– Καλησπέρα κύριε Γράντη, έχετε πέντε λεπτά για να μιλήσουμε για τον Κύριο και Σωτήρα μας;
– Μα και βέβαια και πέντε λεπτά έχω και 43 μπορώ να διαθέσω, όση και η διάρκεια του νέου ηχητικού αντίδωρου των Wytch Hazel με τον σαφέστατο τίτλο «IV: Sacrament». Περάστε, να κεράσω καφεδάκι.
Αν η μάνα μου που με μεγάλωσε και γνωρίζει από πρώτο χέρι και μέσα από τις διαμάχες μας τα «τρυφερά» συναισθήματα που θρέφω για την Εκκλησία, ήταν μάρτυρας από καμιά γωνία στο ίχνος τέτοιας συνομιλίας, θα έφερνε άρον-άρον τον εξορκιστή της γειτονιάς αν όχι τον ίδιο τον Εξορκιστή της γνωστής ταινίας (που θα έπρεπε να έχει ήδη συνταξιοδοτηθεί, το ίδιο και το κινηματογραφικό franchise). Μη σου πω και το Βαν Χέλσινγκ.
Μα τέτοια επιρροή το νέο άλμπουμ των Wytch Hazel; Τέτοια ισχύ η λευκή μαγεία των θρήσκων rockers από το Λανκασάϊρ; Ναι, το «Sacrament» σου ανοίγει τέτοιες ψυχικές πόρτες, ξυπνάει και προσκαλεί το φως και τον άγγελο που έχεις παραμελήσει από τα χρόνια της αθωότητας. Είχα καιρό να εντυπωσιαστώ και να τετραγωνίσω το σαγόνι μου (Stallone style) από τις επανειλημμένες πτώσεις του κατά τη διάρκεια της ακρόασης του τέταρτου δίσκου των Βρετανών.
Το τρίο των Wytch Hazel επιλέγει η μουσική τους να βασιστεί στις εξάχορδες και τις μελωδίες που εκρέουν όπως ο οίνος της Θείας Κοινωνίας από το άγιο Ποτήριο
Τελευταία φορά με καθαρά χριστιανικό στίχο είχα πάθει κολούμπρα με την καλή έννοια όταν έπεσαν στα χέρια μου τα 2 πρώτα άλμπουμ – προσκυνήματα των Saviour Machine. Πως πέρασαν 25 χρόνια; Εκ πρώτης όψεως οι Wytch Hazel απέχουν από τους Saviour Machine. Από τα ελάχιστα που ενώνουν τις δύο ποιοτικές μπάντες είναι οι κιθάρες. Η Σωτήρια Μηχανή ξεχώριζε με τον τρόπο χρήσης που προσκόμιζε στο τραπέζι ένα έντονα γοτθικό αποτέλεσμα. Το τρίο (μέχρι πρότινος τετράδα πριν την ξαφνική αποχώρηση του Jack Spencer από τα ντραμς) των Wytch Hazel επιλέγει η μουσική τους να βασιστεί στις εξάχορδες και τις μελωδίες που εκρέουν όπως ο οίνος της Θείας Κοινωνίας από το άγιο Ποτήριο.
Τέτοιο επουράνιο θρίαμβο σπάνια απολαμβάνουν τα ηχεία σου σε κιθαριστική δουλειά. Είναι ικανή να χωρίσει θάλασσες στη μέση. Αρμονίες, riff, μελωδίες επιστρατεύονται προς χάριν του Λόγου Του. Δε ξέρω τι συμβαίνει εκεί πάνω αλλά αν η χριστιανική εκδοχή του Θεού «κατέβαινε» στο 2023 με σκοπό να συγκεντρώσει τους «αμνούς» σαν τον ποιμένα των Γραφών, η κορωνίδα της διακονίας του θα ήταν οι Wytch Hazel. Κριντζάρω τέρμα στη σκέψη αυτή αλλά δεν ενοχλούμαι. Δε με επηρέασε στο ελάχιστο στην ακρόαση του «Sacrament». Εδώ εντοπίζεται η επιτυχία του.
Το μουσικό κομμάτι μπαίνει από τους ίδιους τους Hazel πάνω από το χριστιανικό μήνυμα. Συχνά ο πολυοργανίστας και ιθύνων νους Colin Hendra έχει παραδεχθεί πως τους Hazel δε τους βλέπει καν σα χριστιανικό συγκρότημα! Απτή είναι η απόδειξη στιχουργικά πως ευτυχώς λείπει το αμήχανο κήρυγμα του θεολογικού αντικειμένου που ενδιαφέρουν την τριάδα από την πανέμορφη κομητεία. Ωστόσο την αποχωρίστηκαν για τις ηχογραφήσεις του «Sacrament» και τη γειτονική Ουαλία.
Δεν απαιτείται να είσαι γκουρού της παραγωγής για να κατανοήσεις και στη συνέχεια να επιβραβεύσεις το αποτέλεσμα
Στο ουαλικό StudiOwz πήρε το τελικό σχήμα του ο πλήρης, «παλιακός» και συνάμα σύγχρονος ήχος του «Sacrament». Η βιντατζιά σε «ξαποστέλνει» πίσω στο rock των 70’s. Ακολουθεί τα χνάρια του σχετικά νέου κύματος που πίνει κρασί στο όνομα του αναλογικού ήχου. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αγγελικά αρμονική η συνύπαρξη του Hendra σαν control freak και του Ed Turner που κάθισε και πάλι – όπως και στο «III: Pentecost» – πίσω από την κονσόλα στο εκκλησάκι, ΝΑΙ εκκλησάκι, που εδρεύει το στούντιο. Τα κοινά τους γούστα στη μουσική, ο ήχος των Sabbath και των Queen με τον τρόπο που δούλευε η Αυτού Μεγαλειότης Martin Birch, ένωσαν τις δυο προσωπικότητες. Το κύριο μέλημα ήταν να μη χαθεί ο Wytch Hazel χαρακτήρας.
Δεν απαιτείται να είσαι γκουρού της παραγωγής για να κατανοήσεις και στη συνέχεια να επιβραβεύσεις το αποτέλεσμα. Παρά τις αναποδιές κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων σε σημείο του να πιστεύουν ότι πάει να βάλει το «ποδαράκι» του ο κύριος με τα κέρατα και τη γνωστή τρίαινα, για να τους σαμποτάρει. Ναι, το «IV: Sacrament» κυκλοφόρησε μετά κόπων και βασάνων. Με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα αλλά όπως έχει υπενθυμίσει και ο ίδιος ο Hendra με την χιλιοειπωμένη ατάκα βγαλμένη από τα ιδρωμένα γυμναστήρια των 80’s: No Pain, No Gain.
Το special something των Wytch Hazel θα μιλήσει στην αποθαρρημένη ψυχούλα σας, κυρίως η ικανότητα να ξεδιαλέγουν τα εντονότερα συμπόσια των μουσικών «δασκάλων» τους
Επιπλέον έκανε λόγο για κάθαρση, το συναίσθημα που τον συνόδευε όταν έγραφε το «Sacrament». Η ειλικρινής αύρα δε μπορεί να μην είναι και καθαρτική. Όταν ψιθύριζε το πνεύμα της έμπνευσης από εκεί πάνω, ο φρόντμαν και άλλα πολλά των Hazel, είχε ορθάνοιχτα τα αυτιά του. Για τους οπαδούς των προηγούμενων άλμπουμ δε χρειάζεται να εξηγήσω τι εστί Wytch Hazel. Ήδη κλείνετε το μάτι χαμογελαστοί εσείς που είχατε το προνόμιο να διασταυρωθείτε με τον προηγούμενο δίσκο του 2020.
Οι υπόλοιποι κοπιάστε, συγκεκριμένα εσείς που διαλαλείτε πως το hard rock «πέθανε» όταν έφυγε και η λάμψη των τελευταίων λαμπρών περιόδων των Wishbone Ash, Thin Lizzy και Blue Oyster Cult. Το special something των Βρετανών θα μιλήσει στην αποθαρρημένη ψυχούλα σας, κυρίως η ικανότητα να ξεδιαλέγουν τα εντονότερα συμπόσια των μουσικών «δασκάλων» τους. Πως ξεδιαλέγει η κυρά Ασπασία τις ντομάτες και τις πιπεριές στη λαϊκή κάθε Τετάρτη; Ε, με την ίδια περιποίηση.
Το φωνητικό μέρος από την άλλη δε γυρνάει βλέμματα όπως κάνουν οι κιθάρες. Σε σχέση με το πρόσφατο δισκογραφικό παρελθόν ο Hendra αποφασίζει το συνοδευτικό κοντά εκκλησιαστικό ρόλο. Σε περίπτωση που βάλουν τη φωνή του σε GPS, είναι ικανός να σου βρει τη Γη της Επαγγελίας μέσα στη μέση της ερήμου. Συναισθηματικός με την ευαισθησία να κυριαρχεί αυτή τη φορά από την περιπέτεια και το αφηγηματικό δράμα που ξεχώριζαν στο εκθαμβωτικό «Pentecost».
Ακόμα κι έτσι από όλη αυτή τη μελαγχολία της ματαιότητας βγαίνει κάτι θετικό. Είναι το να μη χάσεις περισσότερο χρόνο, να βρεις το «IV: Sacrament», να γλιστρήσεις με το θέλω σου στον παιάνα της αγνότητας, χαμηλώνοντας τις άμυνες της αμαρτωλής ψυχής σου
Το φετινό άλμπουμ είναι η φυσική του συνέχεια, πιο φυσική και από την εγκυμοσύνη της Μαρίας της Μαγδαληνής. Δε κάνει ζημιά αυτό που θα πω όμως σε σημεία ενστικτωδώς σκέφτηκα πως κράτησαν τις καλύτερες μελωδίες για το προηγούμενο. Επίσης ίσως ο ακροατής να κουραστεί από το κοινό μοτίβο ανάμεσα στις συνθέσεις. Τις κάνει να ηχούν σαν κάτι το αυτούσιο. Μόλις 10 λεπτά πριν λήξει ο δίσκος οι Wytch Hazel σου υπενθυμίζουν πως κάποτε, στα πρώτα τους βήματα αγαπούσαν και τη folk μεριά του rock. Τα «Future is Gold» και «Digging Deeper» σκάβουν στους πνιγμένους από αιθέρια έλαια θάμνους των Jethro Tull.
Τα ψυχαναγκαστικά του Hendra άφησαν σημάδια στους στίχους με το αίσθημα του γήρατος, τη φθορά του σώματός, τα χρονικά περιθώρια που ελαττώνονται. Ο χρόνος δε κάνει στάση για κανένα. Ακόμα κι έτσι από όλη αυτή τη μελαγχολία της ματαιότητας βγαίνει κάτι θετικό. Είναι το να μη χάσεις περισσότερο χρόνο, να βρεις το «IV: Sacrament», να γλιστρήσεις με το θέλω σου στον παιάνα της αγνότητας, χαμηλώνοντας τις άμυνες της αμαρτωλής ψυχής σου. «Είμαστε ενάντια στο σκότος που φανερώνεται ως φως» τραγουδούν οι Wytch Hazel. Ε, λοιπόν το «IV: Sacrament» έχει το σφρίγος να πείσει ακόμα και αυτούς τους σκοτεινούς τύπους που εναντιώνονται στο φως φανερωμένο ως αυτό που είναι, ως φως.
Υ.Γ. Δε ντρέπομαι να ομολογήσω πως γλείφομαι για τα έγχρωμα βινύλια που κυκλοφόρησε το “Sacrament” σα τις γιαγιές που λιγουρεύονται τη μεταλαβιά πάνω στο κουταλάκι κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: My Dying Bride
Album: A Mortal Binding
Label: Nuclear Blast
Release Date: 19/04/2024
Genre: Gothic/Doom metal
1. The Fire’s Control
2. Angel of Light
3. Time and Doubt
4. Strong Heart
5. Deliver Us
6. A Thousand Years
7. Gold Light
8. Endless Battle
9. Future is Gold
10. Digging Deeper
Producer: Ed Turner
Wytch Hazel: Alex Haslam (Κιθάρες), Colin Hendra (Κιθάρες, φωνή, τύμπανα, πιάνο), Andy Shackleton (Μπάσο)
Wytch Hazel
Tο «IV: Sacrament» έχει το σφρίγος να πείσει ακόμα και αυτούς τους σκοτεινούς τύπους που εναντιώνονται στο φως φανερωμένο ως αυτό που είναι, ως φως.