Σε καμία περίπτωση δε θα το έλεγες το αγαπημένο μου από Blind Guardian. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι ούτε στη τριάδα μου. Στη θέση #1 στρογγυλοκάθεται το “Imaginations from the Other Side” και μετά, ανάλογα τα κέφια, ένα εκ των “Nightfall in Middle-Earth” ή “Somewhere Far Beyond”. Επείδη τα γούστα εξ ορισμού διέπονται από μεροληψία, το παραπάνω δεν αποτελεί επιχείρημα υποτίμησης του “Tales from the Twilight World”. Θα έλεγα μάλιστα, ότι ιστορικά, η σημασία του είναι μεγαλύτερη των προαναφερθέντων και θα το εξηγήσω παρακάτω.
Αποτελεί ένα μεταβατικό άλμπουμ στη δισκογραφία της μπάντας, αφού οι Γερμανοί δεν έχουν δημιουργήσει ακόμα τον trademark ήχο τους. Η ωμότητα των “Battalions of Fear” και “Follow the Blind” ξεθωριάζει μεν σταδιακά, ωστόσο, παραμένει και μάλιστα φανερά. Όμως, για πρώτη φορά γευόμαστε τη συνταγή που θα μας χαρίσει μερικά από τα καλύτερα κόμματια των τελευταίων ετών. Επίσης, θα «βάλει» τους Blind Guardian στις καρδιές μερικών δεκάδων χιλιάδων οπαδών, μία θέση που διατηρούν μέχρι και σήμερα.
Αυτό που κάνει ακόμα πιο μαγικό το “Tales from the Twilight World” είναι οι σαφείς επιρροές που ακούς. Μουσικά ηχοχρώματα που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, όμως, υπό την μπαγκέτα των Blind Guardian δημιουργούν ένα εξαιρετικά συμπαγές σύνολο. Έχεις από τη μία την ωμότητα του αμερικάνικου thrash, από την άλλη τη φινέτσα των, και λίγο πιο πίσω τη «νεοκλασικούρα» του Malmsteen.
Η μαγκιά των Blind Guardian δεν είναι ότι κατάφεραν να πατήσουν απλά στους ώμους γιγάντων. Αυτό είναι κάτι που έχουν κάνει και άλλοι – ίσως και πιο πετυχημένα. Εδώ μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό, οι Guardian κράτησαν όσα πράγματα τους άρεσαν/ταίριαζαν και δημίουργησαν κάτι νέο, διαφορετικό και ΜΟΥΣΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟ.
Η μουσική στο άλμπουμ εξακολουθεί να είναι thrashy σε κάποια σήμεια, όμως σε πολλά σημεία πλαισιώνεται από χωρωδιακά φωνητικά. Σημέρα αυτό μπορεί να μη σας λέει κάτι, αφού αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των BG. Το 1990 όμως, ήταν πολύ ιδιαίτερη πινελιά, η οποία στη συνέχεια εξερευνηθήκε περαιτέρω από τους Γερμανούς για να μας δώσει τα γνωστά αποτελέσματα.
Το “Tales from the Twilight World” των Blind Guardian είναι ένα power metal άλμπουμ που πρέπει να θεωρείται κλασικό στο είδος. Μέχρι το συγκρότημα ψαχνόταν, συγχρόνως εξελισσόταν, με τον δίσκο αυτό όμως, η αναζητήση σταματάει και υιοθετούν το πιο μελωδικό και επικό στυλ. Επίσης, να με συγχωρείτε, αλλά δεν ξέρω και πολλές κυκλοφορίες όπου κάθε κομμάτι τους να έχει ένα hook.
Ας γίνω συγκεκριμένος. “Traveler In Time“, το φανταστικό αυτό εναρκτήριο τραγούδι που καθορίζει το άλμπουμ. Πριν συνεχισούμε με τα μουσικά, kudos Blind Guardian επειδή έχετε κομμάτι εμπνευσμένο από το Dune του Frank Herbert. Τα εναρκτήρια φωνητικά και ο αρχικός αργός ρυθμός σε κάνουν να νιώσεις ότι κάτι επικό χτίζεται. Εν συνεχεία η ταχύτητα ανεβαίνει και το κομμάτι πραγματικά ξεφεύγει. Καπάκι, “Welcome to Dying” με ένα άκρως ξεσηκωτικό και συναυλιακό ρεφρέν. Αυτό που όμως θα παρατηρήσεις αν ακούσεις λίγο πιο προσεκτικά είναι η φωνή του Hansi. Ορμώμενος από αυτό θα κάνω ένα γενικότερο σχόλιο.
Νομίζω ότι 90% των ανθρώπων που ακούνε Blind Guardian αυτό που αγαπούν στον Hansi είναι αφηγηματικός τρόπος με τον οποίο τραγουδάει. Αν τον ακούς και συγχρόνως διαβάζεις τους στίχους, διάφοροι χαρακτήρες ξεπετάγονται στο μυαλό σου. Μάλιστα, ενώ είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, συνυπάρχουν στην ίδια σκήνη. Θα μου πείτε «Και τι με αυτό; Το έχουμε ακούσει και από άλλους.». Θα συμφωνήσω, απλά οι άλλοι χρησιμοποιούν δύο διαφορετικούς τραγουδιστές, ενώ οι Blind Guardian έχουν τον Hansi και δεν χρειάζονται κάτι άλλο. Αυτή λοιπόν η ικανότητά του, στο “Tales from the Twilight World” ξεδιπλώνεται καλύτερα από ό,τι είχαμε ακούσει μέχρι τότε.
Αν τίποτα από όλα αυτά δε σας έχει πείσει Α) πατήστε εδώ και Β) να σας θυμίσω ότι μιλάμε για τον δίσκο με το “Lord of The Rings“. Μια υπέροχη μπαλάντα με δύο υπέροχα κιθαριστικά σόλο από τον Marcus Siepen. Αναδεικνύει πάρα πολύ όμορφα την απαλή πλευρά των Blind Guardian. Ειδικά το ρεφρέν που οδηγείται από την ακουστική κιθάρα, μου φέρνει πραγματικά στο μυαλό τη Μέση Γη. Με μία πρόταση: Έχουμε την αποθέωση της καλύτερης ικανότητας των Blind Guardian, αυτής του να σε ταξιδεύουν.
Δεν είναι review, οπότε δε θα κάτσω να γράψω για όλα τα τραγούδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ είναι κατώτερα, πιστέψτε με, δεν είναι. Όσον αφορά τον ήχο, σίγουρα, η παραγωγή δεν είναι τόσο καθαρή όσο στις μεταγενέστερες δουλειές του συγκροτήματος, αλλά προσωπικά τη βρήκα ταιριαστή με τις μελωδίες του.
Όπως το “Follow the Blind” ήταν μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με το ντεμπούτο, έτσι και το “Tales From the Twilight World” σε σχέση με τον προκατόχο του. Εδώ είναι που οι Blind Guardian καθόρισαν τον ήχο τους. Βρήκαν το δικό τους στυλ και δημιούργησαν ένα καταπληκτικό power metal άλμπουμ. Είναι κομβικό γιατί σηματοδωτεί τη μετάβασή τους στον power metal ήχο που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν τους.
Οι Blind Guardian ανήκουν στην ελίτ του power metal, χωρίς αμφιβολία. Το “Tales From The Twilight World” είναι αυτό που αποτέλεσε την εκκίνηση τους για την κορυφή του είδους. Προσωπικά, αυτό και οι τρεις επόμενες κυκλοφορίες είναι καλύτερο power metal σερί όλων των εποχών. Και δε νομίζω να το ξεπεράσει κανείς.
Υ.Γ.1: Σαφώς, αυτό το άλμπουμ δεν θα ήταν ήμισυ τόσο καλό χωρίς τον καλύτερο τραγουδιστή του είδους.
Υ.Γ.2: Δυστυχώς υπάρχει ένα στιχουργικό λάθος στο Lord of the Rings όπου o Hansi τραγουδάει για τα “Seven rings to the gnoms”. Φυσικά, αυτό δεν επηρεάζει σε τίποτα την απόλαυση του άλμπουμ και μάλιστα, το διόρθωσαν στη νέα έκδοση του τραγουδιού για το “The Forgotten Tales”.