Υπάρχουν κυκλοφορίες που όταν αναλαμβάνεις την ανάλυσή τους μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που το έκανες. Όπως για κάθε δύναμη F ασκείται μία αντίδραση Ν, έτσι συναντούμε και δίσκους που ίσως μας διέφευγαν αν δεν είχαμε πάρει την απόφαση να γράφουμε σε sites. Μία τέτοια θα έλεγε κάποιος ότι είναι και το “Maere” των Harakiri for the Sky.
H Αυστρία είναι μία χώρα που φημίζεται για τη φυσική και αρχιτεκτονική της ομορφιά αλλά και για το black metal της. Φυσικά, το τελευταίο είναι μία μεγαλοπρεπέστατη υπερβολή, όμως από αυτό το κομμάτι γης των Ανατολικών ‘Aλπεων μας έρχονται μερικές σημαντικές μπάντες της σκηνής. Ξεχωρίζουν ονόματα όπως οι Belphegor, Abigor, Hollenthon, Amestigon, Ellende και φυσικά οι σημαντικότεροι όλων, οι Summoning.
Κάποια από τα παραπάνω σχήματα έχουν τεράστιο μουσικό «εκτόπισμα» στην παγκόσμια ακραία -και όχι μόνο- μουσική σκηνή. Παρόλα αυτά, τη δεδομένη χρονική στιγμή κανείς τους δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους Matthias Sollak & V. Wahntraum ή όπως είναι πιο γνωστοί, Harakiri for the Sky.
Από το 2012 και την κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου τους, οι Αυστριακοί έδειξαν ότι είναι ένα σχήμα που δύσκολα προσπερνάς. H συνέχεια με τα “Aokigahara“, “III: Trauma” & “Arson” απέδειξε το παραπάνω. Για να φτάσουμε στο 2021 και την κυκλοφορία του “Maere” όπου οι HFTS αποδεικνύουν ότι είναι οι καλύτεροι στο είδος τους.
Οι Harakiri for the Sky δεν ανακάλυψαν το post black metal, το έκαναν, όμως, τσιφλίκι τους
Τώρα εγείρεται το ερώτημα ποιο ακριβώς είναι το είδος τους; Αν θα θέλαμε να τους εντάξουμε σε ένα ευρύ φάσμα, θα τους λέγαμε black metal. Δυστυχώς δε θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερο λάθος. Οι κύριοι συστήνονται ως post black metal και έχουν απόλυτο δίκιο καθώς είναι η πιο εύστοχη περιγραφή που μπορεί να τους αποδοθεί.
Όπως σε κάθε post είδος, έτσι και εδώ, η απόσταση που χωρίζει το post-something από το something είναι χαοτική. Ξέρετε και κάτι άλλο, οι HFTS δεν είναι οι πρώτοι που το προσπάθησαν. Yπάρχουν αρκετά σχήματα που το δοκίμασαν, κανένα όμως δεν κατάφερε να κάνει «κτήμα» του τον συγκεκριμένο ήχο. Οι Αυστριακοί στα περίπου δέκα χρόνια που παράγουν μουσική έχουν κατορθώσει όταν προσπαθείς να περιγράψεις το post black metal, να λες: «Σαν το στυλ που παίζουν οι Harakiri for the Sky».
Ο πέμπτος δίσκος τους έρχεται εξαιρετικά φορτωμένος. H συνολική του διάρκεια προσεγγίζει τα 90’ στα οποία ο ακροατής δεν χασμουριέται ούτε μία φορά. Ας ξεκινήσουμε από τα guest του album, όπου ο Krimh παραδίδει δωρεάν μαθήματα drumming. Το παίξιμο του είναι εξαιρετικό, πληρέστατο, πεντακάθαρο και τεχνικά αρτιότατο. Όμως αυτά είναι πράγματα που πάνω-κάτω θεωρούνται δεδομένα για τον Αυστριακό drummer των SepticFlesh.
Οι Harakiri for the Sky στο "Maere" πειραματίζονται με φαινομενικά άσχετους μεταξύ τους ήχους, όμως, το αποτέλεσμα τους δικαιώνει χωρίς καμία αμφιβολία
Αυτό που ξεχωρίζει είναι το πόσο «βαθιά» έχει μπει στα κομμάτια, έχει αφουγκραστεί στο απόλυτο την ατμόσφαιρα του album. Κάτι, που μεταξύ μας, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Εν πολλοίς η αισθητική των κομματιών διαμορφώνεται από το εκφραστικό του παίξιμο και αποδεικνύει ακόμα μία φορά ότι εκτός από μεγάλος drummer, είναι και τεράστιος μουσικός συνολικά. Και όχι, δεν εννοώ ότι οι drummers δεν είναι μουσικοί.
Τώρα πάμε και στα του δίσκου και πράγματι πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Τον άκουσα με εξαιρετική προσοχή, του την είχα «στημένη» θα έλεγα και έψαξα να βρω μία επανάληψη. Μία ιδέα που να έχει «ξεχειλώσει», μία παρωχημένη σύνθεση. Ήμουν σίγουρος ότι σε 84 λεπτά θα έβρισκα ένα από τα παραπάνω. Όμως ο Μ.S. από το χιονισμένο (υποθέτω ότι είναι) Σάλτσμπουργκ, αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από δύσκολος αντίπαλος.
Η δομή των κομματιών του “Maere” είναι παραπλήσια. Ξεκινούν με δυνατά και χαρακτηριστικά riffs. Ακολουθεί μία έντονη κορύφωση και εν συνεχεία ένα refrain που αποτελεί κράμα των προηγούμενων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα “And Oceans Between Us“, “I’m All About the Dusk” & “I, Pallbearer“, κομμάτια με συνθέσεις ολοκληρωμένες και εξαιρετικά εμπνευσμένες.
Ίσως ούτε οι ίδιοι οι Harakiri for the Sky να είχαν καταλάβει τι φτιάξανε με το "Maere"
Κάτι άλλο που δε γίνεται να παραλείψουμε είναι το πλήθος διάφορων και διαφορετικών μελωδιών που συνυπάρχουν στο “Maere”. Όπως συμπεραίνετε, οι κιθάρες του δίσκου -ηλεκτρικές & ακουστικές- είναι υψηλότατου επιπέδου και σε καμία περίπτωση signature black metal σε ύφος ήχου και αισθητικής. Ανάλογης λογικής είναι και τα φωνητικά, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις «ακροβατούν» ανάμεσα σε brutal και πιο core. Βασικά τώρα που το ξανασκέφτομαι, πιο εύκολα τα λες core παρά black metal. Και δένουν υπέροχα τα άτιμα.
Οι Harakiri for the Sky μας είχαν προϊδεάσει για έναν «εκκωφαντικό» κρότο που ακουγόταν με την κυκλοφορία του δίσκου τους και όντως δεν ήταν αλαζόνες, απλά ήξεραν τι υλικό είχαν στα χέρια τους. Είναι ο δίσκος της χρονιάς; Όπως λέει και ο Βαγγέλης «Δεν ξέρω είναι μόνο Φεβρουάριος». Σίγουρα είναι μία από τις ισχυρές υποψηφιότητες και στον χώρο του ακραίου metal δε νομίζω ότι θα συναντήσει αντίπαλο. Και όχι, δεν έχει κατέβει το επίπεδο, απλά αυτός ο δίσκος είναι τέλεια αψεγάδιαστος.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Harakiri for the Sky
Album: Maere
Label: AOP Records
Release Date: 19/02/2021
Genre: Post Metal, Post Black Metal, Black Metal
1. I, Pallbearer
2. Sing for the Damage We’ve Done
3. Us Against December Skies
4. I’m All About the Dusk
5. Three Empty Words
6. Once Upon a Winter
7. And Oceans Between Us
8. Silver Needle // Golden Dawn
9. Time Is a Ghost
10. Song to Say Goodbye
Producer: Harakiri for the Sky
Harakiri for the Sky: Michael “JJ” V. Wahntraum (Φωνή), Matthias “MS” Sollak (Κιθάρα, μπάσο)
Additional Musicians: Kerim “Krimh” Lechner (Τύμπανα), Neige (Φωνή)
Harakiri for the Sky
Οι Harakiri for the Sky στο "Maere" πειραματίζονται με φαινομενικά άσχετους μεταξύ τους ήχους, όμως, το αποτέλεσμα τους δικαιώνει χωρίς καμία αμφιβολία