Πόσες φορές έχεις βάλει να ακούσεις ένα δίσκο και λες: «Ωραίο τάδε παίζουν αυτοί»; Εγώ, έστω και ασυναίσθητα, νομίζω ότι το κάνω πάντα. Φανταστείτε με, λοιπόν, αρχίζοντας να ακούω το “All Things Black” των Saturday Night Satan. Να πάρουμε για παράδειγμα το “5AM”»; Ένα heavy as f*ck κεντρικό riff σε οδηγεί να πιστέψεις ότι έχεις να κάνεις με ένα heavy rock album – ή έστω κομμάτι. Τα φωνητικά, όμως, είναι εντελώς alternative και φυσικά, η παρούσια ‘80s πλήκτρων αναπάντεχη. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς αυτός o ηχητικός αχταρμάς δουλεύει. Αλλά δουλεύει, και μάλιστα, με πρωτοφανή άνεση.
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να συνοψίσουν πλήρως το συνολικό περιέχομενο του “All Things Black”. Γιατί αν το πρώτο album των SNS έχει ένα μοτιβό, τότε, είναι αυτό: Σύμπλεξη φαινομενικά ασύνδετων μουσικών στοιχείων, κάτω από μία συγκεκριμένη ομπρέλα, υπό την σκιά της οποίας δένονται ευφάνταστα μεταξύ τους.
Και όχι, οι μουσικές τάσεις που παρουσιάζονται δεν είναι μονότονες ούτε επαναλαμβανόμενες. Το “Devil in Disguise”, με τον τρόπο που ξεκινάει, σε κάνει να νομίζεις ότι από κάποια γωνία θα ξεπροβάλλουν οι 1000Mods. To refrain, όμως, είναι σχεδόν σαν να έχει βγει από κάποιο συρτάρι του Forge. Όχι, δεν υπερβάλλω, μπορείτε να ακούσετε παρακάτω το κομμάτι και να μου πείτε πόσο θα ταίριαζε στους Ghost.
Οι SNS δεν αντιγράφουν, ούτε μιμούνται άλλες μπάντες, παρότι υπάρχουν αναφορές σε πολλά σχήματα στο “All Things Black”
Επειδή μέχρι τώρα περιγράφω το “All Things Black” με πολλές αναφορές σε άλλα σχήματα, να ξεκαθαρίσω κάτι. Οι SNS δεν αντιγράφουν ούτε μίμουνται άλλες μπάντες, οι παραλληλισμοί προς συγκεκριμένους καλλιτέχνες γίνεται μόνο χάριν ευκολίας. Το ομώνυμο κομμάτι έχει αρκετά pop ρυθμό που αναδείκνυεται και με ένα απότομο ρυθμικό «κόψιμο» λίγο πριν από ένα ακόμα catchy refrain.
Αν πούμε ότι το ακούμε σε βινύλιο, τότε το πρώτο μισό του ολοκλήρωνεται με το “Lurking in the Shadows”. Ασφαλές σημείο για να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα. Είναι ξεκάθαρο ότι το μεγάλου ατού του album είναι κατά βάση η κιθαριστική του δουλειά. Δεν αναφέρομαι στην πολυπλοκότητα όσων ακούμε, (η οποία, προσωπικά, με αφήνει και κάπως αδιάφορο) αλλά στο πώς το όργανο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο σε lead όσο και rhythm επίπεδο.
Το δεύτερο αφορά τα φωνητικά, τα οποία, ενώ εκ πρώτης μου φάνηκαν απλά, με προσεκτικότερη «ματιά», τα αντιμετώπισα διαφορετικά. Βλέπετε, ναι μεν έχουμε γυναίκα στο μικρόφωνο, όμως, δεν έχουμε μία ακόμα φασόν μπάντα. Το σημαντικότερο, όμως, εντοπίζεται στην τοποθέτησή τους. Σε όλο το album, η Κατερίνα αποφεύγει να μας αφήσει άναυδους με τις ικανοτήτές της, αντ’ αυτού ακολουθεί πιστά το σχέδιο κάθε κομματιού. Προσθέστε στα παραπάνω ότι οι φωνητικές γραμμές δεν είναι και τόσο απλές και θα έχετε μία πλήρη εικόνα.
Ακόμα και έτσι, το κάπως μπαλαντοειδές “By the River” είναι ίσως η πιο συναισθηματική σιγμή του “All Things Black”
Αν πρέπει να βρούμε αρνητικό στο ντεμπούτο των SNS, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι η «Β’ πλευρά» είναι κάπως πιο αδύναμη από την πρώτη. Τονίζω, είναι πιο αδύναμη από την πρώτη, η οποία είναι φοβερά διασκεδαστική. Ακόμα και έτσι, το κάπως μπαλαντοειδές “By the River” είναι ίσως η πιο συναισθηματική σιγμή του “All Things Black”. Highlight στο συγκεκριμένο κομμάτι η κλιμάκωσή του. Ενώ στις προηγούμενες συνθέσεις είχαμε την απότομη κορύφωση του κομματιού στο refrain, εδώ, έρχεται λίγο νωρίτερα, αφού το refrain μοιάζει σαν αποτελείται από δύο μέρη.
Με προβλημάτισε λίγο το “Crown of Arrogance”. Ενώ δεν το βρήκα κακό – ή κάτι τέτοιο – αν είχε αφεθεί εκτός, δε θα μου έλειπε. Σε μέσες άκρες, δυστυχώς, τα ίδια θα μπορούσα να πω και για το “Witches’ Dance”. Βέβαια, το τελευταίο έχει ένα από τα καλύτερα solo του album. Όμως, ό,τι μας στέρησαν τα δύο προηγούμενα, μας τα δίνει και με το παραπάνω το “Of Love and the Void”. Δεν ξέρω αν ευθύνεται για αυτό η ακουστική του εισαγωγή ή η χρήση πνευστών, αλλά το κομμάτι εκπέμπει κάτι folk κεντροευρωπαϊκό.
Εν κατακλείδι, έχουμε ένα δίσκο, που όχι απλά αξίζει την προσοχή μας αλλά είναι ικανός να στρέψει τα βλέμματα προς το μέρος των Saturday Night Satan. Και ναι, παρότι πρώτος δίσκος, τα μέλη του σχήματος είναι μπαρουτοκαπνισμένα στη σκηνή, αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εγγύηση επιτυχίας. Το “All Things Black”, ωστόσο, ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, αφού αυτή η πολλυσυλλεκτική του φύση σε βοηθάει να ταυτιστείς μαζί του με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Saturday Night Satan
Album: All Things Black
Release Date: 15/03/2024
Genre: Heavy Rock, Occult rock
1. 5AM
2. Rule With Fire
3. Devil in Disguise
4. All Things Black
5. Lurking in the Shadows
6. By the River
7. Crown of Arrogance
8. Witches’ Dance
9. Of Love and the Void
Producer: John Tsiakopoulos, Jim Kotsis
Saturday Night Satan: Kate Soulthorn (Φωνή), Jim Kotsis (Κιθάρα, μπάσο, φωνή), Giannis Thermos (Πλήκτρα), Marios Ioannou (Τύμπανα)
Saturday Night Satan: All Things Black
Το καλό με το “All Things Black” είναι ότι δε φτιάχτηκε για να εντυπωσιάσει και ακριβώς για αυτόν τον λόγο το κάνει. Αποφεύγει τις πολλές φιοριτούρες και εστιάζει στην ουσία, με αποτέλεσμα το ντεμπούτο των SNS να είναι ένας άκρως διασκεδαστικός δίσκος.