Η μουσική είναι ένας ατελείωτος κύκλος εξερεύνησης και εξέλιξης. Ο Γιάννης, γνωστός για τη συμμετοχή του στους Cosmic Shadows, κάνει ένα μεγάλο βήμα στη solo καριέρα του με το “Πυρετός 42“. Το νέο του project σηματοδοτεί μια βαθιά προσωπική καλλιτεχνική στροφή, ενσωματώνοντας ελληνικό στίχο και πειραματικούς ήχους. Σε αυτή τη συνέντευξη, μας αποκαλύπτει το όραμά του, τις εμπνεύσεις του και την πορεία που τον οδήγησε εδώ.
Γιάννη, το νέο σου project, "Πυρετός 42", είναι μια σημαντική στροφή στην καλλιτεχνική σου πορεία. Πώς προέκυψε αυτό το νέο όνομα και τι συμβολίζει για σένα; Κατά πόσο σε επηρέασαν οι ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ εκτός από το ότι είσαι το χαμένο μονοζυγωτικό αδερφάκι του Μπονάτσου; Ποια ήταν τα συναισθήματά σας; Κάνατε κάτι ιδιαίτερο για να το γιορτάσετε όταν σας ήρθε το μήνυμα ότι θα παίξετε εκεί;
Γειά σου Δανάη και σε ευχαριστώ για αυτήν την όμορφη συζήτηση. Είναι περίπου δυόμιση χρόνια που φλέρταρε στο μυαλό μου η ιδέα ενός solo project με ελληνικό στίχο, με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του 2024. Ξαπλωμένος σε μια παραλία στην Νάξο κοιτώντας το Milky Way, καπνίζοντας και ακούγοντας στο repeat τον δίσκο των ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ. Εμφανώς επηρεασμένος λοιπόν και αναζητώντας ένα όνομα για το νέο μου project, όταν άκουσα το κομμάτι Πυρετός 42, αποφάσισα πως έτσι θα ονομάσω το νέο μου project.
Πώς έρχεται η μετάβαση από το συγκρότημα Cosmic Shadows στο solo project; Τι διαφορετικό φέρνει αυτή η νέα προσέγγιση στην καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Η μετάβαση έγινε κλείνοντας τον κύκλο των 7 χρόνων που άκουγε στο όνομα Cosmic Shadows. Έχοντας πλέον αλλάξει και ωριμάσει μουσικά ήθελα να κάνω κάτι μονός μου αυτή την φορά, κάτι που ποτέ έως τώρα δεν είχα κάνει. Το διαφορετικό εδώ είναι το πάντρεμα από διάφορες επιρροές μουσικά όπως Proto Punk, New Wave, Electro, Psychedelic Rock κ.ά. Έχοντας λοιπόν σα βάση την ψυχεδέλεια, την ντύνω με ηλεκτρονικούς ήχους, drum machine και ατμοσφαιρικά synth κάτι που του δίνει μια πιο experimental και μια πιο new wave αισθητική. Κυρίως, η μεγάλη αλλαγή είναι ο ελληνικός στίχος, που επίσης δεν έχω πλησιάσει σχεδόν ποτέ μέχρι τώρα.
Ποια είναι η σημασία του τίτλου "Πυρετός 42" για εσένα προσωπικά; Εμπεριέχει κάποια συγκεκριμένη φιλοσοφία ή εμπειρία που επιθυμείς να μοιραστείς με το κοινό;
Εδώ είναι που συναντιούνται τρία πράγματα μαζί: 42° πυρετός, ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ και απόλυτη ταύτιση με τους στίχους του τραγουδιού Πυρετός 42. Πρόκειται για μια προσωπική εμπειρία που είχα μπαίνοντας σε ντελίριο εφόσον είχα καταναλώσει δηλητηριώδεις σπόρους από το φυτό Δατούρα.
Ποιες ήταν οι βασικές επιρροές που σε καθοδήγησαν στην δημιουργία αυτής της ατμοσφαιρικής και πειραματικής μουσικής;
Από τις πιο βασικές επιρροές είναι ονόματα όπως ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ, Dirty Beaches, The Black Angels, Suicide, Wall Of Death, Chrisma, The Underground Youth.
Το πρώτο single σου, "Το Όνειρο", συνδυάζει στοιχεία από το synth, την ηλεκτρονική και την ψυχεδελική μουσική. Ποια ήταν η διαδικασία πίσω από τη σύνθεση και την παραγωγή του κομματιού;
Η διαδικασία είχε ως εξής, έγραψα ένα beat στο drum machine. Άρχισα λοιπόν να παίζω με την κιθάρα από πάνω και σιγά σιγά να “ακούω” το synth από πίσω. Έχοντας την κιθάρα και το beat άρχισα να παίζω διάφορα με το synth. Καθώς έπαιζα, φαινόταν να κουμπώνουν άψογα όλα μεταξύ τους και σκάγανε ιδέες για περισσότερα πράγματα, εξτρά synth, μαράκες, ντέφι, στίχους και διάφορα άλλα στοιχεία. Εδώ να πούμε ότι έβαλε το χεράκι του και ο φίλος μου Γιώργος Νίκας (George Nikas) συμπληρώνοντας και παίζοντας synth και ντέφι. Επίσης έκανε το mix το mastering και την παραγωγή. Ευχαριστώ George!
Ποια είναι η σχέση σου με τα σύγχρονα εργαλεία μουσικής παραγωγής, όπως τα synthesizers και τα drum machines, και πώς τα ενσωματώνεις στη μουσική σου; Θέλετε να μας πείτε πώς καταλήξατε σε αυτή την απόφαση;
Τα τελευταία περίπου 10 χρόνια γράφω ιδέες και μουσικές σε υπολογιστή ή tablet. Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι έχεις άμεση επαφή με ό, τι σύγχρονο εργαλείο υπάρχει. Το πώς θα το ενσωματώσεις στη μουσική σου είναι καθαρά θέμα αισθητικής και οπτικής. Στο πώς θέλεις εσύ να πάρεις και να επεξεργαστείς το κάθε τι και τέλος πώς θα το προσαρμόσεις στα θέλω σου και στις ανάγκες σου.
Στο "Το Όνειρο" φαίνεται να υπάρχει μια έντονη αίσθηση του ονειρικού και της late 60s ψυχεδέλειας. Ποιες είναι οι συναισθηματικές ή νοηματικές κατευθύνσεις που θέλεις να μεταφέρεις στον ακροατή μέσω της μουσικής σου;
Αυτό πού πάντα μου άρεσε είναι να αφήνω τον ακροατή στην δική του φαντασία. Να φτιάχνει ο ίδιος μια ιστορία ακούγοντας την μουσική και το στίχο. Σίγουρα μου αρέσει να αφήνω υπονοούμενα δίνοντας ερεθίσματα και ιδέες ώστε ο ακροατής να πιαστεί από κάπου και να ταυτιστεί. Όταν βρίσκεσαι σε ντελίριο τότε όλα είναι σαν ένα όνειρο. Είναι η απόλυτη κατάσταση ψυχεδέλειας και ονειρικής εμπειρίας. Οπότε δεν θα μπορούσε να λείπει από “Το Όνειρο” αυτό το στοιχείο.
Τι ρόλο παίζουν για σένα οι στίχοι στο νέο project σου; Είναι η μουσική το κύριο μέσο έκφρασης ή οι στίχοι έχουν επίσης καθοριστική σημασία στον χαρακτήρα του "Πυρετός 42";
Όλα παίζουν τον ρόλο τους. Σκοπός είναι η μουσική να ντύνει τον στίχο χωρίς να υπερτερεί το ένα από το άλλο, έτσι ώστε ο ακροατής να μπορεί να εστιάσει και στα δύο. Τις περισσότερες φορές ο στίχος έχει να κάνει με προσωπικές εμπειρίες, κοινωνικοπολιτικές απόψεις και ανησυχίες. Άλλες φορές μπορεί να είναι κάτι αστείο, άλλες κάτι σοβαρό.
Αυτό που σίγουρα θέλω είναι να έχει κάτι να πει χωρίς να είναι απλώς ωραίες λέξεις σε μια καλή σειρά. Οπότε καθοριστική σημασία έχουν και τα δύο για τον χαρακτήρα του “Πυρετός 42”. Η μουσική άλλωστε από μόνη της σου γεννάει εικόνες, σε ταξιδεύει, σου μιλάει, σου θυμίζει. Ο στίχος από την άλλη σου κάνει το ίδιο. Απλώς το κάνει με ίσως λίγο παραπάνω καθοδήγηση και δίνοντάς σου περισσότερα πατήματα για μια μεγαλύτερη πιθανότητα να ταυτιστείς μαζί του.
Το νέο σου single είναι διαθέσιμο σε όλες τις μεγάλες πλατφόρμες streaming. Πώς βλέπεις την εξέλιξη της μουσικής βιομηχανίας και τον τρόπο που τα ψηφιακά μέσα επηρεάζουν την καλλιτεχνική δημιουργία και την επικοινωνία με το κοινό;
Σίγουρα η παρούσα κατάσταση και το πώς η μουσική βιομηχανία επηρεάζει καλλιτέχνες και κοινό δεν θα έλεγα πως ταιριάζει καθόλου στα δικά μου γούστα. Όλοι τρέχουν πίσω από νούμερα, πουλώντας το “είναι” τους για κάτι μόνο και μόνο επειδή είναι πιασάρικο και στην μόδα. Όχι όλοι, αλλά είναι κάτι που γίνεται και το βλέπω όλο και περισσότερο με καλλιτέχνες να αγοράζουν νούμερα και να πέφτουν στην παγίδα. Και τελικά χάνονται πριν καλά καλά τους πάρεις χαμπάρι.
Φυσικά είναι πολύ βοηθητικά τα ψηφιακά μέσα. Σε πολλές περιπτώσεις όμως χαντακώνουν τον καλλιτέχνη. Τελευταία βλέπουμε μεγάλους καλλιτέχνες να δηλώνουν ότι ορισμένες πλατφόρμες δεν αντιμετωπίζουν όπως θα έπρεπε τους καλλιτέχνες. Δυστυχώς δεν βλέπω την εξέλιξη της μουσικής βιομηχανίας έτσι όπως εμένα θα μου άρεσε για τα ελληνικά δεδομένα. Παρόλα αυτά το underground πάντα θα ζει και θα ανθίζει ανεξάρτητα από το πού εστιάζει η μουσική βιομηχανία. Πάντα θα δημιουργεί μεγαλύτερη και πιο ισχυρή επαφή με το κοινό και τον καλλιτέχνη. Αυτό για εμένα έχει μεγαλύτερη αξία.
Και τελικά ρε Γιάννη, ονειρευόμαστε πλέον;
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ νιώθω πως αν σταματήσω να ονειρεύομαι θα είναι το τέλος μου. Δεν σταμάτησα ποτέ να ονειρεύομαι. Αυτό είναι που μας κρατάει ζωντανούς και μας σπρώχνει στο να δημιουργούμε και να κάνουμε όμορφα πράγματα. Ο νους μας χρειάζεται κάπου να πιαστεί για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Οπότε να ονειρεύεστε φίλοι μου, είναι ο μονός τρόπος διαφυγής.
Το “Πυρετός 42” έιναι μια ανοιχτή πρόσκληση σε ένα ηχητικό και συναισθηματικό ταξίδι. Μέσα από πειραματικές μελωδίες και προσωπικούς στίχους, ο Γιάννης επιχειρεί να μας ταξιδέψει σε έναν κόσμο όπου η μουσική συναντά το συναίσθημα, την εμπειρία και την ανάγκη για έκφραση. Και όπως ο ίδιος λέει, όσο συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, η μουσική θα βρίσκει πάντα τον δρόμο της (ή θα ανοίγει κάποιον νέο).