Έχει διαμορφωθεί μια συνήθεια στη μουσική σκηνή να παρατηρούμε τραγούδια που, ενώ δεν κατάφεραν να κάνουν εντύπωση στην αρχική τους εκτέλεση, αναβιώνονται μέσα από διασκευές που πραγματοποιούνται από διάφορους καλλιτέχνες, είτε εντός του ίδιου είδους μουσικής είτε σε διαφορετικά. Εντούτοις, υπάρχει μια εξαιρετική κατηγορία τραγουδιών που, παρά την αρχική τους μη επιτυχία, οι διασκευές τους έχουν αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στη μουσική ιστορία. Κλείνουμε με τους Quiet Riot και τους Nazareth.
Οι Slade κυκλοφόρησαν το “Cum On Feel the Noize” τον Φεβρουάριο του 1973 ως το πρώτο τους single της χρονιάς. Το έγραψαν ο τραγουδιστής Noddy Holder και ο μπασίστας Jim Lea, ενώ την παραγωγή υπέγραψε ο Chas Chandler. Το τραγούδι χάρισε στο συγκρότημα το τέταρτο νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο και επίσης το πρώτο τους single που μπήκε στο νούμερο ένα την πρώτη εβδομάδα.
Σε συνέντευξή του στο Record Mirror το 1984, ο Lea μίλησε για τα “Mama Weer All Crazee Now” και “Cum On Feel the Noize”: «Ήμουν σε μια συναυλία του Chuck Berry το ’72 και όλοι τραγουδούσαν τις μελωδίες του. Σταμάταγε συνέχεια και άφηνε το πλήθος να τραγουδήσει και δεν ήταν μόνο μερικοί άνθρωποι, ήταν όλοι. Το βρήκα καταπληκτικό και σκέφτηκα ότι θα έπρεπε και εμείς να βάλουμε το κοινό στα τραγούδια μας. Έτσι φτάσαμε στο “Mama Weer All Crazee Now” και το “Cum On Feel the Noize“. Και όλα τα τραγούδια γράφτηκαν μέσα στις μελωδίες».
Το 1983, οι Quiet Riot ηχογράφησαν τη δική τους εκδοχή, η οποία σημείωσε εκατομμύρια πωλήσεων στις Η.Π.Α., φτάνοντας στο Νο. 5 του Billboard Hot 100. Η επιτυχία του τραγουδιού έστρεψε την προσοχή στη metal σκηνή του Λος Άντζελες της δεκαετίας του 1980. Βοήθησε επίσης στο να ξεχωρίσουν οι Slade, έστω και καθυστερημένα, στις ΗΠΑ.
Αρχικά, ο τραγουδιστής Kevin DuBrow ήταν αποφασισμένος να μην διασκευάσει το τραγούδι. Ήθελε η μπάντα να γράψει κάθε τραγούδι στο άλμπουμ. Επιπλέον, δεν ήταν μεγάλος θαυμαστής των Slade. Η μπάντα αποφάσισε να προσπαθήσει να διασκευάσει το τραγούδι όσο πιο άσχημα μπορούσε, ώστε η εταιρεία να μην το κυκλοφορήσει.
Σε μια συνέντευξή του 1983 στο Kerrang!, ο Holder μίλησε για την έκδοση των Quiet Riot: «Η πρώτη φορά που ακούσαμε τους Quiet Riot ήταν όταν μας πλησίασαν για να ζητήσουν την άδεια μας να κάνουν το “Cum On Feel the Noize“. Συμφωνήσαμε, χωρίς ποτέ να πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε. Το πραγματικά ωραίο στην όλη υπόθεση είναι ότι αποδεικνύει πόσο δυνατά είναι τα τραγούδια μας. Το “Cum On Feel the Noize” ήταν πλέον δέκα ετών. Οπότε προφανώς έχει αντέξει αρκετά καλά στη δοκιμασία του χρόνου!»
Από την πλευρά του, ο ντράμερ των Quiet Riot, Frankie Banali, αναφερόμενος στο κομμάτι, είπε. «Νομίζω ότι οι Slade ήταν λίγο πικραμένοι για την επιτυχία μας με το τραγούδι τους. Είχαν επιτυχία με αυτό σε άλλες περιοχές αλλά όχι στις ΗΠΑ. Αργότερα η δική μας εκδοχή επισκίασε τη δική τους παγκοσμίως. Οποιαδήποτε πραγματική επιτυχία στις ΗΠΑ φαινόταν πάντα να διαφεύγει από τους Slade. Το να έχουν οι Quiet Riot μια μεγάλη επιτυχία με το “Cum On Feel the Noize” ήταν γλυκόπικρο γι’ αυτούς.
Όταν οι Quiet Riot έπαιξαν στο Hammersmith Odeon στο Λονδίνο το 1983, τους προσφέραμε μια πρόσκληση με υπηρεσία λιμουζίνας για να παρακολουθήσουν τη συναυλία. Αλλά δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ. Αργότερα ψώνιζα στην αγορά του Κένσινγκτον και συνάντησα τυχαία τον Jimmy Lea. Ήθελα να του σφίξω το χέρι και να τον ευχαριστήσω που έγραψε ένα σπουδαίο τραγούδι. Με κοίταξε και έφυγε αφήνοντάς με το χέρι στον αέρα! Βλέπω την κατάσταση ως εξής: Οι Quiet Riot γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με τη βοήθεια αυτού του τραγουδιού και οι Slade έλαβαν πολλά χρήματα για τον κόπο τους. Αρκετά δίκαιο!»
Πιθανώς η μορφή Dan McCafferty να τραγούδα τους στίχους να σας έρχεται αυτόματα στο μυαλό όποτε ακούτε το κομμάτι. Παρά το γεγονός ότι οι Nazareth έχουν συνδεθεί άρρηκτα με το εν λόγω τραγούδι, το κομμάτι ανήκει στους The Everly Brothers.
Το “Love Hurts” γράφτηκε από τον Boudleaux Bryant, ένα πολύ παραγωγικό και επιτυχημένο τραγουδοποιό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από τους Everly Brothers τον Ιούλιο του 1960 και διασκευάστηκε από πολλούς καλλιτέχνες. Όμως, πραγματικά διεθνή φήμη απέκτησε όταν οι Nazareth ηχογράφησαν τη δική τους εκδοχή του το 1974.
Καθώς δεν κυκλοφόρησαν ποτέ το τραγούδι ως single, ο Roy Orbison ήταν αυτός που έκανε για πρώτη φορά επιτυχία με αυτό. Μάλιστα το ανέβασε στο Top 5 των αυστραλιανών charts το 1961. Μια ηχογράφηση του τραγουδιού από την Emmylou Harris και τον Gram Parsons είναι επίσης αξιοσημείωτη. Και είναι αυτή που ενέπνευσε τους Nazareth να κάνουν τη δική τους.
Η εκδοχή των Nazareth είναι αναμφίβολα η πιο δημοφιλής εκδοχή του τραγουδιού. Το συγκρότημα είχε τρεις βρετανικές επιτυχίες στο ενεργητικό του όταν κυκλοφόρησε το “Love Hurts” στα τέλη του 1974. Παραδόξως, το τραγούδι δεν είχε επιτυχία, αλλά τον Απρίλιο του 1975 έγινε επιτυχία στη Νότια Αφρική. Γεγονός που ώθησε την εταιρεία τους, την A&M, να το κυκλοφορήσει στην Αμερική. Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός, αλλά οι ραδιοφωνικοί σταθμοί στο Τέξας άρχισαν να παίζουν το τραγούδι και σταδιακά ακολούθησαν και άλλοι σε όλη τη χώρα.
Τον Απρίλιο του 1976 έφτασε στην κορυφαία θέση #8 στο Billboard Hot 100, κάνοντας την εκτέλεση του τραγουδιού από τους Nazareth το πρώτο και μοναδικό single hit στις ΗΠΑ. Το κομμάτι ήταν σε μεγάλο βαθμό τεράστια επιτυχία και στις περισσότερες άλλες αγορές, φτάνοντας συχνά στην πρώτη δεκάδα (ή κοντά σε αυτήν). Έφτασε μέχρι το #1 στον Καναδά, την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Νότια Αφρική και τη Νορβηγία.
Σε συνέντευξή του στο classicbands.com, ο μπασίστας Pete Aginew αποκαλύπτει ότι το συγκρότημα είχε πάντα την πρόθεση να ηχογραφήσει το κομμάτι: «Όλοι αγαπούσαμε το τραγούδι. Συχνά διασκευάζαμε τραγούδια που μας άρεσαν και τα ακούγαμε σε κασέτες. Κάθε τόσο, πηγαίναμε πίσω και προσπαθούσαμε να κάνουμε κάτι με ένα από αυτά τα πράγματα. Αν μπορούσες να το αλλάξεις και να το κάνεις δικό σου, θα το κάναμε στο στούντιο και θα βλέπαμε αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Όταν κάναμε το Love Hurts, πιστεύω ότι ηχογραφήθηκαν 42 διαφορετικές εκδοχές του. Αυτή που συνηθίζαμε να ακούμε ήταν του Gram Parsons και της Emmylou Harris, από το άλμπουμ “Grievous Angel”».