Με κάθε τους νότα, οι Eluveitie φέρνουν στο φως αρχαία μυστικά και μύθους που χρονολογούνται αιώνες πριν. Όταν ο ήχος τους αναμιγνύεται με τις σκιές των κέλτικων θρύλων, δημιουργείται κάτι περισσότερο από μουσική. Δημιουργείται μια ζωντανή ιστορία. Η σκληρότητα των riff τους συναντά την ομορφιά των κέλτικων παραδόσεων, ενώ οι στίχοι τους ξεδιπλώνουν τα σκοτεινά μονοπάτια διάφορων θεών και ηρώων.
Στην καρδιά της κέλτικης παράδοσης βρίσκεται ο δρυϊδισμός. Μια πνευματική και θρησκευτική πρακτική που διαμόρφωσε τον αρχαίο κέλτικο κόσμο. Οι Δρυΐδες δεν ήταν μόνο θρησκευτικοί ηγέτες, αλλά και ιστορικοί, δάσκαλοι και θεραπευτές που καθοδηγούσαν τις κοινότητές τους. Ήταν γνωστοί για τη βαθιά σύνδεσή τους με τη φύση, τα στοιχεία και το σύμπαν, ενώ η επιρροή τους διαπερνούσε κάθε πτυχή της κελτικής ζωής.
Η σύνδεση των Eluveitie με τον Δρυϊδισμό ακούγεται σε όλη τη μουσική τους, ειδικά στο άλμπουμ “Ategnatos” (2019). Το άλμπουμ εμβαθύνει στον πνευματικό κόσμο των Κελτών και τον σεβασμό τους προς τους θεούς και τους προγόνους τους. Πολλοί στίχοι του συγκροτήματος αντικατοπτρίζουν τη σχέση των Κελτών με τους Δρυΐδες, οι οποίοι λειτουργούσαν ως μεσάζοντες μεταξύ του ανθρώπινου κόσμου και του θείου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένας στίχος από το “A Cry in the Wilderness”, «In the burden of distress, There is an urging call, In the unexpected chance, A beckon from Lugus‘ hall» που συνδέεται άμεσα με τον δρυϊδισμό, καθώς αναφέρεται σε έναν καλούντα από την αίθουσα του Λούγκου, ενός θεού του κέλτικου πανθέου. Οι Δρυΐδες, βαθιά συνδεδεμένοι με τις θεϊκές δυνάμεις και τη φύση, πίστευαν ότι η καθοδήγηση από τους θεούς, όπως ο Λούγκους, τους προσέφερε σοφία και πνευματική δύναμη.
Στον κέλτικη μυθολογία μύθο, το Inis Mona θεωρείται το νησί των νεκρών, ένα μέρος μεταξύ ζωής και θανάτου
Σε τραγούδια όπως το “The Call of the Mountains”, η επιρροή των δρυϊδικών παραδόσεων είναι επίσης εμφανής. Οι στίχοι εξερευνούν την αναζήτηση σοφίας και διαφώτισης μέσω της φύσης. Η αφήγηση αναφέρεται στη βαθιά πνευματική σύνδεση των Κελτών με τη γη. Oι Δρυΐδες πίστευαν ότι επικοινωνούσαν με τη φύση για να αξιοποιήσουν τη δύναμή της. Η κατανόηση της γης και των φυσικών της κύκλων ήταν το θεμέλιο του συστήματος πεποιθήσεών τους, δίνοντας έμφαση στην αρμονία μεταξύ ανθρωπότητας και φυσικού κόσμου.
Ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια των Eluveitie, το “Inis Mona”, βασίζεται στο ομώνυμο μυθικό. Στον κέλτικο μύθο, το Inis Mona θεωρείται το νησί των νεκρών. Ένα μέρος που βρίσκεται μεταξύ των βασιλείων της ζωής και της μετά θάνατον ζωής. Αυτή η μυθική γη επανεμφανίζεται συχνά στη μουσική του συγκροτήματος, συμβολίζοντας τη μετάβαση από τη ζωή στο θάνατο. Οι Κέλτες θεωρούσαν αυτό το πέρασμα ως ένα φυσικό και πνευματικό ταξίδι.
Οι στίχοι του τραγουδιού προκαλούν λαχτάρα και θλίψη, με τον πρωταγωνιστή να καλεί το Inis Mona. Αντιπροσωπεύει την επιθυμία για απόδραση από τους αγώνες του θνητού κόσμου. Σύμφωνα με την κέλτικη αντίληψη, ο θάνατος δεν ήταν το τέλος, αλλά πέρασμα σε άλλο βασίλειο. Οι Κέλτες πίστευαν ότι οι πρόγονοί τους κατοικούσαν εκεί, σε μια χώρα ειρήνης και αιώνιας ανάπαυσης. Οι Eluveitie αξιοποιούν αυτή την πεποίθηση, συνδυάζοντας την ομορφιά της μυθολογίας του Inis Mona με ένα έκπλητικό μουσικό κομμάτι.
Το “Inis Mona” δεν είναι μόνο προβληματισμός για τον θάνατο, αλλά και μια εξερεύνηση της κέλτικης αντίληψης για τη μετά θάνατον ζωή. Οι Κέλτες τη θεωρούσαν αναπόσπαστο μέρος του πνευματικού τους ταξιδιού. Η ενορχήστρωση του κομματιού, που συνδυάζει βαριά riffs με παραδοσιακά φολκ όργανα, αντικατοπτρίζει την αντίθεση μεταξύ της σκληρής πραγματικότητας της ζωής και της ειρήνης της μετά θάνατον ζωής. Αυτή η δυαδική άποψη διέπει όλη την την κέλτικη φιλοσοφία.
Στη μουσική των Eluveitie απεικονίζεται η σύγκρουση φύσης και πολιτισμού, θείου και θνητού
Ένας κεντρικός μύθος στην εξερεύνηση του κέλτικου πολιτισμού από την Eluveitie είναι αυτός των Tuatha Dé Danann, της αρχαίας φυλής των θεών της ιρλανδικής μυθολογίας. Οι Tuatha Dé Danann θεωρούνταν ισχυρά όντα που ήρθαν στην Ιρλανδία από τον ουρανό. Ο θρύλος λέει ότι έφεραν μαζί τους γνώσεις μαγείας, τέχνης και πολέμου. Συχνά απεικονίζονται ως αιθέριοι και αθάνατοι, κάτοικοι ενός μαγικού κόσμου. Αυτή η γη είναι τόσο ξεχωριστή όσο και διασυνδεδεμένη με το ανθρώπινο βασίλειο.
Οι ιστορίες τους είναι γεμάτες επικές μάχες, θεϊκές παρεμβάσεις και πολύπλοκες σχέσεις με τους ανθρώπους. Το άλμπουμ “Helvetios” (2012) των Eluveitie, έντονα επηρεασμένο από την κέλτικη μυθολογία, αγγίζει αυτά τα θέματα. Οι στίχοι αποπνέουν ηρωισμό, δύναμη και μυστικισμό, εμπνευσμένοι από τις θεότητες. Τραγούδια όπως το “A Rose for Epona” αναδεικνύουν τον σεβασμό των Κελτών για τις θεότητές τους, ιδιαίτερα για τη θεά Epona, που συνδεόταν με τα άλογα, τη γονιμότητα και τον πόλεμο.
Η μουσική των Eluveitie αποτυπώνει τον ρόλο των Tuatha Dé Danann ως προστάτες. Κάνει παραλληλισμούς με τους αγώνες των θεών και το πολεμικό πνεύμα του κέλτικου πολιτισμού. Η μάχη μεταξύ των Tuatha Dé Danann και των Fomorians είναι κεντρικό θέμα στη κέλτικη μυθολογία. Αντιπροσωπεύει την αιώνια σύγκρουση μεταξύ τάξης και χάους, καλού και κακού. Αυτή η πάλη αντικατοπτρίζεται στη μουσική των Eluveitie, που απεικονίζει τη σύγκρουση φύσης και πολιτισμού, θείου και θνητού.
Η κέλτικη μυθολογία είναι γεμάτη από ιστορίες θεών και ηρώων που ενσαρκώνουν το πολεμικό πνεύμα. Οι θεότητες αυτές επικαλούνταν σε περιόδους μάχης και πίστευαν ότι καθοδηγούσαν τους Κέλτες στους αγώνες τους για επιβίωση. Οι Eluveitie βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε τέτοια θέματα, ειδικά κέλτικους πολεμικούς θεούς, όπως ο Camulus, ο θεός του πολέμου και των καταιγίδων. Η παρουσία τους στη μουσική τους είναι αισθητή σε κομμάτια όπως το “Helvetios” που εξερευνά τη σύνδεση των Κελτών με τους θεούς της μάχης.
Η εξερεύνηση των Sidhe από τους Eluveitie είναι εμφανής στους μυστικιστικούς και απόκοσμους τόνους τραγουδιών τους
Οι Sidhe, γνωστοί και ως νεραϊδολαοί, είναι άλλη μια πτυχή της κέλτικης μυθολογίας που ενσωματώνεται στη μουσική των Eluveitie. Στην ιρλανδική και σκωτσέζικη λαογραφία, οι Sidhe θεωρούνταν μαγικά όντα που ζούσαν σε ένα αιθέριο βασίλειο πέρα από τον ανθρώπινο κόσμο. Αυτές οι «νεράιδες» ήταν φύλακες της φύσης, συνδεδεμένες με τη γη, τα δάση και τα ποτάμια. Λέγεται ότι ήταν τόσο καλοπροαίρετες όσο και κακοπροαίρετες, ικανές να βοηθούν ή να εμποδίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με τη διάθεσή τους ή τον σεβασμό που τους έδειχναν.
Η εξερεύνηση των Sidhe από τους Eluveitie είναι εμφανής στους μυστικιστικούς και απόκοσμους τόνους τραγουδιών τους. Εκεί όπου τα όρια μεταξύ ανθρώπινου και υπερφυσικού κόσμου θολώνουν. Οι Sidhe θεωρούνται συχνά απατεώνες, ικανοί να ευλογήσουν έναν άνθρωπο ή να τον οδηγήσουν σε κίνδυνο. Οι Eluveitie αποτυπώνουν αυτή τη δυαδικότητα στη μουσική τους, συνδυάζοντας στοιχεία ομορφιάς και κινδύνου, ειρήνης και σύγκρουσης, για να αναπαραστήσουν την απρόβλεπτη φύση των Sidhe.
Η μουσική των Eluveitie χρησιμεύει ως ισχυρό δοχείο για τις ιστορίες και τους μύθους του αρχαίου κέλτικου πολιτισμού. Από τις δρυιδικές παραδόσεις μέχρι τις πολεμικές κραυγές των Tuatha Dé Danann, η τέχνη τους αντανακλά βαθύ σεβασμό για τις πεποιθήσεις, τους θεούς και τους πολεμιστές που διαμόρφωσαν την κέλτικη αντίληψη για τον κόσμο. Αντλώντας από αυτούς τους πλούσιους μύθους, οι Eluveitie δημιουργούν μουσική δεμένη με την κέλτικη ιστορία και μας καλούν να ασχοληθούμε με τα διαχρονικά θέματα της φύσης, της μάχης και της μετά θάνατον ζωής.