Δεν χρειάζεται να θυμάσαι καλά την πρώτη ταινία. Το reboot του I Know What You Did Last Summer κάνει τα πάντα για να στη θυμίσει. Κι αν δεν τα καταφέρει με το σενάριο, θα το επιχειρήσει με μουσικές επιλογές, βλέμματα, σημεία, και… παλιά πρόσωπα. Όμως αυτή η επίμονη υπενθύμιση δεν είναι φόρος τιμής — είναι παρακλητική στρατηγική. Μια απόπειρα να αγοράσει η ταινία σημασία μέσω του παρελθόντος της, χωρίς να χτίζει κάτι δικό της.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το σενάριο με αρχέτυπα χαρακτήρων.

Η Jennifer Kaytin Robinson σκηνοθετεί με γνώση του είδους. Ξέρει πού πατάει και αποφεύγει τις παγίδες ειρωνείας που χαρακτήρισαν πρόσφατα legacy sequels όπως το Scream. Το reboot δεν αστειεύεται εις βάρος του εαυτού του· αντίθετα, προσπαθεί να αποκαταστήσει τη σοβαρότητα του slasher μέσα από στιλιζαρισμένο gore, τηλεοπτικά πρόσωπα και μια αστυνομική δομή που δίνει έμφαση στο whodunit στοιχείο. Και παρ’ όλα αυτά, κάτι λείπει.

Η πλοκή ακολουθεί μια νέα ομάδα νεαρών ενηλίκων που εμπλέκονται σε ένα μοιραίο ατύχημα και επιλέγουν να το κρύψουν, μόνο για να βρεθούν ένα χρόνο αργότερα αντιμέτωποι με τις συνέπειες. Στο επίκεντρο βρίσκεται η Ava (Chase Sui Wonders), η οποία βλέπει το παρελθόν να επιστρέφει βίαια, καθώς ένα γνώριμο σημείωμα ανοίγει ξανά μια πληγή που νόμιζαν πως είχε κλείσει. Όσο η απειλή εντείνεται, η παρέα αναγκάζεται να στραφεί στους επιζώντες της αρχικής ιστορίας — τους Julie (Jennifer Love Hewitt) και Ray (Freddie Prinze Jr) — για να καταλάβει τι πραγματικά συνέβη τότε και τι σημαίνει σήμερα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το σενάριο με αρχέτυπα χαρακτήρων. Οι νεότεροι χαρακτήρες δεν είναι άνθρωποι με ιστορία, αλλά συρραφή από όρους lifestyle. Για την Ava νιώθεις ότι η ταινία θέλει να τονίσει περισσότερο ότι είναι bisexual παρά να σε πείσει ότι είναι η πρωταγωνίστρια. Ο Teddy (Tyriq Withers) και η Danica (Madelyn Cline) προσπαθούν να ενσαρκώσουν την προνομιούχα Generation Wealth, χωρίς να έχουν το υλικό να το στηρίξουν. Μόνο η Sarah Pidgeon προσπαθεί, ως Stevie, να προσδώσει βάθος, αλλά χάνεται στο χλιαρό σενάριο.

Το slasher κομμάτι υπάρχει, αλλά δεν κυριαρχεί.

Το fan service που σου δίνεται με Jennifer Love Hewitt και Freddie Prinze Jr, με μερικές ακόμα εκπλήξεις, είναι τίμιο. Και η αλήθεια είναι ότι λειτουργεί καλύτερα απ’ ό,τι αναμενόταν. Οι σκηνές τους έχουν βαρύτητα και λειτουργούν ως ο μόνος συναισθηματικός σύνδεσμος με κάτι πιο ειλικρινές. Το slasher κομμάτι υπάρχει, αλλά δεν κυριαρχεί. Οι φόνοι είναι αιματηροί, αλλά δεν δημιουργούν αγωνία.

Η Robinson αποφεύγει τη φτήνια των B-movies, χωρίς όμως να φτάνει το σασπένς ταινιών όπως το πρωτότυπο ή το Scream. Η απόφαση να παιχτεί το τελικό σερί των σκηνών ημέρα είναι χαρακτηριστική: αντί να κορυφώσει την ένταση, την αποστειρώνει. Η δομή έχει ρυθμό, αλλά το σενάριο μοιάζει πιο κοντά σε μυθιστόρημα εφήβων της δεκαετίας του ’90, παρά σε σύγχρονο θρίλερ. Υπάρχει υποδόρια κοινωνική σάτιρα γύρω από τον πλούτο, την ενοχή και την αστική αναβάθμιση — αλλά μένει στην επιφάνεια.

Η ταινία έχει επίγνωση του τι είναι. Δεν προσπαθεί να γίνει κάτι βαθύτερο, ούτε να επανεφεύρει το είδος. Κι αυτό είναι ταυτόχρονα δύναμή της και παγίδα. Δεν εκνευρίζει, δεν προσβάλλει τη μνήμη του πρωτότυπου, αλλά δεν καταφέρνει να αποκτήσει δική της ταυτότητα. Όταν οι αποκαλύψεις έρχονται, ο θεατής δεν μένει άναυδος. Μένει αδιάφορος. Και είναι κρίμα, γιατί υπό καλύτερες συνθήκες, τα twists της ταινίας είναι σοκαριστικά. Η αίσθηση είναι πως οι δολοφονίες, τα κίνητρα και η δράση υπάρχουν για να γεμίσουν τον χρόνο — όχι για να τον δικαιολογήσουν.

Tο I Know What You Did Last Summer του 2025 δεν είναι αποτυχία. Είναι προϊόν

Ίσως το πιο εύστοχο ερώτημα να είναι αυτό που τίθεται προς το τέλος της ταινίας: Ποιον αφορά αυτή η ιστορία; Η απάντηση μάλλον είναι: κανέναν συγκεκριμένα, αλλά λίγο τον καθένα. Σε μια εποχή νοσταλγίας και ανακυκλωμένης αισθητικής, το I Know What You Did Last Summer του 2025 δεν είναι αποτυχία. Είναι προϊόν. Και, όπως πολλά προϊόντα, δεν γεννήθηκε από ανάγκη, αλλά από ευκαιρία. Δεν προσβάλλει, δεν εξιτάρει, δεν εκπλήσσει. Απλώς υπάρχει. Κι αυτό, κάποιες φορές, αρκεί για μια θέαση.

Artist: Morrissey

Album: I Am Not a Dog on a Chain

Label: BMG

Release Date: 20/03/2020

Genre: Indie Rock

Movie: I Know What You Did Last Summer

Year: 2025

Duration: 111′

Genre(s): Slasher, Horror

Director(s): Jennifer Kaytin Robinson

Chase Sui Wonders, Madelyn Cline, Sarah Pidgeon, Freddie Prinze Jr., Jennifer Love Hewitt, Tyriq Withers, Jonah Hauer-King

I Know What You Did Last Summer

6.0

Ένα στιλάτο αλλά κενό reboot που πατά πάνω στη νοσταλγία χωρίς να τη μεταφράζει σε κάτι ουσιαστικό. Το καστ παλεύει, το σενάριο μένει πίσω. Βλέπεται — αλλά δύσκολα θυμάται.

Share.
Χρησιμοποιούμε cookies για να εξατομικεύουμε το περιεχόμενο και τις διαφημίσεις, να παρέχουμε λειτουργίες κοινωνικών μέσων και να αναλύουμε την επισκεψιμότητά μας. Μοιραζόμαστε επίσης πληροφορίες σχετικά με τη χρήση του ιστότοπού μας με συνεργάτες μας στα κοινωνικά μέσα, τη διαφήμιση και την ανάλυση δεδομένων. View more
Cookies settings
Αποδοχή
Απόρριψη
Πολιτική Απορρήτου
Privacy & Cookies policy
Cookie name Active

Όροι Χρήσης

Η εταιρεία DEPART (εφεξής «Εταιρεία»), ιδιοκτήτρια του παρόντος διαδικτυακού τόπου (εφεξής «Διαδικτυακός Τόπος»), προσφέρει τις υπηρεσίες της υπό τους κάτωθι όρους χρήσης. Η Εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα να ενημερώνει ή να τροποποιεί τους όρους χρήσης οποτεδήποτε χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση. Παρακαλείστε να ελέγχετε τακτικά τους όρους χρήσης για τυχόν αλλαγές. Η χρήση του Διαδικτυακού Τόπου συνιστά αποδοχή των παρακάτω όρων.

1. Χρήση του Διαδικτυακού Τόπου

Η πρόσβαση και η χρήση του Διαδικτυακού Τόπου υπόκεινται στους παρόντες όρους χρήσης. Οι χρήστες οφείλουν να διαβάσουν προσεκτικά τους όρους αυτούς. Σε περίπτωση που δεν συμφωνούν, καλούνται να μην κάνουν χρήση των υπηρεσιών ή του περιεχομένου του Διαδικτυακού Τόπου.

2. Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας

Όλο το περιεχόμενο του Διαδικτυακού Τόπου, συμπεριλαμβανομένων κειμένων, γραφικών, εικόνων και αρχείων, αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του DEPART και προστατεύεται από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία. Η αναπαραγωγή, διανομή, τροποποίηση ή χρήση του περιεχομένου για εμπορικούς σκοπούς απαγορεύεται χωρίς την έγγραφη άδεια της Εταιρείας. Επιτρέπεται η αποθήκευση και χρήση τμημάτων του περιεχομένου αποκλειστικά για προσωπική και μη εμπορική χρήση, υπό την προϋπόθεση ότι διατηρείται η ένδειξη προέλευσης από τον Διαδικτυακό Τόπο.

3. Ευθύνη Χρήστη

Οι χρήστες φέρουν την ευθύνη για οποιαδήποτε ζημία προκαλείται στον Διαδικτυακό Τόπο ή στην Εταιρεία λόγω αθέμιτης ή κακής χρήσης του περιεχομένου ή των υπηρεσιών του.

4. Περιορισμός Ευθύνης

To DEPART δεν φέρει ευθύνη για οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση ζημία προκύψει από τη χρήση του Διαδικτυακού Τόπου. Το περιεχόμενο παρέχεται «ως έχει» και χωρίς εγγύηση ως προς την ακρίβεια, την πληρότητα ή τη διαθεσιμότητά του. Η Εταιρεία δεν εγγυάται ότι οι υπηρεσίες θα παρέχονται αδιάλειπτα ή χωρίς σφάλματα.

5. Υπερσύνδεσμοι (Links)

Ο Διαδικτυακός Τόπος ενδέχεται να περιέχει συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους. Το DEPART δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο, τις υπηρεσίες ή την πολιτική προστασίας προσωπικών δεδομένων των ιστότοπων αυτών. Ο χρήστης έχει την ευθύνη να ενημερώνεται για τους όρους χρήσης των εν λόγω ιστότοπων.

6. Cookies

Ο Διαδικτυακός Τόπος ενδέχεται να χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της εμπειρίας πλοήγησης. Ο χρήστης μπορεί να ρυθμίσει τον περιηγητή του ώστε να απορρίπτει τα cookies ή να ειδοποιείται για τη χρήση τους. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε στο privacy@depart.gr.

7. Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία

Οι παρόντες όροι διέπονται από το ελληνικό δίκαιο. Οποιαδήποτε διαφορά προκύψει από τη χρήση του Διαδικτυακού Τόπου, αρμόδια είναι τα δικαστήρια της Αθήνας.

Επικοινωνία

Για οποιαδήποτε ερώτηση ή ζήτημα που άπτεται νομικών ή ηθικών θεμάτων, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Εταιρεία μέσω email στο privacy@depart.gr.
Save settings
Cookies settings
Exit mobile version