Μπορεί η Τετάρτη να θεωρείται η χειρότερη μέρα της εβδομάδας, όμως όταν περιλαμβάνει συναυλία, ξαφνικά γλυκαίνει. Ο δρόμος σήμερα οδηγεί στην Πλατεία Νερού, για τη δεύτερη μέρα του φετινού Release Festival. Οι Idles δεσπόζουν στο line-up, ενώ οι SPRINTS και οι Glass Beams συμπληρώνουν τη βραδιά. Η φεστιβαλική εμπειρία του 2025 είναι ακόμη στην αρχή· για εμένα, συγκεκριμένα, είναι η πρώτη της χρονιάς. Και πραγματικά, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσει. (Θοδωρής)
Οι πόρτες άνοιξαν στις 18:00. Εγώ, με casual στυλ και full-on festival διάθεση, έφτασα στις 19:20 – timing τόσο ακριβές όσο το riff ενός punk κομματιού – για να προλάβω την εμφάνιση των SPRINTS. Η υποδοχή γίνεται αμέσως καλύτερη όταν κρατάς το αναμνηστικό εισιτήριο και μια δροσερή Coca-Cola. Σε βοηθά να πλησιάσεις τη σκηνή και να αρχίσεις να απολαμβάνεις τη μέρα. (Ελεάνα)
SPRINTS
Καθώς ο ήλιος μαλακώνει και το αεράκι προσφέρει την τέλεια αίσθηση δροσιάς, οι Ιρλανδοί rockers ανεβαίνουν στη σκηνή με μπόλικο attitude και γκαζωμένες διαθέσεις. Φέρνουν μαζί τους νεύρα, ηλεκτρισμό και ιδρώτα. Οι στίχοι τους, κοφτεροί και γεμάτοι προσωπικά και πολιτικά νοήματα, προσθέτουν στο live μια ένταση που δεν περνά απαρατήρητη.
Μέχρι το τέταρτο κομμάτι, το θέμα στρέφεται στην Παλαιστίνη. Η Karla, τραγουδίστρια του συγκροτήματος, παίρνει ξεκάθαρη θέση και μιλά χωρίς περιστροφές. Το κοινό ανταποκρίνεται με χειροκροτήματα, συνθήματα και σηκωμένες γροθιές. Η πολιτική είναι παρούσα — όχι ως πόζα, αλλά ως πράξη. Η Karla ευχαριστεί τους παρευρισκόμενους λέγοντας: «Σας ευχαριστούμε πολύ, Αθήνα, που ήρθατε να μας δείτε». Κάπου ανάμεσα στην punk ταραχή και την ειλικρίνεια, ξεπροβάλλει και λίγο χιούμορ – και ναι, τους ταιριάζει απόλυτα.
Συνεχίζουν με ένα τραγούδι από τον δεύτερο δίσκο. Η Karla το ξεκαθαρίζει: αυτό είναι κομμάτι που αγαπούν ιδιαίτερα. Έπειτα, κοιτά το κοινό και ρωτά με εκείνο το χαρακτηριστικό ιρλανδικό θράσος: «Αν μας έχει δει κανείς ξανά, θα ξέρει ποιοι είμαστε και ότι μας αρέσει να κάνουμε πολύ θόρυβο». Οι εντάσεις ανεβαίνουν. Το κοινό ανταποκρίνεται με φωνές και παλμό. Ακολουθεί μια σύντομη αναφορά στην ανθρωπιά, τα δικαιώματα, την ανάγκη να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Παράλληλα, τονίζει πως πρέπει να παλεύουμε γι’ αυτά που αξίζουν.
Δεν υπάρχει τίποτα ψεύτικο ή υπερβολικό στα λόγια της. Ευχαριστεί όσους ήρθαν από νωρίς για να τους δουν. Γιατί – ας είμαστε ειλικρινείς – οι πρώτες μπάντες παίζουν συχνά μπροστά σε μισογεμάτο κοινό. Καθώς πλησιάζει το φινάλε, η Karla αρχίζει να μιλά κανονικά, σαν να αφηγείται ιστορία. Σιγά σιγά, οι λέξεις της μετατρέπονται σε στίχους. Ξεκινά το “Little Fix”, ένα κομμάτι-ωδή στην επιθυμία για φυγή. Το φωνάζει: “Tell me a place you wanna go”, ξανά και ξανά. Κατεβαίνει στο κάγκελο, αγκαλιάζει το κοινό, δίνει χέρια – μια punk στιγμή τόσο ανθρώπινη που φτάνει να γίνει σχεδόν συγκινητική.
Σε γενικές γραμμές, ήταν ένα όμορφο, τίμιο, καλοδουλεμένο και γεμάτο ένταση σετ. Αν και ήταν νωρίς, το κοινό ήταν εκεί· απέδειξε πως ξέρει τι σέβεται και τι αγαπά. Οι SPRINTS αποτέλεσαν το ιδανικό ζέσταμα πριν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της βραδιάς: τους Idles.
Glass Beams
Πριν φτάσουμε στην εμφάνιση των Idles, κάνουμε μια στάση στον κόσμο των Glass Beams. Μετά από περίπου σαράντα λεπτά αναμονής, οι μυστηριώδεις Glass Beams ανεβαίνουν για πρώτη φορά σε ελληνικό σανίδι. Η εμφάνισή τους μοιάζει βγαλμένη από την καρδιά της ερήμου και τραβά αμέσως τα βλέμματα. Η τριάδα σαγηνεύει από την πρώτη στιγμή. Η όψη τους είναι απόκρυφη και υποβλητική. Οι χρυσές μάσκες προσθέτουν ένα σασπένς, το οποίο ενισχύεται από τη μουσική τους.
Επαναλαμβανόμενες μελωδίες, βαριά επηρεασμένες από τα βάθη της Ανατολής, σε προσκαλούν σε ένα μυστικιστικό μουσικό ταξίδι. Ωστόσο, αυτό το ταξίδι αρχίζει γρήγορα να χάνει το ενδιαφέρον του, εξαιτίας της στατικής και μονότονης εμφάνισης των Glass Beams, οι οποίοι δεν επιδιώκουν καμία επαφή με το αθηναϊκό κοινό. Η άρτια παικτική τους ικανότητα έρχεται σε αντίθεση με αυτή τη στατικότητα. Και όσο το σετ προχωρά, αποκτώντας έναν πιο rock-rave, synth psychedelic χαρακτήρα, σκέφτομαι ένα πράγμα: πώς και τους επέλεξαν για τη συγκεκριμένη μέρα, που έχει πιο punk προσανατολισμό;
Εμένα με έβγαλε λίγο από το mood της ημέρας και με έκανε κάπως να βαρεθώ, γιατί το πάντρεμά τους με τον ήχο των υπόλοιπων μπαντών της βραδιάς φάνηκε εκτός πλαισίου. Όμως, ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε την απόφαση της παραγωγής; Μπορεί να μην το απολαμβάνουμε ιδιαίτερα, όμως το αρκετά μεγάλο πλήθος που έχει συγκεντρωθεί κάτω από τη σκηνή δείχνει να το χαίρεται, καθώς περιμένει το μεγάλο όνομα της βραδιάς.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
IDLES
Ο κόσμος έχει μαζευτεί στην Πλατεία Νερού και προσκαλεί τους headliners με φωνές και χειροκροτήματα. Οι Idles ανταποκρίνονται αμέσως στο κάλεσμα και ορμούν στη σκηνή! Δύο χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας, η ενέργειά τους είναι εκρηκτική από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ακόμη και οι ίδιοι δείχνουν να ξέρουν ότι η αποψινή θα είναι μια μαγική βραδιά.
Με φοβερή επιθετική ενέργεια, οι Βρετανοί θυμίζουν ταύρους σε υαλοπωλείο. Το performance τους; Συγκλονιστικό! Η μεταδοτικότητα, η επικοινωνία και η σύνδεση με το κοινό είναι εντυπωσιακές. Σε κάθε ευκαιρία, ανταλλάσσουν ματιές και γέλια με τον κόσμο που έχει αγκαλιάσει τα κάγκελα μπροστά από τη σκηνή. Ακριβώς πίσω τους, άλλοι χορεύουν, άλλοι παίζουν ξύλο, και μερικοί κάνουν και τα δύο.
Η φάση γενικά δεν θυμίζει φεστιβάλ, αλλά ένα τεράστιο live σε αυλή σπιτιού. Οι Idles κάνουν τον κόσμο από κάτω τους να νιώθει όμορφα, άνετα και οικεία. Η αίσθηση παραπέμπει σε κάτι πιο underground και οικογενειακό, με σκηνική παρουσία όμως άκρως προσεγμένη. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν μια κοπέλα του κοινού, η οποία κρατούσε ταμπέλα ζητώντας μια φωτογραφία με την μπάντα για τα γενέθλιά της.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, την ανέβασαν στη σκηνή. Όλος ο κόσμος της τραγούδησε «Χρόνια Πολλά» και, αφού έβγαλαν φωτογραφία, η κοπέλα κατέβηκε. Την ώρα εκείνη, το κοινό τραγουδούσε ρυθμικά “Free free Palestine”. Στο σημείο αυτό, η πεντάδα ξεκινά να παίζει το “I’m a Scum”. (Θοδωρής)
Ο εκκεντρικός κιθαρίστας με τη χαρακτηριστική φούστα, ο Mark Bowen, κατεβαίνει στο κοινό. Η κιθάρα του μοιάζει έτοιμη να διαλυθεί από το ανελέητο κοπάνημα, ενώ γύρω του επικρατεί πανδαιμόνιο. Το pit ανατινάζεται ξανά. Η συνέχεια φέρνει διαδοχικά χτυπήματα από punk μήνυμα και thrash ένταση: “Never Fight A Man With A Perm” (επίσης από το “Joy as an Act of Resistance”) και, στη σειρά, τα “Mother”, “Pop Pop Pop”, “Crawl” και “Mr. Motivator”. Οι Idles ενσαρκώνουν μια μορφή εξέγερσης, φορτισμένη με αντιφασιστική οργή, όπως μαρτυρά και η ιστορία τους. Τα πολιτικά μηνύματα παραμένουν αιχμηρά, στοχεύοντας ευθέως θεσμούς και στερεότυπα, υπερασπίζοντας με πάθος τη διαφορετικότητα. Από το κοινό δεν έλειψαν τα συνθήματα· η ατμόσφαιρα έβραζε, κυριολεκτικά. (Ελεάνα)
Η μπάντα ζήτησε να ακουστεί ξανά ρυθμικά το “Free free Palestine” και ο κόσμος ανταποκρίθηκε αμέσως. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί πως το crowdwork των Idles είναι πραγματικά μοναδικό. Δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να οδηγήσει το κοινό σε έκρηξη ενθουσιασμού. Το σπιτικό πάρτι μετατρέπεται σταδιακά σε διονυσιακό γλέντι. (Θοδωρής)
Ο Talbot πιάνει το μικρόφωνο και ζητά από τον κόσμο να… χορέψει. Με το “The Dancer”, το σκηνικό αλλάζει. Γυρίζει πλάτη, κουνά τους γοφούς του επιδεικτικά, με στυλ και αυτοπεποίθηση. Χορεύουν όλοι· άλλοι κουνιούνται, άλλοι παραληρούν, άλλοι απλώς φωνάζουν. Προς το τέλος, όπως συνηθίζεται, ο Talbot κάνει νοήματα να ανοίξουν τα pits και δίνει το σήμα για έναν τεράστιο κύκλο. Οι κιθαρίστες κατεβαίνουν ξανά στο κοινό και παίζουν μέσα στον κύκλο. Το σκηνικό θυμίζει γύρω-γύρω όλοι, με τους Βρετανούς στο επίκεντρο. Καθώς πλησιάζει το φινάλε, ο Talbot κατευθύνεται προς τον ντράμερ Jon Beavis. Ανάβει τσιγάρο πάνω στη σκηνή όσο πιο χαλαρά γίνεται, παίρνει τις μπαγκέτες από τα χέρια του Beavis και αρχίζει να παίζει δίπλα του με raw punk joy. (Ελεάνα)
Πλησιάζοντας στο φινάλε του σετ τους, οι Βρετανοί ευχαρίστησαν για ακόμη μία — πολλοστή — φορά τον κόσμο που ήρθε να τραγουδήσει και να περάσει καλά. Παράλληλα, τόνισαν ότι νιώθουν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτοι στη χώρα μας. Η βραδιά διατήρησε την πολιτική της ταυτότητα, με τη μπάντα να αφιερώνει στο αθηναϊκό κοινό, στην Παλαιστίνη, στο Ιράν, αλλά και σε όλους όσους παλεύουν να εκφράσουν δημόσια την άποψή τους για την ελευθερία, ένα κομμάτι-ορόσημο. Το “Danny Nedelko” άρχισε να ηχεί σαν γροθιά ενάντια στο μίσος που κυκλοφορεί εκεί έξω. (Θοδωρής)
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Εν συντομία λοιπόν, μετά από όλο αυτό που ζήσαμε, αν έπρεπε να γράψω με μια πρόταση την γνώμη μου για την εμφάνιση των Idles στην δεύτερη μέρα του Release Festival, θα έλεγα πως είναι μια από τις μπάντες που ενσαρκώνουν την φράση «πρέπει να τους δεις live αδερφέ για να καταλάβεις γιατί είναι μπαντάρα».
