Όταν σου έρχεται νέος δίσκος από μία μπάντα που δε γνωρίζεις τίποτα, το μόνο που χρειάζεσαι είναι να φτιάξεις καφέ, να αράξεις και να τον απολαύσεις ήρεμα και όμορφα. Ή μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά; Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του “Hierarchies”, καταλαβαίνεις ότι έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι πραγματικά διαφορετικό, κάτι αρκετά δύσκολο.
Τα παιδιά από το U.S.A. δεν ήρθαν απλώς για να κυκλοφορήσουν έναν δίσκο. Ήρθαν για να μας κρατήσουν ξύπνιους, είτε χάρη στη μουσική τους είτε λόγω του τρομακτικού ύφους που εκπροσωπούν. Κάθε νότα είναι τρόμος, κάθε κραυγή και φόβος. Φόβος μικρού παιδιού που στις πρώτες αστραπές τρέχει να κρυφτεί κάτω από τις κουβέρτες. Στο δια ταύτα, λοιπόν, πάμε να δούμε τα κομμάτια ξεχωριστά.
Το “Entity”, το πρώτο κομμάτι του δίσκου, λειτουργεί σαν πρόλογος της επερχόμενης καταστροφής. Ένα ακατέργαστο, σκοτεινό ριφ για αρχή, το οποίο συνοδεύει τον ακροατή ως το τέλος του τραγουδιού. Είναι γεμάτο από τη σαπίλα των δαιμονισμένων, κατάμαυρων φωνητικών, που προκαλούν τρόμο. Τα τύμπανα και οι κιθάρες βρίσκονται σε απόλυτο πανζουρλισμό, με ασταμάτητες εναλλαγές ρυθμού και ύφους. Το στυλ, με τις σχεδόν ξεκούρδιστες κιθάρες και τα ελεύθερα τύμπανα, θυμίζει έντονα το “St. Anger”. Ο ήχος είναι τόσο χύμα και σκοτεινός, που δεν περνάει με τίποτα απαρατήρητος.
Είναι τρομερό πώς, ακόμα και μετά από 7,5 λεπτά σε τέτοιο ρυθμό, νιώθεις την ανάγκη να το ξανακούσεις. Θες να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει. Η κιθάρα είναι τόσο δυναμική, και τα ριφ-ξεσπάσματα τόσο τρομερά, που κάθε φορά μοιάζει σαν να χρειάζονται νέες χορδές.
Η πρώτη τετράδα των κομματιών του “Hierarchies”, μουσικά τουλάχιστον, είναι ικανή να ντύσει οποιαδήποτε ταινία του Χίτσκοκ
Τα επόμενα δύο κομμάτια, “Phenomenon” και “Dimension”, συνεχίζουν στο ίδιο ύφος. Ριφ κατά ριπάς, επιθετικά όσο δεν πάει, με εναλλαγές δευτερολέπτων. Αυτές σε ταξιδεύουν από το ελαφρύ ροζ στο δαιμονισμένο κόκκινο. Δεν ξέρεις από πού σου ήρθε όλο αυτό το σκοτάδι, αυτή η καταχνιά. Έστω και λίγο χιουμοριστικά, θα μπορούσε ο δίσκος να λέγεται «Ψάχνοντας χρόνο να ευχαριστηθώ σόλο».Υπάρχουν μαγικές στιγμές, αλλά τόσο σύντομες που δεν προλαβαίνεις να τις χορτάσεις. Παρόλα αυτά, σου αρέσει. Τα φωνητικά, σε κατάσταση αμόκ και απόκοσμα σάπια, προκαλούν πραγματικά τρόμο.
Το “Twilight Tradition” ξεκινάει πιο μελωδικά και πιο βαριά από τα προηγούμενα κομμάτια. Η διαφορά με τα πρώτα τρία είναι εμφανής. Το τέμπο είναι πιο ισορροπημένο, περισσότερο βαρύ και πιο μπλακ. Το κομμάτι, φτιαγμένο με αρχή, μέση και τέλος, είναι πιο ευκολοάκουστο. Όσο μπορεί να υποθεί αυτό για έναν δίσκο τέτοιου στυλ, είναι επίσης πιο πιασάρικο. Η πρώτη τετράδα των κομματιών, μουσικά τουλάχιστον, είναι ικανή να ντύσει οποιαδήποτε ταινία του Χίτσκοκ, προσφέροντας στιγμές που σου κόβουν την ανάσα.
Από εδώ και πέρα, περνάμε στη δεύτερη πλευρά του δίσκου, με το “Abstract” να ηγείται. Ο ρυθμός παραμένει αμείωτος, στα όρια του μανιακού. Γίνεται πιο ευθύς και άμεσος για τον ακροατή, χωρίς τις δυσκολίες των πρώτων κομματιών. Το στυλ κινείται σε φόρμα σόλο-ριφ-σόλο, με αρμονικό και πιο κατανοητό τρόπο. Προς έκπληξη, εμφανίζονται και ήρεμες, γαλήνιες μελωδίες. Όμως, είναι εκεί μόνο για να σε προετοιμάσουν για την επερχόμενη είσοδό σου στις πύλες της κολάσεως. Τα όργανα βρίσκονται σε πλήρη τρέλα, προσφέροντας έναν ατελείωτο οργασμό ήχου.
Οι αμέτρητες αλλαγές ρυθμού είναι ο τρόπος του “Hierarchies” να σε κερδίσει
Το death/black ύφος συνεχίζεται ασταμάτητα και στο επόμενο κομμάτι, το “Complexity Parallels”, με κάποια πιο heavy σημεία. Το “Substraction” και το τελευταίο κομμάτι, το “Vultures”, επαναφέρουν τις αρχικές συνθέσεις. Είναι γεμάτα πολλές εναλλαγές και το αθάνατο, ασταμάτητο death metal ύφος. Το δίπτυχο ηρεμία-χάος κυριαρχεί ξανά. Το παλιακό στυλ black/death παίζεται από μία μπάντα που έχει την αντοχή, την ενέργεια, την όρεξη και, προφανώς, την ικανότητα να προσφέρει πολλά στο είδος της.
Εν κατακλείδι, μιλάμε για έναν ιδιαίτερο δίσκο. Τεχνικό black-death, με κατάμαυρα φωνητικά, ικανά για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Το ύφος «άκουσμα-ξεκουρδίζω τα πάντα και παίζω» κερδίζει στα σημεία και μας αφήνει με ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Είναι τέτοιος ο δίσκος που τον βάζεις στο repeat, για να καταλάβεις τι συνέβη, πότε τελείωσε και από πού σου ήρθε όλη αυτή η τρέλα.
Μετά από πολλές ακροάσεις, νιώθω ακόμα χαμένος και μπερδεμένος. Όχι για το αν είναι καλός δίσκος, αλλά γιατί δεν έχω καταλάβει τι μου έχει αφήσει. Οι αμέτρητες αλλαγές του ρυθμού είναι ένας τρόπος να σε κερδίσει. Δύσκολο το έργο για τον ίδιο τον μουσικό, πόσο μάλλον για τον ακροατή. Το στοίχημα είναι μεγάλο, αλλά ένας καλός τζογαδόρος θα βγει κερδισμένος.
Με χαρά περιμένω να δω Hierarchies live, για να ανακαλύψω πλήρως την ιδιαιτερότητα αυτής της μπάντας. Θέλει όρεξη, υπομονή και καλή διάθεση. Δώστε χρόνο και θα καταλάβετε. Όσοι πιστοί, προσέλθετε ελεύθερα και δε θα χάσετε. Είναι τόσα πολλά τα μουσικά στοιχεία που έρχεσαι αντιμέτωπος. Είτε θα τον ακούσεις πολλές φορές και θα τον ευχαριστηθείς είτε θα τον προσπεράσεις μετά το πρώτο άκουσμα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Hierarchies
Album: Hierarchies
Release Date: 17/01/2025
Label: Transcending Obscurity Records
Genre: Death Metal, Technical Death Metal, Blackened Death Metal
1. Entity
2. Consecrate Phenomenon
3. Dimension
4. Twilight Tradition
5. Abstract
6. Complexity Parallels
7. Subtraction
8. Vultures
Producer: Will Killingsworth
Hierarchies: Jared Moran (Φωνή, τύμπανα), Nicholas Turner (Κιθάρα), Anthony Wheeler (Μπάσο)
Hierarchies: Hierarchies
Το "Hierarchies" προσφέρει μια απαιτητική αλλά μοναδική εμπειρία, με δυνατά τεχνικά και συναισθηματικά στοιχεία. Ξεχωρίζει αμέσως για την ποιότητά του, αλλά η πολυπλοκότητα του ίσως να μην είναι για όλους