Η πορεία των Cathedral είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και απρόβλεπτες στη heavy μουσική. Από την αρχή της μπάντας στα doom βάθη των πρώιμων άλμπουμ, όπως το “Forest of Equilibrium” μέχρι το ιδιόρρυθμο και ροκ ύφος που καθόρισε το “The Carnival Bizarre”, οι Cathedral εξελίχθηκαν με τρόπους που λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν. Ιδρυμένοι από τον πρώην τραγουδιστή των Napalm Death, Lee Dorrian, το συγκρότημα κατάφερε να μεταβεί από το αργό, μελαγχολικό doom σε έναν ήχο εμποτισμένο με επιρροές από rock των ’70s, ψυχεδέλεια και ένα μείγμα παραδοσιακών και bluesy riffs. Το “The Carnival Bizarre”, το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους, ξεχωρίζει ως καθοριστική στιγμή στη δισκογραφία τους, αποτυπώνοντας τόσο την ουσία του ήχου τους όσο και το αποκορύφωμα της δημιουργικότητάς τους. Με τον Tony Iommi να παίζει καθοριστικό ρόλο σε όλα αυτά.
Το “The Carnival Bizarre”, που κυκλοφόρησε το 1995, αποτέλεσε συνέχεια της κατεύθυνσης που οι Cathedral άρχισαν να εξερευνούν στο “The Ethereal Mirror”. Αυτή τη φορά, όμως, η μπάντα άλλαξε τον ήχο της ακόμα περισσότερο, μειώνοντας τα doom στοιχεία, ενώ ενίσχυσε την προτίμησή της στο κλασικό rock και το heavy metal. Το αποτέλεσμα ήταν ένα άλμπουμ που έμοιαζε τόσο vintage όσο και φρέσκο, συνδυάζοντας ογκώδη, γεμάτα groove riffs με το μοναδικό στυλ του Lee Dorrian.
Η δημιουργία του “The Carnival Bizarre” σημαδεύτηκε από σημαντικές αλλαγές στο εσωτερικό της μπάντας. Κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους περιόδου που είδε τα αρχικά μέλη Adam Lehan και Mark Wharton να αποχωρούν για διάφορους προσωπικούς λόγους, ο Dorrian και ο κιθαρίστας Gaz Jennings βρέθηκαν σε μια «κρίση ταυτότητας». Ένα γεγονός που άλλαξε τα πάντα στους Cathedral ήταν η περιοδεία με τους Black Sabbath. Εκεί συνάντησαν το είδωλό τους, τον Tony Iommi. Οι συμβουλές του θα διαμόρφωναν το μέλλον της μπάντας με έναν απροσδόκητο αλλά τελικά εντυπωσιακό τρόπο.
Η κιθαριστική δουλειά του Jennings στο “The Carnival Bizarre” αντικατοπτρίζει την επιρροή του Iommi
Η επιρροή του Tony Iommi στο “The Carnival Bizarre” δεν μπορεί να προσπεραστεί. Ενώ η guest εμφάνισή του στο κομμάτι “Utopian Blaster” αποτελεί highlight, οι συμβουλές του προς την μπάντα αποδείχθηκαν μεταμορφωτικές. Αφού είδε το συγκρότημα να παίζει με τον Jennings ως μοναδικό κιθαρίστα, ο Iommi τους πρότεινε να παραμείνουν σε αυτήν τη σύνθεση, καθώς πίστευε ότι ο ήχος του συγκροτήματος ήταν πιο συγκεντρωμένος και δυνατός χωρίς δεύτερη κιθάρα. Μία συμβουλή, προερχόμενη από μια προσωπικότητα τόσο σεβαστή όσο ο κιθαρίστας των Black Sabbath, είχε τεράστια βαρύτητα. Για τον Dorrian και τον Jennings, ήταν καθοριστική καθώς εδραίωσε την απόφασή τους να συνεχίσουν ως συγκρότημα με μία κιθάρα.
Η κιθαριστική δουλειά του Jennings στο “The Carnival Bizarre” αντικατοπτρίζει την επιρροή του Iommi, ενώ παράλληλα διαμορφώνει τη δική του ταυτότητα. Το άλμπουμ είναι γεμάτο με riffs που είναι πιο blues, πιο groovy και θυμίζουν περισσότερο Black Sabbath από οτιδήποτε άλλο είχαν κάνει οι Cathedral πριν. Κομμάτια όπως το “Inertia‘s Cave” και το ομώνυμο αναδεικνύουν την ικανότητα του Jennings να συνδυάζει τον heavy ήχο με groove.
Το “The Carnival Bizarre” ξεχωρίζει όχι μόνο για τον μοναδικό του ήχο αλλά και για το θεματικό και στιλιστικό εύρος που καλύπτει. Από τα gothic και μεσαιωνικά θέματα του “Hopkins (The Witchfinder General)” μέχρι τον ατμοσφαιρικό τρόμο του “Night of the Seagulls”, οι Cathedral κατάφεραν να εμπλουτίσουν τη μουσική τους με μια αίσθηση αφήγησης που συχνά έλειπε από τις doom και stoner rock μπάντες.
Το “The Carnival Bizarre” θεωρείται συχνά ως το τελευταίο μεγάλο κεφάλαιο της τριλογίας των πρώτων αριστουργημάτων των Cathedral
Παρά τις αλλαγές στον τόνο και το ρυθμό σε όλο το άλμπουμ, υπάρχει μια συνοχή στο “The Carnival Bizarre” που αντανακλά την αυτοπεποίθηση και την ωριμότητα της μπάντας σε αυτό το στάδιο της καριέρας τους. Η απόφαση να πειραματιστούν με διαφορετικά στυλ, όπως το γεμάτο με mellotron “Blue Light” ή το σχεδόν prog “Utopian Blaster”, δεν μοιάζει ποτέ εξαναγκασμένη. Αντίθετα, κάθε κομμάτι συμβάλλει στη συνολική αίσθηση της καρναβαλικής τρέλας του άλμπουμ, όπου όλα μπορούν να συμβούν και συχνά συμβαίνουν.
Η χημεία μεταξύ των μελών της μπάντας είναι αισθητή. Οι νέες προσθήκες των Leo Smee στο μπάσο και Brian Dixon στα τύμπανα φέρνουν στο άλμπουμ τις δικές τους πινελιές. Οι μπασογραμμές του Smee είναι αξιοσημείωτες, προσθέτουν ένα βάθος και groove που απογειώνουν κομμάτια όπως το “Blue Light” και το “Frangalactic Supergoria”. Το παίξιμό του συμπληρώνει αυτό του Jennings, δημιουργώντας ένα δυναμικό rhythm section.
Το “The Carnival Bizarre” θεωρείται συχνά ως το τελευταίο μεγάλο κεφάλαιο της τριλογίας των πρώτων αριστουργημάτων των Cathedral. Ενώ το συγκρότημα θα κυκλοφορούσε κι άλλα άλμπουμ, κανένα δεν θα μπορούσε να συλλάβει την καινοτομία του “The Carnival Bizarre”. Αυτό που κάνει το “The Carnival Bizarre” ιδιαίτερα συναρπαστικό είναι η άρνησή του να περιοριστεί σε κάποιο στυλ. Είναι ένα doom metal, stoner rock και psychedelic rock ταυτόχρονα. Και ενώ αντλεί από ένα ευρύ φάσμα επιρροών δεν χάνει ποτέ την ξεχωριστή του ταυτότητα.
Ο αντίκτυπος του Tony Iommi στο άλμπουμ ξεπερνάει το guest solo και τα λόγια ενθάρρυνσης: η παρουσία του δεσπόζει σε ολόκληρο τον δίσκο, διαμορφώνοντας τον ήχο του με λεπτούς αλλά σημαντικούς τρόπους. Καθοδηγώντας τους Jennings και Dorrian προς μια πιο λιτή, πιο εστιασμένη προσέγγιση, ο Iommi βοήθησε τους Cathedral να τελειοποιήσουν τον ήχο τους και να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ που παραμένει ένα από τα κορυφαία στα χρονικά της heavy μουσικής.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Cathedral