Το 1975, οι Pink Floyd κυκλοφορούν ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα άλμπουμ της πορείας τους, το “Wish You Were Here“. Πίσω από τον ήχο του, ξεδιπλώνεται ένα εξίσου έντονο οπτικό σύμπαν, με τον Aubrey Powell των Hipgnosis να δημιουργεί μια σειρά από εικόνες που δεν συνοδεύουν απλώς τη μουσική. Τη μεταφράζουν, τη σχολιάζουν και, όπως συχνά συμβαίνει με τους Floyd, την εξετάζουν με σκεπτικισμό.
Ο ίδιος ο Powell έχει δηλώσει ότι το εξώφυλλο αποτελεί σχόλιο για τη σχέση του συγκροτήματος με τη μουσική βιομηχανία. Στο μπροστινό μέρος της συσκευασίας εμφανίζονται δύο άντρες να δίνουν τα χέρια· ο ένας τυλίγεται στις φλόγες. Πρόκειται για κασκαντέρ, και η εικόνα λειτουργεί κυριολεκτικά: κάποιος “καίγεται” όταν κάνει συμφωνίες με τον άλλο. Στην πίσω όψη βλέπουμε έναν “αόρατο” άντρα με κοστούμι, που θυμίζει πλασιέ και προσπαθεί να πουλήσει έναν δίσκο. Ωστόσο, δεν γνωρίζεις ποιος πραγματικά είναι. Πρόκειται για ένα ακόμη σχόλιο πάνω στην απρόσωπη διάσταση της καλλιτεχνικής εμπορευματοποίησης.
Το πακέτο περιλάμβανε και μια κάρτα με μία από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες του άλμπουμ: έναν δύτη να πέφτει στο νερό χωρίς να προκαλεί καθόλου κυματισμό. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στη Sierra Nevada, χρησιμοποιώντας κασκαντέρ που μπορούσε να κρατήσει την αναπνοή του για δύο λεπτά. Έτσι αποφεύχθηκε οποιαδήποτε διαταραχή της επιφάνειας. Σύμφωνα με τον Powell, η εικόνα εκφράζει τη στάση των Pink Floyd απέναντι στη “φασαρία” της μουσικής βιομηχανίας. Κάθε καλλιτέχνης μπορεί να επιλέξει αν θα προκαλέσει αναταραχή ή όχι.
Το “Wish You Were Here” των Pink Floyd τιμά τον Syd Barrett με εικόνες απουσίας και αντίστασης στη μουσική βιομηχανία
Ανάμεσα στις οπτικές αναφορές βρίσκεται και μια φωτογραφία πέπλου κηδείας, σύμβολο απουσίας που παραπέμπει στην απώλεια του Syd Barrett. Ήταν φίλος του συγκροτήματος και αποτέλεσε δημιουργικό πυρήνα στα πρώτα του βήματα. H πρώτη κυκλοφορία του δίσκου ήταν καλυμμένη με μαύρο πλαστικό. Δεν υπήρχε εξώφυλλο· μόνο ένα κυκλικό αυτοκόλλητο με δύο μηχανικά χέρια που σφίγγονται. Δεν αναγραφόταν ούτε το όνομα του συγκροτήματος ούτε ο τίτλος, μόνο το σύμβολο. Η δισκογραφική αντέδρασε έντονα. Ο Powell θυμάται: «Τρελάθηκαν. Εμείς, όμως, ήμασταν αποφασισμένοι να το κάνουμε όπως το είχαμε φανταστεί. Το αντιμετωπίζαμε σαν ένα παιχνίδι με την προσμονή και την έκπληξη· να αγοράζεις κάτι χωρίς να ξέρεις ακριβώς τι περιέχει».
Το συγκεκριμένο αυτοκόλλητο, που χρησιμοποιήθηκε και στην ετικέτα του βινυλίου, ήταν χωρισμένο σε τέσσερα τεταρτημόρια. Το κάθε ένα αντιπροσώπευε ένα από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης: γη, φωτιά, αέρας και νερό. Ταυτόχρονα συμβόλιζε και τα τέσσερα μέλη των Pink Floyd.
Το “Wish You Were Here” λειτουργεί ως φόρος τιμής στον Barrett και ταυτόχρονα ως μουσική και εικαστική απόρριψη του status quo. Οι Pink Floyd ηχογράφησαν έναν ξεχωριστό δίσκο και επέλεξαν να τον συνοδεύσουν με ένα οπτικό σχόλιο πάνω σε όσα θεωρούσαν τοξικά. Ό,τι δεν φαίνεται – από τον αόρατο πωλητή μέχρι το νερό που μένει ακίνητο – έχει την ίδια σημασία με ό,τι απεικονίζεται. Το άλμπουμ, τελικά, απευθυνόταν σε εκείνον που είχε φύγει. Το εξώφυλλό του ανέδειξε με σαφήνεια πόσες παρουσίες μπορεί να εμπεριέχει η απουσία.