Η ταινία του Robert Eggers “Nosferatu” αναγεννά το κλασικό έργο του F.W. Murnau, επανερμηνεύοντας το ως ένα έργο τέχνης γεμάτο σκοτεινές ενέργειες. Ο Eggers εμβαθύνει στις βαθύτερες ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις του έργου. Σε μια συνέντευξή του, ο σκηνοθέτης εξηγεί τις σκέψεις και τις προσεγγίσεις του κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της ταινίας, προσφέροντας μια πιο προσωπική εικόνα του έργου του.
Ο Eggers αρχίζει τη συζήτηση αναφέροντας την αρχική του επαφή με το έργο και τη διαδικασία αναβίωσής του. Όπως αποκαλύπτει, το πρώτο βήμα στην πορεία της ταινίας ήταν η δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης στο σχολείο του, όταν ήταν 17 χρονών. Η εμπειρία αυτή στάθηκε η αφετηρία του για να εξετάσει τις δημιουργικές προθέσεις του Murnau. «Η παράσταση που έκανα τότε ήταν πιο εξπρεσιονιστική και πιο έντονη από την ταινία του Murnau», εξηγεί ο Eggers, σημειώνοντας πως ο ίδιος είχε προσπαθήσει να κατανοήσει τις επιρροές των δημιουργών της αυθεντικής ταινίας, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Eggers, ενδιαφέρονταν περισσότερο για το γερμανικό ρομαντισμό παρά για τον καθαρό εξπρεσιονισμό.
Ο Eggers φέρνει στο προσκήνιο τη χαρακτήρα της Ellen Hutter (Lily-Rose Depp), λέγοντας ότι η ταινία του δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ψυχική σύνδεση μεταξύ αυτής και του Κόμη Orlok. «Η Ellen είναι θύμα όχι μόνο του Κόμη, αλλά και της κοινωνίας του 19ου αιώνα», αναφέρει ο Eggers, υπογραμμίζοντας την ανάγκη της να παραδοθεί στο σκοτάδι για να απελευθερωθεί από την καταπίεση της εποχής της. Η ιστορία της Ellen, όπως σημειώνει ο Eggers, είναι βαθιά επηρεασμένη από την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα της, και η σύνδεσή της με τον Orlok καθίσταται το κλειδί για την εξερεύνηση αυτών των συναισθημάτων.
Ο Robert Eggers αναφέρει ότι υπάρχουν στοιχεία στο “Nosferatu” που θυμίζουν περισσότερο το “Wuthering Heights” παρά το “Dracula”
Ο Eggers είναι γνωστός για την αφοσίωσή του στην έρευνα και στην αυθεντικότητα του παρελθόντος, και αυτή η ταινία δεν αποτελεί εξαίρεση. «Η προσέγγισή μου είναι να αναπαράγω όχι μόνο τις υλικές πτυχές του παρελθόντος, αλλά και τα έθιμα», λέει ο σκηνοθέτης. Στην περίπτωση του “Nosferatu”, αναπαράγει την ρουμανική αριστοκρατική ενδυμασία για τον Orlok και συνδυάζει τη σλαβική και βαλκανική μυθολογία των βαμπίρ, δίνοντας στον χαρακτήρα την εμφάνιση ενός σάπιου πτώματος. Ο Eggers αναφέρει επίσης την προσοχή στις μικρότερες λεπτομέρειες, όπως τα έπιπλα της περιόδου Biedermeier και τα gothic κτήρια της Γερμανίας του 1838, για να συνδέσει το υπερφυσικό με την πραγματικότητα.
Ο Eggers αναφέρεται επίσης στη γλώσσα της ταινίας, τονίζοντας τη σημασία της αυθεντικότητας στο διάλογο. Παρόλο που οι χαρακτήρες δεν μιλούν γερμανικά, επιλέχθηκε να χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα με στοιχεία από την αγγλική προφορά της εποχής και κάποιους διαλόγους σε Ρουμανικά και Ρομανί. «Η γλώσσα του Orlok είναι η αρχαία Δακική, μια γλώσσα που μιλούσαν οι πρόγονοι των Ρουμάνων», εξηγεί, αναφέροντας τη συμμετοχή του Ρουμάνου συμβούλου Florin Lazarescu, ο οποίος μεταφράζει την ποίηση του Orlok στην αρχαία αυτή γλώσσα.
Όταν ρωτήθηκε για την πολιτική διάσταση της ταινίας και τη σχέση της με το φόβο του “Άλλου”, ο Eggers παραδέχεται ότι η έννοια της «εθνικής ταυτότητας» δεν ήταν η κύρια ανησυχία του. Αντίθετα, τονίζει ότι η πιο συναρπαστική πτυχή του έργου ήταν το θέμα του «δαιμονικού εραστή», όπου ο Orlok έρχεται για την Ellen και όχι κάποια άλλη. «Αυτό το στοιχείο θυμίζει περισσότερο το “Wuthering Heights” παρά το “Dracula” του Bram Stoker», λέει, αναδεικνύοντας τη συναισθηματική και ψυχολογική διάσταση της σχέσης αυτής.
Το “Nosferatu” του Robert Eggers ήταν μια βαθειά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, της επιθυμίας και του φόβου
Όταν ρωτήθηκε για την πολιτική διάσταση της ταινίας και τη σχέση της με το φόβο του “Άλλου”, ο Eggers παραδέχεται ότι η έννοια της «εθνικής ταυτότητας» δεν ήταν η κύρια ανησυχία του. Αντίθετα, τονίζει ότι η πιο συναρπαστική πτυχή του έργου ήταν το θέμα του «δαιμονικού εραστή», όπου ο Orlok έρχεται για την Ellen και όχι κάποια άλλη. «Αυτό το στοιχείο θυμίζει περισσότερο το “Wuthering Heights” παρά το “Dracula” του Bram Stoker», λέει, αναδεικνύοντας τη συναισθηματική και ψυχολογική διάσταση της σχέσης αυτής.
Το “Nosferatu” του Eggers ήταν μια βαθειά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, της επιθυμίας και του φόβου, ενσωματώνοντας στοιχεία από την ιστορία και τη μυθολογία με τον πιο αυθεντικό τρόπο. Η ταινία προσφέρει μια σκοτεινή ματιά στην ανθρώπινη φύση, μέσω της ιστορίας της Ellen και του Orlok.