Αν έβαζες σε ένα blender, αρχαία ελληνική τραγωδία, λατινικά και τη δισκογραφία των Gorgoroth, ίσως φτιαχνόταν κάτι σαν το “Bellum Regiis”. Κι όμως, ούτε αυτό αποδίδει πλήρως αυτό που ακούγεται εδώ. Η μουσική των Hate κινείται τελετουργικά, σχεδόν πένθιμα, και την ίδια στιγμή επιτίθεται με τη δύναμη μίας λεγεώνας. Η ισορροπία ανάμεσα στην αυστηρή δομή και τη βαθιά φθορά παραπέμπει σε αυτοκρατορίες που καταρρέουν αργά, με κάθε χτύπημα να λειτουργεί σαν αντίστροφη μέτρηση.
Οι Πολωνοί Hate, στο δέκατο τρίτο τους άλμπουμ, συνεχίζουν μια πορεία που βασίζεται περισσότερο στην αντοχή παρά στον πειραματσιμό. Το “Bellum Regiis” χτίζεται με σταθερότητα και σαφή πρόθεση. Η παρουσία του είναι έντονη, βασισμένη σε συνειδητές επιλογές που αναδεικνύουν το βάρος της μουσικής και τη σχέση της με το παρελθόν. Εκφράζει με ακρίβεια την ταυτότητα του συγκροτήματος: τελετουργικό, με βάθος και μουσική βιαιότητα. Δεν υπάρχει πρόθεση εντυπωσιασμού για το θεαθήναι. Κάθε στοιχείο λειτουργεί με σαφή σκοπό, που ακουμπά τόσο στη σκέψη όσο και στην επιθετικότητα.
Από το πρώτο κομμάτι, η μπάντα δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της. Τα καθαρά γυναικεία φωνητικά δημιουργούν μια ψευδαίσθηση ηρεμίας, λίγο πριν ακολουθήσει η κλιμάκωση. Το άλμπουμ προχωρά με σταθερό ρυθμό. Κομμάτια όπως τα “Rite of Triglav” και “Perun Rising” διατηρούν πολεμικό χαρακτήρα, με τέμπο που θυμίζει τελετουργική πορεία. Τα τύμπανα ακούγονται σαν αρχέγονοι παλμοί, και κάθε χτύπος μοιάζει με κάλεσμα σε κάτι παλιό και σκοτεινό. Η μουσική λειτουργεί περισσότερο ως τελετή, φέρνοντας στην επιφάνεια συμβολισμούς και ιστορικές μνήμες.
Το “Bellum Regiis” χτίζεται με ακρίβεια, ένταση και φωνητική ποικιλία, ισορροπώντας ανάμεσα σε δύναμη και έλεγχο
Το “Iphigenia”, ίσως το πιο φορτισμένο πνευματικά κομμάτι του άλμπουμ, μεταφέρει την ένταση της αρχαίας τραγωδίας με μέσα του σύγχρονου metal. Τα κιθαριστικά riffs δεν συνοδεύουν απλώς το ύφος· λειτουργούν σαν κατηγορίες. Η δουλειά στα τύμπανα, υπό την καθοδήγηση του Daniel “Nar-Sil” Rutkowski, θυμίζει πολιορκητικό κριό: επαναλαμβανόμενη, ακριβής και πιεστική. Ενώ η απόδοσή του σε κομμάτια όπως τα “The Vanguard” και “A Ghost of Lost Delight” δημιουργεί ένταση και ενισχύει τη δομή της σύνθεσης. Γενικά, ο τρόπος που παίζει είναι προσεκτικά δομημένος και ενισχύει τη δυναμική του “Bellum Regiis”.
Η παραγωγή του άλμπουμ είναι ακριβής και ελεγχόμενη. Με τον David Castillo στην επιμέλεια, ακόμα και τα χαοτικά σημεία αποκτούν καθαρή κατεύθυνση. Οι λεπτομέρειες στη μίξη, όπως οι κιθάρες στο “A Ghost of Lost Delight” για την ανάδειξη ενός συγκεκριμένου riff, δείχνουν προσεγμένο σχεδιασμό. Αυτό το επίπεδο ελέγχου, όμως, έχει κόστος. Σε ορισμένα σημεία, η ηχητική καθαρότητα αφαιρεί μέρος από τη σκληρότητα που χαρακτηρίζει το blackened death metal. Το “Bellum Regiis” ισορροπεί πάνω σε αυτή τη λεπτή γραμμή, ενώ κάποιες στιγμές γεννούν την απορία αν λίγη τραχύτητα θα πρόσθετε δύναμη.
Ωστόσο, τα περισσότερα στοιχεία βρίσκουν τον δρόμο τους μέσα στην άβυσσο. Τα φωνητικά του Adam Buszko, που παλαιότερα είχαν ενιαία μορφή, τώρα διαθέτουν ποικιλία και υφή. Δεν περιορίζεται στην ένταση· αφηγείται, θρηνεί και απαιτεί. Στο “Alfa Inferi Goddess of War”, η φωνητική του προσέγγιση εκφράζει ταυτόχρονα δέος και θυμό. Η ερμηνεία του ενισχύει τη θεματική κατεύθυνση του άλμπουμ, η οποία περιστρέφεται γύρω από την έννοια της εξουσίας και τα όρια της. Σε ολόκληρο το άλμπουμ, η φωνή του θυμίζει περισσότερο χρονικογράφο που μεταφέρει μια ιστορία με επαναλαμβανόμενο βάρος.
Συνθετική ακρίβεια, ελεγχόμενη ένταση και σταθερή αισθητική κρατούν τους Hate σε τροχιά, περιορίζοντας όμως την εξέλιξη
Το “Bellum Regiis” παρουσιάζει αδυναμίες που προέρχονται από την ίδια του τη δομή. Η προσήλωση της μπάντας σε ένα επιβλητικό ύφος περιορίζει μερικές φορές την εναλλαγή. Ορισμένα κομμάτια μοιάζουν να συγχέονται, όχι εξαιτίας των riff ή των ρυθμών, αλλά λόγω της συνεχούς ώθησης προς την ένταση. Υπάρχουν στιγμές, κυρίως προς το τέλος του δίσκου, όπου η ένταση παραμένει σταθερή και η μουσική χρειάζεται μια εναλλαγή. Ο ακροατής περιμένει μια διαφοροποίηση στη δομή ή στον ρυθμό, ώστε να ανανεωθεί το ενδιαφέρον του και να μην χαθεί η αίσθηση της εξέλιξης.
Παρόλα αυτά, η φιλοδοξία των Hate έχει ουσία και κατεύθυνση. Το “Ageless Harp of Devilry” ολοκληρώνει το άλμπουμ όπως του αρμόζει. Η δομή του είναι σταθερή, αλλά αφήνει χώρο για κορυφώσεις και μικρές μετατοπίσεις. Οι Hate δείχνουν ότι μπορούν να διατηρήσουν το ύφος τους χωρίς να μένουν στάσιμοι. Η σύνθεση δεν προσφέρει κάποια ανατροπή, όμως λειτουργεί ως φυσική ολοκλήρωση μιας πορείας με σαφή κατεύθυνση και συνέπεια.
Το “Bellum Regiis” δεν απευθύνεται σε όσους αναζητούν εύκολες εντυπώσεις ή ξεκάθαρες αναφορές στο παρελθόν. Το “Bellum Regiis” απαιτεί προσοχή και υπομονή. Η δομή του είναι πυκνή, με προσεκτικά τοποθετημένα στοιχεία που ενισχύουν τη συνοχή του. Οι Hate δείχνουν αυτοπεποίθηση μέσα από τον έλεγχο και τη συνθετική τους συνέπεια. Χτίζουν ένα άλμπουμ που βασίζεται στη σταθερότητα και την ένταση, χωρίς να στηρίζεται σε εύκολα εντυπωσιακά σημεία.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Hate
Album: Bellum Regiis
Label: Metal Blade Records
Release Date: 02/05/2025
Genre: Blackened Death Metal
1. Bellum Regiis
2. Iphigenia
3. The Vanguard
4. A Ghost of Lost Delight
5. Rite of Triglav
6. Perun Rising
7. Alfa Inferi Goddess of War
8. Prophet of Arkhen
9. Ageless Harp of Devilry
Producer: David Castillo
Hate: Perun V. (Φωνή, κιθάρα), Domin (Κιθάρα), Tiermes (Mπάσο), Nar-Sil (Τύμπανα)
Hate: Bellum Regiis
Το “Bellum Regiis” απαιτεί συγκέντρωση, αλλά ανταμείβει όσους το ακολουθήσουν ως το τέλος. Δεν προσφέρει εύκολες στιγμές, όμως διαθέτει καλοδουλεμένη ατμόσφαιρα και συνοχή, δείχνοντας μια μπάντα που ξέρει πού πατά και κυρίως, πού θέλει να φτάσει