Swans: Definitely Not Dead | Feature
Όταν άκουσα για πρώτη φορά τους Swans, πίστευα πως θα ήταν ένα ακόμα συγκρότημα πειραματικού ροκ, όπως τα υπόλοιπα του είδους. Μέγα λάθος. Αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να ξέρει κανείς για το αμερικανικό συγκρότημα, είναι πως οι Swans χτυπάνε τόσο δυνατά που δεν μπορείς να το διαχειριστείς.
Ίσα-ίσα, νιώθεις την ανάγκη να το αποδεχτείς το χτύπημα και η επιστροφή να είναι μονόδρομος. Oι δίσκοι τους, ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Υπάρχουν κοινά σημεία σε κάθε τους album. Ωστόσο, το κάνε ένα έχει κι ένα trademark που θα μείνει στο μυαλό των ακροατών.
To ντεμπούτο τους, με τίτλο “Filth” κυκλοφόρησε το 1983, ένα χρόνο μετά από το ομώνυμο ΕΡ τους. Το “Filth” αποτελείται από εννέα κομμάτια. Έχουν φόντο την Νέα Υόρκη και περιγράφουν τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά το χάος. Η μουσική είναι σχεδόν βιομηχανική. Χρησιμοποιούν μεταλλικά λουριά για να παράξουν θόρυβο. Οι θεματικές με τις οποίες καταπιάνονται μιλούν κυρίως για το πώς η πόλη έχει διαβρωθεί κοινωνικά και πόσο βάναυση μπορεί να γίνει.
Έναν χρόνο αργότερα κυκλοφορούν το “Cop“. Ένα ίσως πιο αργόσυρτο album, με το οποίο οι Swans φαίνεται πως απελευθερώνονται. Όπως έχει ειπωθεί από τον Ned Raggett, το “Cop” αποτελεί μία από τις πιο σκοτεινές ηχογραφήσεις που έχουν δημιουργηθεί ποτέ.
Στο ντεμπούτο EP τους, "Filth", οι Swans χρησιμοποιούν μεταλλικά λουριά για να παράξουν θόρυβο
Περνώντας στο “Greed” του 1986, βλέπουμε την αργή μεν, μετάβαση δε σε ένα ακόμα πιο industrial ηχητικό περιβάλλον. Οι στίχοι είναι γραμμένοι εξ ολοκλήρου από τον Michael Gira, frontman και ιδρυτικό μέλος των Swans.
Ένα άτυπο δεύτερο μέρος του “Greed” αποτελεί το “Holy Money” του ίδιου έτους. Δίνει μεγάλο βάρος στο πόσο άπληστος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος. Ακούγεται σχεδόν τιμωρητικό με τη χαοτική σύμμειξη των διάφορων ήχων του.
Έχουμε μπει ήδη στο μεταβατικό στάδιο με το “Children of God” του 1987. Οι Swans αφήνουν πίσω τους τον αμιγώς no wave ήχο. Εμπλουτίζουν τη μουσική τους με ένα συνδυασμό μονολιθικού όγκου και μελωδικών διαλειμμάτων.
Η Jarboe η οποία μέχρι πρότινος είχε μικρότερο ρόλο στο σύνολο των δίσκων αναλαμβάνει μεγαλύτερα καθήκοντα πίσω από το μικρόφωνο. Αυτό, σε συνδυασμό με τις ακουστικές στιγμές του δίσκου, καθηλώνει.
Δύο χρόνια αργότερα, κυκλοφορεί το «απορριφθέν» κατά τα λεγόμενα του Gira, “The Burning World“. Ο λόγος της απόρριψης αφορά κυρίως στην έλλειψη χημείας και συνεννόησης με τον μπασίστα Bill Laswell.
Η μουσική αυτού του album περιλαμβάνει άφθονα μελωδικά στοιχεία με τζούρες ψυχεδελικού ροκ. Ένας δίσκος που ναι μεν ακούγεται έως και «συμβιβασμένος» αλλά παραμένει ενδιαφέρον.
Η δεκαετία του ’90 είναι αυτή που θα ορίσει μια νέα ηχητική περίοδο για την μπάντα. Ένα -σχεδόν- προοίμιο του μεταγενέστερου post rock με το album “White Light from the Mouth of Infinity” το 1991. Ο όγδοος δίσκος τους μιλάει για τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αναζητά και κυμαίνεται ανάμεσα στον (επίγειο) παράδεισο και την κόλαση.
Το "The Burning World" των Swans, αποτελεί ένα album που «απορρίπτει» ο Michael Gira, λόγω έλλειψης χημείας με τον μπασίστα, Bill Laswell
Το 1992, κυκλοφορεί το “Love of Life“. Είναι μια ηχητική συνέχεια αυτού που επιτυγχάνουν στο “White Light”, από την οποία λείπει το στοιχείο της έκπληξης αλλά αποζημιώνει με την ποιότητα των συνθέσεών του. Καθόλου τυχαίο γεγονός ότι αυτοί οι δίσκοι επανεκδόθηκαν μαζί το 2016 σε ένα ενιαίο διπλό CD.
To “The Great Annihilator” κυκλοφορεί το 1995 και αποσπά διφορούμενες κριτικές. Από τη μία χαρακτηρίστηκε ως αριστούργημα. Από την άλλη θεωρείται ένας δίσκος ίδιος με τους προηγούμενους. Μοιάζει σαν οι Swans να ξεμένουν από ιδέες.
Τον επόμενο χρόνο, το “Soundtracks for the Blind” αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα albums των Swans. Δημιουργήθηκε μέσα από επανηχογραφήσεις demo κομματιών που «ξέμειναν» σε προηγούμενες ηχογραφήσεις, νέων ιδεών και τη συρραφή διάφορων μη-μουσικών κομματιών τα οποία αποτελούνται από λούπες και συζητήσεις.
Οι Swans στο "Soundtracks for the Blind" γράφουν ένα από τα καλύτερα albums τους, περιλαμβάνοντας μεταξύ άλλων συρραφή συνέντευξης του Gira από τον πατέρα του, πρώην πράκτορα του FBI
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές αποτελεί η συρραφή μερών μιας συνέντευξης που πήρε ο Gira στον πατέρα του, πρώην πράκτορα του FBI με πολλές ιστορίες να διηγηθεί.
To” Swans are dead“, θεωρήθηκε ο «επιθανάτιος» δίσκος τους το 2003, εξαιτίας της διάλυσής τους το 1997. Ο δίσκος περιλαμβάνει κομμάτια από τις συναυλίες τους το διάστημα 1995 -1997.
Μετά την επανένωσή τους το 2010, οι Swans κυκλοφορούν το “My Father Will Guide Me up a Rope to the Sky“. Ο τίτλος του δίσκου προήλθε από το ακυκλοφόρητο κομμάτι “Oxygen”, το οποίο συμπεριλήφθηκε στο “To Be Kind” του 2014. Δίνει μεγάλη βάση στο πνεύμα και αλληγορικά αναφέρεται πως αυτός ο δίσκος θα κάνει τον καθένα να ανυψωθεί.
Και μετά από αυτό, κυκλοφορούν μια τριλογία δίσκων η οποία τους κάνει γνωστούς στο ευρύ κοινό με ένα άρδην διαφορετικό πρόσωπο. Ένα πολύωρο, ψυχεδελικό ταξίδι με kraut, drone και ευρύτερες πειραματικές αναφορές. Το “The Seer” αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας, κατά την οποία διαφαίνεται μια άνοδος προς την τελική κάθαρση.
Το “To Be Kind” του 2014 συνεχίζει την τριλογία, με ακόμα πιο απελευθερωτικό και ασυμβίβαστο ύφος σε noise rock ρυθμούς, όπως τους ξέρουμε. H τριλογία ολοκληρώνεται με το “The Glowing Man” του 2016, το οποίο υποδηλώνει την τελική κάθαρση που προαναφέρθηκε και την έκσταση που προκαλεί αυτή η συνθήκη.
H τελευταία τους κυκλοφορία, με τίτλο “Leaving Meaning“, πριν 4 χρόνια ικανοποίησε πολλούς από τους ακροατές αλλά και τους κριτικούς, λέγοντας χαρακτηριστικά πως η μουσική των Swans παραμένει αλώβητη στον χρόνο.
Το επερχόμενο τους album, “The Beggar“, θα κυκλοφορήσει στις 23 Ιουνίου, με δύο κυκλοφορίες να είναι ήδη γνωστές, το “Los Angeles: City Of Death” και το “Paradise Is Mine“. Στο The Beggar θα υπάρξουν συμμετοχές της κόρης του Michael Gira, Jennifer, στα backing vocals, καθώς επίσης και του κιθαρίστα Ben Frost.
Μετά από τέσσερις συναυλίες στην Αθήνα και μια solo του Gira, οι Swans ξαναζωντανεύουν και επιστρέφουν στο Θέατρο Βράχων για να θυμίσουν τι είναι αυτό που τους καθιστά ως μια μοναδική μουσική εμπειρία. Και σε συνδυασμό με τον ανοιχτό χώρο, η εμπειρία προβλέπεται σχεδόν αποκαλυπτική.