Το  “Jason  Lives” είναι  η  έκτη  ταινία  του  franchise  τρόμου  “Friday  the  13th”, μιας  σειράς  ταινιών  slasher  που  ξεκίνησε  το  1980  με  την  αναπάντεχη  εμπορική  επιτυχία  της  ταινίας  του  Sean  Cunningham, συνεχίστηκε  καθ’ όλη  τη  δεκαετία  του  1980  και  ολοκληρώθηκε  με  τρεις  ταινίες  από  εκεί  και  ύστερα – το  “Jason  Goes  to  Hell” (1993), το  “Jason  X” (2001) και  το  “Freddy  Vs  Jason” (2003). Aν προσθέσει κανείς και το remake του 2009, το franchise αποτελείται από δώδεκα ταινίες, ενώ μια τηλεοπτική σειρά βρίσκεται στα σκαριά.

Αντικειμενικά  βλέποντάς  τις, καμία  από  αυτές  τις  ταινίες  δεν  μπορεί  να  χαρακτηριστεί  ακριβώς  καλή. Είναι  όλες  τους  εντελώς  συμβατικά  slasher, που  ανακυκλώνουν  τις  ίδιες  και  τις  ίδιες  ιδέες: μια  παρέα  χαμηλής  πνευματικής  ικανότητας  εφήβων  ή  νεαρών  διψασμένων  για  σεξ  και  καλοπέραση  επισκέπτονται  μια  εξοχική  τοποθεσία, κατά  προτίμηση  την  Crystal  Lake, και  εκεί  πέφτουν  θύματα  του  φονιά  Jason  Voorhees, ο  οποίος  τους  ξεκάνει  έναν  προς  έναν.

Όμως, αν  προσεγγίσεις  τούτες  τις  ταινίες  ως  απενοχοποιημένος  λάτρης  του  slasher, χωρίς  να  σε  απασχολεί  κάποιου  είδους  “καλλιτεχνικό  άλλοθι”, δεν  μπορείς  να  μην  περάσεις  καλά  προσπαθώντας  να  μαντέψεις  ποιον  ευφάνταστο  τρόπο  θα  σκεφτεί  ο  εκάστοτε  σκηνοθέτης  για  να  επαναφέρει  τον  μασκοφορεμένο  δολοφόνο  και  να  ξεπαστρέψει  την  επόμενη  μισή  ντουζίνα  αθώων  θυμάτων.

Μόλις στη δεύτερη ταινία της καριέρας του, ο McLoughlin κάνει ικανοποιητική δουλειά, καθώς τα kills του Jason εδώ είναι από τα καλύτερα στο franchise

Έτσι, λοιπόν, στο  “Jason  Lives”, βρίσκουμε  τον  νεαρό  Tommy  Jarvis (Thorn  Matthews) να  επιστρέφει  στο  νεκροταφείο  ώστε  να  σιγουρευτεί  πως  ο  Jason  Voorhees  είναι  νεκρός  και, δίχως  να  το  θέλει, καταλήγει  να  τον  επαναφέρει  στη  ζωή (μην  ψάχνετε  εξηγήσεις, είναι  “Friday  the  13th”). Γεμάτος  τύψεις  για  την  πράξη  του  και  τις  συνέπειές  της, που  κλασικά  είναι  το  μακέλεμα  καμιάς  δεκαριάς  ανυποψίαστων  τύπων  που  θα  ικανοποιήσουν  την  όρεξη  του  Jason  για  ζεστό  αίμα, ο  Tommy  το  βάζει  στόχο  να  σταματήσει  τον  φονιά  και  να  τον  εξουδετερώσει  μια  και  καλή. Εντάξει  δεν  είναι  και  τρομερό  spoiler  να  αποκαλύψουμε  ότι  αυτό  το  τελευταίο  σκέλος  δεν  πάει  και  τόσο  καλά, άλλες  τόσες  ταινίες  βγήκαν  και  δεν  ήταν  ρομαντικές  κομεντί, ο  Jason  επιστρέφει  και  ξανασκοτώνει  κοσμάκη. Μαγκιά  του.

Μόλις  στη  δεύτερη  ταινία  της  καριέρας  του, ο  McLoughlin  κάνει  ικανοποιητική  δουλειά, καθώς  τα  kills  του  Jason  εδώ  είναι  από  τα  καλύτερα  στο  franchise Friday the 13th

Αν  κάτι  δε  λείπει  από  σχεδόν  καμία  ταινία  του  franchise, είναι  οι  μερακλήδες  σκηνοθέτες, που  μπορεί  να  μην  τους  λες  ακριβώς  auteurs  του  σινεμά, εντούτοις  έχουν  να  επιδείξουν  μεράκι  στο  στήσιμο  ενός  φονικού. Στο  έκτο  κεφάλαιο, τη  σκηνοθεσία  αναλαμβάνει  ο  Tom  McLoughlin, στα  credits  του  οποίου  συναντάμε  και  την  ατμοσφαιρική  τηλεταινία  “Sometimes  They  Come  Back” (1991), που  βασίζεται  σε  νουβέλα  του  Stephen  King. Μόλις  στη  δεύτερη  ταινία  της  καριέρας  του, ο  McLoughlin  κάνει  ικανοποιητική  δουλειά, καθώς  τα  kills  του  Jason  εδώ  είναι  από  τα  καλύτερα  στο  franchise.

Αν είσαι λάτρης του slasher σινεμά, τότε όλα τα “Friday the 13th”, με εξαίρεση το remake του 2009 που είναι άθλιο χωρίς να είναι ταυτόχρονα fun, αποτελούν πρώτης τάξεως απενοχοποιημένη ψυχαγωγία

Το  σενάριο, βεβαίως, βρίθει  κενών  και  ευκολιών, οι  οποίες  όμως  αποτελούν  μέχρι  αυτό  το  σημείο  αναπόσπαστο  κομμάτι  του  franchise – μπορεί  κανείς  να  φανταστεί  ταινία  “Friday  the  13th” με  δραματουργικά  αψεγάδιαστο  σενάριο; Φυσικά  και  οι  χαρακτήρες  θα  βρεθούν  από  δική  τους  βλακεία  στα  νύχια  του  Jason, φυσικά  και  στην  προσπάθειά  τους  να  ξεφύγουν  από  το  θάνατο  θα  κουτρουβαλιαστούν  δέκα  φορές, φυσικά  και  θα  είναι  παιχνιδάκι  για  τον  Jason  να  τους  μακελέψει. Πάντως, οφείλουμε  να  πιστώσουμε  στον  McLoughlin, ο  οποίος  υπογράφει  και  το  σενάριο, ότι  μας  έδωσε  λιγάκι  πιο  ενδιαφέροντες  χαρακτήρες  από  τις  περισσότερες  ταινίες  της  σειράς.

Αν  είσαι  λάτρης  του  slasher  σινεμά, τότε  όλα  τα  “Friday  the  13th”, με  εξαίρεση  το  remake  του  2009  που  είναι  άθλιο  χωρίς  να  είναι  ταυτόχρονα  fun, αποτελούν  πρώτης  τάξεως  απενοχοποιημένη  ψυχαγωγία. Με  τον  τρόπο  τους, και  παρά  τα  ελαττώματά  τους, αυτές  οι  ταινίες  διαδραμάτισαν  κομβικό  ρόλο  στην  εξέλιξη  του  είδους  του  τρόμου  και  γαλούχησαν  γενιές  θεατών, οι  οποίοι  πλημμύριζαν  τις  αίθουσες  για  να  δουν  τις  επόμενες  σφαγές  που  θα  διέπραττε  ο  Jason  Voorhees. Ας  μην  τις  περιφρονούμε, λοιπόν, γιατί  χάρη  σε  αυτές  το  horror  genre  απέκτησε  πολλούς  επιπλέον  θαυμαστές. Ας  πάρουμε  την  απόλαυση  που  έχουν  να  μας  προσφέρουν, λέγοντας  κι  ευχαριστώ.

Share.
Exit mobile version