Release Athens 2024: Thievery Corporation, Black Pumas, The Budos Band, Anduze 09/07/2024, @ Πλατεία Νερού
Τρίτη 9 Ιουλίου. Δύσκολη μέρα από το πρωί. Όσο βλέπεις stories στα social media από φίλους και γνωστούς να απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε κάποιο νησάκι, σε πιάνει μιζέρια γιατί εσύ πρέπει να πας στο γραφείο σου και να δουλέψεις. Αλλά μόνο στη σκέψη ότι θα φύγεις νωρίτερα για να πας να απολαύσεις τις μουσικάρες των Thievery Corporation, Black Pumas, The Budos Band και Anduze στην Πλατεία Νερού, όλα μοιάζουν λίγο καλύτερα. Ο καυτός ήλιος που σε χτυπάει στα μούτρα όσο κατεβαίνεις με το αμάξι την παραλιακή, μοιάζει με ένα γλυκό φιλί δράκου που σε προετοιμάζει για τη φάση. Σαν να σου λέει «Μαν, θα φας τη ζέστη του αιώνα αλλά θα αξίζει το κάθε της λεπτό».
Λίγη κίνηση και μερικά κόκκινα φανάρια μετά, περνάς την κίτρινη αψίδα του Release και βρίσκεσαι στην Πλατεία Νερού. Κλασικά δροσερή υποδοχή με κόκα κόλα στην είσοδο, παρέα με το αναμνηστικό εισιτήριο την ώρα που αρχίζει το πρώτο σχήμα.
Δυστυχώς, ο κόσμος έχει καθυστερήσει να εμφανιστεί. Αναμενόμενο αν αναλογιστούμε ότι το φεστιβάλ ξεκινούσε στις 6 παρά τέταρτο και ήταν και καθημερινή. Και είναι κρίμα γιατί ο Anduze έδωσε πολύ θετική ενέργεια από την αρχή. Ένα κράμα pop και funk που στο ενδιάμεσο έκανε παιχνίδι με αγαπημένα κομμάτια της dub, hip hop, αλλά και electronic σκηνής. Θα το έλεγες και την ιδανική υποδοχή για μια ημέρα με Black Pumas και Thievery Corporation.
Εγώ θα ομολογήσω ότι εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να απολαύσω τη μουσική και ταυτόχρονα να «κερδίσω» λίγο χρόνο πηγαίνοντας να αγοράσω μάρκες για τις μπίρες της ημέρας, για να μην περιμένω αργότερα στις πελώριες φεστιβαλικές ουρές.
Ένα είναι σίγουρο, όπως περιφερόσουν στον χώρο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάποια μελωδία θα τρυπούσε τα αυτιά σου. Θα σου κέντριζε το ενδιαφέρον και ασυναίσθητα θα γύρναγες να ρίξεις ένα βλέμμα στη σκηνή να δεις ποιος ευθύνεται για αυτή την απίστευτη γκρούβα.
Όσοι κατάφεραν να έρθουν από νωρίς χόρευαν στα λιγοστά σημεία με σκιά που διαθέτει ο χώρος. Κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί το πασιφανές: αυτό που ακούγεται σε βάζει σε τέρμα καλοκαιρινή διάθεση.
Αυτό το καταλαβαίνεις και από τον κόσμο που μπαίνει και όσο κατευθύνεται κοντά στη σκηνή αρχίζει να λικνίζεται στους ρυθμούς της μουσικής χωρίς να μπορεί να το ελέγξει.
Ο μόνος τρόπος να σταματήσεις είναι το τέλος του τελευταίου κομματιού και αρχίζει η αναμονή για τη δεύτερη μπάντα του φεστιβάλ.
Τι να πει κανείς για αυτήν την μπαντάρα; Σίγουρα φοβερός συνεχιστής της βραδιάς, αφού ανέβασε τη φανκίλα τρία επίπεδα πάνω. Στο σημείο αυτό να τονίσω πως έχω ένα «τελετουργικό» όταν πηγαίνω σε συναυλίες. Όταν παίζει καλλιτέχνης που δεν γνωρίζω, δεν ακούω κανένα από τα κομμάτια του πριν. Θέλω η πρώτη μου γνώμη να διαμορφωθεί την ώρα της εμφάνισής του. Οι The Budos Band χαίρομαι που έγιναν άλλη μια μπάντα στη λίστα με όλες εκείνες που έμαθα σε συναυλία και με άφησαν με το στόμα ανοιχτό.
Οι Νεοϋορκέζοι υποσχέθηκαν μια καυτή εμφάνιση, αστειευόμενοι για την απίστευτη ζέστη που είχε την ώρα που έπαιζαν. Πάντως μας την έδωσαν απλόχερα. Όσο άκουγα την πανδαισία μελωδιών που μας έπαιζαν, παρατηρούσα, όπως συνηθίζω να κάνω σε φεστιβάλ και συναυλίες, τον κόσμο γύρω μου και κατέληξα πολύ γρήγορα σε μια συνειδητοποίηση. Προς θετική μου έκπληξη, ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου όχι απλά ήξερε την μπάντα, αλλά χόρευε και τραγουδούσε και τις μελωδίες.
Ήταν αδύνατο να μη χορέψεις με τη μουσική των The Budos Band
Δεν περίμενα πως υπάρχει τόσος κόσμος που απολαμβάνει στην Ελλάδα την instrumental funk. Αλλά και να μην είσαι φαν του είδους, ΔΕΝ γινόταν να μην κουνηθείς με τη μουσική των The Budos Band. Όπως μου είπε ένα παιδί που βρισκόταν δίπλα μου και έδειχνε μεγάλος φαν της μπάντας, για άλλη μια φορά, αν και μετά από αρκετά χρόνια, οι τύποι τα έσπασαν. Και θα συμφωνήσω απόλυτα! Προσωπικά να πω ότι έδειξαν στο ελληνικό κοινό πως γίνεται να συνδέσεις φανκ και ψυχεδέλεια σε μια big band αγκαλιά και να ξεσηκώσεις όποιον βρίσκεται στον χώρο.
Αφού έχω πει όλα αυτά, θέλω να αφήσω εδώ μια γρήγορη σημείωση. Όσοι αναγνώστες/ριες γουστάρετε αυτό το στυλ μουσικής πρέπει να ακούσετε δύο μπάντες που στα αυτιά μου βρίσκονται πολύ κοντά με τους The Budos Band και αυτές είναι οι Lettuce και οι Organ Freeman.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Γυρνώντας πάλι πίσω στη βραδιά ξέφρενου χορού και διαγωνισμού για το πιο κουλ φλοράλ πουκάμισο, μετά τη γρήγορη μουσική μου πρόταση, αλλάζει λίγο το κλίμα. Οι Black Pumas ανεβαίνουν στη σκηνή και χωρίς να μιλήσουν αρχίζουν να παίζουν. Οι τύποι είναι απλά σέξι από την πρώτη νότα. Ξαφνικά από φανκί η βραδιά αποκτά ένα έξτρα ρομαντικό και χαλαρό rnb-pop χαρακτήρα που αλλάζει την πορεία της. Επίσης ταιριάζει άψογα με τα μωβ-ροζ χρώματα του απογευματινού καλοκαιρινού ουρανού.
Οι Black Pumas ξέρουν πώς να βγάλουν τον ρομαντικό εαυτό μικρών και μεγάλων και μεταμορφώνουν την Πλατεία Νερού σε ένα μεγάλο prom-night. Ο κόσμος πλέον έχει γεμίσει τον χώρο και βλέπεις ανάμεσα στο κοινό πολλά γνώριμα πρόσωπα της ελληνικής σκηνής (ειδικά από τη ροκ και μέταλ κοινότητα) που αποδεικνύει ότι σαν χώρα αγαπάμε το εύηχο μουσικό προϊόν.
Σαν σύνολο να πω επίσης ότι ήταν ίσως το πιο εκλεπτυσμένο και μουσικά ώριμο κοινό σε φεστιβάλ που έχω βρεθεί εγώ. Η αγκαλιά του κοινού για τους πρωτοεμφανιζόμενους στην χώρα μας Black Pumas ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Όπως και η συμμετοχή του, ειδικά στα παλιότερα κομμάτια. “Colors“, “OCT 33“, “Know You Better” και “Black Moon Rising” είναι τα fan favourites, και πώς να μην είναι; Πιασάρικες μελωδίες, ακραία φωνητικά και φοβερή ενέργεια από τους μουσικούς είναι τα βασικά υλικά για να εκτελεστεί με επιτυχία η συνταγή μιας φοβερής εμφάνισης. Και ακόμα δεν έχουμε δει Thievery Corporation και νιώθουμε τόσο γεμάτοι.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Έχοντας λοιπόν απολαύσει μια πλήρως σαγηνευτική εμφάνιση, είναι η ώρα των headliners να δούμε πού θα μας ταξιδέψουν. Ανατολίτικη ψυχεδέλεια στην αρχή του σετ τους και οι Thievery Corporation εισβάλλουν σαν ένα υποβρύχιο στην Πλατεία Νερού για να φέρουν αέρα Ανατολής και να μετατρέψουν το αισθησιακό δειλινό σε ένα πολύ γουστόζικο και φινετσάτο πάρτι.
Και εκεί που βρίσκεσαι στην καρδιά της Ινδίας και μυρίζεις όλα τα μπαχάρια στην ατμόσφαιρα, γίνεται απότομο άλμα στις ακτές της Τζαμάικας με dub συχνότητες. Το κοινό γίνεται ένα κύμα που θα ήθελε κάθε σέρφερ να καβαλήσει γιατί είχε σταθερό ρυθμό και συνεχή κίνηση. Η δύναμη της μουσικής για άλλη μια φορά κατάφερε να ενώσει μερικές χιλιάδες κόσμου και να τους κάνει μια γροθιά, ή μάλλον καλύτερα, μια ασταμάτητη χορευτική μονάδα.
Δε χρειάζεσαι πολύ ώρα για να καταλάβεις γιατί αξίζεις να δεις ζωντανά τους Thievery Corporation
Τόσο οι guests όσο και το δίδυμο σε κάνουν να καταλάβεις γιατί επιβάλλεται να δεις τους Thievery Corporation ζωντανά. Μου το είχαν πει φίλοι μου ότι δεν έχει καμία σχέση με τις εκδοχές των άλμπουμ η ζωντανή εμφάνιση, και δεν το πίστευα. Μέχρι που το έζησα στο Release.
Και από την Τζαμάικα ξανά σε ευρωπαϊκό έδαφος και bossa nova ρυθμούς υπό το dance pop πρίσμα της βραδιάς. Οριακά ανύπαρκτες οι παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια για να κρατάνε τον κόσμο σε συνεχή ιερή μανία. Κανείς πλέον δεν μπορεί να μείνει ακίνητος, αγέλαστος, ανέκφραστος. Και από την Ισπανό-Πορτογαλική ακτή χτυπάει ένα βραζιλιάνικο samba αεράκι στιγμιαία πριν πέσουν λίγο οι τόνοι και γίνουμε επιβάτες σε μια πολύ fancy κρουαζιέρα στη μέση της Μεσογείου με καλή παρέα και δροσερά ποτάκια.
Είναι το σημείο που όλοι βρίσκουν την ευκαιρία να μαζέψουν τις τελευταίες δυνάμεις τους για το τέλος που φαίνεται να έρχεται. Και πράγματι, λίγα λεπτά μετά, έρχεται ένα καθηλωτικό τελείωμα και μας αφήνει με την πιο γλυκιά εντύπωση, αφού ίσως η πιο καλοκαιρινή συναυλία του φετινού καλοκαιριού έχει φτάσει στο τέλος της.