Πέντε χρόνια μετά το υποψήφιο για Όσκαρ “The Favourite”, ο Γιώργος Λάνθιμος, ο πλέον διακεκριμένος Έλληνας σκηνοθέτης του 21ου αιώνα, επιστρέφει με το «Poor Things», διασκευάζοντας το ομότιτλο μυθιστόρημα του Alasdair Gray και παραδίδοντας μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του
2023, η οποία βραβεύθηκε με το Χρυσό Λιοντάρι του πρόσφατου Φεστιβάλ Βενετίας και οδεύει ολοταχώς προς τα επερχόμενα βραβεία Όσκαρ.
Στo “Poor Things”, ο Γιώργος Λάνθιμος, με τη βοήθεια του σεναριογράφου Tony McNamara, αφηγείται την απίστευτη ιστορία της Bella Baxter (Emma Stone). Μια γυναίκα που, αφού αυτοκτόνησε, επανήλθε στη ζωή χάρη στον επιστήμονα Godwin Baxter (Willem Dafoe). Στη συνέχεια γνωρίζει τον
δικηγόρο Duncan Wedderburn (Mark Ruffalo), με τον οποίο γυρίζει όλον τον κόσμο σε ένα συναρπαστικό ταξίδι ανακάλυψης της ταυτότητάς της.
Είναι σαφές ότι μέσα από αυτήν την αφήγηση, ο Γιώργος Λάνθιμος επιχειρεί να σκιαγραφήσει το πορτραίτο μιας γυναίκας που μαθαίνει να στέκεται στα δικά της πόδια. Μιας γυνάικας που μαθαίνει να μην στηρίζεται στους άνδρες που επιθυμούν να διαφεντεύσουν τη ζωή της.
Η Emma Stone διαπρέπει, σε μια από τις πιο απαιτητικές ερμηνευτικές προκλήσεις της μέχρι τώρα καριέρας της. Σίγουρα ο Λάνθιμος ένιωσε ότι τον έβγαλε ασπροπρόσωπο η ηθοποιός του. Δε φοβάται να «τσαλακώσει» την εικόνα της. Eιδικά στην πρώτη πράξη της ταινίας. Εκεί όπου επιδίδεται σε τολμηρές ερωτικές σκηνές και αποτυπώνει άψογα τη συναισθηματική διαδρομή της ηρωίδας της. Η ερμηνεία της Stone είναι ένα από τα στοιχεία που κυριαρχούν στην ταινία.
Ο Willem Dafoe κι ο Mark Ruffalo, επίσης, συνεισφέρουν με τις στιβαρές παρουσίες τους στο έργο. Ο πρώτος δίνει μια εκκεντρική ερμηνεία κάτω από το βαρύ προσθετικό μακιγιάζ και ο δεύτερος ενσαρκώνει επιτέλους ένα χαρακτήρα διαφορετικό από τη μανιέρα των τελευταίων – διάβαζε, μαρβελικών – ετών.
Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι η σκηνοθετική σύλληψη του Λάνθιμου. Η ευρηματικότητα με την οποία πλάθει το άχρονο σύμπαν της ταινίας του. Αναμειγνύει κάθε λογής επιρροές και τις σμιλεύει σε κάτι εντελώς πρωτότυπο και σαγηνευτικό οπτικά. Παράλλλα, η συνέπεια με την οποία λειτουργεί ο σχεδιασμός της παραγωγής, από τη σκηνογραφία ως τα κοστούμια κι από τη φωτογραφία ως τη μουσική επένδυση, εξυπηρετούν το όραμα του δημιουργού.
Τα κοστούμια και τα κτίρια παραπέμπουν στη Βικτωριανή εποχή. Όμως, πολλά στοιχεία που βλέπει η Bella, καθώς περιδιαβαίνει τα μέρη που επισκέπτεται παρέα με τον Wedderburn είναι ηθελημένα αναχρονιστικά. Αυτό δε συμβαίνει τυχαία, καθώς ενισχύουν την επιθυμία του Γιώργου Λάνθιμου να δημιουργήσει μία αίσθηση παραμυθιού.
Το σινεμά του Karel Zeman, του Terry Gilliam, του πρώιμου Tim Burton, η τσεχοσλοβακική κι η πολωνική σχολή των δεκαετιών 1960 και 1970 και οι ταινίες τρόμου της αγγλικής εταιρείας Hammer ενώνονται για να δώσουν ένα απόλυτα καινοφανές θέαμα, όπου κάθε στοιχείο του κάδρου είναι διαλεγμένο με προσοχή.
Παρ’ όλα αυτά, η ταινία έχει ορισμένα προβλήματα. Βασικό της πρόβλημα, όπως και στις περισσότερες ταινίες του Λάνθιμου, είναι το σενάριο. Από ένα σημείο και μετά ξεμένει από ιδέες και δείχνει απλώς να επαναλαμβάνoνται οι ίδιες. Αυτό τον αναγκάζει να απλώσει σε υπερβολικό μάκρος τις σκηνές του, ώστε να διαρκέσει περισσότερο. Τουλάχιστον τρεις μεγάλες σεκάνς μετά τη μέση της ταινίας, στο πλοίο, στον οίκο ανοχής και η σκηνή της επιστροφής του παλαιού άνδρα της ηρωίδας, θα μπορούσαν να είναι πιο σφιχτοδεμένες και αισθητά μικρότερες σε διάρκεια. Επίσης, το επιμύθιο της ταινίας σχετικά με τη γυναικεία χειραφέτηση είναι μεν ξεκάθαρο και εύστοχα δοσμένο, είναι όμως και το μοναδικό επίπεδο ανάγνωσης της ταινίας.
Πάντως, η ταινία είναι τόσο αστεία σε στιγμές και τόσο απρόθυμη να πάρει στα σοβαρά τον εαυτό της, ώστε συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να περνάει εξαιρετικά καλά παρακολουθώντας τη. Δε θα ισχυριστούμε ότι είναι η
καλύτερη ταινία του Λάνθιμου. Ο τίτλος αυτός ανήκει ακόμη στο “The Lobster“.
Ωστόσο, είναι σίγουρα μια ταινία που αξίζει να δει κανείς και να ευχαριστηθεί στη μεγάλη οθόνη, παρά το γεγονός ότι από ένα σημείο και ο Γιώργος Λάνθιμος δείχνει να παρασύρεται από την ίδια του την
αυταρέσκεια και να εγκαταλείπει την αφηγηματική συνοχή για χάρη μιας πλήρους, οπτικά συναρπαστικής, αλλά εν τέλει λίγο «κενής» παράδοσης στη φόρμα.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Movie: Poor Things
Duration: 141′
Year: 2023
Genre: Comedy, Drama, Romance, Sci-Fi
Director: Yorgos Lanthimos
Starring: Emma Stone, Mark Ruffalo, Willem Dafoe
Poor Things
Η πιο αστεία και «βατή» ταινία του Λάνθιμου, ιδανική για γνωριμία με το σινεμά του για όποιον δεν έχει ξαναδεί ταινία του, αυτή που είναι πιθανότερο να αρέσει σε όποιους αποστρέφονται γενικά το σινεμά του. Εντυπωσιακή σε φόρμα, ολίγον μονοδιάστατη αλλά επίκαιρη σε περιεχόμενο, είναι μια ταινία για μεγάλη οθόνη και διαθέτει φοβερές ερμηνείες και εξαιρετική παραγωγή.