Placebo, 21/07/2022 @Τεχνόπολη
Το καλοκαίρι του 2022 είναι σίγουρα ένα από τα πιο “γεμάτα” σε θέμα συναυλιών. Νομίζω ότι εδώ στο DEPART έχουμε ζήσει πολύ ωραίες στιγμές, ειδικά έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια live μουσικής αδράνειας. Η Πέμπτη λοιπόν είχε όλες τις προδιαγραφές να είναι μία πολύ ωραία μουσική βραδιά. Οι Placebo εμφανίζονται στην Τεχνόπολη, τι μπορεί να πάει στραβά; Δυστυχώς όμως για πολλούς, συμπεριλαμβανομένου του γράφοντα, τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα περιμέναμε.
Γιώργος Γαζής
Συντάκτης
Christina Alossi
Φωτογράφος
Αλεξάνδρα Κατσαρού
Φωτογράφος
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Έφτασα γύρω στις 19:45 και είδα κάτι που είχα να δω πολλά χρόνια. Η ουρά ήταν όλο το μήκος της οδού Περσεφόνης κάνοντας και «δίπλωμα». Προς έκπληξη και απορία πολλών που περίμεναν, η δεύτερη είσοδος στην συγκεκριμένη οδό ήταν κλειστή, αφήνοντας μόνο την κεντρική στην οδό Ιάκχου. Για να πούμε και την αλήθεια, η ουρά πήγαινε αρκετά γρήγορα, αλλά θα ήταν πολύ πιο εύκολο απλά να ανοίξει και η δεύτερη είσοδος και να μοιραστεί ο κόσμος πιο σωστά μέσα.
Όταν φτάσαμε μέσα λοιπόν, το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έκατσε στο μπροστινό μέρος. Έτσι δημιουργήθηκε μία ακίνητη μάζα που άργησε να «απλωθεί» στον αντικειμενικά μεγάλο χώρο. Το dj set του Γιώργου Φακίνου είχε ήδη ξεκινήσει και, αν και σε σχετικά χαμηλή ένταση, μας έβαλε γρήγορα στο mood με τις επιλογές του, κινούμενος κυρίως στα ’90s και λίγο παλαιότερα.
Προσωπικά είχα να ακούσω καιρό το “Dress” της PJ Harvey και το χόρεψα μαζί με αγνώστους στο πίσω μέρος. Έπαιξε λίγο παραπάνω από μία ώρα με πολλή ενέργεια, με τη σκηνή να ετοιμάζεται παράλληλα. Το πολύ μεγάλο πλήθος κόσμου καθιστούσε σχεδόν αδύνατο να μπορέσεις να κινηθείς προς τα bars να πάρεις κάτι να δροσιστείς από την αφόρητη ζέστη. Δυστυχώς, οι λιποθυμίες ξεκίνησαν προτού καν αρχίσει το show.
Περίπου στις 21:40, στο video wall της σκηνής εμφανίστηκε μία ανακοίνωση από τους Placebo. Ζητούσε από το κοινό να μην χρησιμοποιεί τόσο πολύ τα κινητά του, ώστε να συνδεθούμε περισσότερο με τη μουσική και την ενέργεια τους. Παραδόξως, η ανακοίνωση έγινε αποδεκτή από το κοινό με έντονο χειροκρότημα. Τα χειροκροτήματα έγιναν πολύ πιο έντονα στα επόμενα λεπτά. Ο λόγος; Οι Placebo είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν στη σκηνή με τις πρώτες νότες του “Forever Chemicals” να ακούγονται. Ο ήχος τους ήταν αρκετά καλός αρχικά, και συνέχισε να βελτιώνεται στη συνέχεια.
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ειδικά σε επίπεδα ενέργειας, τον πήρε ξεκάθαρα από την αρχή ο Stefan Olsdal. Ο Brian Molko ήταν αρκετά πιο υποτονικός από όσο τον έχουμε συνηθίσει, κάτι που μας εξήγησε αργότερα. Συνέχισαν με “Beautiful James“, “Ηugz“ και “Happy Birthday To The Sky“, παίζοντας σχεδόν με την σειρά δηλαδή το τελευταίο τους album, “Never Let Me Go“, με το πέρασμα του “Scene Of A Crime“ ανάμεσα. Τα παλαμάκια του Olsdal, μαζί με τις πολύ ωραίες, πολύχρωμες εικόνες του video wall και τα πολύ ωραία φώτα, μας ξεσήκωσαν αρκετά. Αλλά δυστυχώς στο έκτο κομμάτι τους, “Bionic“, όλα ήρθαν σε παύση.
Δυστυχώς, η σύνδεση των Placebo με το κοινό περιορίστηκε σε στιγμές
Ο Brian Molko, φανερά εκνευρισμένος, άρχισε να λέει στο μικρόφωνο για κάποιον μπροστά να σταματήσει να τσακώνεται με το security γιατί του αποσπά την προσοχή. Όσο συνέχιζε να μιλάει, τόσο παραπάνω εκνευριζόταν. Κάποια στιγμή, μάλιστα, είπε: “Please stop arguing. Just shut the fuck up! If you don’t like it here, please go somewhere else”. Στη συνέχεια εξήγησε ότι ταλαιπωρείται από λαρυγγίτιδα και κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια να τραγουδήσει και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί με αυτό που γίνεται μπροστά του.
Μας είπε επίσης “Please, just keep your phones down. I don’t want to end up in YouTube with a shitty voice” και δυστυχώς έπρεπε να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή για να μας φέρουν ξανά στην ενέργεια που ήθελαν. Το setlist, που από όσο καταλαβαίνω βασίστηκε στην δυνατότητα του Molko να τραγουδήσει, δεν βοήθησε και πολύ.
Η σύνδεσή μας μαζί τους, αναμενόμενα, περιορίστηκε κάποιες στιγμές. Στο groove του άκρως χορευτικού “One Of A Kind“, τα πολύ ωραία φωνητικά του Olsdal στο “Sad White Reggae” και το “For What It’s Worth” σε όλη του τη διάρκεια. Η εκτέλεση του “The Bitter End” σίγουρα δεν ήταν μία από τις καλύτερές τους και έκλεισαν με το “Infra-Red” και την δυστυχώς για πολλούς ταιριαστή φράση “someone call the ambulance”.
Η συγκεκριμένη εμφάνιση των Placebo θα τολμήσω να πω ότι συγκαταλέγεται σε μία από τις πιο αδύναμες τους
Οι Placebo έχουν εμφανιστεί πολλές φορές στη χώρα μας, σε διάφορα στάδια της μεγάλης τους πορείας και αρκετοί από αυτούς που βρέθηκαν εκεί εκείνο το βράδυ, τους έχουν δει παραπάνω από μία φορές. Η συγκεκριμένη θα τολμήσω να πω ότι συγκαταλέγεται σε μία από τις πιο αδύναμες. Αν και προσπάθησαν αρκετά, ειδικά σε τεχνικό επίπεδο με τα πολύ ωραία φώτα και ήχο. Ο χώρος, σε συνδυασμό με τον πολύ περισσότερο κόσμο από το ασφαλές νούμερο, δεν βοήθησε καθόλου. Μάλιστα, έφτασε αρκετά κοντά στο να ξεφύγει, αφού στο πίσω μέρος που κατάφερα να βρω λίγο κενό οξυγόνου, μέτρησα 9 (!) λιποθυμίες. Με τη μία να φαίνεται σοβαρότερη.
Ένα μεγάλο μπράβο στα μέλη της ιατρικής ομάδας που έτρεχαν συνεχώς. Ελπίζω να μην ήταν μεγαλύτερος ο αριθμός των ανθρώπων που δεν το άντεξαν και να είναι όλοι καλά. Επίσης, μπράβο που η σκέψη να ανοίξει η δεύτερη είσοδος ως έξοδος έγινε πραγματικότητα. Kαθώς ήταν η μόνη άνετη στιγμή της συγκεκριμένης συναυλίας. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σε πολύ καλύτερη φάση τους και σε πολύ πιο άνετες, ασφαλείς συνθήκες.