Φωτογραφίες: FLOYD
Παρότι δεν έχει ιδιαίτερα πολύς καιρός από την τελευταία φορά που είδα τους Blind Guardian, μπορώ να πω ότι τελικά μου είχαν λείψει. Πάντα πίστευα ότι η σύνδεση των Γερμανών με τη χώρα μας είναι ιδιαίτερη και πράγματι, τα δύο sold-out και η ανακοίνωση τρίτης σύναυλίας, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
BLIND GUARDIAN
Στις δέκα ακριβώς οι Blind Guardian εμφανίστηκαν στη σκηνή και ο Hansi υποσχέθηκε ότι θα είναι πέντε φορές καλύτεροι από χθες. Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε, το Imaginations from the Other Side ως εναρκτήριο, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Επίσης, είναι η απάντηση των Blind Guardian στη διαφωνία μου με τον Κώστα για το καλύτερο τους album.
Πρώτο κομμάτι και όλα μαρτυρούν ότι θα έχουμε μία εξαιρετική βραδιά. Ο ήχος έβγαινε πεντακάθαρος και στη σωστή ένταση, Οι Blind Guardian, έμπειροι, ξέρουν να διαχειρίζονται τις δυνάμεις τους, οπότε δε φάνηκε κάποιο έλλειμα ενέργειας. Και όχι, δεν αναφέρομαι στο πρώτο κομμάτι αλλά στο σύνολο του σετ τους το οποίο εκτέλεσαν άψογα. Φυσικά, το κοινό έπαιξε τον ρόλο του άψογα τραγουδώντας κάθε στίχο, δίνοντας παλμό στο Floyd.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Piraeus Academy ήταν το κατηφορικό toy δάπεδο που έδινε οπτικό πεδίο σε όλον τον χώρο. Αυτό παραμένει, απλά στο ενδιάμεσο έχουν τοποθετηθεί κάγκελα που χωρίζουν λίγο το κοινό. Όταν το άκουσα, να πω την αμαρτία μου, το θεώρησα χαζομάρα, ωστόσο, στην πράξη, σε βοηθάει για να αποφύγεις τον συνωστισμό. Επίσης έχεις ένα σημείο να ακουμπήσεις τη μπίρα σου και γενικά, στην πράξη, αποδεικνύεται εξαιρετική ιδέα.
Επιστρέφοντας στα των Blind Guardian, θα είμαι ειλικρινής και θα ομολογήσω ότι ανήκω σε αυτούς που σνόμπαραν το God Machine με την κυκλοφορία του. Ωστόσο, ακούγοντας ζωντανά κομμάτια του, για παράδειγμα τα Blood of the Elves και Deliver Us From Evil, αναθεώρησα. Εντάξει, οχι τόσο ώστε να το βάλω σφήνα στην τριάδα των αγαπημένων μου, ωστόσο, αρκετά για να του δώσω ακόμα μία ακρόαση.
Βέβαια, η ιδέα τους να το βάλουν σφήνα ανάμεσα στα ομώνυμα των δύο καλύτερων τους άλμπουμ, ήταν εξαιρετική. Φυσικά αναφέρομαι στο Nightfall που ακολούθησε και εδώ καλό είναι να κάνω ένα γενικό σχόλιο για το setlist. Flawless, τόσο στην επιλογή των κομματιών, στο εύρος δισκογραφίας που κάλυψε και στη σειρά με την οποία παιχτηκαν.
Από την άλλη οι Blind Guardian συνέχισαν με το The Script for My Requiem και εδώ ήρθε η ώρα νομίζω να βρείτε χρόνο να σας μιλήσω για τον κύριο μας τον Hansi. Υπάρχουν frontmen που οργώνουν το stage, σαν τον Bruce, υπάρχουν και αυτοί που είναι πιο μετρημένοι. Kάποιος θα περίμενε ότι η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει πιο απομαρκους, ίσως και ψυχρούς τραγουδιστές. Όμως, κάποιες φορές εκείνοι ενώνονται με το κοινό τους σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Να το πω πιο πνευματικό, πιο συναισθηματικό; Μικρή σημασία έχει, αφού η σύνδεση με τον οποίο ενώνεται ο Hansi με το κοινό κινείται στη σφαίρα του μεταφυσικού.
To Violent Shadows μαζί με το “συνεπώνυμό” του Skalds and Shadows είναι μία καλή ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο και για τον ήχο. Εξαιρετικός μέχρι τώρα, είτε ηλεκτρικός, είτε ακουστικός, παρέμενε κρυσταλλινος. Δεν είχα δει καθόλου setlist, δεν ήθελα να ξέρω. Αλλά το Time Stands Still δεν το είχα δει να έρχεται. Πώς να το πω, δεν ήμουν προετοιμασμενος για Fingolfin.
Εδώ θα ανοίξω μία παρένθεση για κάτι φαινομενικά άσχετο. Κάποια στιγμή λοιπόν βγήκα για λίγο έξω και είδα ένα παιδί χλωμό. Ήταν σίγουρο ότι του είχε πέσει η πίεση, ίσως και επικίνδυνα. Στη χώρα όμως που η πρόληψη δεν είναι αυτονόητη, το να βλέπεις εξειδικευμένο κόσμο στις πρώτες βοήθειες, με πιεσόμετρα, νερά, αλάτι και ό,τι άλλο χρειάζεται, είναι ενθαρρυντικό. Δεν είμαστε ρε παιδί μου παντού παρατημένοι στην τύχη μας.
Μετά από λίγο ξεκινά το Bard’s Song και ένας «δάσος» από κινητά σχηματίζεται. Εδώ υπάρχουν δύο όψεις, η μία που θέλει ότι ο κόσμος χάνει τη στιγμή ελέω κινητού. Όμως, υπάρχει και μία δέυτερη οπτική, την οποία παρότι δεν ασπάζομαι, αντιλαμβάνομαι πλήρως. Οι στιγμές που σου χαρίζουν τέτοια κομμάτια είναι έντονες και μαγικές, οπότε το να σου δίνεται η ευκαιρία να την «αιχμαλωτίσεις» και να τη ζήσεις ξανά κατά κάποιον τρόπο, είναι μία πολυτέλεια που προσφέρει η εποχή μας. Οπότε, γιατί όχι;
Το κλείσιμο ήταν γεμάτο από παλιά κομμάτια των Blind Guardian και κάποια μεγάλα τους hit. Το μέγεθος τους φάνηκε στο Majesty. Ένα κομμάτι του 1988 ταγουδήθηκε από μερικές εκαντοντάδες κόσμου το 2023. Στο μυαλό μου αυτό είναι σπουδαίο γαλόνι για την μπάντα. Όπως ότι το «ξύλο» έπεσε στο Wizard’s Crown, επίσης κομμάτι του Battalions of Fear.
Το φινάλε περιελάμβανε Valhalla και Mirror Mirror. Θα μπορούσα να ψάξω να βρω λέξεις να περιγράψω το τι συνέβη, όμως, είναι από τις φορές που οι λέξεις είναι φτωχές για να κάνουν κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον θα έχουμε την ευκαιρία να το ζήσουμε ακόμα μία φορά την Τετάρτη και ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να επεξεργαστούμε καλύτερα αυτήν τη φορά.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Blind Guardian
Genre: Power Metal
Blind Guardian: Hansi Kürsch (Φωνή), André Olbrich (Κιθάρα), Marcus Siepen (Κιθάρα), Frederik Ehmke (Τύμπανα, κρουστά, φλάουτο, πνευστά), Johan van Stratum (Μπάσο)
Imaginations From the Other Side
Blood of the Elves
Nightfall
The Script for My Requiem
Violent Shadows
Skalds and Shadows
Time Stands Still (At the Iron Hill)
Deliver Us From Evil
The Bard’s Song – In the Forest
Banish From Sanctuary
Majesty
Encore:
Sacred Worlds
The Quest for Tanelorn
Wizard’s Crown
Valhalla
Mirror Mirror
Blind Guardian: Blind Guardian (OW) | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal | Twitter | YouTube