Η μέρα έφτασε! Αυτή η μέρα, που περιμέναμε τους τελευταίους σχεδόν δύο μήνες. Το Σάββατο, που οι Septicflesh θα ανέβαιναν στην σκηνή του Ηρωδείου.
Μετά από πολύ κόπο, χρόνο και επιμονή, επιτέλους μέταλ μελωδίες θα γέμιζαν την ατμόσφαιρα του επιβλητικού αυτού χώρου. Έπειτα από ένα άμεσο sold out, μία πρόβα με τη Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και τη χορωδία Libro Choro, τις πρώτες φωτογραφίες να κυκλοφορούν, και ατελείωτη ανυπομονησία, άνοιξαν οι πόρτες, και βρέθηκα και εγώ να κάθομαι ανάμεσα σε περισσότερα από 4500 άτομα, που κατέκλυσαν το χώρο του Ηρωδείου προχθές το βράδυ.
Και έμελλε να είναι μια βραδιά που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη κάθε ψυχής που βρέθηκε εκεί. Οι Septicflesh, σε μια ιστορική συναυλία στο Ηρώδειο. Ναι, ήταν ιστορική. Εκεί, συνέδεσαν τους βαρείς ήχους του metal με την κομψότητα της συμφωνικής μουσικής, δημιουργώντας μια εμπειρία που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη από την πρώτη νότα. Η ορχήστρα, σε συνδυασμό με τη χορωδία, δημιούργησε ένα ηχητικό τοπίο που ταιριάζει απόλυτα στο επικό ύφος των Septicflesh. Όπως ακριβώς ταίριαξε και η μπάντα μαζί με τους εξαιρετικούς αυτούς μουσικούς και τις μοναδικές φωνές των μελών της χορωδίας. Από το “The Vampire Of Nazareth”, ξεκινήσαμε ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο ένταση και πάθος. Το θερμό χειροκρότημα του κοινού, οι φωνές, αλλά και ο ήχος, συγχωνεύτηκαν σε μια αξεπέραστη εμπειρία.
H αλληλεπίδραση του κοινού με τους Septicflesh ήταν πρωτοφανής
Κομμάτια, όπως το “Neuromancer” και το “Pyramid God”, πήραν μία νέα μορφή, ενώ το “Portrait of a Headless Man” μας ταξίδεψε σε ένα σκοτεινό και μυστηριώδες σύμπαν, κάνοντάς μας να ανατριχιάζουμε. Το συγκρότημα, οι μουσικοί υπό την καθοδήγηση του μαέστρου, Koen Schoots, όλοι μαζί, δεμένοι, και με μια συγκίνηση, διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Ναι, mosh pit δεν υπήρχε, αλλά ο ενθουσιασμός δεν έλειπε. Βέβαια, το “Portrait Of A Headless Man” ξεχώρισε με την επιβλητική χορωδία, που προσέθεσε μια επική διάσταση. Η ενσωμάτωση του αρμένικου duduk ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, συνδυάζοντας διαφορετικούς πολιτισμούς και μουσικές παραδόσεις σε μια μοναδική σύνθεση.
Σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, τα γυναικεία φωνητικά από τη Φανή Μέλφη σε κομμάτια, όπως τα “Martyr” και “A Desert Throne”, απογείωσαν τον ήχο του συγκροτήματος. Η αντίθεση ήταν εντυπωσιακή: η μουσική μας μετέφερε σε άλλες διαστάσεις, και εκεί ακόμα και μερικοί μουσικοί της Ορχήστρας, φαινόταν να απολαμβάνουν έντονα τη μουσική τους.
Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης
Το “A Great Mass of Death” προκάλεσε ρίγη, ενώ η στιγμή, που το “Prometheus” ήχησε κάτω από την Ακρόπολη, ήταν μαγική. Όπως και όσες προηγήθηκαν ή ακολούθησαν. Η μουσική και ο χώρος συνέθεσαν ένα ενιαίο σύνολο. Όπου και να κοιτούσες, έβλεπες τον ουρανό φωτισμένο και το κοινό μαγεμένο υπό το θέαμα αυτό, όλα έμοιαζαν ονειρικά.
Το “Communion”, αυτό το μεγάλο, από όλες τις απόψεις, έργο, μας καθήλωσε, ενώ οι μελωδίες μας προετοίμασαν για το δυναμικό “Hierophant”. Η ορχήστρα, ο απόλυτος πρωταγωνιστής, έσεισε το χώρο με μουσική και πάθος. Και φυσικά, το συγκλονιστικό “Persepolis”, ένα ταξίδι ήχων και συναισθημάτων.
H εμπειρία της συναυλίας των Septicflesh με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ήταν μια στιγμή που θα μείνει ειλικρινά αξέχαστη
Η συναυλία έφτασε στο τέλος της, με πρώτο encore το “Anubis”, όπου όλοι μας τραγουδήσαμε τη μελωδία και λειτουργήσαμε σαν μέλος. Το δεύτερο encore ξεκίνησε με ένα ακόμη ορχηστρικό κομμάτι, πριν κλείσει με το επικό “Dark Art”, που μας συνεπήρε. Το χειροκρότημα του κόσμου δε σταμάτησε, ενώ και κανείς δε φάνηκε να θέλει να κατέβει από τη σκηνή! Και αυτό δεν είναι λίγο!
Να μιλήσουμε για την αλληλεπίδραση του κοινού με τους μουσικούς; Περιττό. Η ενέργεια ήταν τόσο έντονη που έμοιαζε σαν όλοι να είναι ένα σώμα. Σεβόμενοι το χώρο και όσους συνεισέφεραν σε αυτήν τη μοναδική βραδιά, όλοι μοιραστήκαμε στιγμές που δύσκολα περιγράφονται ακριβώς, χωρίς να χαθεί κάτι. Όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά, απολαύσαμε τη μουσική, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα γιορτής και μυσταγωγίας.
Με λίγα -πραγματικά- λόγια, η εμπειρία της συναυλίας των Septicflesh με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ήταν μια στιγμή που θα μείνει ειλικρινά αξέχαστη. Αυτή η ιστορική συναυλία άνοιξε νέους δρόμους για τη metal σκηνή στην Ελλάδα και μας έδωσε την ελπίδα για περισσότερες παρόμοιες συνεργασίες στο μέλλον.