Υπάρχει ένας ιδιαίτερος μυστικισμός γύρω από τους Manilla Road, μια μπάντα που έχει διασχίσει τους μακρινούς και περίπλοκους δρόμους του underground metal με την αποφασιστικότητα ενός πολεμιστή. Η πορεία τους απλώνεται σε πάνω από τέσσερις δεκαετίες, γεμάτη επικές ιστορίες, μυστικιστικά θέματα και αστείρευτο πάθος. Αν και δεν έγιναν ποτέ τους εμπορικό μεγαθήριο, λίγες μπάντες έχουν καταφέρει να φτάσουν το επίπεδο συνέπειας και οράματος που είχαν οι Manilla Road. Πολλά άλμπουμ σημάδεψαν την πορεία τους, το “The Deluge” είναι ένα από αυτά που ξεχωρίζουν. Είναι το σημείο όπου ο χαρακτηριστικός τους ήχος έφτασε στην πιο ολοκληρωμένη του μορφή. Ήταν μια πολεμική ιαχή, μια καταιγίδα που ξέσπασε και μια προφητεία που επιβεβαιώθηκε.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, το heavy metal είχε ήδη αλλάξει. Το thrash metal είχε κάνει την εμφάνισή του και συγκροτήματα όπως οι Metallica, Slayer και Exodus είχαν φέρει μία πρωτοφανής ταχύτητα και ένταση στο είδος. Οι Manilla Road, αν και ήδη βετεράνοι της underground σκηνής, πήραν χαμπάρι αυτή την αλλαγή. Ωστόσο, δεν εγκατέλειψαν την επική τους προσέγγιση. Αντίθετα, διαμόρφωσαν τη δική τους πορεία, συνδυάζοντας την ανερχόμενη επιθετικότητα του thrash με τα παραδοσιακά metal στοιχεία τους.
Ο Mark “The Shark” Shelton, η ψυχή της μπάντας, είχε ήδη δείξει την αγάπη του για την ιστορία και τη μυθολογία σε προηγούμενα άλμπουμ, όπως τα “Crystal Logic” και “Open the Gates”. Όμως, το “The Deluge” πήρε αυτά τα στοιχεία και τα απογείωσε, κάνοντας τον ήχο τους πιο επιθετικό, τεχνικό και γεμάτο θεματικό βάθος. Ήταν το άλμπουμ όπου οι Manilla Road ακόνισαν τα σπαθιά τους και μπήκαν στη μάχη χωρίς δισταγμό.
Οι Manilla Road είχαν πάντα πάθος για τη μυθολογία, και το “The Deluge” δεν αποτελεί εξαίρεση
Ενώ το “Crystal Logic” παραμένει το απόλυτο cult classic της μπάντας, το “The Deluge” τελειοποίησε τον συνδυασμό χαρακτηριστικών riffs, to-the-point μελωδιών και φωνητικών του Shelton, δημιουργώντας ένα μνημείο επικού heavy metal. Το εναρκτήριο κομμάτι, “Dementia“, θέτει αμέσως τον τόνο. Είναι γρήγορο, σχεδόν thrash, με ένταση που δεν υπήρχε στις προηγούμενες δουλειές τους. Κομμάτια όπως τα “Isle of the Dead” και “Taken By Storm” συνεχίζουν την αδιάκοπη επίθεση, δείχνοντας ότι ο Shelton δεν δίσταζε να κινηθεί σε πιο βαριά και επιθετικά μονοπάτια.
Τραγούδια όπως τα “The Deluge” και “Friction in Mass” αναδεικνύουν την χαρακτηριστική αφήγηση της μπάντας. Οι μεγάλες τους συνθέσεις θυμίζουν μελοποιημένα αρχαία έπη. Αυτά τα κομμάτια ακολουθούν μια αφηγηματική δομή, μεταβαίνοντας μέσα από διαφορετικές μουσικές φάσεις που αντικατοπτρίζουν την ένταση και την κορύφωση μιας μεγάλης ιστορίας. Η οργανική παραγωγή του “The Deluge” ενισχύει τη μυστικιστική του ατμόσφαιρα. Κάποιοι μπορεί να προτιμούσαν μια πιο γυαλισμένη μίξη, όμως η απόκοσμη ποιότητα του ήχου ταιριάζει απόλυτα στη μεσαιωνική και αφηγηματική αισθητική των Manilla Road.
Οι Manilla Road είχαν πάντα πάθος για την ιστορία και τη μυθολογία, και το “The Deluge” δεν αποτελεί εξαίρεση. Το άλμπουμ πήρε το όνομά του από τους μύθους του Μεγάλου Κατακλυσμού, που εμφανίζονται σε πολλούς πολιτισμούς. Από τη βιβλική ιστορία της Κιβωτού του Νώε μέχρι το Έπος του Γκιλγκαμές και τον ελληνικό μύθο της πλημμύρας του Δευκαλίωνα, η θεματολογία του βασίζεται σε παγκόσμιες αφηγήσεις καταστροφής και αναγέννησης.
Ο Shelton είχε πει κάποτε ότι το “The Deluge” ήταν το πρώτο άλμπουμ των Manilla Road που είχε «όλο το πακέτο»
Αυτή η ιδέα της καταστροφής και της ανανέωσης διατρέχει όλο το άλμπουμ. Δεν εμφανίζεται μόνο στο ομώνυμο κομμάτι, αλλά και στον τρόπο που τα τραγούδια μιλούν για τον πόλεμο, την καταστροφή και τις προφητείες μιας επικείμενης αποκάλυψης. Οι στίχοι και η μουσική δημιουργούν ένα δραματικό σκηνικό, μεταφέροντας τον ακροατή σε ένα κόσμο όπου η καταστροφή οδηγεί στην αναγέννηση. Κομμάτια όπως το “Hammer of the Witches” ζωντανεύουν εικόνες κρυφής γνώσης, ενώ το “Shadows in the Black” θυμίζει μεσαιωνική ιστορία γεμάτη σκοτεινούς οιωνούς. Ακόμα και στις πιο επιθετικές του στιγμές, το “The Deluge” δημιουργεί έναν πλήρως καθηλωτικό κόσμο.
Ένα από τα πιο υποτιμημένα αλλά ουσιαστικά στοιχεία του “The Deluge” είναι το drumming του Randy Foxe. Η περίτεχνη τεχνική του στα τύμπανα έδωσε νέα πνοή στον ήχο των Manilla Road, κάνοντάς τον πιο ζωντανό και επιβλητικό. Σε αντίθεση με παραδοσιακούς metal ντράμερ της εποχής, το παίξιμο του Foxe ήταν ταυτόχρονα χαοτικό και μελετημένο, δίνοντας στο “The Deluge” μια απρόβλεπτη ενέργεια. Η χημεία του με τις μπασογραμμές του Scott “Scooter” Park δημιούργησε την ιδανική βάση για την πολύπλοκη και γεμάτη εναλλαγές κιθαριστική δουλειά του Shelton, σχηματίζοντας ένα δυναμικό και ασταμάτητο rhythm section.
Ο Shelton είχε πει κάποτε ότι το “The Deluge” ήταν το πρώτο άλμπουμ των Manilla Road που είχε «όλο το πακέτο». Από τη σύνθεση των τραγουδιών μέχρι την ηχογράφηση, ήταν η στιγμή που όλα λειτούργησαν αρμονικά. Έθεσε επίσης τη βάση για τον μελλοντικό ήχο των Manilla Road, επηρεάζοντας δίσκους όπως το “Mystification” και το “The Courts of Chaos”.
Τα θέματα, οι δομές και η συνολική εκτέλεση του “The Deluge” ενέπνευσαν μια νέα γενιά underground metal συγκροτημάτων
Παράλληλα, γεφύρωσε το κενό μεταξύ του παραδοσιακού επικού heavy metal και της ολοένα αυξανόμενης επιθετικότητας του thrash, καθιστώντας το μια μοναδική κυκλοφορία στην ιστορία του είδους. Τα θέματα, οι δομές και η συνολική εκτέλεση του άλμπουμ ενέπνευσαν μια νέα γενιά underground metal συγκροτημάτων, όπως οι Eternal Champion και οι Visigoth, που συνεχίζουν την παράδοση της μυθικής metal αφήγησης.
Λίγα άλμπουμ καταφέρνουν πετυχημένα να σε μεταφέρουν σε έναν άλλο κόσμο, γεμάτο πολεμιστές και ξεχασμένες ιστορίες. Το “The Deluge” είναι ένα από αυτά. Ένας δίσκος που απαιτεί προσοχή, σεβασμό και εμβάθυνση, προσφέροντας πλούσιες ανταμοιβές σε κάθε νέα ακρόαση. Και φυσικά, Rest in Power Mark “The Shark” Shelton.