Chelsea Grin, Mask of Prospero, Skybinder, 20/06/2023 @AN Club | Live Report
“Έλα έλα, πρέπει να κλείσω, να φάω και να κατέβω An, έχει Chelsea Grin σήμερα, θα τα πούμε αργότερα”, είπα και έκλεισα το τηλέφωνο βιαστικά. Λίγο το στρες του πρώτου μου live με το DEPART, λίγο η κούραση από τη δουλειά, λίγο η κίνηση και το πάρκινγκ στα Εξάρχεια, το άγχος μου είχε πιάσει στρατόσφαιρα. Φτάνω έξω από το An, γκρινιάζω λίγο στην παρέα και μπαίνω στην αγαπημένη μου υπόγα. Πιάνω μια γωνίτσα, σαν σωστή γραία, και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ ότι τελειώνει και η μπαταρία σε όλες μου τις συσκευές. Ωραία, λέω, τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Τέλος πάντων, για να μη μακρηγορώ σαν άλλη Carrie Bradsaw από τα Lidl, εν ολίγοις η ψυχοσύνθεση μου δεν ήταν και η ιδανικότερη για live.
Το deathcore στην Ελλάδα έχει κοινό τελικά. Και όχι μόνο αυτό, έχει και πολύ ζωντανό κοινό μάλιστα.
Ο λόγος αυτής της εισαγωγής είναι καθαρά για να μπει ένα σημείο αναφοράς και ένα μέτρο σύγκρισης στο πως ήμουν πριν και πως ήμουν μετά. Μπήκα μέσα έτοιμη να λιποθυμήσω, και βγήκα άλλος άνθρωπος. Αυτό που είδα εκείνη τη μέρα δεν το πίστευα στα μάτια μου, χωρίς καμία υπερβολή. Αν και, αφενός ανέβαζα τον μέσο όρο ηλικίας, και αφετέρου έχω δει my fair share από ακραίες μπάντες, αυτό που έζησα δεν το περίμενα επ’ ουδενί. Το deathcore στην Ελλάδα έχει κοινό τελικά. Και όχι μόνο αυτό, έχει και πολύ ζωντανό κοινό μάλιστα. Πίστευα ότι το μαγαζί θα είναι άδειο και με το που είδα τόση νιότη, δεν περίμενα και πολλά να πω την αλήθεια. Αλλά τόσα ήξερα. Το An όχι μόνο γέμισε, αλλά σείστηκε ολόκληρο.
Mask Of Prospero
Η αυλαία ανοίγει με την πρώτη μπάντα, τους Mask of Prospero, με το venue να έχει ήδη αρκετό κόσμο. Γενικά μου φάνηκαν λίγο αγχωμένοι και “κουμπωμένοι” πάνω στη σκηνή, χωρίς όμως αυτό να με κάνει να δυσανασχετήσω ή να επηρεάσει αρνητικά το performance τους. Ενδεχομένως να το εξέλαβα έτσι, λόγω κάποιων τεχνικών θεμάτων που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια του live.
Ωστόσο, αυτό δε στάθηκε εμπόδιο στα τεχνικά μέρη της παρουσίας τους, απλά υπήρχε περισσότερο η αίσθηση της “αυτοσυγκέντρωσης”. Η εκτελεστική αρτιότητα φάνηκε μέσα από τον συνδυασμό των beatdowns με τα μελωδικά ριφφ στις εφτάχορδες κιθάρες, τα slaps του μπάσου, και τις εναλλαγές από τα καθαρά στα πιο aggresive φωνητικά.
Οι metalcore συνθέσεις με τις progressive επιρροές των Mask of Prospero ήταν ιδανικές για να καλωσορίσουν το κοινό, θέτοντας γερές βάσεις για τη συνέχεια.
Η επικρατέστερη σκέψη μου καθ’ όλη τη διάρκεια του set τους ήταν πως τα παιδιά χαίρονται απεριόριστα με αυτό που κάνουν και αυτό περνάει επιτυχώς στο κοινό. Υπάρχει μια εμφανής αγάπη για τη σκηνή, ένα μεράκι για το συγκεκριμένο είδος, αλλά και μια δυνατή συναισθηματική σύνδεση με τη μουσική. Τα τραγούδια τους είναι ο δίαυλος της έκφρασής τους και κάθε νότα ή στίχος είναι μια προσωπική κατάθεση ψυχής.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Mask of Prospero
Genre: Progressive Metalcore, Djent
Lament
Hourglass
Drown In Grey
The Observatory
Lethe
In Exile
Horeeya
Skybinder
Περνώντας στην επόμενη μπάντα, οι Skybinder ήταν μια από τις πολλές εκπλήξεις της βραδιάς. Απίστευτη ενέργεια, τρομερό vibe, σκέτη θύελλα και ορμή. Ο frontman των Skybinder οριακά δεν μπούκαρε πάνω στο stage με πολιορκητικό κριό. Το κοινό πήρε όλη αυτή την ενέργεια και την ανταπέδωσε με το παραπάνω, δημιουργώντας μια τέλεια σύνδεση μεταξύ σκηνής-pit. Η πασιφανέστατη επιρροή των Skybinder από τους Parkway Drive, ήταν ζέσταμα όχι μόνο για τους Chelsea Grin αλλά και για το επερχόμενο live των Aυστραλών τιτάνων στο Release.
Η αστείρευτη δυναμικότητα της μπάντας μας έκανε να κοπανηθούμε με τα breakdowns και να προετοιμαστούμε κατάλληλα. Με χιούμορ και αμεσότητα, ο frontman επικοινωνούσε με το κοινό, μετατρέποντας το Αn σε metalcore κολαστήριο. Επιθετικά beatdowns, brutal φωνητικά, screams, και μελωδικά μέρη μας έβαλαν στο κλίμα για τα καλά. Ήταν ό,τι έπρεπε για να ζεσταθούν οι σβέρκοι. Μόνο μελανό σημείο θα μπορούσε να θεωρηθεί το ότι ο ήχος στις κιθάρες είχε υπερκαλυφθεί λίγο από το μπάσο. Προφανώς, αυτό δε χάλασε κανέναν, απλά αναφέρεται κυρίως εγκυκλοπαιδικά.
Ο frontman των Skybinder οριακά δεν μπούκαρε πάνω στο stage με πολιορκητικό κριό
Καταλήγοντας, τα παιδιά είχαν μια πολύ καλή παρουσία και ένα πολύ καλό δέσιμο σαν σύνολο. Σίγουρα συγκαταλέγονται στις πιο αξιόλογες εγχώριες metalcore μπάντες, και αναμένουμε να τους δούμε ξανά στην Πλατεία Νερού για τα καθέκαστα.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Skybinder
Genre: Metalcore
Intro
Daggers
Anchors
Fathoms
Cruel Sun
Sea Of Regrets
Mirage
Severance
Skybinder: Skybinder (OW) | Facebook | Instagram | Spotify | Soundcloud | Twitter
Chelsea Grin
Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω ειλικρινά. Αυτή η εμφάνιση ήταν αποκαλυπτική. Μόνο και μόνο το να βλέπεις live τον πρώτο frontman των Lorna Shore, είναι από μόνο του top εμπειρία. Οι Αμερικάνοι σάρωσαν όλο το An στο πέρασμα τους. Με μια απίστευτα θερμή και σεμνή επικοινωνία με το κοινό, η τετράδα είχε φουλ ενέργεια και μια άψογη σκηνική παρουσία. Ο ήχος ήταν σκέτο κρύσταλλο, σαν να ακούς τα κομμάτια μέσα από τους δίσκους.
Η μπάντα ξεκίνησε με το Suffer In Hell, Suffer In Heaven από το πρώτο μέρος του πρόσφατου διπλού δίσκου και από την πρώτη νότα, απλά το χάσαμε όλοι μέσα στο μαγαζί. Γενικά είμαι γνωστή για την υπερβολή μου, αλλά αλήθεια, στην προκειμένη δεν μπορούσα να διανοηθώ αυτό που έβλεπα. Το pit είχε ήδη πάρει τα πάνω του από τους Skybinder και στη συνέχεια, αυτό που ακολούθησε ήταν μακελειό. Crowd surfing, stage diving, bounce, ο Tom να δίνει το μικρόφωνο στα παιδιά κάτω και να τραγουδάνε, να χορεύει πάνω στη σκηνή μακαρένα μόνος του.
Η πρώτη εμφάνιση των Chelsea Grin στη χώρα μας ήταν απλά κατεδαφιστική. Σκέτος οδοστρωτήρας
Με ένα χορταστικό και υπερπλήρες setlist, το live περιείχε κομμάτια από όλη τη δισκογραφία. Εν τω μεταξύ στα Recreant και Crewcabanger, νομίζω δε χρειάζεται καν να αναφέρω το τι έγινε από κάτω. Μόνο χαλασμός. Επίσης, πριν το Fathomless Maw, ο frontman έκανε και ιδιαίτερη αναφορά στις θηλυκές υπάρξεις του κοινού και μας το αφιέρωσε. Super cute! Εκτός από το Recreant, από το άλμπουμ Desolation of Eden, έπαιξαν και το αγαπημένο μου, το Sonnet Of The Wretched. Ωστόσο, οι δύο τελευταίοι δίσκοι είχαν την τιμητική τους, αφού η πλειοψηφία του set προήλθε από εκεί.
Εκτός από εμάς, φάνηκε ότι και οι Chelsea Grin πέρασαν τέλεια και μετά το πέρας της συναυλίας, κατέβηκαν απ΄ τη σκηνή και έκατσαν να μιλήσουν με το κοινό για αρκετή ώρα. Τρομερά προσιτή μπάντα με χιούμορ, χωρίς φανφάρες και έπαρση, οι Chelsea δε σταμάτησαν να επισημαίνουν πόσο χαίρονται που βρίσκονται στην Ελλάδα. Μας ευχαρίστησαν πολλάκις για τον τρόπο που τους υποδεχτήκαμε και υποσχέθηκαν ότι θα επιστρέψουν σύντομα. Τους περιμένουμε!
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Chelsea Grin
Genre: Deathcore
Suffer In Hell, Suffer In Heaven
The Isnis
Bleeding Sun
Dead Rose
Playing With Fire
Sing To The Grave
Soul Slave
My Damnation
Sonnet Of The Wretched
Recreant
Fathomless Maw
Crystal Casket
Leave With Us
Hostage
Crewcabanger
Chelsea Grin: Tom Barber (Φωνή), Stephen Rutishauser (Κιθάρα), David Flinn (Μπάσο), Pablo Viveros (Τύμπανα, φωνή)
Chelsea Grin: Chelsea Grin (OW) | Facebook | Instagram
Sidenote
Όσο περίμενα τους Mask of Prospero να ανέβουν στη σκηνή παρατηρούσα τον κόσμο που μαζευόταν. Το γεγονός ότι τα παιδιά βγήκαν και είχε ήδη αρκετό κόσμο να τους περιμένει από κάτω, ήταν μια πολύ ωραία εικόνα. Και εδώ κολλάει αυτό που λέμε και ξαναλέμε. Αν μπορείτε και προλαβαίνετε, να έρχεστε στα live από νωρίς! Όχι μόνο γιατί οι guest μπάντες χρειάζονται υποστήριξη, αλλά γιατί τα live είναι μια ιεροτελεστική διαδικασία. Η κάθε μπάντα που διαδέχεται την άλλη προετοιμάζει το έδαφος για την επομένη. Δημιουργεί μια αλυσιδωτή αντίδραση που ξεκινάει, κορυφώνεται και τελικά φτάνει στη λύση της. Στα δικά μου μάτια, αν πηγαίνεις μόνο για τον headliner, χάνεις ένα πολύτιμο κομμάτι από τη μέθεξη της συναυλιακής εμπειρίας.
