Η πρώτη μου επαφή με τους Benediction ήταν γύρω στα μέσα των ‘90s. Το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει τον τέταρτο δίσκο του, “The Dreams You Dread“, και το videoclip “Down on Whores (Leave Them All for Dead)” προβαλλόταν συχνά στο Headbanger’s Ball του MTV, το οποίο παρουσίαζε στην Ευρώπη η Vanessa Warwick. Η πιο πρόσφατη επαφή μου με τους Benediction ήταν στις αρχές Φεβρουαρίου του 2025: μια ειδοποίηση από το YouTube για το νέο τους single, με τίτλο “Engines of War“. Το άκουσα καμιά δεκαριά φορές στη σειρά και, μέσα από αυτή την ακρόαση, άρχισα να ανυπομονώ για το επερχόμενο άλμπουμ “Ravage of Empires“.
Οι Βρετανοί Benediction σχηματίστηκαν στη μεταλομάνα πόλη του Μπέρμιγχαμ το 1989. Η αρχική τους σύνθεση περιλάμβανε τους Paul Adams (μπάσο), Peter Rew (κιθάρα), Darren Brookes (κιθάρα) και Mark “Barney” Greenway (φωνητικά). Το πρώτο τους άλμπουμ, “Subconscious Terror“, κυκλοφόρησε το 1990. Λίγο αργότερα, η μπάντα βρέθηκε χωρίς τραγουδιστή, καθώς ο Barney μετακινήθηκε στους Napalm Death. Με την πάροδο του χρόνου και με την προσθήκη του Dave Ingram, το συγκρότημα καθιερώθηκε ως ένας από τους βασικούς εκπροσώπους του αγγλικού death metal. Ο ήχος τους συνδύαζε βοθρίλα, βαριές κιθάρες, κοφτερά ριφάκια και μελωδίες που απέπνεαν τρόμο.
Προσωπικά, τους εκτιμούσα ανέκαθεν και για έναν ακόμη λόγο. Δεν απέκρυψαν ποτέ τις hardcore επιρροές τους, κάτι που μπορεί να διακρίνει το προσεκτικό αυτί ήδη από τους πρώτους τους δίσκους. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει οκτώ άλμπουμ, ενώ τον Απρίλιο αναμένεται το ένατο. Πιθανότατα, η κορυφαία στιγμή της πορείας τους είναι το τρίτο τους άλμπουμ, “Transcend the Rubicon” (1993). Πρόκειται για ένα μουσικό έργο που συνοψίζει το ποιοτικό death metal, γεμάτο ένταση, δύναμη, ταχύτητα και βαρύ ήχο. Τα κιθαριστικά ριφάκια είναι σαρωτικά, ενώ τα φωνητικά αποδίδονται με ιδιαίτερη ένταση και ακρίβεια.
Από το “The Dreams You Dread” ως το “Ravage of Empires”, οι Benediction χτίζουν χωρίς φλυαρία τη δική τους παρακαταθήκη
Μετά τον ερχομό του πιο mid-tempo “The Dreams You Dread” (1995), ήταν σαφές πως πρόκειται για μια μπάντα που ανεβοκατεβάζει ταχύτητες με μαεστρία, παίζει έξυπνα με τις αλλαγές ρυθμού και κινείται ανάμεσα σε death metal και hardcore. Ανήκει στους σεβάσμιους του ακραίου ήχου, έχοντας διαμορφώσει ένα ξεχωριστό, αναγνωρίσιμο μουσικό στυλ. Ο Chuck Schuldiner των Death τούς επέλεξε για την περιοδεία των Death, δηλώνοντας πως ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή για το support. Το “The Dreams You Dread” ακούγεται ακόμη και σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, με την ευχαρίστηση που συνοδεύει τα διαχρονικά άλμπουμ.
Οι hardcore αναφορές της μπάντας, μαζί με έντονες δόσεις nu metal στο ύφος των Sepultura μετά το “Roots”, Machine Head και Fear Factory, κυριάρχησαν στο “Grind Bastard“. Το ημερολόγιο έγραφε 1998 και ακόμα και οι πιο παραδοσιακοί υποστηρικτές της σκηνής ένιωθαν την ανάγκη να στραφούν προς έναν πιο σύγχρονο ήχο, τόσο σε επίπεδο artwork όσο και συνολικής αισθητικής. Παράλληλα, στα τέλη των 90s, τα μουσικά είδη είχαν αρχίσει να αλληλεπιδρούν ουσιαστικά μεταξύ τους. Πέρα από τις πιέσεις της εποχής, ο συνδυασμός διαφορετικών επιρροών αποτελούσε και μια δημιουργική πρόκληση. Όσοι αντιλαμβάνονται τη σημασία της εξέλιξης, κατανοούν πως πρόκειται για αναπόφευκτη διαδικασία στη ζωή.
Η δισκογραφική πορεία των Benediction, όπως αποτυπώθηκε στα “Organised Chaos” (2001), “Killing Music” (2008) και “Scriptures” (2020), υπήρξε σταθερή και αξιόλογη. Κατά την προσωπική μου άποψη, ωστόσο, δεν έφτασε τα επίπεδα των πρώτων τους δουλειών. Οι ακροατές που απολαμβάνουν το groovy death metal σίγουρα θα μείνουν ικανοποιημένοι. Πέραν τούτου, όμως, δύσκολα προκύπτει κάτι περισσότερο. Το “Engines of War” ανέβασε απρόσμενα τον πήχη και προκάλεσε ενθουσιασμό σε death metal ακροατές σε όλο τον κόσμο. Mια ματιά στα σχόλια κάτω από το βίντεο στο YouTube το επιβεβαιώνει. Πραγματικά, ανυπομονώ να ακούσω το “Ravage of Empires”, ελπίζοντας πως θα περιλαμβάνει και άλλα τραγούδια αντίστοιχου επιπέδου.
Από το MTV των ’90s ως το YouTube του 2025, οι Benediction παραμένουν σταθερή δύναμη στο death metal
Συνοψίζοντας, θα έλεγα πως οι Benediction είναι ένα αξιόλογο συγκρότημα που δεν απογοήτευσε το κοινό του. Δεν κατάφεραν να φτάσουν σε πιο ευρεία ακροατήρια, γεγονός αναμενόμενο για μια μπάντα που κινείται σε αυτό το είδος. Παρέμειναν όμως σταθεροί στη μουσική τους ταυτότητα και ηχογράφησαν σημαντικούς δίσκους. Ακόμη και αν στις καλές εποχές δεν είχαν την αναγνώριση των Napalm Death, Carcass ή Bolt Thrower, ο χρόνος λειτούργησε υπέρ τους. Το 2025, αποτελούν παράδειγμα για το πώς παίζεται το old school death metal σε μια εποχή που οι ποιοτικές κυκλοφορίες είναι πιο σπάνιες.