Το Nickel Boys δεν είναι απλά μια κινηματογραφική μεταφορά. Ο RaMell Ross δημιουργεί μια εμπειρία που σε βυθίζει στο παρελθόν και σε στοιχειώνει. Η ιστορία του Elwood Curtis, ενός Αφροαμερικανού εφήβου στη Φλόριντα των 60s, δεν είναι μια απλή ιστορία αδικίας. Είναι η αντανάκλαση μιας πραγματικότητας που εξακολουθεί να βαραίνει το παρόν. Ο Ross συνθέτει ένα φιλμ που ισορροπεί μεταξύ ομορφιάς και φρίκης, με μια προσέγγιση που θυμίζει ντοκιμαντέρ.
Ο Ross επιλέγει να χρησιμοποιήσει μια πρώτη προσώπου προσέγγιση, βάζοντας τον θεατή στη θέση του Elwood.
Ο Elwood μεγαλώνει με την καθοδήγηση της γιαγιάς του, Hattie. Οι λέξεις του Martin Luther King τον γεμίζουν ελπίδα. Πιστεύει πως η αλλαγή είναι δυνατή. Όμως, μια αθώα απόφαση τον οδηγεί στην καταστροφή. Όταν δέχεται μια ευγενική προσφορά για μια διαδρομή με αυτοκίνητο, δεν γνωρίζει ότι το όχημα είναι κλεμμένο. Χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να εξηγήσει, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται άδικα. Ο προορισμός του δεν είναι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση που ονειρευόταν, αλλά η ακαδημία Nickel ένα αναμορφωτήριο όπου η σκληρότητα και ο ρατσισμός κυριαρχούν.
Ο Ross επιλέγει να χρησιμοποιήσει μια πρώτη προσώπου προσέγγιση στην σκηνοθεσία του. Έτσι βάζει τον θεατή στη θέση του Elwood. Αυτό το κινηματογραφικό εύρημα δεν είναι απλά αισθητικό. Μας αναγκάζει να νιώσουμε την αγωνία του, την αδικία, τον τρόμο. Οι αντανακλάσεις του προσώπου του σε καθρέφτες και γυάλινες επιφάνειες υποδηλώνουν έναν άνθρωπο που βλέπει τον εαυτό του να διαλύεται από το σύστημα που τον βλέπει ως απειλή, χωρίς να είναι.
Ο Elwood βρίσκει σύμμαχο στον Turner, έναν ρεαλιστή συγκρατούμενο που πιστεύει πως η επιβίωση είναι το μόνο που μετράει. Οι σκηνές τους μαζί χτίζουν μια δυναμική σχέση γεμάτη αντιθέσεις. Ο Elwood βλέπει το καλό στον κόσμο. Ο Turner βλέπει την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι. Μαζί, ισορροπούν ανάμεσα στην επιβίωση και στην ελπίδα, δημιουργώντας μια σχέση που θα καθορίσει τη μοίρα τους.
Ο χρόνος δεν έχει επουλώσει τις πληγές. Αντίθετα, τις έχει σφραγίσει μέσα στους χαρακτήρες.
Και μπορούμε να πούμε πως και αυτή είναι η θεματική της ταινίας. Η ισορροπία ανάμεσα στην ελπίδα και το ιδεατό, με την σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται από παράγοντες, που οι δύο πρωταγωνιστές μας, δεν μπορούν να ελέγξουν. Η ταινία δεν στηρίζεται σε διαλόγους για να μεταφέρει το μήνυμά της. Ο ήχος και η εικόνα μιλούν από μόνα τους. Ο RaMell Ross χρησιμοποιεί ήχους που άλλοτε καθηλώνουν και άλλοτε τρομάζουν. Απλά πράγματα, όπως το χτύπημα μιας πόρτας ή το σφύριγμα του ανέμου, λειτουργούν ως υπενθυμίσεις του φόβου και της καταπίεσης.
Οι εικόνες της ταινίας είναι προσεκτικά δομημένες, αποτυπώνοντας μια πραγματικότητα που δεν χρειάζεται υπερβολές για να σοκάρει. Και ακόμη και η μεταφορά της ταινίας στην σύγχρονη εποχή, δεν εμποδίζει το μήνυμα της από το να διαδοθεί. Ίσα-ίσα το ενισχύει. Ο τρόπος που ο Ross αποτυπώνει τη διαχείριση του τραύματος είναι συγκλονιστικός. Ο χρόνος δεν έχει επουλώσει τις πληγές. Αντίθετα, τις έχει σφραγίσει μέσα στους χαρακτήρες του.
Η ταινία αποδομεί την κλασική αφήγηση της αμερικανικής ιστορίας. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε ήρωες που σώζουν την ημέρα. Ο Elwood και ο Turner δεν είναι απλά χαρακτήρες, είναι σύμβολα της γενιάς τους. Η βία, η αδικία και η απόγνωση δεν είναι κατασκευασμένα στοιχεία. Είναι πραγματικότητα. Ο Ross δεν ωραιοποιεί τίποτα. Παρουσιάζει μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί με κάθε κόστος, όσο και αν σε κάνει να προβληματιστείς και όσο και αν σε στοιχειώσει.
To Nickel Boys είναι must-watch κινηματογράφος.
Το Nickel Boys δεν είναι εύκολη ταινία. Δεν χαρίζεται στον θεατή. Δεν προσφέρει ανακούφιση. Αντίθετα, σε αναγκάζει να σκεφτείς, να νιώσεις, να θυμηθείς. Οι ερμηνείες των ηθοποιών σε διαλύουν και σε βάζουν σε έναν κόσμο, στον οποίο δεν θέλεις να βρίσκεσαι. Έναν κόσμο, τον οποίο μέσα στην άγνοια μας και το “ρόζ συννεφάκι” που ζούμε παραβλέπουμε.
Δεν είναι μια ταινία που βλέπεις και ξεχνάς. Είναι ένα έργο που κουβαλάς μαζί σου, μια ωδή στην αντοχή και τη μνήμη. Είναι must-watch κινηματογράφος και μια υπενθύμιση ότι υπάρχει και μια σκοτεινή πλευρά της ιστορίας του κόσμου. Και πρώτο χέρι, σε αυτή, έχει ο ίδιος ο άνθρωπος.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Movie: Nickel Boys
Year: 2024
Duration: 122′
Genre: Drama, Historical
Director: RaMell Ross
Ethan Herisse, Daveed Diggs, Brandon Wilson, Hamish Linklater, Fred Hechinger, Jimmie Fails, Aunjanue Ellis-Taylor, Ethan Cole Sharp
Nickel Boys
Το Nickel Boys δεν είναι μια ταινία που βλέπεις και ξεχνάς. Είναι ένα έργο που κουβαλάς μαζί σου, μια ωδή στην αντοχή και τη μνήμη. Είναι must-watch κινηματογράφος και μια υπενθύμιση ότι υπάρχει και μια σκοτεινή πλευρά της ιστορίας του κόσμου. Και πρώτο χέρι, σε αυτή, έχει ο ίδιος ο άνθρωπος.