Με ένα ποτηράκι Jack Daniels στο χέρι και με την ηρεμία που φέρνει η εμπειρία, κάθομαι να αποτυπώσω όσα έζησα σε μια βραδιά, στην οποία νιώθω ειλικρινά τυχερός που επέλεξα να παραβρεθώ. Μιλάμε για ένα από τα πιο δυνατά events του 2025, και όσοι βρέθηκαν στο Fuzz στις 29 Μαρτίου ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ. Οι Enemy of Reality γιόρτασαν τα γενέθλιά τους – έντεκα χρόνια πέρασαν νεράκι – και εμφανίστηκαν ως μεγαλοπρεπείς οικοδεσπότες που ήρθαν να δείξουν τι σημαίνει να κουμαντάρεις σκηνή. Δίπλα τους, δύο εξαιρετικά σχήματα της αθηναϊκής σκηνής, οι ανερχόμενοι Deus Culpa και οι βρώμικα δυναμικοί Lazy Man’s Load, πρόσθεσαν ακόμα μεγαλύτερη αξία σε μια ήδη ξεχωριστή βραδιά.
Έφτασα στο Fuzz λίγο πριν τις 19:30, με μια ουρά να έχει ήδη σχηματιστεί απέξω. Το γεγονός αυτό, από μόνο του, με χαροποίησε ιδιαίτερα – όταν έχει κόσμο από νωρίς, σημαίνει πως κάτι καλό πρόκειται να συμβεί. Η ατμόσφαιρα ήταν θετική, ο κόσμος έτοιμος και η προσμονή έκδηλη.
Deus Culpa
Στις 20:01 ξεκινάει το εισαγωγικό “Precarious” και το logo των Deus Culpa προβάλλεται στον τοίχο, πίσω από τον Δημήτρη στα drums. Η μπάντα, που ετοιμάζει το πρώτο της LP, είχε ήδη κυκλοφορήσει τα singles “Isle of Dirt” και “So Many Years”, τα οποία και ακούσαμε ζωντανά. Από την πρώτη στιγμή που πάτησαν στη σκηνή, έκαναν την παρουσία τους αισθητή — η σκηνή τούς ανήκε.
Το δυναμικό κουαρτέτο έδωσε ένα «χαϊπάτο» show και ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα στο event, με τον κόσμο να γεμίζει την πλατεία και να τραγουδά τα κομμάτια τους. Ξεχωριστή μνεία αξίζει στον drummer Δημήτρη, που ήταν στιβαρός, σταθερός και έδινε το τέμπο που χρειαζόταν η μπάντα. Ο Αυγερινός (μπάσο), μέσα στην τρέλα – μεταδοτική όσο δεν πάει. Ο Νίκος (φωνή), εμφανώς βελτιωμένος και άνετος, ήταν έτοιμος να μεταδώσει την ενέργειά τους στο κοινό σαν σωστός frontman, ενώ ο Λορέντζο παρέδιδε την ηρεμία και την ισορροπία που είχε ανάγκη το σύνολο.
Έπαιξαν κομμάτια από το EP “Root” και η μισή ώρα που διήρκεσε η εμφάνισή τους φάνηκε πραγματικά λίγη. Κάνανε τη δουλειά τους και με το παραπάνω. Είναι υπέροχο να βλέπεις μια μπάντα που ανεβαίνει σε κάθε της live. Αναμένουμε σύντομα νέα τους, με τον debut album τους να βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Εύγε!
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Precarious
Isle of Dirt
Lost in the Way
Eyes Unveiled
Root
Not Giving our Nation
So Many Years
Lazy Man's Load
Καθώς ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται ήδη από τη μέση του set των Deus Culpa, στις 20:45 η σκηνή πήρε φωτιά. Οι Lazy Man’s Load – ή απλώς LML για τους μυημένους – εμφανίστηκαν σαν κομήτης, με θράσος και έναν ωμό, βαρύ ήχο που δεν άφηνε περιθώρια για ανάσα. Το “Saint’s Full of Sin” άνοιξε δυναμικά το set, και από εκεί και πέρα δεν υπήρχε επιστροφή.
Η μπάντα, γνωστή για τις εντυπωσιακές εμφανίσεις της στην ελληνική σκηνή, επέστρεψε μετά από καιρό στη live δράση – και το έκανε με στυλ. Με δύο γεμάτα LP στην πλάτη και φήμη που προηγήθηκε της εμφάνισής τους, μας θύμισαν ακριβώς γιατί τους αγαπάμε: αυτό το ακατέργαστο, σχεδόν πρωτόγονο groove που σε σπρώχνει να κουνήσεις το κεφάλι πάνω-κάτω, να ιδρώσεις και να χαθείς στον ήχο.
Έχουν περάσει και από κάποιες αλλαγές, καθώς πρόσφατα εντάχθηκαν δύο νέα μέλη στο σχήμα – πάντα μια πρόκληση. Όμως, φαίνεται πως οι επιλογές τους ήταν εύστοχες. Το σχήμα έδεσε σωστά και ο ήχος τους παρέμεινε στιβαρός. Αν υπάρχει ένα μικρό “αλλά”, θα το εντόπιζα στη σταδιακή πτώση ενέργειας κατά τη διάρκεια του set, καθώς και σε κάποιες κιθαριστικές αστοχίες. Τίποτα τραγικό – αυτά συμβαίνουν σε κάθε ζωντανή εμφάνιση – και σίγουρα δεν αφαίρεσαν από τη συνολική εμπειρία.
Ο ήχος ήταν άρτια επιμελημένος, καθαρός και βαρύς, όπως πρέπει. Το Fuzz πλέον τίγκα, και με μια ματιά πίσω έβλεπες χαμόγελα και κορμιά να κινούνται ρυθμικά. Ο Ανδρέας – φωνή και ενέργεια σε ένα – ήταν ασταμάτητος, διαδραστικός, με τον χαρακτηριστικό του τρόπο να ξεσηκώνει το κοινό και να πειράζει τον Γιάννη στην κιθάρα. Παίζει να είναι από τους πιο engaging frontmen που έχουμε αυτή τη στιγμή στην ελληνική σκηνή.
Τα νέα μέλη φάνηκαν να ταιριάζουν απόλυτα, και το σύνολο έδεσε σε ένα στιβαρό, ενεργητικό σετ διάρκειας περίπου μιας ώρας. Ήταν ένα ασταμάτητο νταπαντούπα, ένα ροκ πάρτι που ανέβασε την ένταση και τη λίμπιντο του Fuzz στα ύψη. Προσωπικά, μου έλειψε το αγαπημένο “Hot as a 2$ pistol” – το περίμενα πώς και πώς – αλλά το να μη το βάλουν στο setlist μόνο ενισχύει την προσμονή για την επόμενη φορά. Οι LML μας αποχαιρέτησαν δυναμικά. Και αυτό που ακολουθούσε, ήταν πέρα από κάθε προσδοκία.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Saints Full of Sin
In for the Kill
Gomorrah
Pilgrim and the Witch
Crimson Prayer
Outlaws
Juke Joint
Prime Evil
Heavy is the Crown
Slackjawed
Outro
Enemy of Reality
Οι κουρτίνες του Fuzz κλείνουν, για να προετοιμάσουν το show που όλοι περιμέναμε. Είχαμε ακούσει ψίθυρους για όσα πρόκειται να δούμε, αλλά μόνο μπορούσαμε να φανταστούμε. Η πραγματικότητα, όμως, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ώρα 22:15 και οι κουρτίνες ανοίγουν, αποκαλύπτοντας ένα σκηνικό που κόβει την ανάσα.
Τα τύμπανα είναι τοποθετημένα σε έναν ψηλό, βραχώδη λόφο. Ένας τραγόμορφος σάτυρος εμπαίζει έναν προσκυνητή, ο οποίος αναζητά την εύνοια των θεών. Η μπάντα εμφανίζεται στη σκηνή, ντυμένη με τις καθιερωμένες στολές της, ενώ από τα ηχεία ακούγεται το “Final Prayer“, το εισαγωγικό κομμάτι του τρίτου τους άλμπουμ “Where the Truth May Lie“. Όλα προμηνύουν την έκρηξη που θα ακολουθήσει. Και το “Downfall” έρχεται σαν χιονοστιβάδα, για να παρασύρει τα πάντα.
Πάνω από 500 άτομα στο Fuzz παραληρούν. Η Ηλιάνα Τσακιράκη κάνει την είσοδό της μαγευτικά και μεγαλόπρεπα, καλησπερίζοντάς μας με ένα πλατύ χαμόγελο και μεταδίδοντας όλη αυτή την ενέργεια που σε διαπερνά. Αυτό που διαδραματίζεται μπροστά μας δεν είναι απλώς συναυλία· είναι ένα ζωντανό βιντεοκλίπ. Ένα κράμα θεατρικής πράξης και metal μουσικής. Ο ήχος είναι εξαιρετικός και αναδεικνύει τη δύναμη και την πολυπλοκότητα των Enemy of Reality.
Ήταν μία υπερπαραγωγή που αποδεικνύει πως η ελληνική metal σκηνή είναι ζωντανή και έτοιμη για μεγάλα πράγματα
Ένα συγκρότημα που έχει καταφέρει να παντρέψει αρμονικά το metal με το συμφωνικό στοιχείο, την παράδοση και μια ξεκάθαρα progressive αισθητική. Riffs βαριά, γρήγορα, μελωδικά και ταυτόχρονα πολύπλοκα, με μια Ηλιάνα που εναλλάσσεται ανάμεσα σε καθαρόαιμα φωνητικά, οπερατικά περάσματα και brutals, σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Μια ερμηνεύτρια σε τρομερή φόρμα, με φωνητικό εύρος που κόβει την ανάσα.
Το show συνεχίζεται ακάθεκτο, με τραγούδια που το κοινό δείχνει πως έχει ήδη αγαπήσει. Κάθε κομμάτι είναι και μια ιστορία. Ένα άκρως διονυσιακό “Vineyard Song” πλαισιώνεται από την παρουσία του θεού Διόνυσου – επί σκηνής – να υποκλίνεται στις κιθαριστικές δεξιότητες του Steel (Στυλιανός Αμοιρίδης), όπως τον προσφωνεί η Ηλιάνα. Μια ομάδα αρχαίων προσκυνητών πίνει, χορεύει και συνεπαίρνει μαζί της ολόκληρο το κοινό. Δεν υπάρχουν λόγια για να αποδώσουν πλήρως αυτό που βλέπαμε. Ήταν κάτι που ξεπερνούσε τα συνηθισμένα δεδομένα της ελληνικής σκηνής. Από τα φώτα, στον ήχο και στην εικόνα, όλα έδειχναν την τρομερή προσπάθεια πίσω από το αποτέλεσμα.
Ήταν μία υπερπαραγωγή που αποδεικνύει πως η ελληνική metal σκηνή είναι ζωντανή, δημιουργική και έτοιμη για μεγάλα πράγματα. Ένα μουσικό ταξίδι μέσα από τη δισκογραφία των Enemy of Reality, με όλους εμάς συνεπιβάτες. Η ένταση ανεβαίνει όταν ο Φίλιππος (drums) μας χαρίζει ένα εντυπωσιακό drum solo, αποκαλύπτοντας όλο του το ταλέντο σε μία διαδραστική στιγμή ενέργειας. Ακούσαμε αγαπημένα κομμάτια από παλιότερους δίσκους, αλλά και το νέο single “Δεν σε θέλω πια” – μια ιδιαίτερη διασκευή, που έδωσε παλμό και συμμετοχή, με το κοινό να τραγουδά και τα χαμόγελα να φωτίζουν το Fuzz.
Oι Enemy of Reality μας χάρισαν μια βραδιά που δύσκολα περιγράφεται με λόγια
Η ατμόσφαιρα σκληραίνει με ειδικά εφέ: δύο τραγόμορφοι θυσιάζονται επί σκηνής, ενώ η μπάντα δίνει μουσικά τον καλύτερό της εαυτό. Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς έρχεται με τη διασκευή του “Την πατρίδα μου έχασα“, αφιερωμένη στη γενοκτονία των Ποντίων. Η Ηλιάνα στέλνει ένα μήνυμα που αγγίζει όλους, ανεξαρτήτως ταυτότητας: «Καμία μάνα να μην χάνει το παιδί της και κανένα παιδί να μην χάνει τη μάνα του». Ένα ηχηρό μήνυμα ενότητας, αγάπης και ανθρωπιάς, χωρίς καμία διάκριση.
Ακούραστοι, απόλυτοι και υπέροχοι σε όλο τους το είναι, οι Enemy of Reality μας χάρισαν μια βραδιά που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Τα σκηνικά, οι ηθοποιοί, η οργάνωση, η ένταση – όλα ήταν άρτια. Και με τόσο περιεχόμενο και επαγγελματισμό, το εισιτήριο φάνταζε σχεδόν συμβολικό. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό, χαρίζοντας αγάπη και ενέργεια στην μπάντα, η οποία μας αποχαιρέτησε με την υπόσχεση για το τέταρτο άλμπουμ της. Ανυπομονούμε.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Final Prayer (intro)
Downlfall
Long Forgotten
Deliverance
Vineyard Song
Serenade of Death
Baptised in Fire
Drum solo
Δεν σε θέλω
In Hiding
Taste of Defeat
Nouthetisis
Bargaining
Needle Bites
Μy Own Master (acoustic)
Πατρίδα
Τwist of Time
Η σκηνή μας είναι δυνατή. Τα διαμάντια της λάμπουν – μην αρνείστε να τα δείτε. Το ζήσαμε όλοι μας αυτό. Και οι Deus Culpa και οι Lazy Man’s Load είναι μπάντες υπολογίσιμες στη σκηνή, και μαζί με τους Enemy of Reality αποτελούν την πιο τρανή απόδειξη της λάμψης της ελληνικής underground σκηνής. Η προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τα όρια της ελληνικής πραγματικότητας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Και πόσες δυσκολίες δεν θα πέρασαν μέσα σε αυτά τα 11 χρόνια· κι όμως στάθηκαν όρθιοι και μας απέδειξαν πως οι κόποι αποδίδουν. Ένα μεγάλο και ηχηρό παράδειγμα για τα ελληνικά συγκροτήματα της underground σκηνής. Τα γενέθλια για τα 11 χρόνια εύχομαι να γίνουν 22, και να είμαστε πάλι εκεί – ακόμα περισσότεροι – για να το ζήσουμε ξανά και ακόμα πιο δυνατά. Και στα 11 χρόνια των υπόλοιπων σχημάτων!