Stick To Your Guns, Deez Nuts, Seasons A.C., 29/04/2024 @ Arch Club Live Stage
Σε μια ηλεκτρισμένη βραδιά στο Arch Club, οι φίλοι του hardcore συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν Stick Τo Your Guns, Deez Nuts, και Seasons A.C. Η ατμόσφαιρα στο Arch Club ήταν ανεβασμένη με τον κόσμο να έχει κλείσει το δρόμο από νωρίς, περιμένοντας υπομονετικά τις πόρτες να ανοίξουν.
Άννα Φωτοπούλου
Συντάκτης
Γιάννα Φώτου
Φωτογράφος
Παρά τη σχετική αργοπορία, όλος ο hardcore χώρος ήταν εκεί έτοιμος για 3 μπάντες σήματα-κατατεθέν του είδους. Κάθε συγκρότημα έφερε τη μοναδική του γεύση και τη δική της ενέργεια στη σκηνή. Μα ο κοινός παρανομαστής ήταν η επίδραση, η έλξη και η αγάπη για το είδος. Η δυναμική των συγκροτημάτων αλλά και η ικανότητά τους να κινητοποιούν το κοινό ήταν, για άλλη μια φορά, φανταστική. O συνδυασμός Deez Nuts και Stick To Your Guns στο ίδιο lineup οδήγησαν σε ένα καταιγιστικό live όπου δεν έμεινε τίποτα όρθιο.
Seasons A.C.
Η βραδιά ξεκίνησε με τους Seasons A.C., ένα συγκρότημα γνωστό για τον μελωδικό αλλά επιθετικό ήχο τους στην ελληνική hardcore και metalcore σκηνή. Παρά το γεγονός ότι ήταν Μεγάλη Δευτέρα, ο χώρος γέμισε γρήγορα, μαρτυρώντας το δυνατό fanbase των Seasons A.C. Το σετ τους ήταν ένα μείγμα από κλασικά και νέα τραγούδια, που αποδόθηκαν με ακρίβεια. Η ενέργεια και η δύναμη της μπάντας άναψαν το κοινό από την αρχή.
Όσοι είχαν ξαναδεί το ελληνικό συγκρότημα ήξεραν τι να περιμένουν. Ωστόσο, όσοι τους έβλεπαν πρώτη φόρα, σίγουρα θα τους τιμήσουν ξανά. Με διάθεση, αμεσότητα, και ήχο που θυμίζει Architects και Enter Shikari, οι Seasons ενσωματώνουν μελωδία, beatdowns, και prog επιρροές. Καθώς πλησιάζει το τέλος του σετ τους, μας ειδοποιούν ότι το επόμενο κομμάτι ίσως μας είναι γνωστό. Για κλείσιμο μας έδωσαν μια τέλεια διασκευή του “Sabotage” των Beastie Boys, σε στυλ Cancer Bats.
Deez Nuts
Deez Nuts για τη συνέχεια, λίγο πριν τις 11 παρά, και είναι η στιγμή που περιμένω όλη τη μέρα. Αγαπημένη μπάντα από τα παλιά, μου θύμισαν τα νιάτα μου. Με το που παρέλαβαν τα ηνία της σκηνής, αμέσως αύξησαν την ένταση. Το συγκρότημα από τη Μελβούρνη ήταν στο στοιχείο του, εκπέμποντας μια ακατέργαστη ενέργεια.
Ξεκίνησαν με ένα απροσδιόριστο hip hop κομμάτι για εισαγωγή και στη συνέχεια, ο τραγουδιστής, JJ Peters, μας κάλεσε να προετοιμαστούμε και να κάνουμε θόρυβο. Μόλις ακούστηκε το intro riff από το Popular Demand το κοινό ανέβηκε κατευθείαν. Ο κιθαρίστας ήταν ιδιαίτερα επικοινωνιακός, αλληλεπιδρώντας με τους παρευρισκόμενους σε όλο το live. Ακόμα και από την αρχή κατά τη διάρκεια του soundcheck.
Συνεχίζουμε με Shot After Shot και στο Arch έχει αρχίσει και γίνεται το αδιαχώρητο. Υπέροχο και περιεκτικό setlist από όλη τη δισκογραφία, και γενικά αδυνατώ να περιγράψω το τι έγινε. Mosh, ξύλο, stage diving, singalongs και ένα vibe φωτιά. Ακολουθούν κομμάταρες όπως You Got Me Fucked Up, Crooked Smile, Stay True, Binge/Purgatory.
Kinder – έκπληξη επίσης το γεγονός ότι έπαιξαν το Your Mother Should Have Shallowed You. Αν και το αγαπώ σαν κομμάτι, δεν περίμενα, για ευνόητους λόγους, να το παίξουν σε καμία περίπτωση. Band of brothers, Face This On My Own και το μισό Arch χοροπηδάει και τραγουδάει όσο το άλλο μισό βρίσκεται μέσα στο pit. Tonight We’ re Gonna Party…, Ι Hustle Everyday, What’s Good επίσης μέσα στο setlist της βραδιάς. Κάθε κομμάτι να είναι πιο ανεβαστικό από το προηγούμενο.
Η αλληλεπίδραση της μπάντας με το κοινό ήταν αισθητή και η εμφάνισή τους ήταν τέλεια. Ακόμη και τα μέλη της μπάντας δεν ήθελαν να τελειώσει η βραδιά, οδηγώντας σε πολλά encore. Γενικά, μπορεί να μη φημίζονται για την εκτελεστική τους αρτιότητα πάνω στο stage, ειδικά ο JJ με τα φωνητικά, ωστόσο το κλίμα ήταν ζεστό και φουλ ανεβασμένο.
Αν και, όπως είπαν, είχαν 7 μήνες να παίξουν live, αυτό δε στάθηκε εμπόδιο σε καμία περίπτωση. Δεν επηρέασε καθόλου ούτε τη διάθεση τους, αλλά ούτε και το πόσο χαλαροί και άνετοι ήταν πάνω στη σκηνή. Έκλεισαν με το DTDFL4EVA και ήθελα να αρχίσουν ξανά το σετ απ’την αρχή.
Πάντα απολαυστικοί, όπως και την πρώτη φόρα που τους είδα πριν σχεδόν μια δεκαετία. Δεύτερη kinder-έκπληξη, το ότι μετά το performance τους, ο JJ πήγε δεξιά στο merch της μπάντας όσο έπαιζαν οι STYG. Φανταστικά προσιτός και γλυκούλης έκατσε και μου μίλησε μετά το πέρας της συναυλίας. Πρόλαβα πριν πέσουν όλοι πάνω του ευτυχώς.
Stick To Your Guns
Κλείνουμε το live με Stick To Your Guns λίγο πριν τις 12. Οι Καλιφορνέζοι από το Orange County, απέδειξαν ξανά ότι είναι μια κορυφαία μπάντα στο χώρο του hardcore. Το μεγάλο fanbase τους, απόλυτα τρελαμένο, όλο και αυξάνεται στη χώρα μας. Από τις πρώτες νότες, το ξύλο ήταν ανελέητο και το κοπάνημα δε σταματούσε. Το μόνο κακό σε όλο αυτό ήταν ότι στο mosh και στο stage diving υπήρξαν αρκετοί τραυματισμοί. Πράγμα αρκετά σύνηθες σε τέτοια live, ωστόσο αυτά καλό είναι να μη γίνονται.
Παρόλα αυτά, όπως και στους Deez Nuts, έτσι και εδώ είχαμε ακόμα ένα εκρηκτικό σετ. Η παρουσία τους ανέδειξε απόλυτα τον χαρακτηριστικό hardcore punk ήχο των Stick To Your Guns σε συνδυασμό με τα μελωδικά στοιχεία τους. Ξεκίνησε ένας νέος κύκλος από mosh, χορό και stage diving με το κοινό να τραγουδά ενωμένο χωρίς να χάνει λέξη και την μπάντα να ζητάει circle pit.
Ο Barnett ήταν άψογος και ακούραστος. Η εναλλαγή ανάμεσα στα σκληρά και clean φωνητικά γινόταν πανεύκολα και αβίαστα, όσο το κοινό τραγουδούσε μαζί του κάθε στίχο ανελλιπώς. Setlist γεμάτο με κομματάρες, με τα τραγούδια Nobody, Diamond, What Choice Did You Give Us, We Still Believe, και Married to The Noise να ξεχωρίζουν. Το δε Against Them All μετέτρεψε το Arch σε ένα απόλυτα εξαιρετικό χάος. Προφανώς, και έγινε της ζουρλής το πανηγύρι!
Σε όλο το live, o frontman των STYG τόνιζε πόσο του αρέσει η αλληλεπίδραση με αυθεντικούς ανθρώπους. Επικρίνοντας την κατάσταση που επικρατεί στην Αμερική με την έλλειψη ταυτότητας σχολίασε και την πολιτική στάση της χώρας του απέναντι στην Παλαιστίνη. Επίσης, σημαντική λεπτομέρεια ήταν η αναφορά του στο ότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς οικονομική ισότητα.
Τα λογύδρια του Barnett έδωσαν μια ξεχωριστή γεύση στο performance τους. Σίγουρα δε θα μπορούσαν να λείπουν από το live των Stick To Your Guns. Όσοι είναι fan, ξέρουν πολύ καλά ότι πρόκειται για μια απόλυτα κοινωνικά και πολιτικά ευαισθητοποιημένη μπάντα, και αυτό φαίνεται όχι μόνο στη μουσική τους, αλλά και στη σκηνική τους παρουσία.