία σκηνή… άλλο επίπεδο. Αν δεις το μέγεθος της χώρας και τον αριθμό των συγκροτημάτων, μοιάζει μικρή. Μόλις όμως σκεφτείς ποιοι τη στελεχώνουν, καταλαβαίνεις αμέσως γιατί η φράση «ουκ εν τω πολλώ το ευ» ταιριάζει γάντι. Οι Blut Aus Nord είναι από τα σχήματα που έχουν βάλει θεμέλια σε αυτήν την εικόνα, με 15 κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, και τώρα πια 16, με το “Ethereal Horizons”. Και πριν καν κυκλοφορήσει, ο δίσκος είχε ήδη ανοίξει κουβέντα για το προς τα πού θα το πάνε αυτή τη φορά οι Blut Aus Nord, αν θα γύριζαν σε πιο μελωδικές επιλογές ή αν θα συνέχιζαν τον πιο άγριο δρόμο που έχουν ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια.
Ακούγοντας το “Ethereal Horizons”, αντιλαμβάνεσαι αμέσως τη γνώριμη ηχητική ταυτότητα του συγκροτήματος: πολλές κιθάρες «κουμπωμένες» αρμονικά μεταξύ τους, φωνητικά που κινούνται από σκληρές εκρήξεις μέχρι καθαρά, και τύμπανα που περνούν από blast beats σε πιο συγκρατημένο ρυθμό. Παρ’ όλα αυτά, το άλμπουμ ως σύνολο αφήνει μια διαφορετική εντύπωση σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Η μπάντα δίνει περισσότερη σημασία στην ατμόσφαιρα που προκύπτει μέσα από τη δομή των κομματιών, αφήνοντας στην άκρη το χάος που χαρακτήριζε άλλες περιόδους τους. Η παραγωγή επίσης δείχνει μια ξεκάθαρη πρόθεση για καθαρό ήχο χωρίς όμως υπερβολικό γυάλισμα, κάτι που επιτρέπει σε κάθε στοιχείο να αναπνέει και να στηρίζει το συνολικό έργο.
Ο πιο ζεστός τόνος του άλμπουμ γίνεται εμφανής από νωρίς και διαφοροποιεί αισθητά το “Ethereal Horizons” από τον κλειστοφοβικό χαρακτήρα της προηγούμενης περιόδου. Αυτή η μετατόπιση βοηθά να φαίνεται πιο καθαρά η κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει ο δίσκος. Αντί να στηρίζεται στη βαριά παραμόρφωση, το άλμπουμ προχωρά με μελωδίες που αναπτύσσονται με ελεγχόμενο τρόπο. Ορισμένα κομμάτια, μάλιστα, ακουμπάνε και στο post-metal πριν επιστρέψουν σε πιο επιθετικές στιγμές. Αυτή η αντίθεση αποτελεί βασικό κομμάτι της συνολικής του ταυτότητας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μεσαίο μέρος του “Seclusion”, το οποίο αλλάζει ξαφνικά ύφος και δείχνει πώς το σχήμα μπορεί να μετακινείται ανάμεσα σε διαφορετικούς ρυθμούς με χαρακτηριστική άνεση.
Έχω επίσης την εντύπωση ότι οι κιθάρες έχουν μεγαλύτερο ρόλο από ποτέ. Σε όλο το άλμπουμ, τα riffs δίνουν κατεύθυνση στη ροή των κομματιών και δεν λειτουργούν ως απλά επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Στο παρελθόν, οι Blut Aus Nord συχνά προτιμούσαν πιο γεμάτο ήχο για να βγάλουν ένταση ενώ εδώ, προκύπτει μέσα από προσεγμένη διαμόρφωση. Ένα καλό παράδειγμα είναι το “The Ordeal”, το οποίο χτίζεται πάνω σε ένα φαινομενικά απλό μοτίβο που αλλάζει σταδιακά ρυθμό και ανεβάζει την ένταση χωρίς να χρειάζεται έντονες αντιθέσεις. Πρόκειται για μια πιο μετρημένη προσέγγιση σε σχέση με όσα έκανε η μπάντα παλιότερα, που αναδεικνύει λεπτομέρειες που θα χάνονταν κάτω από πιο βαριά παραμόρφωση.
Φωνητικά, το άλμπουμ ισορροπεί καλύτερα, τα καθαρά φωνητικά προσθέτουν ένα διακριτικό αφηγηματικό στοιχείο, λειτουργώντας σαν σημεία που ορίζουν τη δομή. Όταν εμφανίζονται με μέτρο σε τραγούδια όπως το “What Burns Now Listens”, δίνουν μεγαλύτερο εύρος στον ήχο χωρίς να επισκιάζουν τις πιο έντονες ερμηνείες. Αυτές οι επιλογές κάνουν το άλμπουμ πιο προσιτό, τώρα, αν αυτή η προσιτότητα λειτουργεί υπέρ του δίσκου ή μοιάζει με υποχώρηση εξαρτάται από το τι περιμένει ο καθένας. Όσοι έχουν αδυναμία στις πιο σκληρές και πειραματικές φάσεις της μπάντας ίσως το θεωρήσουν πιο ήπιο, αλλά για μένα αυτή η κατεύθυνση λειτουργεί εξαιρετικά και δίνει στον ήχο μια ισορροπία που του ταιριάζει απόλυτα.
Ένα από τα καλύτερα κομμάτια, το “The Fall Opens the Sky”, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο όσα κάνει πετυχημένα ο δίσκος. Είναι ένα κομμάτι που ανεβαίνει σταθερά, οι κιθάρες δυναμώνουν βήμα-βήμα, τα τύμπανα γίνονται πιο πιεστικά και ο ήχος οδηγείται σε μια κορύφωση που δείχνει ξεκάθαρη στόχευση. Η σύνθεση είναι εντυπωσιακή και δεμένη, και προσωπικά θεωρώ ότι η πιο «υπολογισμένη» πορεία του κομματιού λειτουργεί υπέρ του. Αυτή η επιλογή ισορροπίας ανάμεσα στη δύναμη και την ακρίβεια χαρακτηρίζει όλο το “Ethereal Horizons”. Ο δίσκος χτίζει σταθερά την έντασή του χωρίς αχρείαστες εξάρσεις, και για μένα αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που τον κάνουν τόσο αποτελεσματικό.
Από πλευράς παραγωγής, το άλμπουμ είναι από τα πιο καθαρά στη δισκογραφία των Blut Aus Nord. Κάθε όργανο έχει τον χώρο του και η μίξη δίνει έμφαση στην ευκρίνεια. Αυτό βοηθά τα μελωδικά στοιχεία να αναδειχθούν και όταν το άλμπουμ φτάνει στο τελευταίο κομμάτι, το “The End Becomes Grace”, αυτή η επιλογή γίνεται ακόμη πιο εμφανής. Το κομμάτι έχει μεγάλη διάρκεια και εξελίσσεται σε διαδοχικά στάδια, με τα μέρη του να μπαίνουν με σειρά και τις εντάσεις να ανοίγουν ομαλά, χωρίς ανάγκη για απότομες κορυφώσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτή η πιο αργή, σταθερή ανάπτυξη το κάνει ακόμη πιο επιβλητικό και δίνει στο φινάλε του άλμπουμ τον χαρακτήρα που του αξίζει.
Η αξιολόγηση του “Ethereal Horizons” συνδέεται με το πώς οι Blut Aus Nord καταφέρνουν να συγκεντρώσουν τόσα διαφορετικά στοιχεία της πορείας τους σε έναν δίσκο που ακούγεται ενιαίος. Το άλμπουμ λειτουργεί σαν φυσική συνέχεια της πιο «κοσμικής» πλευράς τους, δίνοντας μεγαλύτερο χώρο στη μελωδία και στο εύρος του ήχου, χωρίς να χάνει τη σκληρότητα που τους χαρακτηρίζει. Αυτή η ισορροπία είναι και το πιο δυνατό του σημείο. Έτσι, προκύπτει ένα άρτια δουλεμένο άλμπουμ που δείχνει πώς ένα project μπορεί να εξελίσσεται χωρίς να απομακρύνεται από τη βασική του ταυτότητα. Για μένα, η δουλειά των Blut Aus Nord εδώ επιβεβαιώνει ότι το συγκρότημα παραμένει μια από τις πιο σταθερά ενδιαφέρουσες παρουσίες στο σύγχρονο black metal.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Blut Aus Nord
Album: Ethereal Horizons
Label: Debemur Morti Productions
Release Date: 28/11/2025
Genre: Black Metal
1. Shadows Breathe First
2. Seclusion
3. The Ordeal
4. The Fall Opens the Sky
5. What Burns Now Listens
6. Twin Suns Reverie
7. The End Becomes Grace
Producer: V.
Blut aus Nord: Vindsval (Φωνή, κιθάρα), W.D. Feld (Τύμπανα), GhÖst (Μπάσο)
Blut Aus Nord: Ethereal Horizons
Το “Ethereal Horizons” βρίσκει τους Blut Aus Nord σε μια ώριμη, απολύτως ελεγχόμενη φάση, όπου η ατμόσφαιρα και η μελωδία συνδυάζονται χωρίς υπερβολές. Η καθαρή παραγωγή, οι κιθάρες που οδηγούν τη ροή και οι προσεγμένες κορυφώσεις τοποθετούν τον δίσκο ανάμεσα στις πιο ολοκληρωμένες δουλειές τους.
