Iced Earth: Dark Saga | Η σκοτεινή ιστορία του Spawn
Ο αντισυνταγματάρχης Albert “Al” Simmons πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως ο καλύτερος δολοφόνος της CIA. Παρά το «ταλέντο» του, ο Al δολοφονήθηκε από το φίλο και συνάδελφό του, Chapel. (Αγνοούμε τα γεγονότα του “King Spawn #5”, καθώς δεν είχαν «συμβεί» όταν οι Iced Earth έγραφαν το “Dark Saga”) Έχοντας διαπράξει αμέτρητους φόνους, αναπόφευκτα οδηγείται στην Κόλαση. Εκεί συναντά τον Malebolgia, τον άρχοντα του όγδοου επιπέδου της Κόλασης. Ο Al κάνει μια συμφωνία μαζί του: θα ηγηθεί του στρατού του Malebolgia, και σε αντάλλαγμα, αυτός θα τον επιστρέψει στη Γη για να ξαναδεί τη γυναίκα του, τη Wanda.
Το origin του Spawn και το “Dark Saga”
Αυτή είναι η κύρια ιδέα πίσω από τον πιο πετυχημένο superhero εκτός Marvel και DC, τον Spawn του Todd McFarlane. Αυτό το concept ενέπνευσε και τον Jon Schaffer για τον τέταρτο δίσκο των Iced Earth, το “Dark Saga”. Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση: Το σερί των Iced Earth μέχρι το “Horror Show”, πριν ο Jon υιοθετήσει τη νοοτροπία του “all-American boy”, είναι καθηλωτικό και επιπέδου συγκροτημάτων που μένουν για πάντα στην ιστορία. Κάπου εδώ κλείνει η παρένθεση και επιστρέφουμε στο “Dark Saga”.
Ο Spawn πρωτοκυκλοφόρησε τον Μάιο του 1992 και ουσιαστικά δημιούργησε τον κόσμο της Image Comics. Γύρω στο 1997, η Modern Times τον έφερε στην Ελλάδα, και η ξαδέρφη μου, που δούλευε ως μεταφράστρια, μου τα έφερνε κάθε μήνα. Παρότι ο δίσκος των Iced Earth είχε ήδη κυκλοφορήσει, η «συνάντησή» μας καθυστέρησε μερικά χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, τελικά συνέβη, αν και άργησα να συνειδητοποιήσω πόσο υπέροχη ήταν η μεταφορά που έκανε ο Schaffer.
Οι πρώτες μεταφορές και η επιρροή των στίχων
Το πρώτο τεύχος ξεκινάει με τις σκέψεις του Spawn, όπου ο McFarlane σκιαγραφεί την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή. Εκτός από το «deal», που στο comic book είναι «bet», οι τρεις πρώτοι στίχοι του “Dark Saga” είναι κατευθείαν από το κόμικ. Το σημαντικότερο είναι ότι η μουσική του κομματιού αντιπροσωπεύει πλήρως την ψυχοσύνθεση του Spawn. Ο Al έχει επιστρέψει, αλλά ο Malebolgia του έχει στερήσει τις αναμνήσεις. Αυτό τον οδηγεί στην απόγνωση και τον κάνει να εξαρτάται πλήρως από τα ένστικτά του, τα οποία είναι προφανώς βίαια. Ιδιαίτερα ο στίχος «The curse will lift – I will survive» περιγράφει πλήρως τη νοοτροπία του χαρακτήρα.
Όταν όμως κάνεις συμφωνία με τον διάβολο, πρέπει να είσαι έτοιμος να εξαπατηθείς. Ο Malebolgia επιστρέφει τον Spawn στη Γη πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο λόγος που δέχτηκε ήταν για να ξαναδεί τη γυναίκα του. Και την ξαναείδε, αλλά ήταν παντρεμένη με τον καλύτερο φίλο του Al, τον Terry. Είχε, επίσης, αυτό που ο Al επιθυμούσε περισσότερο απ’ όλα, και δεν της είχε δώσει: ένα παιδί. Όλη αυτήν την κατάσταση περιγράφει το “I Died For You”. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό· το κομμάτι δίνει και ένα hint για μια σημαντική θεματική του κόμικ: την αποδοχή των ευθυνών.
Για πολλά τεύχη, ο Spawn κατηγορεί τους πάντες για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει. Ακόμα και τη Wanda, για την οποία και μόνο την οποία επέστρεψε. Ωστόσο, αρνείται πεισματικά να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως ότι απολάμβανε να σκοτώνει για βιοποριστικούς λόγους. Επίσης, ότι επέστρεψε στη Γη για να είναι καλά ο ίδιος και όχι για να προστατέψει τη Wanda. Όσο δεν αποδέχεται την πραγματικότητα, τόσο ανίκανος είναι στη μάχη για την απελευθέρωσή του από τη συμφωνία.
Κακοί, δαίμονες και η φωνή του Barlow
Μέχρι τώρα, ο Matt Barlow λειτουργεί εκπληκτικά στο διπλό ρόλο που έχει αναλάβει. Εκτός από το τραγούδι, ενσαρκώνει και τον Spawn. Ο βαθμός του γίνεται ακόμη καλύτερος όταν πρέπει να υποδυθεί τον «κακό». Το “Violate” είναι ένας ύμνος στον Violator, έναν εκ των Phlebiac Brothers, στον οποίο ο Malebolgia έχει αναθέσει την αποστολή να γίνει ο Spawn ό,τι χρειάζεται ο στρατός της Κόλασης.
Ο Violator είναι ένας χαιρέκακος δαίμονας που λατρεύει να κάνει κακό σε οποιονδήποτε. Είναι κακός με τη λογική του Joker, κάνει κακό επειδή μπορεί και του αρέσει. Αν και υπηρετεί τα σχέδια του Malebolgia, δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν θα επιτύχουν ή όχι. Η μουσική του Schaffer είναι τόσο καλή που, όποτε διαβάζω το κόμικ και ο Violator βρίσκεται σε killing spree, την ακούω στο κεφάλι μου. Και εδώ έχουμε έναν Barlow, μα τι Barlow! Μοχθηρά harsh vocals, επιθετικός και τρομακτικός. Λογικά, αν ο Violator ήταν υπαρκτό πρόσωπο, θα μιλούσε όπως τραγουδάει το refrain ο Matt.
Καλά όλα αυτά για την Κόλαση, αλλά ο Παράδεισος που είναι; Αν έχετε στο μυαλό σας έναν Παράδεισο γεμάτο λουλούδια και χρώματα, η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Η Angela είναι μια κυνηγός του Παράδεισου, εξειδικευμένη στο να σκοτώνει Hellspawn. Αν σκεφτείτε ότι αυτοί είναι κακοί, άρα αυτή είναι καλή, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Η Angela και οι όμοιοί της δεν έχουν πρόβλημα να πουν ψέματα και να σκοτώσουν κάποιον αθώο στο διάβα τους. Αλλά το βασικότερο; Το απολαμβάνουν κιόλας.
Όπως καταλάβατε, το “Hunter” είναι το κομμάτι που αφορά την Angela. Για άλλη μια φορά, ο Barlow είναι εκπληκτικός, ιδίως στο refrain του κομματιού, όπου το «Descending from heaven» σε κάνει να νιώθεις σαν να συμβαίνει εκείνη την ώρα. Επίσης, είναι το τελευταίο, μέχρι το επόμενο, κομμάτι στο οποίο ο Schaffer γράφει τη μουσική και τους στίχους. Στο “Last Laugh” που ακολουθεί, τους στίχους γράφει ο Barlow, ενώ τη μουσική συνυπογράφει ο Randall Shawver.
Νομίζω ότι πλέον με σχετική ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι το δίδυμο Shawver/Schaffer ήταν το καλύτερο στην ιστορία των Iced Earth. Το πέμπτο τραγούδι του “Dark Saga” είναι και το ντεμπούτο του Malebolgia, αφού είναι εμπνευσμένο από όσα λέει στον Spawn στην πρώτη τους επίγεια συνάντηση. Οι στίχοι είναι πανέξυπνοι, καθώς ο Matt έχει αντιληφθεί πλήρως το πνεύμα με το οποίο ο McFarlane έχει γράψει το χαρακτήρα.
Το “Depths of Hell” δεν επικεντρώνεται σε ένα χαρακτήρα, αλλά περιγράφει το βασανιστικό περιβάλλον της Κόλασης, όπου βασιλεύει ο Malebolgia. Οι στίχοι και η μουσική του “Depths of Hell” αποπνέουν μια αίσθηση αγωνίας και αντικατοπτρίζουν την αναπόφευκτη καταδίκη όσων εισέρχονται στην Κόλαση. Ιδιαίτερα αυτών, όπως ο Al Simmons, που έχουν κάνει συμφωνίες με το διάολο.
Μουσικά, εδώ μπορούμε να πούμε ότι το album παρουσιάζει μια αδυναμία. Ίσως, για να το θέσω πιο σωστά, δε βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο με τα τέσσερα πρώτα κομμάτια. Το “Vengeance is Mine” αποτελεί ίσως μια εξαίρεση και αφορά την ανάληψη ευθυνών, καθώς και την αίσθηση δικαίωσης, λύτρωσης και, κυρίως, εκδίκησης, και το πώς θα έρθει αυτή. Η αναζήτηση εκδίκησης είναι μια καθοριστική πτυχή του χαρακτήρα του Spawn. Aγωνίζεται να συμβιβαστεί με τη νέα του ταυτότητα και τη δύναμη που έχει. Το κομμάτι εκφράζει την αποφασιστικότητά του να κάνει τους υπεύθυνους να πληρώσουν, όποιο κι αν είναι το κόστος.
Η κορύφωση στο “A Question of Heaven”
Και φτάνουμε στο φινάλε, στην τριλογία του “The Suffering”. Χωρίς καμία διάθεση να υποτιμήσω τα δύο πρώτα μέρη, το τρίτο, το “A Question of Heaven”, είναι: α) μακράν η καλύτερη «μπαλάντα» που έχουν γράψει οι Iced Earth, β) μία από τις καλύτερες στο power metal, γ) ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει γενικά ο Schaffer και δ) η κορυφαία στιγμή του Barlow, κατά την προσωπική μου άποψη. Επίσης, ο Spawn έχει μεταφερθεί σε ταινία το 1997, με τον Michael Jai White να φοράει την K7-Leetha. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν ιδανικό, αλλά η σειρά κινουμένων σχεδίων, που ήρθε στο HBO δύο χρόνια μετά, ήταν ένα έπος.
Φυσικά, δε θα μπορούσε να μη βρει τη θέση του σε video games και σε κάθε άλλη μορφή ψυχαγωγίας. Καμία, μα καμία, μεταφορά του δεν μπορεί να φτάσει αυτήν των Iced Earth στο “A Question of Heaven”. Και όχι, δεν αναφέρομαι μόνο στο πόσο όμορφο είναι το κομμάτι, αλλά στο πόσο πλήρως ο Schaffer έχει καταλάβει το χαρακτήρα. Τον αρχικό κυνισμό του, όπου απλά περιγράφει τι του συμβαίνει. Αυτό που φαίνεται να το αποδέχεται, και στη συνέχεια ξεσπά και κατηγορεί τους πάντες. Έπειτα, αφού η οργή του καταλαγιάσει, συνειδητοποιεί πως η ανάγκη του για λύτρωση υπερβαίνει τον εγωισμό του και αναγνωρίζει την ευθύνη του.
Και ενώ αυτό το συναισθηματικό roller coaster δια στόματος Barlow καθηλώνει, ο Schaffer, έχοντας πλήρη επίγνωση του χαρακτήρα και του τραγουδιστή του, απογειώνει τα πάντα. Το σημείο που ο Mat αρχίζει να τραγουδάει «My spirit begins to rise into the heavenly skies» ανατριχιάζει κάθε fan του χαρακτήρα, της μπάντας, και όχι μόνο.
Ίσως να μην μπορούμε να το αποκαλέσουμε concept album. Ίσως να είναι ορθότερη η χρήση της λέξης «μεταφορά». Όπως και να έχει, επειδή έχει μείνει στις μνήμες ως τέτοιο, δε θα μπορούσε να λείπει από μια δεκάδα με τα καλύτερα όλων των εποχών. Και ναι, μπορεί η κρίση να θολώνει λόγω της αγάπης μου για τον χαρακτήρα, όμως η αγάπη μου για τον Spawn σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στο “Dark Saga”. Όπως και η αγάπη μου για τη μουσική των Iced Earth.