Το νέο άλμπουμ των Kaonashi λέγεται “I Want To Go Home.” και από μόνο του μοιάζει με φράση ημερολογίου. Μια κουβέντα γραμμένη μες στη νύχτα από κάποιον που δεν αντέχει άλλο την αβεβαιότητα. Κι αν το “Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year” ήταν ένα μανιφέστο εφηβικού πανικού, εδώ μιλάμε για το δεύτερο, και τελικό, κεφάλαιο μιας αφήγησης που κορυφώνεται, συγκεντρώνεται σε ένα μαγνητικό κέντρο, δεν έχει όμως την απαραίτητη συνοχή.
Οι Kaonashi συνεχίζουν να περπατούν στο τεντωμένο σκοινί της πειραματικής metal ανάμεσα σε είδη, φόρμες και αφηγήσεις. Και αυτή τη φορά, δείχνουν να το απολαμβάνουν περισσότερο από ποτέ. Η φωνή του Peter Rono είναι πιο “δύσβατη” από ποτέ, με growls και σπασίματα που άλλοτε πείθουν, άλλοτε κουράζουν. Τα πρώτα δύο κομμάτια, “Confusion in a Car Crash” και “Fairmount Park After Dark” ανοίγουν το άλμπουμ με ενέργεια, σα να βγαίνει ένα θηρίο από το κελί του. Αλλά μετά, το χάος μοιάζει να κυριαρχεί εις βάρος της προοδευτικής εξέλιξης.
Ίσως η experimental δίψα του συγκροτήματος να μην μπορεί να συμβαδίσει με τη δική μου αισθητική. Το “I Want To Go Home” είναι από τους ελάχιστους δίσκους που με δυσκόλεψαν ήδη από την πρώτη ακρόαση. Κατανοώ το στυλ τους και προς τα πού θέλουν να κατευθυνθούν. Εξάλλου το ύφος του δίσκου είναι απολύτως συνεπές με τις προηγούμενες δουλειές τους. Παρ’ όλα αυτά, τα ελάχιστα melodic σημεία ανάμεσα στα υψίφωνα ουρλιαχτά του τραγουδιστή δεν λειτουργούν. Τουλάχιστον όχι σύμφωνα με ό,τι έχει συνηθίσει το metal μου αυτί (έχω πολλά αυτιά). Πέρα του ότι σκάνε από το πουθενά, λειτουργούν σαν μια μικρή ανάπαυλα, μια όαση και αυτό δεν είναι πάντοτε καλό.
Οι Kaonashi θέλουν να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Λίγο Dillinger Escape Plan, λίγο spoken word emo, λίγο prog και λίγο μαθήματα ζωής. Δεν έχουν πρόβλημα με τις ταμπέλες. Απλώς δεν θέλουν να φορέσουν καμία. Κι αυτό είναι όντως απελευθερωτικό, αλλά και εξουθενωτικό για τον ακροατή. Το πολυσυλλεκτικό γίνεται πολυμετωπικό, χωρίς πάντα να υπάρχει ένα νήμα που να ενώνει τις εξάρσεις. Η πληθώρα ακουσμάτων, μουσικών υφών, ρυθμικών μοτίβων είναι κάτι που πολλές μπάντες έχουν παντρέψει με επιτυχία. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια δύσκολη συνταγή και ένα μεγάλο ρίσκο για το ευρύ κοινό.
Υπάρχει, φυσικά, η θεματική συνέχεια με τα προηγούμενα EPs, “The 3 Faces of Beauty” και “A Second Chance At Forever”, αλλά αυτό το σύμπαν μοιάζει όλο και πιο κλειστό για τους μυημένους. Η μπάντα βέβαια φαίνεται πιο δεμένη από ποτέ. Kάτι που αποδίδεται στη συνεχή περιοδεία από το 2021 και μετά. Ο ήχος είναι πιο “σφιχτός”, πιο τεχνικός, πιο θυμωμένος. Κι όμως, κάπου μέσα σε αυτή την τεχνική αρτιότητα, λείπει το συναισθηματικό απόσταγμα. Εκείνο που σε κρατάει όταν σβήνουν οι κραυγές. Από την άλλη, αν σου άρεσε το μονοπάτι των Kaonashi, τότε σίγουρα δεν θα συμφωνήσεις μαζί μου.
Ο τίτλος του δίσκου, I Want To Go Home., είναι εξομολογητικός, σχεδόν παιδικός. Σαν μια κραυγή απόγνωσης που ξεχνάει τα λόγια της και μένει μόνο με το συναίσθημα. Το ίδιο και οι στίχοι κομματιών όπως “Red Sink Yellow Teeth” αλλά και οι τριλογία Sanguine. Όπως είπε και ο ίδιος ο Rono, “οι άνθρωποι μισούν ό,τι δεν καταλαβαίνουν”. Το ερώτημα είναι: χρειάζεται πάντα να καταλάβεις ένα έργο για να σου μείνει;
Δεν είναι ευκολοχώνευτο άκουσμα, δεν είναι καν ισορροπημένο. Είναι όμως αυθεντικό με τον δικό του τρόπο. Μπορείς να δεις την απίστευτη χημεία των μελών και τη χαρά τους να μοιράζονται τις μουσικές τους αναζητήσεις. Και για τους ανθρώπους που θα το αγαπήσουν, πιθανόν να λειτουργήσει λυτρωτικά. Για τους υπόλοιπους, θα είναι μια ενδιαφέρουσα εξόρμηση σε έναν λαβύρινθο όπου η έξοδος μπορεί να μην οδηγήσει και πουθενά.
Προσωπικά, κρατάω την ένταση των πρώτων κομματιών. Εκεί που ακόμα φαίνεται πως υπάρχει μια κατεύθυνση. Οι Kaonashi δεν με βοήθησαν να “φτάσω σπίτι”. Μου προσέφεραν όμως ένα ιδιαίτερο ταξίδι, με το λαχάνιασμα μιας μακράς πεζοπορίας και τον κρύο αέρα της κορυφής του βουνού. Ίσως τελικά η επιθυμία τους να μην είναι αυτοσκοπός. Ίσως το μουσικό τους σπίτι να μην έχει φανεί ακόμα στον ορίζοντα. Και αυτό θεωρώ είναι συναρπαστικό.
I Want To Go Home.
Artist: Kaonashi
Album: I Want To Go Home.
Release Date: 06/06/2025
Label: Rude Records/EVR
Genre: Experimental Metal
1. Confusion in a Car Crash
2. Fairmount Park After Dark
3. Extra Prayers
4. When I Say
5. J.A.M.I.E. (Featuring Anthony Green)
6. Red Sink, Yellow Teeth
7. Slower Forms of Suicide
8. Fly On The Wall (An Orange Sidewalk Paved Around Your Feet)
9. Elephant In The Room (If You Can Keep A Secret)
10. The Sanguine I- Nevermind, Narcissist
11. The Sanguine II- Misguided Malice
12. The Sanguine III- Auditorium Annhiliation
Producer: Evan Sammons
Kaonashi: Peter Rono (Φωνή), Pao (Τύμπανα), Ryne Jones (Μπάσο), Alex Hallquist (Κιθάρα, Φωνητικά)
Kaonashi: I Want To Go Home.
Φιλόδοξο και τεχνικά άρτιο, το "I Want To Go Home." κλείνει τη θεματική saga των Kaonashi με ένταση και πειραματισμό. Όμως η φωνητική υπερβολή και η έλλειψη συνοχής με άφησαν μετέωρη, περισσότερο θεατή ενός χάους παρά συνοδοιπόρο.