Οι “Περιπέτειες του Obadiah Oldbuck”, γνωστό στα γαλλικά ως “Histoire de Mr. Vieux Bois”, κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της εικονογραφημένης αφήγησης. Ο Ελβετός καλλιτέχνης και γελοιογράφος Rodolphe Töpffer το δημιούργησε το 1827 και το δημοσίευσε στη Γενεύη το 1837. Το έργο αυτό θεωρείται το πρώτο κόμικς.
Ο Töpffer δημιούργησε το “Histoire de Mr. Vieux Bois” αρχικά για τον φιλικό του κύκλο. Η αποδοχή του τον οδήγησε να σκεφτεί να το «βγάλει» στη δημόσια σφαίρα. Το κόμικ εμφανίστηκε επίσημα στη Γενεύη το 1837 και ακολούθως στο Λονδίνο το 1841 ως “The Adventures of Mr. Obadiah Oldbuck”, που εκδόθηκε από τους Tilt and Bogue. Στις Ηνωμένες Πολιτείες κυκλοφόρησε ως ένθετο εφημερίδας στο Brother Jonathan Extra No. IX στις 14 Σεπτεμβρίου 1842. Οι αγγλικές εκδόσεις ήταν μη εξουσιοδοτημένες, δείχνοντας τις πρώτες δυσκολίες στην προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων.
Παρά τα προβλήματα αυτά, η δημιουργία του Töpffer αποτέλεσε ορόσημο στην αμερικανική εκδοτική κουλτούρα. Ήταν το πρώτο κόμικ που τυπώθηκε στις ΗΠΑ και έγινε γνωστό ως το πρώτο αμερικανικό κόμικ σε εφημερίδα. Το έργο κυκλοφόρησε σε διάφορες εκδόσεις μέσα στον 19ο αιώνα.
Η αφήγηση των περιπετειών του Obadiah Oldbuck είναι παράλογη και γοητευτική
Αυτό που έκανε τις περιπέτειες του Obadiah Oldbuck ξεχωριστές ήταν η μορφή τους. Σε αντίθεση με τις πολιτικές γελοιογραφίες με μπαλόνια λόγου που υπήρχαν από τη δεκαετία του 1770, ο Töpffer χρησιμοποίησε διαδοχικά πάνελ με λεζάντες. Αυτή η μορφή επέτρεπε μια μοναδική αλληλουχία εικόνων και κειμένου, όπου ούτε τα σκίτσα ούτε οι λεζάντες στέκονταν αυτόνομα. Το 1837, ο Töpffer ανέφερε: «Τα σκίτσα, χωρίς το κείμενο, θα είχαν μόνο ένα ασαφές νόημα. Το κείμενο, χωρίς τα σκίτσα, δεν θα σήμαινε τίποτα. Το σύνολο είναι ένα είδος μυθιστορήματος». Αυτή η σχέση έθεσε τις βάσεις για τα σύγχρονα κόμικς.
Ο θεωρητικός των κόμικς Scott McCloud στο Understanding Comics χαρακτήρισε τον Rodolphe Töpffer ως «πατέρα του σύγχρονου κόμικς». Εξήρε τη χρήση των πάνελ και τη γελοιογραφία που συνδύαζε κείμενο και εικόνα. Η αφήγηση των περιπετειών του Obadiah Oldbuck είναι παράλογη και γοητευτική, δείχνοντας τις δυνατότητες των κόμικς για σύνθετες ιστορίες. Ο κύριος Vieux Bois (ή Obadiah Oldbuck) ξεκινά την αναζήτηση για να κερδίσει την αγάπη μιας γυναίκας. Η ιστορία του περιλαμβάνει μονομαχίες, συναντήσεις με ληστές, φυλάκιση και αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας. Όλα παρουσιασμένα με σκοτεινό χιούμορ, χαρακτηριστικό του Töpffer.
Το ταξίδι του κ. Όλντμπακ, γεμάτο ανατροπές, αναδεικνύει οπτικά γκαγκ και χιούμορ. Όταν προσπαθεί να αυτοκτονήσει (και συχνά αποτυγχάνει με κωμικό τρόπο), η αφήγηση ισορροπεί ανάμεσα στον παραλογισμό και την οδυνηρότητα. Αυτά τα θέματα έγιναν κοινά σε επόμενα κόμικς και graphic novels. Η αμερικανική έκδοση κράτησε το πνεύμα αυτό, αλλά μερικές φορές είχε ασταθή ρυθμό που δυσκόλευε την παρακολούθηση της ιστορίας.
Αν και το έργο του Rodolphe Töpffer δεν έτυχε ευρείας αναγνώρισης, η σημασία του παραμένει σημαντική
Παρά την αναγνώριση του έργου του Töpffer, υπάρχει συζήτηση για το τι ορίζει ένα κόμικ. Κάποιοι μελετητές, όπως ο Bart Beaty, υποστηρίζουν ότι έργα του 20ού αιώνα, όπως το “Yellow Kid” του Richard Felton Outcault, ήταν η αρχή των σύγχρονων κόμικς. Ωστόσο, η συνεισφορά του Töpffer προηγείται αυτών των έργων, καθιστώντας τον θεμελιώδη για την ιστορία των κόμικς.
Ο ιστορικός Jean-Paul Gabilliet σημείωσε ότι οι πρώτοι μελετητές αγνόησαν την επίδραση του Töpffer, εστιάζοντας σε έργα που πληρούσαν συγκεκριμένα κριτήρια. Αυτή η παράβλεψη διορθώθηκε από ερευνητές όπως ο David Kunzle. Η μελέτη του Kunzle στα The Early Comic Strip και Father of the Comic Strip: Rodolphe Töpffer ανέδειξε τις καινοτομίες που έφτασαν στην Αμερική πριν από τον Outcault.
Οι περιπέτειες του Obadiah Oldbuck άνοιξαν το δρόμο για εξελίξεις στη γραφική αφήγηση, επηρεάζοντας ευρωπαϊκές και αμερικανικές εκδόσεις. Στην Αμερική, ο Obadiah Oldbuck εμφανίστηκε σε διάφορες εκδόσεις και επηρέασε την έντυπη κουλτούρα. Εκδόσεις όπως ο Brother Jonathan εισήγαγαν τους αναγνώστες σε αυτή τη μορφή, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα κόμικς στις εφημερίδες στα τέλη του 19ου αιώνα. Αν και το έργο του Töpffer δεν έτυχε ευρείας αναγνώρισης, η παρουσία του μέχρι το 1938 δείχνει τη σημασία του.