Η Sinead O’Connor, η αλάνθαστη φωνή της Ιρλανδίας, άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στη μουσική βιομηχανία με τα δυνατά φωνητικά της και τις συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες της. Προχθές, έγινε γνωστό πως έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 56 ετών. Καθ’ όλη τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας της, μάγεψε θαυμαστές και κριτικούς με το ακατέργαστο ταλέντο της και την ατρόμητη προσέγγισή της στην αντιμετώπιση σημαντικών θεμάτων μέσω της μουσικής της. Καθώς αποτίνουμε φόρο τιμής σε αυτό το μουσικό είδωλο, ιδού τα καλύτερα τραγούδια που καθόρισαν το εξαιρετικό ταξίδι της Sinead O’Connor.
Troy
Thank You For Hearing Me
Nothing Compares 2 U
Θυμάμαι πριν ακόμα πάω δημοτικό, που οι επισκέψεις στη θεία μου ήταν τακτικές και ακούγαμε συνέχεια μουσική μαζί. Στην τηλεόραση έπαιζαν ποπ κυρίως επιτυχίες (Καλησπέρα Britney, καλησπέρα Christina). Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή όμως ήταν ένα κομμάτι αρκετά στενάχωρο με μια καλλιτέχνιδα ακόμα πιο θλιμμένη. Το Nothing Compares 2 U έμελλε να είναι από τα κομμάτια που αργότερα θα με επηρέαζαν ως άτομο και σίγουρα θα έβαζαν θεμέλια στην μουσική σκηνή τότε.
Η Ο’Connor με αυτό το τραγούδι μπόρεσε να αναγνωριστεί περισσότερο, κάτι το οποίο μάλλον δεν της έκανε τόσο καλό στην ψυχική της υγεία. Κατάφερε να δείξει τόσο μουσικά όσο και στην πραγματική ζωή πως δεν κυλάνε όλα ρόδινα και πως σίγουρα οι ψυχικές ασθένειες υφίστανται και δεν χωράνε ζητήματα «ρομαντικοποίησης». Το μόνο σίγουρο είναι πως πίσω της άφησε μια παρακαταθήκη αλλά και ένα μεγάλο κενό στην μουσική βιομηχανία. Ακόμα κι αν εκείνη φρόντισε να την πετάξει μακριά, η O’ Connor ήταν ειλικρινής. Με σιγουριά θα αναφέρω πως τίποτα πλέον δεν συγκρίνεται με εκείνη και σίγουρα θα μας λείψει. (Άννα Μαρία Γιαννάκη)
Sacrifice
Αν υπάρχει ένα κομμάτι της Sinead O’ Connor που σε χτυπάει κατευθείαν στην ψυχή είναι το Sacrifice. Mε Elton John δεν έχασε κανένας και αυτή η συνεργασία έμελλε να είναι ένα αποτέλεσμα που σου δημιουργεί πολύ έντονα συναισθήματα. Γενικά όλα είναι «πολύ». Πολλή ένταση, πολύ κλάμα, πολλή θλίψη. Το τελευταίο ήταν και το trademark της. Το διέκρινες στα μάτια της και ακόμα περισσότερο στη φωνή της. Έτρεμε και μαζί της έτρεμες κι εσύ. Πονούσες μαζί της, υπέφερες. Αποτύπωνε όλη της την ψυχική κατάσταση εκεί. Το μπλε θα ήταν σίγουρα το χρώμα που θα απέδιδες την προσωπικότητα της. Η θυσία της ήταν μεγάλη και κατάφερε να δώσει την καρδιά της στον κόσμο, όσο κι αν δεν την εκτίμησε εκείνος. (Άννα Μαρία Γιαννάκη)
War Cover
Το 1987 έχεις βγάλει το βραβευμένο με Grammy ντεμπούτο σου. Το 1990 κυκλοφορείς το “Nothing Compares 2 U” και στρογγυλοκάθεσαι πάνω στο no1 των Charts παγκόσμια (Ψάξτε την ιστορία για την διαμάχη της με τον Prince, αξίζει. ΝΑΙ, δικό του κομμάτι είναι). Γενικά οι εταιρείες σε βλέπουν σαν ένα από τα ανερχόμενα Pop Idols που θα γεμίζουν στάδια, θα πουλάνε πλατίνες, θα περπατούν σε χαλιά και θα έχουν την δική τους σειρά ρούχων. Όλα τέλεια. Μόνο που δεν σε ρώτησαν. Βρισκόμαστε στο 1992 και το Saturday Night Live έχει καλέσει την Sinead O Connor να τραγουδήσει. Ξαναλέω το SNL, ζωντανά στην Αμερική.
Βγαίνει, λέει το War του Bob Marley (αλλάζοντας μερικούς στίχους), α καπέλα και στο τέλος σκίζει, ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΞΑΝΑΛΕΩ, σε τρια κομμάτια μια φωτογραφία του Πάπα λέγοντας “Fight The Real Enemy!”. Ναι, του ίδιου Πάπα που λίγα χρόνια αργότερα ζητούσε συγγνώμη για τα αμέτρητα περιστατικά παιδικής κακοποίησης στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας. Τότε ήταν 1990 όμως. Το κοινό δεν χειροκρότησε καν μιας και τα έβαλε με το δεξί χέρι του θεού και προφανώς η καριέρα που είχαν ονειρευτεί για εκείνη έκανε φτερά. Την ίδια δεν την ενόχλησε, αυτό ήθελε, αυτό έκανε. (Χρήστος Καραγιάννης)