Το “Sumerian Daemons” μοιάζει με ανίερη γραφή που μετουσιώνεται σε ήχο, ένα τελετουργικό που αντηχεί μέσα από ξεχασμένες εποχές. Θυμίζει ανασκαμμένα λείψανα αρχαίων πολιτισμών, αποκρυφιστικά χειρόγραφα που ψιθυρίζουν μυστικιστικές προσευχές. Σε αυτόν τον δίσκο, οι SepticFlesh δεν περιορίζονται στην ωμή ηχητική βία. Αντίθετα, επικαλούνται κάτι αρχέγονο, κάτι καταχωνιασμένο κάτω από τη μεσοποταμιακή σκόνη και τη λαβκραφτιανή παράνοια. Ένας δίαυλος που συνδέει το παρελθόν με ένα δυστοπικό μέλλον, με ανατριχιαστική φυσικότητα.
Για να κατανοήσουμε το “Sumerian Daemons,” πρέπει πρώτα να δούμε το πλαίσιο στο οποίο γεννήθηκε. Μέχρι το 2003, οι SepticFlesh είχαν ήδη χαράξει την πορεία τους με έναν μοναδικό συνδυασμό death metal, με ατμοσφαιρικά, gothic και συμφωνικά στοιχεία. Όμως, κάτω από την επιφάνεια, κάτι σιγόβραζε. Αυτός ο δίσκος αποτέλεσε την τελευταία πράξη της πρώτης τους εποχής, σηματοδοτώντας μια μεταβατική φάση λίγο πριν την προσωρινή διάλυσή τους.
Σε αντίθεση με τις προηγούμενες δουλειές τους, το “Sumerian Daemons” έμοιαζε απόλυτα εστιασμένο. Σαν μια ακριβής τομή στην καρδιά της μπάντας. Κάθε κομμάτι ήταν προσεκτικά δομημένο βήμα σε μια τελετουργική κάθοδο προς το σκοτάδι. Και τότε, τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκε, η μπάντα εξαφανίστηκε—μόνο για να επιστρέψει το 2007, με μια ανανεωμένη ταυτότητα ως Septicflesh, ενσωματώνοντας πλέον έναν πιο ορχηστρικό και κινηματογραφικό ήχο.
Ένα από τα στοιχεία του “Sumerian Daemons” που υπαινίχθηκαν τη μελλοντική πορεία των SepticFlesh ήταν η ενισχυμένη παρουσία συμφωνικών ενορχηστρώσεων
Ας πάρουμε για παράδειγμα, το “Infernal Sun”. Το κομμάτι πραγματεύεται τη λατρεία της φωτιάς στη Μεσοποταμία, επικαλούμενο τον Shamash, τον θεό κριτή των ψυχών. Ωστόσο, δεν λειτουργεί ως ιστορικό αφιέρωμα. Αντίθετα, διαστρεβλώνει την έννοια, μετατρέποντάς την σε κάτι πολύ πιο δυσοίωνο. Μια αδυσώπητη, φλεγόμενη δύναμη που καταναλώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Το “Red Code Cult” μάς βυθίζει σε μια μυστική, αιματηρή λατρεία, όπου οι τελετουργίες και η υπερβατικότητα συνδέονται με κάτι αρχέγονο, πέρα από τη λογική. Τα tribal τύμπανα δημιουργούν την αίσθηση μιας τελετής, μιας κατάβασης σε ένα τελετουργικό ταξίδι έκστασης.
Και έπειτα έρχεται το “Mechanical Babylon”, ένα κομμάτι που σε μεταφέρει από τον αρχαίο κόσμο σε έναν μηχανικό εφιάλτη. Η Βαβυλώνα δεν είναι πια σύμβολο μεγαλείου, αλλά ένα εργοστάσιο απόγνωσης, ένας λαβύρινθος όπου σάρκα και ατσάλι συγχωνεύονται σε κάτι απάνθρωπο. Αν και το Sumerian Daemons θεωρείται συχνά το τελευταίο κεφάλαιο της πρώτης εποχής των SepticFlesh, έβαλε παράλληλα τα θεμέλια για ό,τι ακολούθησε. Η μετάβαση της μπάντας σε μια πλήρως symphonic death metal οντότητα δεν έγινε ξαφνικά – το “Sumerian Daemons” περιείχε ήδη τα γονίδια αυτής της εξέλιξης.
Ένα από τα στοιχεία που υπαινίχθηκαν τη μελλοντική πορεία των SepticFlesh ήταν η ενισχυμένη παρουσία συμφωνικών ενορχηστρώσεων. Αν και τα προηγούμενα άλμπουμ είχαν gothic και ατμοσφαιρικά στοιχεία, εδώ η ενορχήστρωση εμφανίζεται πιο ολοκληρωμένη. Επιπλέον, το άλμπουμ σηματοδότησε μια αλλαγή στη σύνθεση. Κομμάτια όπως τα “Dark River” και “Sumerian Daemon” παρουσιάζουν πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις που ξεπερνούν την κλασική metal τραγουδοποιία. Ο Χρήστος Αντωνίου, ο οποίος ήδη είχε σπουδάσει κλασική σύνθεση, θα τελειοποιούσε αργότερα αυτή την προσέγγιση.
Η γνώση κλασικής σύνθεσης πρόσθεσε στο “Sumerian Daemons” έναν εκλεπτυσμένο χαρακτήρα, που διαφοροποιούσε τους SepticFlesh από το υπόλοιπο death metal
Ακόμα και στην κιθαριστική του προσέγγιση, το Sumerian Daemons προμήνυε όσα θα ακολουθούσαν. Τα riffs είναι πιο μελετημένα και λειτουργούν σε απόλυτη σύμπνοια με τα ορχηστρικά μέρη, αντί να αποτελούν τη μοναδική κινητήρια δύναμη. Τα μοτίβα των τυμπάνων, σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική διαστρωμάτωση των οργάνων, αποκάλυπταν φευγαλέες ματιές στο μεγαλειώδες χάος που αργότερα θα καθόριζε τον ήχο τους.
Ακόμη και σε αυτή τη φάση, οι SepticFlesh δεν ήταν μια τυπική extreme metal μπάντα. Η βαθιά γνώση της κλασικής σύνθεσης πρόσθεσε στο “Sumerian Daemons” έναν εκλεπτυσμένο χαρακτήρα, που τους διαφοροποιούσε από το υπόλοιπο σύγχρονο death metal. Η δομή και η ατμόσφαιρα του άλμπουμ φέρουν έντονες επιρροές από soundtracks, κυρίως ταινιών τρόμου και δυστοπικών θεμάτων. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στις ορχηστρικές ενορχηστρώσεις και τα ακραία metal στοιχεία θυμίζει την προσέγγιση συνθετών όπως ο Wojciech Kilar.
Αυτό που κάνει το “Sumerian Daemons” να ξεχωρίζει από άλλους extreme metal δίσκους είναι το θεματικό του βάθος. Παίρνει τη σουμεριακή μυθολογία και την αναδιαμορφώνει σε κάτι ακόμη πιο σκοτεινό, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου το παρελθόν συναντά μια δυσοίωνη, εφιαλτική πραγματικότητα. Η μπάντα εκφράζει και τη γοητεία της για τον H.P. Lovecraft, και οι συνδέσεις ανάμεσα στις αρχαίες θεότητες της Μεσοποταμίας και την κοσμική φρίκη του μύθου Cthulhu είναι ξεκάθαρες.
Οι SepticFlesh μπορεί να έχουν εξελιχθεί, όμως το “Sumerian Daemons” παραμένει μια απόδειξη της ικανότητάς τους να δημιουργούν σκοτεινή τέχνη
Παρά τη σημασία του, το “Sumerian Daemons” μοιάζει συχνά με ένα ξεχασμένο διαμάντι, επισκιασμένο από τις μεταγενέστερες δουλειές της μπάντας. Ωστόσο, το άλμπουμ αυτό έθεσε τις βάσεις για την αναγέννηση των Septicflesh, μιας μπάντας που θα επαναπροσδιόριζε το συμφωνικό death metal. Η συγχώνευση ωμότητας και ορχηστρικού μεγαλείου επηρέασε συγκροτήματα όπως οι Fleshgod Apocalypse και οι Carach Angren, αποδεικνύοντας πως το ακραίο metal μπορεί να είναι τόσο πολυεπίπεδο όσο το soundtrack μιας χολιγουντιανής ταινίας.
Οι SepticFlesh μπορεί να έχουν εξελιχθεί, όμως το “Sumerian Daemons” παραμένει μια απόκοσμη απόδειξη της ικανότητάς τους να δημιουργούν σκοτεινή τέχνη. Είναι ένας δίσκος για όσους τολμούν, όχι να κοιτάξουν, να ακούσουν την άβυσσο.