Το “Alien: Earth” δεν ξεκινά σαν μια ακόμη ανακύκλωση γνωστών εικόνων. Από το πρώτο επεισόδιο καταλαβαίνεις ότι ο Noah Hawley έχει στόχο να επεκτείνει το σύμπαν με δικούς του όρους. Η αίσθηση είναι οικεία, αλλά το πλαίσιο μοιάζει ανανεωμένο. Αντί να στηριχθεί αποκλειστικά στο σοκ των εμβληματικών πλασμάτων, χτίζει έναν κόσμο όπου η ανθρώπινη φιλοδοξία και η τεχνολογική ύβρις γίνονται το ίδιο απειλητικές με οποιοδήποτε εξωγήινο.
Η σειρά μάς μεταφέρει στον 22ο αιώνα, σε μια Γη ριζικά διαφορετική. Κυβερνήσεις έχουν υποχωρήσει και τη θέση τους κατέχουν γιγαντιαίες εταιρείες. Η καθημερινότητα ορίζεται από μια συνεχή μάχη για τεχνολογική υπεροχή. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τα προηγούμενα κεφάλαια του franchise για να παρασυρθεί. H ατμόσφαιρα χτίζεται σταδιακά, αφήνοντας τον θεατή να νιώσει ότι παρακολουθεί έναν κόσμο έτοιμο να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.
Η πρώτη σεζόν καταφέρνει να αποφύγει την παγίδα της μίμησης. Ναι, υπάρχουν αναφορές στις ταινίες του Ridley Scott (το opening του πρώτου επεισοδιόυ κάτι θα θυμίσει στους παλιούς) και του James Cameron, όμως αυτές λειτουργούν σαν υπόκωφες ηχώ και όχι σαν αντιγραφή. Ο Hawley, γνωστός από το “Fargo” και το “Legion”, υφαίνει ένα αφήγημα που ξεφεύγει από την πεπατημένη. Παράλληλα, διατηρεί τον πυρήνα που έκανε το “Alien” ξεχωριστό: το αίσθημα ότι οι άνθρωποι είναι μικροί, αδύναμοι και ευάλωτοι μπροστά σε δυνάμεις που δεν κατανοούν.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η θεματική εστίαση. Αντί να δοθεί έμφαση μόνο στους εφιάλτες του διαστήματος, η σειρά εξετάζει το τι σημαίνει να ξεπερνά κανείς τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Η ιδέα των υβριδίων, παιδιών που μεταφέρονται σε συνθετικά σώματα, δημιουργεί ένα πεδίο γεμάτο φιλοσοφικά και ηθικά διλήμματα. Πόσο παραμένει ανθρώπινο ένα ον όταν η ψυχή του ζει σε τεχνητό κέλυφος; Τι γίνεται όταν η παιδική αθωότητα αποκτά υπεράνθρωπη δύναμη; Οι ερωτήσεις αυτές δίνουν βάθος και προσφέρουν τροφή για σκέψη πέρα από το σοκ των τεράτων.
Η ερμηνεία της Sydney Chandler ως Wendy είναι το κεντρικό σημείο αναφοράς. Η ηρωίδα της δεν θυμίζει ούτε τη Ripley ούτε οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα της σειράς ταινιών. Είναι ένα πλάσμα που ταλαντεύεται ανάμεσα στην αφέλεια και την ανεξερεύνητη ισχύ. Απέναντί της, ο Timothy Olyphant φέρνει μια μυστηριώδη ψυχραιμία στον ρόλο του Kirsh, που λειτουργεί άλλοτε σαν μέντορας και άλλοτε σαν αινιγματικός παρατηρητής. Ο Alex Lawther δίνει την απαραίτητη ανθρώπινη διάσταση, ενώ ο Samuel Blenkin κλέβει τη παράσταση ωςο Boy Kavalier, ένας trillionaire CEO που κρύβει κάτι σκοτεινό πίσω από την επιφανειακή του αφέλεια.
Οπτικά, η σειρά αποτελεί απόδειξη του πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια τηλεοπτική παραγωγή. Οι χώροι είναι προσεγμένοι, είτε πρόκειται για αποστειρωμένα εργαστήρια είτε για αστικά τοπία βυθισμένα στη σήψη. Η χρήση του φωτισμού, οι γωνίες της κάμερας και η ηχητική επένδυση δημιουργούν αίσθηση συνεχούς απειλής. Ακόμη και όταν δεν εμφανίζεται κανένα τέρας, ο θεατής νιώθει ότι κάτι καραδοκεί στη σκιά. Μιλώντας για τα τέρατα, είναι απειλητικά και έρχονται σε νέες μορφές, αλλά ο Hawley τα αξιοποιεί, παρουσιάζοντας τα, ως κομμάτι μιας ευρύτερης ιστορίας. Της προσπάθειας του ανθρώπου να παρέμβει και να δαμάσει το εξωγήινο.

Η αφήγηση δεν είναι πάντα ευθύγραμμη. Ο Hawley παίζει με τον χρόνο, κρύβει πληροφορίες και αποκαλύπτει στοιχεία με καθυστέρηση. Για κάποιους θεατές αυτό μπορεί να φανεί απαιτητικό, όμως τελικά ανταμείβει. Η σειρά δεν υποτιμά το κοινό της· απαιτεί προσοχή και συγκέντρωση. Σε μια εποχή όπου πολλά shows καταφεύγουν σε απλοϊκή εξήγηση, αυτό το χαρακτηριστικό λειτουργεί σαν ανάσα φρεσκάδας.
Το “Alien: Earth” δεν φοβάται να ισορροπήσει ανάμεσα στο οικείο και στο καινούργιο. Υπάρχουν στιγμές που θυμίζουν το σφιχτό κλειστοφοβικό τρόμο του “Alien”, αλλά και άλλες που πλησιάζουν την ένταση του “Aliens”. Παράλληλα, εισάγονται νέες αφηγηματικές φόρμες, που δείχνουν την πρόθεση του Hawley να χτίσει κάτι διαχρονικό. Φυσικά, δεν λείπουν μικρές αδυναμίες. Ο ρυθμός κάποιες φορές χάνει τη δυναμική του, ενώ η πυκνότητα πληροφοριών στην αρχή μπορεί να μπερδέψει. Παρ’ όλα αυτά, το συνολικό αποτέλεσμα υπερισχύει. Η σειρά καταφέρνει να σταθεί αυτόνομα, δίχως να χρειάζεται το κύρος των κλασικών ταινιών για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της.
Στο τέλος της σεζόν, αυτό που μένει είναι η αίσθηση ότι το Alien απέκτησε ξανά λόγο ύπαρξης. Όχι σαν νοσταλγικό ταξίδι, αλλά σαν σύγχρονο αφήγημα για το πού μπορεί να οδηγήσει η τεχνολογία όταν συνδυαστεί με την ανθρώπινη απληστία. Για τους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας, αλλά και για όσους αναζητούν ιστορίες που κοιτούν στα μάτια τις ανησυχίες του μέλλοντος, αποτελεί εμπειρία που αξίζει να βιωθεί.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Series: Alien: Earth
Year: 2025
Seasons: 1
Episodes: 8
Platform: Disney+
Genre: Horror, Sci-Fi
Creator(s): Noah Hawley
Sydney Chandler, Timothy Olyphant, Alex Lawther, Essie Davis, Samuel Blenkin, Babou Ceesay, Adarsh Gourav, Jonathan Ajayi, Errana James, Lily Newmark, David Rysdahl, Moe Bar-El, Adrian Edmondson, Diêm Camille
Alien: Earth
Το Alien: Earth επαναφέρει το εμβληματικό franchise με φρέσκο όραμα, συνδυάζοντας εφιαλτικά πλάσματα με βαθιές θεματικές για την τεχνολογία, την εταιρική εξουσία και τα όρια της ανθρώπινης φύσης, σε μια τηλεοπτική εμπειρία που ισορροπεί ανάμεσα στο γνώριμο και το καινούργιο.