5 Σεπτεμβρίου του 1972. Τρομοκράτες εισέρχονται στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού, στο Μόναχο της Γερμανίας. Στην Γερμανία, λαμβάνουν χώρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες και βρισκόμαστε στην δεύτερη εβδομάδα τους. Οι τρομοκράτες παίρνουν ομήρους τους, 11 Ισραηλινούς αθλητές, σε μια χώρα, που από πάνω της, δεν έχει φύγει ακόμα το στίγμα του Ναζισμού. Γύρω από αυτόν τον άξονα κινούμαστε στο September 5.
Η ιστορία αυτή δεν έχει happy ending.
Η ιστορία αυτή, δεν έχει happy ending. Όσοι την έχετε διαβάσει, ξέρετε ότι πρόκειται για μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του αθλητισμού και του κόσμου γενικότερα. Σε μια εκδήλωση, όπου γιορτάζονται ιστορίες και αθλητές από όλο τον κόσμο, δεν έχει κονφετί, αλλά την σκληρή πραγματικότητα των όπλων και των πολιτκών. Γιατί, περί πολιτικής, έγινε όλο το σκηνικό.
Εμείς, αυτήν την ιστορία, την ζούμε μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του ABC Sports. Άνθρωποι, οι οποίοι ήρθαν στην Γερμανία, για να έχουν την ευθύνη μετάδοσης των αγώνων και των επιτευγμάτων των Αμερικάνων αθλητών. Από αυτή τους την ευθύνη, καταλήγουν φορείς και ταυτόχρονα μάρτυρες μιας τραγικής ιστορίας, την οποία άλλοι θεωρούν ότι πρέπει να μεταδώσουν με συναισθηματισμούς και άλλοι να μην την μεταδώσουν καθόλου. Το September 5 παίζει με αυτό το ηθικό δίλημμα. Πόσο μακριά πρέπει να φτάσεις για μια είδηση;
To cast του September 5 είναι πλούσιο. Κύριος πρωταγωνιστής μας, είναι ο Peter Sarsgaard, που υποδύεται το αφεντικό των ABC Sports, Roone Arledge, ο οποίος αναλαμβάνει την ευθύνη για να μεταδοθεί το τραγικό αυτό συμβάν, μέσω από τους δέκτες του εν λόγω καναλιού. Δεξί του χέρι, ο Geoffrey Mason, που τον υποδύεται ο John Magaro. Ένας άνθρωπος που πήγαινε για μια χαλαρή βραδιά τένις και βόλει και κατέληξε να είναι η “κεφαλή” ενός πανικόβλητου control room.
Ακόμη και να ξέρεις την ιστορία της 5ης Σεπτεμβρίου του 1972, η ροή και το σενάριο είναι τέτοιο που νιώθεις ότι το βλέπεις πρώτη φορά.
Σημαντικά μέλη επίσης, είναι ο Marvin Bader, ο επικεφαλής της βάσης του ABC Sports, ο οποίος είναι και η “φωνή λογικής” την στιγμή που τα πράγματα πάνε να ξεφύγουν, αλλά και η Marianne Gebhardt, ένας “fictional” χαρακτήρας, που υποδύεται η Leonie Benesch και αποτελεί τον δίαυλο επικοινωνίας των Αμερικάνων με την Γερμανική πλευρά των πραγμάτων.
Οι ηθοποιοί κάνουν εξαιρετικά την δουλειά τους. Σου μεταδίδουν την αγωνία και την ένταση που χρειάζεται να έχεις, βλέποντας τα γεγονότα να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου. Ακόμη και να ξέρεις την ιστορία της 5ης Σεπτεμβρίου του 1972, η ροή και το σενάριο είναι τέτοιο που νιώθεις ότι το βλέπεις πρώτη φορά. Μολονότι, κάποιες φορές, νιώθεις ότι μερικά πράγματα, τα βλέπεις να έρχονται και το σενάριο σου το “γυροφέρνει” άσκοπα, για να σου κρατήσει την αγωνία, αν και δεν δουλεύει.
O Magaro είναι εκπληκτικός στον ρόλο του και σου μεταδίδει άψογα τον φόβο του και την αγωνία του, μην κάνει κάποιο κρίσιμο λάθος. Οι συζητήσεις του με τον Bader, έναν Εβραίο, του οποίου η οικογένεια καταστράφηκε στο Ολοκαύτωμα και με την Gebhardt, μια γυναίκα σε μια Γερμανία, η οποία προσπαθεί να δείξει το καλό της πρόσωπο, αλλά οι “πληγές” του Ναζισμού υπάρχουν ακόμα, είναι ενδιαφέρουσες και σου εξηγούν πολλά για τους τρεις χαρακτήρες.
Γινόμαστε ένα με την ομάδα που καλύπτει το γεγονός.
Η ταινία, προσπαθεί να μείνει μακριά από πολιτικά, είτε γιατί θέλει να εστιάσει στην ιστορία, είτε λόγω της προφανούς κρίσης. Οι τρομοκράτες, βλέπετε ήταν Παλαιστίνιοι, οπότε μπορείτε να κάνετε μόνοι σας μια υπόθεση, για το που θα μπορούσε να εστιάσει κάποιος, αν αναφερόταν διαρκώς σε αυτό η ταινία μας. Αυτό, ίσως σε κάποιους ξενίσει, γιατί μας κρατάει σε απόσταση από την υπόθεση και δεν μας επιτρέπει να ενστερνιστούμε τόσο την κατάσταση.
Από την άλλη, μας δίνει ίσως και την οπτική που έχουν οι περισσότεροι ρεπόρτερ στις ημέρες μας. Άλλοι δένονται με την ιστορία και άλλοι όχι. Τα λάθη που γίνονται στην ταινία μας, από μέρους των ρεπόρτερ και των ιθυνόντων είναι πολλά. Και ο Tim Fehlbaum, σκηνοθέτης της, μαζί με τον Markus Förderer, τον κινηματογραφιστή, φροντίζουν να μας τα δείξουν, με κοντινά πλάνα από κάμερες χειρός, θέλοντας να μας κάνουν ένα με την ομάδα που καλύπτει το γεγονός.
Πόσο μακριά θα φτάσεις για την μετάδοση μιας είδησης; Πόσο σωστός μπορεί να είσαι στην μετάδοση της; Τι πληροφορίες θα δώσεις στον κόσμο; Τι θα κάνεις, όταν κάνεις κάποιο λάθος; Τι κάνεις όταν γίνεσαι κομμάτι μιας ιστορίας και πόσο αμερόληπτος μπορείς να είσαι; Αυτά είναι ερωτήματα, που εισέπραξα από την ταινία μας και η καλύτερη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι το “δεν ξέρεις απολύτως τίποτα”.
Τα γεγονότα της 5ης Σεπτεμβρίου του 1972, νιώθουν σε αυτήν την εποχή, πιο πρόσφατα και πιο επίκαιρα από ποτέ.
Τα άτομα πίσω από την κάλυψη αυτή, έδρασαν on the spot. Στο τέλος βραβεύτηκαν για αυτήν τους την κάλυψη. Καμία τέτοια ιστορία, δεν έχει happy ending. Και ούτε αυτή θα έχει. Και όσα βραβεία και αν δόθηκαν, σημασία έχει ότι τα γεγονότα της 5ης Σεπτεμβρίου του 1972, νιώθουν σε αυτήν την εποχή, πιο πρόσφατα και πιο επίκαιρα από ποτέ. Και αυτό είναι το κρίμα.
To September 5 παρουσιάζει ένα δράμα που δεν στηρίζεται στην εξωτερική δράση, αλλά στην δράση ενός μικρού control room, το οποίο πήρε μια κατάσταση που του παρουσιάστηκε έκτακτα και έκανε αυτό που μπορούσε, με τα όποια υπέρ και κατά είχε αυτή τους η απόφαση. Είναι μια ταινία, που την νιώθεις αληθινή και έντονη και παρά τα όποια αρνητικά της, σου κερδίζει το ενδιαφέρον.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Movie: September 5
Year: 2024
Duration: 94′
Genre: Historical, Drama, Thriller
Director: Tim Fehlbaum
Peter Saarsgard, John Magaro, Ben Chaplin, Leonie Benesch, Zinedine Soualem, Georgina Rich, Corey Johnson, Marcus Rutherford, Daniel Adeosun, Benjamin Walker, Rony Herman, Paul Böhme
September 5
To September 5 είναι μια ταινία, που την νιώθεις αληθινή και έντονη και παρά τα όποια αρνητικά της, σου κερδίζει το ενδιαφέρον.