Το pop punk τρένο των ‘00s δε με παρέσυρε στην ώρα του δρομολογίου του. Έπρεπε να περάσουν χρόνια και να απεκδυθώ της σοβαροφάνειας μου και να το απολαύσω. Πλέον παραδέχομαι ανοιχτά πως είναι χορταστικό ιδίωμα όταν ξέρει να τιμά αμφότερα τα συνθετικά του. Και ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει το ομότιτλο album των Neck Deep.
Ουαλοί μεν, περισσότερο «Αμερικανοί» απ’ όσο θα περίμενε κανείς δε. Αν και υπάρχουν ως μπάντα από το 2012, δείχνουν να μην έχουν φύγει ποτέ από την εφηβεία. Και αυτό μόνο ως προσόν μπορεί να προσμετρηθεί σε μια τέτοια περίπτωση. Γιατί η μουσική τους είναι τόσο πιασάρικη που δεν μπορείς να μην της παραδοθείς. Εκτός κι αν είσαι μίζερος.
Μουσικά μιλώντας, δεν ξεφεύγουν καθόλου από την πεπατημένη του ιδιώματος. Για την ακρίβεια ο συγκεκριμένος δίσκος κινδυνεύει να ακουστεί έως και στερεοτυπικός. Αλλά όχι, δεν είναι σε καμία περίπτωση αρνητικός ένας τέτοιος χαρακτηρισμός. Και αυτό επειδή είναι μεν προβλέψιμος αλλά εκεί που χρειάζεται να είναι. Στα «κωλοπαιδίστικα» φωνητικά και τα τσαχπίνικα τύμπανα. Τις πριμαριστές κιθάρες και τη ραδιοφωνική παραγωγή. Τη μίξη που κάνει τα πάντα να ακούγονται στρογγυλεμένα και μελωδικά. Ακόμη και στους στίχους.
Στίχοι που μιλούν για χωρισμούς, για απογοητεύσεις, για αντικοινωνική συμπεριφορά. Όχι όμως με τα μάτια ενός σκεπτόμενου ενήλικα αλλά ενός εφήβου που τα βιώνει όλα στο 11. Σε καμία περίπτωση, όμως, αυτό δε γίνεται με προσποιητό τρόπο. Όπως προείπα, οι Neck Deep δείχνουν να έχουν κρατήσει σημαντικές σημειώσεις από τα εφηβικά βιώματά τους και από τους δίσκους που αγαπούν.
Το μόνο που εμποδίζει ουσιαστικά τους Neck Deep από το να σαρώσουν το ραδιόφωνο είναι ότι ίσως οι καιροί δεν είναι τόσο φιλικοί για το ιδίωμα που εκπροσωπούν
Συνεπώς αυτά που γράφουν είναι απόλυτα ειλικρινή. Κι ας παλιμπαιδίζουν μουσικά, δείχνει πως απολαμβάνουν αυτό που κάνουν. Δεν έχουν καμία ειρωνεία, ακόμα κι όταν γράφουν με τον πλέον tongue in cheek τρόπο. Και ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνουν μερικά hit που κολλάνε στο μυαλό σαν τσίχλα στα Vans.
Το “Heartbreak of The Century” θα μπορούσε κάλλιστα να ακούγεται σε μια εφηβική ταινία των 00s. Το “Take Me With You” είναι όλο το νεανικό άγχος συμπυκνωμένο σε τρία upbeat λεπτά. Tο “It Won’t Be Like This Forever” όμως δείχνει ότι έχουν μια γλυκόπικρη συνείδηση του χρόνου που περνά. Αλλά ταυτόχρονα αρνούνται να υποταχθούν σε αυτόν και παράγουν αυτό που στο τέλος της μέρας τους ικανοποιεί. Αλλά ενδιάμεσα έχουν ξεσπάσματα όπως το “Sort Yourself Out” το οποίο ακούγεται σαν hardcoreάδες να προσπαθούν να διασκευάσουν Blink-182. Και να το καταφέρνουν με πολύ περίεργο τρόπο.
Το μόνο που εμποδίζει ουσιαστικά τους Neck Deep από το να σαρώσουν το ραδιόφωνο είναι ότι ίσως οι καιροί δεν είναι τόσο φιλικοί για το ιδίωμα που εκπροσωπούν. Αυτό και κυρίως τα πολλά fuck που επαναλαμβάνουν με συχνότητα (τι άλλο;) εφήβου που πρέπει να κάθεται ήσυχος μπροστά στους γονείς του και μόλις βρίσκεται με τους φίλους του ψάχνει τρόπο να βάλει παντού βρισιές.
Οι Neck Deep διασκεδάζουν ακόμη με ανώριμο μηδενισμό και το ομώνυμο album τους αποτελεί μια νοσταλγική, εφηβική προσφορά στη μουσική
Ακόμα και πριν από βρισιές. Αν αυτό βγάζει νόημα. Όπως και να ‘χει, το κοινό που θα «νιώσει» αυτόν το δίσκο είναι αυτοί που θυμούνται πότε βγήκε το American Idiot. Που διασκεδάζουν ακόμα με ανώριμο μηδενισμό. Και που κάπου, κάπως, μέσα στο μυαλό τους εξακολουθούν να φαντάζονται τον εαυτό τους να κάνει skate και να εντυπωσιάζει το ερωτικό του ενδιαφέρον.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Neck Deep
Album: Neck Deep
Label: Hopeless
Release Date: 19/01/2024
Genre: Pop Punk
1. Dumbstruck Dumbfuck
2. Sort Yourself Out
3. This Is All My Fault
4. We Need More Bricks
5. Heartbreak of the Century
6. Go Outside!
7. Take Me with You
8. They May Not Mean To (But They Do)
9. It Won’t Be Like This Forever
10. Moody Weirdo
Producer: Seb Barlow
Neck Deep: Ben Barlow (Φωνή), Sam Bowden (Κιθάρα), Matt West (Κιθάρα), Seb Barlow (Μπάσο, φωνή), Matt Powles (Τύμπανα)
Neck Deep
Το ομώνυμο άλμπουμ των Neck Deep αποτελεί μια απολαυστική εξόρμηση στον κόσμο του pop punk. Με χαρακτηριστική ενέργεια, προβλέψιμη αλλά ευχάριστη μουσική, και ειλικρινείς στίχους που αγγίζουν την εφηβεία, το άλμπουμ αφήνει μια επίκαιρη αίσθηση νοσταλγίας για την εποχή του pop punk στα '00s