Πολύ πριν φτάσουμε στους Savatage, o Criss Oliva μεγάλωσε σε μια οικογένεια με κλίση στη μουσική. Από μικρός άρχισε τους πειραματισμούς με διάφορα μουσικά όργανα. Μάλιστα, ξεκίνησε με μπάσο, αλλά αφού ανακάλυψε τον Michael Schenker και τον Ritchie Blackmore, μεταπήδησε στην κιθάρα. Από νωρίς, άρχισε να εξελίσσει τις ικανότητές του μέσα από αμέτρητες ώρες εξάσκησης. Επίσης, έτρεφε μια βαθιά εκτίμηση για τα blues και τα rock είδη.
Λίγο αργότερα, η οικογένεια Oliva μετακόμισε στην Τάμπα της Φλόριντα. Εκεί, τα δύο αδελφια, Jon και Criss, δημιούργησαν μια τριμελή μπάντα, τους Tower. Ο τρίτος της παρέας ήταν ο μπασίστας Tony Ciulla, νυν manager του Marilyn Manson. Με τον Jon στα τύμπανα και τα φωνητικά, και τον Criss στην κιθάρα, οι Tower ξεκίνησαν ως μία μπάντα διασκευών. Τα σχήματα που επέλεγαν, όπως οι Black Sabbath, Van Halen και Rush, ήταν συγκροτήματα των οποίων οι κιθαρίστες επηρέασαν σημαντικά τον Criss.
«Ο Criss είχε τη ρευστότητα τύπων, όπως ο George Lynch και ο Warren DeMartini, αλλά με μια επιθετική, μελωδική πεποίθηση που ταίριαζε απόλυτα στους Savatage», περιγράφει ο Skolnick και συνεχίζει, «Τα σόλο του είχαν μια λάμψη, που θα ταίριαζε σε οποιοδήποτε δημοφιλές hard rock συγκρότημα της δεκαετίας του ’80, αλλά οι ρυθμοί του είχαν μια ένταση και ένα crunch που θύμιζε Black Sabbath και Deep Purple, και αυτό έδινε στο παίξιμό του μια σκοτεινή, μελωδική γεύση».
«Το παίξιμο του Criss Oliva ήταν εκπληκτικό», προσθέτει ο David Ellefson. «Μπορούσες να ακούσεις τις κλασικές του ρίζες και να εκτιμήσεις τη γνώση και την κατανόηση της modal επιδεξιότητας που ήταν τόσο μεγάλη υπογραφή της δουλειάς του. Ήταν ένας πρωτοπόρος στο heavy metal, όπως ήταν ο Randy Rhoads πριν από αυτόν».
Ο Criss Oliva ήταν ήδη ένας σπουδαίος κιθαρίστας. Είχε ένα μοναδικό στυλ και ήταν πραγματικά πολύ ταλαντούχος
Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο ετών, το συγκρότημα άρχισε να γράφει πρωτότυπο υλικό και άρχισε να κερδίζει ένα κοινό στην περιοχή του. Μάλιστα, κυκλοφόρησε ένα 7”, του οποίου οι κριτικές και οι πωλήσεις ήταν ενθαρρυντικές, οδηγώντας την εταιρεία να ζητήσει από το γκρουπ να γράψει ένα πλήρες άλμπουμ. Δύο ημέρες πριν ο δίσκος κοπεί, το συγκρότημα έμαθε ότι ένα άλλο σχήμα χρησιμοποιούσε ήδη το όνομα Avatar. Συνδυάζοντας το όνομα με τη λέξη “saνage”, τα αδέρφια Oliva κατέληξαν στο “Savatage“.
Το ντεμπούτο της μπάντας το 1983, “Sirens”, ήταν μια κυκλοφορία-ορόσημο που ανακάτευε το κλασικό hard rock και metal με στοιχεία thrash και speed metal, είδη που τότε ήταν ακόμα στα σπάργανα. Το άλμπουμ αναφέρεται συχνά ως ένα από τα θεμέλια τόσο του power metal όσο και του progressive metal, και βοήθησε στη γέννηση της παραγωγικής μουσικής σκηνής της Τάμπα. Οι Six Feet Under έδειξαν την επίδραση των Savatage διασκευάζοντας το κομμάτι “Holocaust” στην κυκλοφορία Graveyard Classics του 2000. Ήταν, επίσης, το πρώτο heavy metal άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε στα θρυλικά πλέον Morrisound Studios, τα οποία σύντομα έγιναν ένας περιζήτητος προορισμός για metal συγκροτήματα.
Ο Jason Flom, τότε αντιπρόσωπος A&R της Atlantic Records, άκουσε τους Sirens και εντυπωσιάστηκε. Πέταξε στην Τάμπα για να δει την εμφάνιση των Savatage. «Ο Criss Oliva ήταν ήδη ένας σπουδαίος κιθαρίστας. Είχε ένα μοναδικό στυλ και ήταν πραγματικά πολύ ταλαντούχος».
Ο Criss Oliva ήταν γνωστός για το δυναμικό και συναισθηματικό παίξιμο της κιθάρας του. Τα σόλο του ήταν γεμάτα ατόφιο συναίσθημα, γοητεύοντας το κοινό με κάθε νότα. Το περιοδικό Guitar World έγραψε κάποτε: «Η κιθαριστική δουλειά του Criss Oliva είναι μια ηχητική επίθεση, που συνδυάζει απίστευτη τεχνική ικανότητα με βαθιά συναισθηματική απήχηση».
O Criss και η σύζυγός του, Dawn, επέστρεφαν στο σπίτι τους από μια συναυλία κοντά στην Tampa, όταν ένα αντίθετα κινούμενο αυτοκίνητο τους χτύπησε μετωπικά ενώ προσπαθούσαν να προσπεράσουν ένα άλλο όχημα
Η καινοτόμος προσέγγιση του Oliva στο παίξιμο της κιθάρας δεν αφορούσε μόνο το shredding και τα γρήγορα riffs. Είχε να κάνει με το να λέει μια ιστορία με την κιθάρα του. Τα σόλο του μπορούσαν να είναι τόσο μελωδικά όσο και επιθετικά, και αυτή η δυαδικότητα έγινε καθοριστικό χαρακτηριστικό του στυλ του.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Οκτωβρίου 1993, ο Criss και η σύζυγός του, Dawn, επέστρεφαν στο σπίτι τους από μια συναυλία κοντά στην Tampa, όταν ένα αντίθετα κινούμενο αυτοκίνητο τους χτύπησε μετωπικά, ενώ προσπαθούσαν να προσπεράσουν ένα άλλο όχημα. Η Dawn μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο- ο Criss σκοτώθηκε ακαριαία. Ήταν μόλις 30 ετών τότε, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά, που θα έμενε για πάντα πολύτιμη. Ο κόσμος μόλις είχε χάσει έναν πραγματικό βιρτουόζο της κιθάρας και έναν τραγουδοποιό με τεράστιο ταλέντο.
Η μουσική κοινότητα θρήνησε την απώλεια αυτού του αξιόλογου ταλέντου. Ο αδελφός του, Jon Oliva, τον τίμησε με τα ακόλουθα: «Ο Criss ήταν ένας εκπληκτικός μουσικός και συνθέτης. Μοιραζόμασταν τα πάντα, τις ζωές μας, τα όνειρά μας, ακόμα και τις ίδιες επιλογές κιθάρας. Ήταν η μουσική αδελφή ψυχή μου, ο φίλος μου και ο αδελφός μου».
Το τραγούδι “Alone You Breathe” γράφτηκε από τον Jon Oliva ως επικήδειος για τον αδικοχαμένο αδελφό του
Ένας από τους πιο οδυνηρούς φόρους τιμής στον Criss Oliva ήρθε μέσα από την ίδια τη δισκογραφία των Savatage. Το τραγούδι “Alone You Breathe“, που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ “Handful of Rain” του 1994, γράφτηκε από τον Jon Oliva ως επικήδειος για τον αδικοχαμένο αδελφό του. Οι στίχοι και η στοιχειωτική μελωδία μεταφέρουν το βάθος της συγκίνησης που ένιωσε ο Jon:
Standing on a dream
Isn’t what it seems
Could we then reclaim a dream refused
Knowing what we know
Could we let it go
Realizing that all the years are used
Το “Alone You Breathe” είναι ένας λυτρωτικός και όμορφος φόρος τιμής στον Criss Oliva. Μια απόδειξη της βαθιάς επίδρασης, που είχε σε όσους τον γνώριζαν και τον θαύμαζαν.
«Ο Criss Oliva ήταν ένας μοναδικός κιθαρίστας, ένας πραγματικός καινοτόμος και μια έμπνευση για όλους μας. Η επιρροή του στο είδος δεν μπορεί να αποτιμηθεί», λέει εμφανώς συγκινημένος ο Alex Skolnick.
Καθώς αναλογιζόμαστε τη ζωή και την κληρονομιά του Criss Oliva, βρίσκουμε παρηγοριά στη διαρκή μελωδία που άφησε πίσω του. Μπορεί τα δάχτυλά του να έχουν σταματήσει, αλλά η μουσική, που δημιούργησε, συνεχίζει να αντηχεί μέσα από τις χορδές του χρόνου.
Η μουσική του Criss Oliva είναι ο επίλογος που δεν τελειώνει ποτέ
Το ταξίδι του Criss Oliva μάς υπενθυμίζει ότι το έργο ενός πραγματικού καλλιτέχνη είναι αθάνατο. Τα σόλο που έπαιξε, τα τραγούδια που συνέθεσε και τα συναισθήματα που προκάλεσε, ζουν στις καρδιές όσων τον ακούν. Η ζωή του μπορεί να ήταν τραγικά σύντομη, αλλά ο αντίκτυπος, που προκάλεσε, είναι ανυπολόγιστος.
Ο θρύλος της κιθάρας μπορεί να έκανε την τελευταία του υπόκλιση, αλλά η μουσική του συνεχίζει να παίζει. Η μουσική του Criss Oliva είναι ο επίλογος που δεν τελειώνει ποτέ, μια συγκινητική υπενθύμιση ότι η τέχνη του ζει στις καρδιές όλων όσων συγκινούνται από τη διαχρονική, διαρκή μελωδία του.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Savatage (OW) | Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | SoundCloud | Spotify | Tidal | Twitter