Σε μια συζήτηση που ανοίγει τα παρασκήνια της αισθητικής και της φιλοσοφίας πίσω από τον κόσμο του Kadebostany, ο Guillaume Bozonnet μιλά για τις επιρροές του, τη σχέση του με την εικόνα και τον ήχο, αλλά και για την προσωπική ανάγκη που τον οδήγησε στη δημιουργία μιας “δημοκρατίας” από το μηδέν. Από τις πρώτες παρερμηνείες γύρω από μια δήθεν συγγένεια με τους Laibach, μέχρι την αντίληψή του για τη μουσική ως μια παγκόσμια γλώσσα χωρίς σύνορα, η κουβέντα εξελίσσεται σε ένα ταξίδι μέσα στη δημιουργικότητα και την ταυτότητά του.
Από αισθητική άποψη, οι δημιουργίες σας μου έχουν θυμίσει μερικές φορές μια πιο χαλαρή/μελωδική εκδοχή των Laibach. Αυτό ισχύει τόσο για την ιδέα μιας “δημοκρατίας ενός καλλιτέχνη”, όσο και για την εμφάνιση που φλερτάρει με τη στρατιωτική αισθητική, το λογότυπο με τις στρατιωτικές επιρροές και τα βιντεοκλίπ των “Walking With A Ghost” και “Jolan”. Είστε οπαδοί της τέχνης των Laibach; Και αν όχι, πώς δημιουργήθηκε αυτή η εικόνα;
Guillaume Bozonnet: Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Πριν από πολλά χρόνια, όταν μόλις ξεκινούσα, αρκετοί άνθρωποι μου έλεγαν ότι πρέπει να εμπνέομαι από τους Laibach. Το αστείο είναι ότι τότε δεν ήξερα καν ποιοι ήταν. Τους αναζήτησα λοιπόν, και ειλικρινά, δεν είδα κάποια ουσιαστική σύνδεση. Ίσως μόνο μια ελαφριά ομοιότητα στην αισθητική, κυρίως στην οπτική γλώσσα του ολοκληρωτισμού. Μουσικά, όμως, κάναμε τελείως διαφορετικά πράγματα.
Αργότερα, άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για τους Laibach. Είδα ακόμη και το ντοκιμαντέρ τους από τη Βόρεια Κορέα, το οποίο μου φάνηκε πραγματικά συναρπαστικό. Παρ’ όλα αυτά, η Δημοκρατία του Kadebostany δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από το μηδέν. Ίσως αυτό να έχει τις ρίζες του στο ότι ήμουν υιοθετημένος και, τότε, δεν γνώριζα από πού κατάγομαι. Ένιωσα μια έντονη ανάγκη να επινοήσω τη δική μου καταγωγή, τη δική μου χώρα, και να τη μετατρέψω σε κάτι βαθιά καλλιτεχνικό.
Για μένα, η Δημοκρατία έγινε ένα θεμέλιο, μια πλατφόρμα για τη ζωή και τη δημιουργικότητά μου. Μου έδωσε τη δυνατότητα να συγκεντρώσω όλες τις ιδέες μου -οπτικές, μουσικές, εννοιολογικές και ιστορικές- μέσα σε ένα φανταστικό έθνος. Και ναι, μου αρέσουν ορισμένα στοιχεία της ολοκληρωτικής αισθητικής, αλλά στο δικό μου σύμπαν όλα είναι διανθισμένα με θετικότητα. Η πρόθεσή μου είναι πάντα καλοπροαίρετη, δεν θέλω να ελέγχω κανέναν. Θέλω να εμπνέω, να δημιουργώ και να χτίζω έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να μπουν με περιέργεια και θαυμασμό.
Έχεις την τάση να χρησιμοποιείς δείγματα εθνοτικής μουσικής από διάφορες γωνιές του κόσμου. Η αναζήτησή σου για έμπνευση είναι ένα πνευματικό ταξίδι γύρω από τον κόσμο; Ή μήπως αυτά τα δείγματα αποτελούν απλώς την περίπτωση του “αυτό ακούγεται πολύ ωραίο και θα το χρησιμοποιήσω σε ένα κομμάτι”;
Δεν βλέπω τη μουσική σε κατηγορίες και δεν προσπαθώ να ταξινομήσω τίποτα. Στην πραγματικότητα, δεν μου αρέσει όταν οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν τη μουσική ως παγκόσμια μουσική. Για μένα, υπάρχει ο πλανήτης, υπάρχει η μουσική και υπάρχουν οι άνθρωποι που δημιουργούν ήχους. Επιτρέπω στον εαυτό μου απόλυτη ελευθερία τόσο στη δημιουργία όσο και στην ακρόαση. Εμπνέομαι από μουσική που προέρχεται από παντού, από κάθε κουλτούρα, από κάθε γωνιά του κόσμου.
Έτσι, είναι φυσικό η δική μου μουσική να φέρει στοιχεία από πολλές διαφορετικές πηγές. Δεν πρόκειται για ένα πνευματικό ταξίδι, ούτε απλώς για το “άκουσα κάτι ωραίο και το χρησιμοποιώ”. Απλώς απορροφώ ό,τι μου ταιριάζει, ανεξάρτητα από το πού προέρχεται.
Γι’ αυτό και η δημιουργία της Δημοκρατίας του Kadebostany είχε τόσο νόημα. Τελικά, αυτό που θέλω είναι να δημιουργήσω το δικό μου είδος, την ποπ μουσική Kadebostany, έναν κόσμο όπου όλες αυτές οι επιρροές μπορούν να συνυπάρχουν ελεύθερα, χωρίς ετικέτες και χωρίς σύνορα.
Η μουσική του Kadebostany φαίνεται να προέρχεται συχνά μέσα από μια γυναικεία οπτική, ενώ η γυναικεία παρουσία κυριαρχεί και στην εικονογραφία του πρότζεκτ. Θεωρείς τις δημιουργίες σου ως μια αναπαράσταση της γυναικείας εμπειρίας και των γυναικείων ονείρων; Ή πρόκειται για μια προσπάθεια ισορροπίας που υπερβαίνει το φύλο;
Έχω συνεργαστεί με πολλές γυναίκες, αλλά και με άνδρες τραγουδιστές. Για μένα, το φύλο δεν αποτέλεσε ποτέ κριτήριο. Όταν συναντώ έναν καλλιτέχνη, το μόνο που αναρωτιέμαι είναι αν θέλω να δημιουργήσω μουσική με αυτό το άτομο, όχι αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Πραγματικά δεν έχει καμία σημασία για μένα και δεν το σκέφτομαι καθόλου.
Η γυναικεία ενέργεια στον Kadebostany δεν είναι κάτι που σχεδίασα συνειδητά. Προέκυψε φυσικά μέσα από τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνδέθηκα και από αυτούς που με ενέπνευσαν. Η δουλειά μου δεν αφορά τόσο το φύλο, όσο το συναίσθημα, τον χαρακτήρα και το μοναδικό πνεύμα που φέρνει ο κάθε συνεργάτης.
Ως λάτρης της ambient μουσικής, νιώθω ότι ανεξάρτητα από το κομμάτι σου, πάντα υπάρχει κάτι που μου θυμίζει ποπ τραγούδια χτισμένα πάνω σε μια ambient βάση. Είναι η ατμόσφαιρα κάτι που αναζητάς συνειδητά; Και ποιοι ambient καλλιτέχνες σε εμπνέουν;
Η ατμόσφαιρα είναι ουσιαστική για μένα. Μου αρέσει να δημιουργώ μια συγκεκριμένη διάθεση στη μουσική μου. Πάντα με ενέπνεαν οι Roxy Music, τόσο τα οπτικά τους στοιχεία όσο και η συνολική τους αισθητική. Και ο Brian Eno είναι ένας από τους ήρωές μου.
Μου αρέσει επίσης η ορχηστρική μουσική, και σε όλες τις παραγωγές μου -ακόμη και όταν υπάρχουν φωνητικά- το μουσικό μέρος πρέπει να μπορεί να σταθεί μόνο του. Πρέπει να μπορείς να αφαιρέσεις τη φωνή και να συνεχίσεις να νιώθεις στοιχειωμένος και να μεταφέρεσαι από τη μουσική. Η ατμόσφαιρα είναι πάντα το θεμέλιο.
Το βιντεοκλίπ του “Save Me” μου θυμίζει ορισμένες σκηνές από την ταινία “Summer With Monica” του Ingmar Bergman. Θεωρείς τον εαυτό σου λάτρη του κινηματογράφου; Και, σε αυτό το πλαίσιο, αντιλαμβάνεσαι τη μουσική σου με “κινηματογραφικούς όρους”; Χρειάζεσαι μια νοητική εικόνα για να ολοκληρώσεις τα τραγούδια σου;
Kadebostany: Με ενδιαφέρουν πολύ οι εικόνες και, ναι, είμαι σίγουρα λάτρης του κινηματογράφου. Γράφω μουσική και για ταινίες, οπότε η αφήγηση μέσω του ήχου είναι κάτι φυσικό για μένα. Βλέπω τη μουσική ως έναν τρόπο να εκφράσω μια ιστορία, ένα συναίσθημα, ένα ταξίδι. Οι εικόνες συχνά εμφανίζονται ενστικτωδώς όσο συνθέτω.
Για μένα, τα οπτικά στοιχεία δίνουν δύναμη στη μουσική. Την ενισχύουν, την επεκτείνουν και βοηθούν να καθοριστεί η συναισθηματική της κατεύθυνση. Μου είναι αδύνατο να διαχωρίσω την εικόνα από τον ήχο, οι νοητικές εικόνες είναι απαραίτητες για να ολοκληρώσω ένα τραγούδι.
Παρόλο που η μουσική σου απέχει πολύ από τα εμπορικά ποπ χιτ, έχεις μπει στα charts και ορισμένοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί σε λατρεύουν. Σε μια εποχή όπου το “ραδιοφωνικό ποπ” θεωρείται σχεδόν προσβολή, υπάρχει ακόμη ελπίδα για τους δημιουργικούς ανθρώπους να ακουστούν ευρέως; Χρειάζονται οι απλοί άνθρωποι ποιοτική μουσική και τέχνη;
Μπορεί να είμαι αφελής, αλλά πιστεύω ειλικρινά ότι ένα καλό τραγούδι θα βρει πάντα τον δρόμο του. Κάθε μέρα προσπαθώ να γράψω το τέλειο τραγούδι, αυτό είναι κάτι που δεν με έχει εγκαταλείψει ποτέ, και θα συνεχίσω να το επιδιώκω μέχρι το τέλος.
Και ναι, οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν ανάγκη από ποιοτική μουσική και τέχνη. Μερικές φορές δεν το συνειδητοποιούν, αλλά όταν έρχεται στα χέρια τους κάτι ουσιαστικό, συντονίζονται αμέσως με αυτό. Δεν μπορούν να σταματήσουν να το ακούνε, δεν μπορούν να σταματήσουν να το νιώθουν. Η τέχνη αγγίζει τους ανθρώπους ακόμη και όταν δεν το περιμένουν.
Τι θυμάσαι από τις προηγούμενες συναυλίες σου στην Αθήνα; Και τι περιμένεις από την επόμενη;
Θυμάμαι το κοινό στην Αθήνα να τρελαίνεται, να ακούει, να τραγουδά και να χορεύει με πάθος. Η Αθήνα έχει μερικούς από τους πιο αφοσιωμένους θαυμαστές που έχω συναντήσει ποτέ.
Η επόμενη συναυλία θα είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Συνεργάζομαι με νέους μουσικούς και νέους τραγουδιστές. Θα υπάρχουν βιολιά, κιθάρες, μαντολίνα, κόρνα, modular synthesizers. Οπτικά και μουσικά θα θυμίζει πολύ περισσότερο ταινία. Και σε αυτή την ταινία, εγώ είμαι ο outsider.
Θα ερμηνεύσω κλασικά τραγούδια των Kadebostany σε μια νέα εκδοχή, και θα παρουσιάσω επίσης μουσική από το επερχόμενο άλμπουμ “The Outsider”. Θέλω ο κόσμος να το ζήσει με ανοιχτό μυαλό, γιατί θα είναι κάτι πραγματικά εξωπραγματικό.
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου.
Eυχαριστώ και εγώ για τη φιλοξενία. Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι θα υπάρχει ένας πολύ ιδιαίτερος καλεσμένος στο ελληνικό σκέλος της περιοδείας “The Outsider”. Το όνομά του είναι Alex Sid. Είναι Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης και παραγωγός, και μακροχρόνιος συνεργάτης μου. Έχουμε γράψει τραγούδια μαζί και είμαι πραγματικά χαρούμενος που θα είναι ειδικός καλεσμένος σε αυτές τις συναυλίες. Σε ευχαριστώ.