Το The Stranger αφορά δύο ξένους που γνωρίστηκαν σε μια διαδρομή λεωφορείου. Εκεί, αναπτύσσουν μια φιλική σχέση η οποία θα οδηγήσει τον έναν από τους δύο να εμπλακεί σε μια παράνομη οργάνωση με την ελπίδα να καθαρίσει το όνομά του και να φτιάξει μια καινούρια ζωή. Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Θα ακολουθήσουν ελαφριά spoiler για το πρώτο μισάωρο της πλοκής. Αφού το σενάριο είναι εμπνευσμένο από μια πολύ γνωστή ιστορία στην Αυστραλία και βασίζεται αρκετά σε αυτό το γεγονός. Αν δε θέλετε να ξέρετε τίποτα παραπάνω, νομίζω η παράγραφος που προηγήθηκε είναι το μόνο για το οποίο μπορώ να μιλήσω.
Το The Stranger είναι η δεύτερη σκηνοθετική προσπάθεια του Αυστραλού ηθοποιού Thomas M. Wright μετα το Acute Misfortune του 2018. Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο “The Sting: The Undercover Operation That Caught Daniel Morcombe’s Killer” της Kate Kyriacou το οποίο μας λέει την αληθινή ιστορία της μεγαλύτερης μυστικής επιχείρησης της αστυνομίας της Αυστραλίας για την σύλληψη του απαγωγέα, κακοποιητή και δολοφόνου του δεκατριάχρονου Daniel Morcombe.
Στην ταινία παρακολουθούμε ουσιαστικά την προσπάθεια του μυστικού αστυνόμου Mark Frame να οδηγήσει τον βασικό ύποπτο Henry Teague σε ομολογία του βίαιου εγκλήματος. Τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αυτούς τους δύο ανθρώπους, και το πως αυτή η κατάσταση τον επηρεάζει στην καθημερινότητά του και στην σχέση του με τον ανήλικο γιο του.
Το The Stranger “γεμίζει” από δύο εξαιρετικές ερμηνείες
Ένα από τα δυνατότερα στοιχεία της ταινίας του Wright είναι οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών του, του Sean Harris ως τον Henry Teague, και του Joel Edgerton ως τον Mark Frame. Οι δύο ηθοποιοί προσεγγίζουν τους ρόλους τους με έναν ιδιαίτερα ανθρώπινο και προσγειωμένο τρόπο. Σε αυτό βοηθάνε πολύ και οι διάλογοι στους οποίους η ταινία είναι αρκετά βασισμένη αλλά παρόλα αυτά είναι γραμμένοι με μινιμαλιστικό τρόπο δίνοντας ελάχιστα στοιχεία στον θεατή για το τι πραγματικά συμβαίνει αλλά κεντρίζοντας του το ενδιαφέρον για το τι θα ακολουθήσει.
Οι δυο κεντρικοί χαρακτήρες του The Stranger είναι γραμμένοι με μινιμαλιστικό τρόπο, δίνοντας ελάχιστα στοιχεία στον θεατή
Γενικά ο ρυθμός της ταινίας είναι αρκετά αργός. Κάτι που όμως ταιριάζει στην ιστορία την οποία παρακολουθούμε, αν και κάνει στη μέση περίπου της προβολής μια μικρή κοιλιά. Κάτι που δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα τεκταινόμενα αλλά αποτελεί εν μέρει και ένα από τα μελανά της σημεία, είναι το γεγονός ότι η ταινία δίνει την εντύπωση πως απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που έχουν μια μεγαλύτερη γνώση της ιστορίας, με πολλές λεπτομέρειες όσον αφορά τις διαδικασίες που ακολουθούσε η αστυνομία για να φέρει σε λύση την υπόθεση (η οποία είχε καλυφθεί εκτενέστατα από τον Αυστραλιανό τύπο) χωρίς όμως να ξεχνάει εντελώς και τους υπόλοιπους θεατές.
Η φωτογραφία του The Stranger από τον Sam Chiplin βάζει τον θεατή αμέσως στην ψυχολογία των δυο πρωταγωνιστών
Πολύ δυνατό χαρτί αποτελεί η φωτογραφία της ταινίας από τον Sam Chiplin. Τα χρώματα καθ’ όλη την διάρκεια της προβολής είναι μουντά και σκοτεινά με ελάχιστες εξαιρέσεις, με έντονες αντιθέσεις και χορταστικά περιγραφικά πλάνα, κάτι που μας βάζει στην ψυχολογία των δυο πρωταγωνιστών και το πως αντιλαμβάνονται την καθημερινότητά τους. Σε αυτό βοηθάει πολύ και η δουλειά που έχει γίνει στο μοντάζ, με σκηνές διαλόγου στις οποίες κλιμακώνεται μια υποθάλπουσα ένταση να εναλλάσσεται με σκηνές συναισθηματικής έκρηξης.
Το Stranger είναι μια έντονη και δυνατή ταινία, που παρόλο που φαίνεται να απευθύνεται κυρίως στους Αυστραλούς θεατές, αν κάποιος έχει αγάπη για αληθινές αστυνομικές ιστορίες, για θρίλερ μυστηρίου, ή αν απλά θέλει να δει δύο πολύ ικανούς ηθοποιούς σε δύο πολύ ενδιαφέροντες ρόλους δύσκολα θα απογοητευθεί. Αν πάλι φαντάζεται ότι θα δει μια γρήγορη και συναρπαστική Χολιγουντιανή περιπέτεια μάλλον θα απογοητευθεί.