Agnostic Front, Against All Odds, xResistenciAx, 13/06/2023 @AN Club | Live Report
Όταν έχουμε να κάνουμε με underground καταστάσεις και μπάντες που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σχετίζονται με το hardcore punk, ένα από τα πρώτα μέρη που έρχονται στο μυαλό, είναι το An Club. Ακούγονται μέχρι εδώ τα “μπινελίκια” μερικών, αφού ξέρω ότι στην Αθήνα υπάρχουν “υπόγεια” που ίσως γνωρίζουν καλύτερα το αντικείμενο. Κακά τα ψέματα όμως, αν ψάξουμε τον προορισμό που θα φιλοξενήσει μία εμφάνιση των Agnostic Front, αυτός βρίσκεται στα Εξάρχεια, επί της οδού Σολωμού.
Εκεί ήμουν την περασμένη Τρίτη, ως επί το πλείστον το μάτι μου “γυάλιζε”, αλλά δεν ήταν από τρέλα. Απλά τις προηγούμενες μέρες, είχα “απορροφηθεί” στην δημιουργία ενός αφιερώματος για το νεοϋορκέζικο σχήμα, που έκανε τα μυαλά μου να “πονάνε”. Ανυπόμονος ήμουν λοιπόν, έχασα και το σαββατιάτικο live των Sick of It All, οπότε αν έκλεινε κάποιος την μύτη μου θα “έσκαγα”. Μάζεψα όμως υπομονή γιατί πριν από τους Agnostic Front, στην σκηνή θα ανέβαιναν 2 support μπάντες, οι αθηναίοι Against All Odds και οι γεωργιανοί xResistensiAx.
xResistenciAx
Το ρολόι γράφει 21:30 συν κάτι ψιλά και βρίσκομαι μπροστά σε κάτι που δεν έχω ξαναδεί: μια μπάντα από την πρωτεύουσα της Γεωργίας. Η Tιφλίδα έχει hardcore “εκπρόσωπο” απ’ ότι φαίνεται, ονομάζεται xResistensiAx και αποτελείται από τέσσερις τυπάρες, που αυτοπροσδιορίζονται ως “post soviet hardcore crew”. Ο ήχος τους είναι μια μίξη, από όλο σχεδόν το “φάσμα” του hardcore.
Ξεκινά από το punk, περνάει με το “πάσο” του μέσα από το crossover και φτάνει σε πιο downtempo καταστάσεις. Έχουν αρκετό thrash στην κιθάρα τους και κάποια metalcore στοιχεία στα φωνητικά. Θα πάρω το θάρρος να γράψω, ότι ακόμα κι αν δεν ακούστηκε από το μικρόφωνο κάτι που να παραπέμπει σε rap, το hip-hop υπάρχει τουλάχιστον μέσα στις κινήσεις των γεωργιανών. Το παρουσιαστικό τους παραπέμπει στα ‘90s, αλλά η μουσική τους είναι “παιδί” των αρχών της δεκαετίας των ‘00s.
Όπως και να ‘χει, οι xResistenciAx διαθέτουν όλο το “πακέτο” για να τους θυμάμαι ως underground μπάντα. Κατάφεραν αρκετά εύκολα να κάνουν τα κεφάλια μας να κουνιούνται ρυθμικά. Μέχρι εκεί φτάσαμε όμως. Έχω μια υποψία, ότι ο κόσμος- πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις – που βρισκόταν στο An Club όταν εμφανίστηκαν, έδωσε πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που πήρε από τους γεωργιανούς.
Oι xResistensiAx έκαναν μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα που τους δόθηκε, περισσότερα από αυτά που περίμεναν το κοινό και οι διοργανωτές
Τα καλέσματα του frontman προς το κοινό, που ζητούσε “να μην ντρεπόμαστε” και “να πλησιάσουμε”, δεν είχαν ιδιαίτερη ανταπόκριση. Να είστε σίγουροι, οι xResistensiAx έκαναν μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα που τους δόθηκε, αυτό που “υποσχέθηκαν” σε κοινό και διοργανωτές. Το σημαντικότερο όμως που κατόρθωσαν, ήταν να “διαγράψουν” ως γενόμενο πλέον, ένα “όνειρο” από την σχετική λίστα. Να μοιραστούν την σκηνή με τους Agnostic Front.
Against All Odds
Λίγο μετά τις 22:00 εμφανίζονται οι αθηναίοι Against All Odds, μια μπάντα με πολυετή παρουσία στην τοπική hardcore σκηνή, που ξεκινάει από το 2007. Με τους Against All Odds, τα πράγματα είναι πιο απλά, χωρίς αυτό να σημαίνει οτιδήποτε για την αξία τους. O ήχος τους είναι 99% αμερικάνικο hardcore punk και 101% oldschool, αφού κάθε riff και κάθε τούπα-τούπα, “βρωμάει” δεκαετίες ‘80s και ‘90s. Μέχρι και το μπλουζακι Public Enemy που φοράει ο frontman, “κολλάει” μια χαρά στην όλη φάση και προκαλεί ενδιαφέροντες συνειρμούς.
Το κλίμα στο An Club είναι πιο ευνοϊκό για τους Against All Odds, το βλέπεις ξεκάθαρα στις κινήσεις του πλήθους, που συνεχώς αυξάνεται. Το setlist που παρουσίασε η αθηναϊκή πεντάδα, είναι μια “δίκαιη” μίξη όλης της δισκογραφίας της, που αποτελείται από 2 albums και το ομώνυμο debut demo του 2007.
Οι Against All Odds επιλέγουν να πάρουν τα πράγματα από την αρχή με το “Belligerent Zone”, το 4ο κομμάτι της πρώτης κυκλοφορίας τους. Συνεχίζουν με το “Fight Or Run”, που έχει Oi! ψυχή και μας δείχνει ότι καμιά φορά χρειάζεται λίγο straight punk, για να μπουν τα πράγματα σε σειρά.
Βέβαια, το track που αρχίζει να “ταρακουνάει” λίγο την ηρεμία μου, είναι το “How It Goes” από το πρόσφατο album “Wolfpack”. “Αυτό είναι σίγουρα hardcore” σκέφτηκα και έστησα “αυτί”.
Οι Against All Odds δεν υποσχέθηκαν πολλά, γι’ αυτό και κατέληξαν να προσφέρουν αρκετά όταν βρέθηκαν στην σκηνή του An Club
Οι Against All Odds είναι “τίμιοι” και αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν. Δεν υπόσχονται πολλά, γι’ αυτό και καταλήγουν να προσφέρουν αρκετά όταν βρίσκονται στην σκηνή. Παρόλα αυτά, ένα σχεδόν γεμάτο An Club συνεχίζει να μην ανταποκρίνεται ιδιαίτερα και ψάχνει “στιγμές”, από τις οποίες θα “πιαστεί” και θα παρασυρθεί για λίγο. Το σύντομο solo του “Wolfpack” λειτουργεί καλά προς αυτή την κατεύθυνση, ίσως και το “Hard Way” που είναι κομματάρα, τουλάχιστον έτσι φτάνει στα δικά μου αυτιά. Σίγουρα “αναγκάζει” κάποιον κόσμο που βρίσκεται μπροστά, να “χτυπιέται” σε χαμηλή ένταση.
Φτάνοντας στο τέλος, η “στεγνή” punk-ίλα του “Balkanian Boys” μου θύμισε έναν από τους λόγους που κατέβηκα τα σκαλιά του An Club. Είναι αυτός ο ήχος, που δεν χρειάζεται κάποια τεχνική κατάρτιση για να προκαλέσει μεγάλη ορμή, ούτε “κρυφά” νοήματα που για να σου φανερωθούν, απαιτούν χρόνο και “ώριμη” σκέψη. Στην τελική, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν διαθέτουν τίποτα από αυτά τα δύο. Κάτι πρέπει να προβλέπεται και για εκείνους, κάτι που έχει δύναμη και τους απευθύνεται με σεβασμό και ειλικρίνεια. Ευχαριστώ τους Against All Odds για αυτήν την υπενθύμιση και την κρατάω σαν ενίσχυση για την συνέχεια. Περνάει η ώρα και η “βόμβα” που ονομάζεται Agnostic Front, σύντομα θα “σκάσει” στα μούτρα μας.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Against All Odds
Genre: Hardcore
Belligerent Zone
Fight Or Run
How It Goes
What Are You Afraid Of?
Wolfpack
Raise Your Fist
Hateshots
Man Against Man
Hard Way
Old Dens
Balkan
Ghostdog
Agnostic Front
Δεν ήξερα ότι μια εμφάνιση των Agnostic Front, μπορεί να ξεκινήσει με την μουσική του Ennio Moricone, από το “Ο καλός, ο Κακός και ο Άσχημος”. Τα μέλη της μπάντας άρχισαν να ανεβαίνουν στην σκηνή, τις στιγμές εκείνες που τα σφυρίγματα του πασίγνωστου μουσικού θέματος, μπλέκουν με τα σφυρίγματα του κόσμου.
Δεν αργεί να φανεί κι ο Vinnie “Stigma” μέσα σε αποθέωση, κρατώντας την κιθάρα ψηλά και φωνάζοντας “I love you!”. Η εισαγωγή του “AF Stomp”, δίνει στον Vinnie ελάχιστο χρόνο για να δώσει χέρι με τους μπροστινούς και να κάνει 2 γρήγορες βόλτες στην σκηνή.
Τα τύμπανα “κόβουν” τα πάντα στη μέση και ακολουθεί το riff. Το συγκεκριμένο ορχηστρικό στα gigs των τελευταίων ετών, έρχεται “πακέτο” με το “The Eliminator”. Το ιδιο συμβαίνει και στο An Club. Το κομμάτι “ξεχειλίζει” ‘80s thrash-ίλα. Ταυτόχρονα, “εισβάλλει” ο Roger Miret για να “κεράσει” λίγο πανικό.
Οι Agnostic front ενώθηκαν πολλές φορές με τον κόσμο, τραγουδώντας μαζί τους με γροθιές σηκωμένες
Υπό τους ήχους του “A Mi Manera”, το μάτι μου “πιάνει” ένα από τα πρώτα stage diving. Ταυτόχρονα δημιουργείται ένα μικρό pit που μεγαλώνει στο “Only In America”. Στο “My Life, My Way”, όσοι δεν τραβάνε βίντεο σηκώνουν ψηλά τις γροθιές και τραγουδάνε μαζί με τον Miret. “If I die before I Wake…” . Σιγά-σιγά φαίνεται να επικρατεί ένα κοινό αίσθημα με “ψήγματα” ενότητας. Το μόνο που μένει είναι να κυριαρχήσει για λίγο η παλιά “σχολή”, να ακούσουμε πράγματα που έφτιαξαν αυτό που σήμερα ονομάζεται hardcore σκηνή της Νέας Υόρκης. Οι Agnostic Front την προσφέρουν απλόχερα, με 3 κομμάτια απο το “Victim In Pain” και ένα ακόμα από το “United Blood”.
Ο “Stigma” γουστάρει τόσο που προκαλεί λίγο χάος. Κάποια στιγμή πετάει και ένα αμερικανοπρεπές “malaka”. “What are you doing?” , τον ρωτάει ο Miret και μετά γυρίζει στον κοινό και ζητάει ένα circle pit. Τελικά λαμβάνει ένα αρκετά “τίμιο” δείγμα, την ώρα που “φτύνει” στίχους από τα “Your Mistake” και “Friend of Foe”. Επόμενη σκηνή, όλο το An Club τραγουδάει μαζί του τα “Police Violence” και “For My Family”, με τις γροθιές σηκωμένες. Καλά πάει αυτό μέχρι στιγμής, αλλά είμαστε ακόμα στα μισά.
Οι Agnostic Front άφησαν την σκηνή, αφού έπαιξαν μια διασκευή του “Blitzkrieg Bop”, των Ramones
Τα 2 κομμάτια από το “Another Voice” δεν πέρασαν απαρατήρητα, αλλά με το “Crucified” φάνηκε ακόμα μία φορά, η ειδοποιός διαφορά του “παλιού” σε σχέση με το “νέο”. Ο Vinnie ξαναπαίρνει το μικρόφωνο, “μοιράζει” αγάπες, δίνει 2-3 αγκαλιές και ταυτοχρονα τραγουδάει το “Pauly the Dog”, σχεδόν acapella. “He’s not very handsome to look at / And he eats just like a hog / and he’s always drinkin’ my beer up / heyyyyyy Pauly the beer drinkin’ dog”. Καλεί στην σκηνή τον τραγουδιστή των xResistenciAx, για να πουν μαζί το “Power” και του χαρίζει ακόμη μια τεράστια ανάμνηση.
Ξαφνικά κάτι γίνεται με τον φωτισμό, μοιάζει να πλησιάζει κάτι ιδιαίτερο. Ο Miret δίνει το σύνθημα: “from the east coast / to the west coast / gotta, gotta, gotta go!”. Σηκώνουμε ΟΛΟΙ τα χέρια ψηλά και απαντάμε: “true sounds of a revolution / gotta, gotta, gotta go”. Στην καρδιά και την ψυχή μας αδέρφια, εκεί είναι όλα χαραγμένα ανεξίτηλα. Αν μη τι άλλο, είναι μία συγκινητική στιγμή, ίσως να είναι και κάτι παραπάνω. Είναι όμως και ένα “σημάδι” που δείχνει ότι πλησιάζουμε στο τέλος, ίσως χρειαστεί να “ξοδέψουμε” τώρα ό,τι δύναμη μας απέμεινε.
Το ολοκαίνουριο “I Remember” δημιουργεί ακόμα ένα μικρό pit και η thrash-ίλα του “Police State”, απευθύνεται κυρίως στον “εχθρό”. Δεν ξέρω αν έχω ακούσει περισσότερα “fuck u” μαζεμένα την ίδια στιγμή. Ο Miret απευθύνεται στον παλιό δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Rudy Giuliani. Εμείς πάλι έχουμε δικούς μας “αποδέκτες”, ας μην αναφέρω ονόματα. Ένα μαζικό head banging αργότερα, οι Agnostic Front παίζουν μια διασκευή του “Blitzkrieg Bop” των “Ramones”. Ένας πολύ ωραίος τρόπος για να πεις “καληνύχτα”. Τα χέρια σηκώνονται για τελευταία φορά και τα στόματα τραγουδάνε “Hey ho, let’s go!”.
Στο An Club πήγα μόνος, βρήκα όμως δύο φιλαράκια και μπήκα στην παρέα. Τελειώνει λοιπόν το live και βγαίνουμε Σολωμού. Τους λέω ότι ήθελα να έρθω και στους Sick of It All, αλλά δεν το είχα. Λέει ο ένας: “αυτοί δεν μάζεψαν τόσο κόσμο, αλλά έπαιξαν καλύτερα”. Λέω από μέσα μου, “βαλτός είσαι ρε καράφλα;”. Ξενερώνω και γυρίζω στον άλλον, ο οποίος επιβεβαιώνει αυτό που ειπώθηκε. Ξενερώνω λίγο περισσότερο, μέχρι που ξαναμίλησε ο πρώτος. “Αλλά είδαμε Agnostic Front, τι να λέμε τώρα;” Το κρατάω γερά αυτό το τελευταίο, μαζί με πολλές εικόνες που έμειναν στο μυαλό και δύο ντουζίνες βίντεο που “τράβηξα” με το κινητό.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Agnostic Front
Genre: Hardcore
AF Stomp
The Eliminator
Dead To ME
A Mi Manera
My Life My Way
Only In America
Old New York
Victim In Pain
Your Mistake
With Time
Police Violence
For My Family
Friend of Foe
All is Not Forgotten
Peace
Never Walk Alone
Crucified (Iron Cross cover)
United Blood
Pauly the Dog
Power
Gotta go
I Remember
Police State
Addiction
Blitzkrieg Bop (Ramones cover)
