Το πρώτο chart που δημοσίευσε ποτέ το Billboard ήταν το “Last Week’s Ten Best Sellers Among the Popular Songs“, τον Αύγουστο του 1913. Εκεί, στην κορυφαία θέση βρέθηκε το “You Made Me Love You” του Al Jolson. Η μεγάλη διαφορά του με όσα γνωρίζουμε σήμερα, είναι ο τρόπος με τον οποίο καταμετρήθηκαν τα τραγούδια που το απάρτιζαν.
Επειδή μιλάμε για τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα μέσα που υπήρχαν τότε για να καταγράφεται η δημοτικότητα ενός κομματιού, ήταν τουλάχιστον πενιχρά. Έτσι, η πρώτη λίστα δημιουργήθηκε βάσει των πωλήσεων παρτιτούρας του κάθε κομματιού.
#1 Al Jolson: You Made Me Love You
Στην πρώτη θέση βρέθηκε το κομμάτι “You Made Me Love You” ενός Λιθουανο-αμερικανού entertainer. Ο Al Jolson, περί ου ο λόγος, ήταν ένας από τους διασημότερους και πιο ακριβοπληρωμένους αστέρες των ΗΠΑ της δεκαετίας του 1920. Μάλιστα αυτοχαρακτηριζόταν ως “Ο μεγαλύτερος διασκεδαστής του κόσμου”.
Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η μόνη ιδιαίτερη πρωτιά της καριέρας του. Ο Al είχε πρωταγωνιστήσει και στην πρώτη ομιλούσα ταινία, το “The Jazz Singer” του 1927. Σύμφωνα με τον ιστορικό μουσικής Larry Stempel, «κανείς δεν είχε ακούσει κάτι παρόμοιο στο Broadway». Ο Stephen Banfield έγραψε ότι το στυλ του Jolson ήταν «αναμφισβήτητα ο πιο σημαντικός παράγοντας για τον ορισμό του σύγχρονου μιούζικαλ».
Κάτι που ακόμα αξίζει να σημειωθεί, ότι ενώ ο Ted Gioia τον έχει περιγράψει ως “το επαίσχυντο poster boy του blackface” το έργο είχε εκτιμηθεί από την αφροαμερικανική κοινότητα. Αυτό συνέβη διότι ο Al Johnosn με το δυναμικό στυλ που τραγουδούσε τζαζ και μπλουζ, κατάφερε να φτάσει την παραδοσιακά αφροαμερικανική μουσική στο λευκό αμερικανικό κοινό, το οποίο δεν θα ήταν πρόθυμο να την ακούσει όταν την ερμήνευαν μαύροι καλλιτέχνες. Επίσης του πιστώνεται το γεγονός ότι αγωνίστηκε κατά των διακρίσεων των μαύρων στο Μπρόντγουεϊ από το 1911.
#2 Albert Campbell & Henry Burr: The Trail Of The Lonesome Pine
Στη δεύτερη θέση συναντούμε τους Albert Campbell και Henry Burr με το “The Trail Of The Lonesome Pine”. Ήταν ένα κομμάτι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του John Fox Jr. του 1908. Ενώ το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται στα βουνά Κάμπερλαντ του Κεντάκι, το τραγούδι αναφέρεται στα βουνά Blue Ridge της Βιρτζίνια. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Ballard MacDonald, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Harry Carroll.
Το τραγούδι εμφανίστηκε στην ταινία “Way Out West” των Laurel και Hardy το 1937. Επίσης ακούγεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο και παίζεται στους τίτλους αρχής της κινηματογραφικής μεταφοράς του 1936. Τέλος, έχει διασκευαστεί και από τους Tokyo Blade.
#3 Marguerite Dunlap & Harry MacDonough: When It’s Apple Blossom Time In Normandy
Σε αυτό το σημείο πριν πούμε για το τραγούδι καθαυτό, καλό θα ήταν να πούμε για την Victor Talking Machine Company. Η Victor ήταν μια αμερικανική εταιρεία ηχογράφησης και κατασκευαστής φωνογράφων, που ιδρύθηκε το 1901. Μάλιστα για αρκετά χρόνια θεωρούταν η μεγαλύτερη και πιο επιφανής εταιρεία του είδους της στον κόσμο. Ήταν γνωστή για τη χρήση του εμβληματικού εμπορικού σήματος “His Master’s Voice“, την παραγωγή, την εμπορία και το σχεδιασμό της δημοφιλούς σειράς φωνογράφων “Victrola” και τον εκτεταμένο κατάλογο της εταιρείας με ηχογραφήσεις οπερέτας και κλασικής μουσικής από παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες στην περίφημη ετικέτα Red Seal.
Η Marguerite Dunlap που ακούμε στο τραγούδι ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια όπερας κοντράλτο. Έμεινε στην ιστορία κυρίως για τις ηχογραφήσεις της για την Victor Records από το 1904 έως το 1928. Ηχογράφησε ένα ευρύ φάσμα μουσικής, από όπερες και μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ μέχρι εκκλησιαστική μουσική, και τραγούδια από το κλασικό ρεπερτόριο. Ο John Scantlebury Macdonald από την άλλη, με το ψευδώνυμο Harry Macdonough, ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς και δημοφιλείς τενόρους κατά τα χρόνια της διαμόρφωσης της δισκογραφικής βιομηχανίας.
Το 1928 εμφανίστηκε το “Popular Numbers Featured by Famous Singers and Leaders“, το οποίο πρόσθεσε τις ραδιοφωνικές εκτελέσεις. Στις 4 Ιανουαρίου 1936, το περιοδικό Billboard δημοσίευσε το “Ten Best Records for Week Ending“, το οποίο κατέγραφε τους 10 δίσκους με τις υψηλότερες πωλήσεις τριών κορυφαίων δισκογραφικών εταιρειών, όπως αναφέρθηκαν από τις ίδιες τις εταιρείες. Τον Οκτώβριο του 1938, το “The Week’s Best Records”, μετονομάστηκε σε “The Billboard Record Buying Guide” ενσωματώνοντας το airplay και τις πωλήσεις παρτιτούρας, η οποία τελικά θα γινόταν η πρώτη εμπορική έρευνα για τη δημοτικότητα των δίσκων.
Αυτό οδήγησε στο ολοσέλιδο “Billboard Music Popularity Chart” για την εβδομάδα που έληξε στις 20 Ιουλίου 1940 και δημοσιεύτηκε στο τεύχος της 27ης Ιουλίου, με λίστες που κάλυπταν το παίξιμο στο jukebox, τις πωλήσεις λιανικής, τις πωλήσεις παρτιτούρας και το παίξιμο στο ραδιόφωνο. Στη λίστα περιλαμβάνονταν 10 τραγούδια του εθνικού “Best Selling Retail Records“, το οποίο ήταν ο πρόδρομος του σημερινού ποπ chart, με το “I’ll Never Smile Again” του Tommy Dorsey να είναι το πρώτο νούμερο ένα.