Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1970, το περιοδικό Melody Maker, ένα από τα κορυφαία μουσικά έντυπα της εποχής, διεξήγαγε μια δημοσκόπηση. Το αποτέλεσμα αυτής, ανέδειξε τους Led Zeppelin ως το πιο δημοφιλές συγκρότημα του Ηνωμένου Βασιλείου. Μάλιστα, για να βρεθούν στην πρώτη θέση, χρειάστηκαν να ξεπεράσουν τους Beatles. Αυτή η στιγμή σήμανε το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας. Ένας πιο βαρύς και επαναστατικός ήχος ξεπρόβαλλε και άρχισε να κατακτά το μουσικό γίγνεσθαι.
Για να κατανοήσουμε πλήρως τη σημασία αυτού του γεγονότος, είναι σημαντικό να εξετάσουμε την πολιτιστική και μουσική κυριαρχία των Beatles καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Από την αλματώδη άνοδό τους το 1963, με την κυκλοφορία του “Please Please Me”, οι Beatles ήταν μια πανταχού παρούσα δύναμη στην ποπ κουλτούρα. Όχι μόνο διαμόρφωσαν τον τότε ήχο, αλλά επηρέασαν τη μόδα, τον κινηματογράφο, ακόμη και την πολιτική.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, οι Beatles ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό συγκρότημα – ήταν ένα πολιτιστικό φαινόμενο. Οι κατ’ εξοχήν εκπρόσωποι του “British Invasion” βοήθησαν στην καθιέρωση του Ηνωμένου Βασιλείου ως μουσική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Οι καινοτόμες προσεγγίσεις τους στη σύνθεση τραγουδιών, την ηχογράφηση και την ερμηνεία τους, τους έκαναν πρωτοπόρους από κάθε άποψη. Ταυτόχρονα, έκανε και την απήχησή τους να ξεπεράσει το χρόνο. Μέχρι τη στιγμή του τελευταίου τους άλμπουμ, “Let It Be” το 1970, οι Beatles είχαν ήδη εδραιώσει την κληρονομιά τους ως το μεγαλύτερο συγκρότημα στην ιστορία της ροκ. Ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν.
Η νίκη των Led Zeppelin στη δημοσκόπηση του Melody Maker δεν ήταν απλώς θέμα αριθμών
Ενώ οι Beatles άλλαζαν τη ροκ μουσική, ένα άλλο συγκρότημα ετοιμαζόταν να την πάει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Οι Led Zeppelin, που σχηματίστηκαν το 1968, ενσάρκωσαν ένα διαφορετικό είδος μουσικής ενέργειας. Μια ενέργεια που είχε τις ρίζες της στην ωμή δύναμη του hard rock, των blues και έκλεινε το μάτι στο heavy ήχο. Με τα κιθαριστικά riffs του Jimmy Page, τα φωνητικά του Robert Plant, τη μουσικότητα του John Paul Jones και το drumming του John Bonham, οι Led Zeppelin προσέφεραν έναν πιο δυνατό ήχο. Έναν ήχο πιο βαρύ και πρωτόγονο από οτιδήποτε είχε γνωρίσει ο κόσμος μέχρι τότε.
Το ντεμπούτο τους, “Led Zeppelin”, καθιέρωσε αμέσως το συγκρότημα ως μια υπολογίσιμη δύναμη. Ακολούθησε το “Led Zeppelin II” αργότερα την ίδια χρονιά, το οποίο έφτασε στην κορυφή των charts, τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Με επιτυχίες, όπως τα “Whole Lotta Love” και “Ramble On”, οι Led Zeppelin κατάφεραν να κερδίσουν σημαντική μερίδα του κόσμου.
Μέχρι το 1970, η άνοδος των Led Zeppelin στο προσκήνιο ήταν αναμφισβήτητη. Ωστόσο, λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι σύντομα θα ξεπερνούσαν τους Beatles ως το πιο δημοφιλές συγκρότημα στο Η.Β.. Η δημοσκόπηση του Melody Maker, που διεξήχθη το καλοκαίρι του 1970, αποτύπωνε μια αλλαγή στις μουσικές προτιμήσεις του βρετανικού κοινού. Μετά από επτά χρόνια κυριαρχίας, οι Beatles δεν ήταν πλέον η κυρίαρχη δύναμη στις δημοσκοπήσεις.
Αυτό που έκανε τη μετάβαση ιδιαίτερα σημαντική ήταν, ότι οι Beatles είχαν μόλις πρόσφατα κυκλοφορήσει το τελευταίο στούντιο άλμπουμ τους, το “Let It Be”. Παράλληλα, ο κόσμος εξακολουθούσε να επεξεργάζεται την ανακοίνωση της διάλυσής τους τον Απρίλιο του 1970. Οι οπαδοί γνώριζαν ότι αυτό ήταν το τέλος μιας εποχής, αλλά μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης στις 16 Σεπτεμβρίου, λίγοι είχαν συνειδητοποιήσει πόσο είχε αλλάξει το μουσικό τοπίο.
Αυτή η σύνδεση με το κοινό έκανε τους Led Zeppelin τους νέους πρωταθλητές του rock
Η νίκη των Led Zeppelin στη δημοσκόπηση του Melody Maker δεν ήταν απλώς θέμα αριθμών. Ήταν μία κάποια απόδειξη της πολιτιστικής αλλαγής που είχε συντελεστεί. Η δεκαετία του 1960 ήταν μια δεκαετία που είχε καθοριστεί από την αισιοδοξία και τον πειραματισμό συγκροτημάτων, όπως οι Beatles. Οι αρχές, όμως, της δεκαετίας του 1970 θα καθορίζονταν από τους πιο σκοτεινούς, βαρείς και επαναστατικούς ήχους συγκροτημάτων, όπως οι Led Zeppelin, οι Black Sabbath και οι Deep Purple.
Ένας από τους βασικούς λόγους της δημοτικότητας των Led Zeppelin ήταν η απήχησή τους σε ένα νεότερο, πιο επαναστατικό κοινό. Ενώ οι Beatles είχαν ξεκινήσει από το ίδιο σημείο στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέχρι το τέλος της, ο ήχος τους είχε μαλακώσει και είχε γίνει πιο εσωστρεφής. Άλμπουμ, όπως το “The White Album” και το “Abbey Road”, αντανακλούσαν τις εσωτερικές εντάσεις του συγκροτήματος.
Οι Led Zeppelin, από την άλλη πλευρά, προσέφεραν ένα διαφορετικό είδος εξέγερσης. Η μουσική τους ήταν πιο δυνατή, πιο έντονη και πιο ενστικτώδης. Απευθυνόταν σε ανθρώπους που ήθελαν έναν πιο σκληρό και ακραίο ήχο. Τραγούδια, όπως το “Dazed and Confused”, βρήκαν απήχηση σε μια γενιά που αντιμετώπιζε τις έντονες κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές της εποχής.
Σε αντίθεση με τη γυαλισμένη δουλειά των Beatles στο στούντιο, οι Zeppelin έχτισαν τη φήμη τους στις ζωντανές εμφανίσεις. Οι συναυλίες τους ήταν θρυλικές, με εκτεταμένους αυτοσχεδιασμούς, εκπληκτικά σόλο και μια ενέργεια που λίγες μπάντες μπορούσαν να φτάσουν. Αυτή η σύνδεση με το κοινό έκανε τους Led Zeppelin τους νέους πρωταθλητές του rock.
Αν και η επιρροή των Beatles θα συνέχιζε να είναι αισθητή για δεκαετίες, η εποχή τους ως το κορυφαίο συγκρότημα του κόσμου είχε παρέλθει
Η δημοσκόπηση του Melody Maker δε σηματοδότησε μόνο την άνοδο των Led Zeppelin- συμβόλισε επίσης το τέλος των Beatles. Μέχρι τότε, οι Beatles είχαν ουσιαστικά διαλυθεί, με κάθε μέλος να επικεντρώνεται στη σόλο καριέρα του. Το 1970 κυκλοφόρησαν το “Plastic Ono Band” του John Lennon, το “McCartney” του Paul McCartney, το “All Things Must Pass” του George Harrison και το “Sentimental Journey” του Ringo Starr, επικυρώνοντας το τέλος των Beatles.
Αν και η επιρροή των Beatles θα συνέχιζε να είναι αισθητή για δεκαετίες, η εποχή τους ως το κορυφαίο συγκρότημα του πλανήτη είχε τελειώσει. Για τους Led Zeppelin πάλι, αυτή η στιγμή ήταν μόνο η αρχή. Θα κυκλοφορήσουν μια σειρά από κλασικά άλμπουμ, όπως τα “Led Zeppelin III”, “Led Zeppelin IV” και “Houses of the Holy”, εδραιώνοντας τη θέση τους ως ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα όλων των εποχών.
Η δημοσκόπηση του Melody Maker της 16ης Σεπτεμβρίου 1970 αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από μια απλή αλλαγή της κοινής γνώμης. Σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής στην ιστορία της ροκ. Η παράδοση της σκυτάλης από τους Beatles στους Led Zeppelin συμβολίζει το τέλος της ιδεαλιστικής δεκαετίας του 1960. Επίσης, σηματοδοτεί την αυγή μιας νέας και πιο βαριάς εποχής στη ροκ μουσική.