Η Ethel Cain δεν μοιάζει διατεθειμένη να ακολουθήσει συβάσεις. Το έδιεξε και με το “Preacher’s Daughter”, ένα gothic Americana έπος που το συνδύασε με dream pop, folk και grunge σε μια ιστορία καταδίκης. Στο “Perverts”, όμως, αφήνει πίσω της αυτήν τη λογική και κλείνεται μουσικά σε ένα σκοτεινό, κλειστοφοβικό χώρο.
Από τις πρώτες στιγμές του 12λεπτου ομότιτλου κομματιού, το “Perverts” δοκιμάζει την αντοχή μας στην ψυχολογική πίεση. Η Ethel Cain αφήνει πίσω τις μπαλάντες και τη νοσταλγική ατμόσφαιρα του “Preacher’s Daughter” για κάτι πιο πνιγηρό. Αυτό που ξεκινά ως μία creepy χορωδία, διαλύεται σε αλλοιωμένες φωνές, βαριά drones και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Δεν είναι η μουσική που θα συνόδευε ένα road trip, όπως θα ήθελε ο Θοδωρής – εδώ, το βάρος της ιστορίας συνθλίβει κάθε ήχο. Οι ακατάληπτες εντολές και τα ψιθυριστά μουρμουρητά γεννούν έναν παράξενο φόβο, σαν να ακούς μια παλιά ηχογράφηση που μοιάζει καταραμένη απλώς και μόνο επειδή επιβιώνει στον χρόνο.
Από τον πρώτο της δίσκο η Ethel Cain έδειχνε μία ροπή προς τη δυσφορία. Όμως, στο “Perverts” το πάει ακόμα παραπέρα, αγκαλιάζει πλήρως την αισθητική του dark ambient και του industrial drone. Αν το “Preacher’s Daughter” υπαινισσόταν τη φρίκη που κρύβεται πίσω από το American Dream, το “Perverts” την αποκαλύπτει σαν να τραβάει την κουρτίνα και να δείχνει τι υπάρχει από πίσω. Το άλμπουμ δεν αναφέρεται απλώς στη θρησκευτική καταπίεση και τη σεξουαλική ενοχή· τις αφήνει να απλωθούν και να κυριαρχήσουν στην ατμόσφαιρα.
Το “Perverts” σου δίνει την αίσθηση ότι είναι δύο δίσκοι που συγκρούονται μεταξύ τους
Πάρτε για παράδειγμα το “Housofpsychoticwomn”, ένα 13λεπτο κομμάτι που εξερευνά την αντίθεση της αγάπης: παρηγοριά και τιμωρία. Μια βαριά, αλλοιωμένη φωνή επαναλαμβάνει το «I love you» με όλο και πιο απειλητικό τόνο, σαν η ίδια η αγάπη να γίνεται κάτι τρομακτικό. Η ένταση μεγαλώνει σταδιακά, σαν κάτι να σε πνίγει, και κορυφώνεται με τη μετάβαση στο “Vacillator”. Ένα κομμάτι τόσο ήρεμο σε σχέση με πριν, που μοιάζει σαν να ξυπνάς από έναν εφιάλτη. Αυτό είναι το “Perverts”: σε ρίχνει στο σκοτάδι, αλλά σε αφήνει να πάρεις μια ανάσα πριν σε τραβήξει ξανά μέσα.
Ο δίσκος δεν στερείται μελωδίας, αλλά η δομή του μοιάζει σχεδόν τυχαία. Τραγούδια όπως το “Onanist” και το “Punish” φέρνουν τις πιο ωμές ερμηνείες της Ethel Cain μέχρι σήμερα, αφήνοντας πίσω την καθαρότητα της προηγούμενης δουλειάς της για κάτι πιο «ραγισμένο». Το τελευταίο κομμάτι, βασισμένο σε ένα λιτό πιάνο και κάποια στρώματα παραμόρφωσης, θυμίζει κατάβαση στην αυτοαπόρριψη, με τη φωνή της Cain να παλεύει ενάντια στο βάρος των πολυεπίπεδων συγχορδιών.
Το “Perverts” σου δίνει την αίσθηση ότι είναι δύο δίσκοι που συγκρούονται μεταξύ τους. Από τη μία, ένα απόκοσμο, αφηρημένο ηχητικό κολάζ γεμάτο ατμόσφαιρα τρόμου. Από την άλλη, ένας αργόσυρτος κύκλος τραγουδιών που μιλά για την ντροπή και την αίσθηση εγκλωβισμού μέσα στον ίδιο σου τον εαυτό. Κομμάτια όπως το “Pulldrone” σε δοκιμάζουν, καθώς απλώνονται σε σχεδόν 15 λεπτά καταπιεστικού ήχου, με ανησυχητικά spoken word περάσματα. Γίνεται, λοιπόν, σαφές ότι η Ethel Cain δεν έφταιξε έναν δίσκο για μια εύκολη ακρόαση. Εξαιρετικά πιαθνό είναι και το να μην ήθελε να γίνει πλήρως κατανοητό.
Είναι ένα άλμπουμ για όσους θέλουν να ακολουθήσουν την Ethel Cain σε μια εξερεύνηση της ενοχής και της καταπίεσης
Το άλμπουμ κλείνει με το “Amber Waves”, μια από τις πιο κλασικά δομημένες στιγμές του. Ακόμα κι εδώ, όμως, η Ethel Cain ανατρέπει τις προσδοκίες. Πάνω σε ένα απόκοσμο, μακρινό πιάνο, τραγουδά για την απομάκρυνση, ενώ το ρεφρέν “I can’t feel anything” κόβει σαν λεπίδα. Σε καμία περίπτωση δεν θα το έλεγες «τυπικό κλείσιμο», μοιάζει περισσότερο με επιθανάτιο ρόγχο.
Με διάρκεια 89 λεπτών, το “Perverts” είναι σκόπιμα απαιτητικό. Η Ethel Cain σε αναγκάζει να υπομείνεις τη δυσφορία, να διαπεράσεις τον θόρυβο και να βρεις το δικό σου νόημα. Δεν είναι εύπεπτο, ούτε για περιστασιακή ακρόαση. Είναι ένα άλμπουμ για όσους θέλουν να ακολουθήσουν την Ethel Cain σε μια ωμή και ειλικρινή εξερεύνηση της ενοχής και της καταπίεσης. Μέσα σε αυτή τη σιωπή, έχει δημιουργήσει κάτι έντονα προσωπικό, που αφήνει το αποτύπωμά του ακόμα και μετά το τέλος της μουσικής.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Ethel Cain
Album: Perverts
Release Date: 08/01/2025
Label: Daughters of Cain
Producer: Ethel Cain
Genre: Drone, Dark ambient
1. Perverts
2. Punish
3. Housofpsychoticwomn
4. Vacillator
5. Onanist
6. Pulldrone
7. Etienne
8. Thatorchia
9. Amber Waves
Ethel Cain: Perverts
Το “Perverts” δεν είναι για όλους. Σκοτεινό, απαιτητικό και γεμάτο ένταση, σε τραβάει σε έναν κόσμο ενοχής, καταπίεσης και υπαρξιακής δυσφορίας. Η Ethel Cain αφήνει πίσω κάθε συμβατική δομή και δημιουργεί ένα άλμπουμ που δεν ακούγεται εύκολα, αλλά αφήνει το αποτύπωμά του βαθιά.